De algemene opzet van het compromis was als volgt: ten opzichte van de oude lidstaten zou de korting als voorheen, precies zoals voorheen, zijn blijven bestaan, maar het Verenigd Koninkrijk zou alleen het cohesiebeleid in de nieuwe lidstaten gewoon hebben meegefinancierd, zonder bij te dragen aan de kosten van het gemeenschappelijk landbouwbeleid voor wat betreft diezelfde landen.
L’économie générale du compromis était la suivante: le chèque aurait subsisté comme avant vis-à-vis des quinze anciens pays membres, comme avant, exactement comme avant, mais le Royaume-Uni aurait normalement cofinancé la politique de cohésion dans les seuls nouveaux États membres tout en ne participant pas au coût de la politique agricole commune pour ce qui concerne ces mêmes États.