Vertaling van "laatste redmiddel voorgesteld " (Nederlands → Frans) :

11. benadrukt dat ten volle rekening moet worden gehouden met het verzoek van het Parlement om een kandidaat-commissaris te vervangen of een andere portefeuille toe te wijzen, op basis van de beoordeling door de verantwoordelijke commissie(s); is van mening dat er een termijn moet worden vastgesteld voor de nominatie van een nieuwe kandidaat door de betrokken lidstaat wanneer het Parlement vraagt een kandidaat-commissaris te vervangen; is gekant tegen het gebrek aan mogelijkheden in het uitzonderlijke geval wanneer de tweede door een lidstaat voorgestelde kandidaat eveneens als niet geschikt wordt beschouwd om lid van het college te zijn of om de specifieke taken uit te voeren die aan hem of haar werden toegewezen; is van oordeel dat een beperkte verlenging van het mandaat van de uittredende Commissie aanvaardbaar kan zijn als laatste redmiddel, maar enkel in uitzonderlijke gevallen wanneer het Parlement niet in staat is de nieuwe Commissie vóór 1 november goed te keuren omwille van de noodzaak om de bijkomende hoorzittingen naar behoren voor te bereiden;
11. souligne que la demande du Parlement visant à remplacer un commissaire désigné ou à lui attribuer un autre portefeuille, sur la base de l'évaluation réalisée par la ou les commissions compétentes, doit être pleinement prise en compte; estime que, si le Parlement demande que soit remplacé un commissaire désigné, un délai devrait être fixé pour la nomination d'un nouveau candidat par l'État membre concerné; refuse toute alternative contraignante, du type "soit l'un soit l'autre", dans le cas exceptionnel où le second candidat proposé par un État membre s'avère également ne pas être qualifié pour siéger au Collège ou pour assumer les tâches qui lui seraient confiées; considère qu'une extension limitée du mandat de la Commission sortante est acceptable en dernier recours, uniquement dans les cas exceptionnels où la nécessité de préparer dûment des auditions complémentaires ne permet pas au Parlement d'approuver la nouvelle Commission avant le 1 novembre;

De heer Vankrunkelsven stelt voor om de mogelijkheid om via een koninklijk besluit op te treden, voorgesteld door voorliggend wetsontwerp, te beschouwen als een laatste redmiddel voor het geval de sector zélf niet tot een interne regeling kan komen, overeenkomstig het reeds geciteerde wetsvoorstel nr. 3-675 en het wetsvoorstel « tot oprichting van een Hoge Raad voor Deontologie van de Gezondheidszorgberoepen en tot vaststelling van de algemene beginselen voor de oprichting en de werking van de Orden van de gezondheidszorgberoepen » (stuk Senaat, nr. 3-1519), waarover het advies van de Raad van State werd ingewonnen en dat eerstdaags zal worden besproken.
M. Vankrunkelsven propose de considérer la possibilité d'intervenir par le biais d'un arrêté royal, proposée par le projet de loi à l'examen, comme un ultime recours, au cas où le secteur lui-même ne parviendront pas à adopter une réglementation interne, conformément à la proposition de loi nº 3-675/1 précitée et à la proposition de loi « portant création d'un Conseil supérieur de déontologie des professions des soins de santé et fixant les principes généraux pour la création et le fonctionnement des Ordres des professions des soins de santé » (do c. Sénat, nº 3-1519/1), qui a été soumise pour avis au Conseil d'État et qui sera examinée sous peu.

Gelet op deze risico’s, maar helaas ook op andere waar ik hier verder niet op in kan gaan maar die u precies bekend zijn – u hebt ze net zelf genoemd – heeft de Commissie een laatste redmiddel voorgesteld, de opname van een vrijwaringsclausule.
Face à ces risques, et à d’autres, malheureusement, que je ne peux développer ici mais dont vous connaissez le détail – vous venez de l’évoquer –, la Commission a proposé un dernier recours, l’inclusion d’une clause de sauvegarde.

12. is van mening dat de EU initiatieven dient te ontplooien om het concept van de "beschermingsverantwoordelijkheid" waar te maken en daarbij voorrang dient te geven aan preventieve actie, civiele middelen en steun aan regeringen van derde landen bij de vervulling van de beschermingsplicht ten opzichte van hun bevolking; benadrukt dat dwangmaatregelen, met inbegrip van militair ingrijpen, slechts als laatste redmiddel en strikt in overeenstemming met het internationaal recht mogen worden toegepast; herhaalt in het bijzonder zijn standpunt dat, wanneer de Veiligheidsraad de inzet van geweld overweegt, hij altijd rekening moet houden met de vijf criteria van legitimiteit die in het bovengenoemde rapport van de secretaris-generaal van de VN van 21 maart 2005 zijn voorgesteld en die het Parlement heeft onderschreven: de ernst van de bedreiging, de juistheid van het doel, het laatste redmiddel, de evenredigheid van de middelen en een redelijke kans van slagen; is het ermee eens dat de beginselen die verband houden met het gebruik van geweld en de toestemming daartoe moeten worden neergelegd in een resolutie van de Veiligheidsraad;
12. considère que l'Union devrait développer des initiatives visant à faire du concept de "responsabilité de protéger" une réalité, tout en donnant priorité à l'action préventive, aux moyens civils et à des mesures destinées à aider les gouvernements des pays tiers à remplir leur devoir de protection des populations; souligne que les mesures coercitives, y compris l'intervention militaire, ne peuvent être utilisées qu'en dernier recours et dans le strict respect du droit international; rappelle en particulier que, lorsque l'usage de la force est envisagé, le Conseil de sécurité doit toujours prendre en considération les cinq critères de légitimité proposés par le rapport précité du 21 mars 2005 du Secrétaire général des Nations unies et soutenus par le Parlement, à savoir la gravité de la menace, la légitimité du motif, le dernier ressort, le caractère proportionné des moyens et la chance raisonnable de succès; convient que les principes relatifs à l'usage de la force et à son autorisation devraient être fixés par une résolution du Conseil de sécurité;

12. is van mening dat de EU initiatieven dient te ontplooien om het concept van de "beschermingsverantwoordelijkheid" waar te maken en daarbij voorrang te geven aan preventieve actie, civiele middelen en steun aan regeringen van derde landen bij de vervulling van de beschermingsplicht ten opzichte van hun bevolking; benadrukt dat dwangmaatregelen, met inbegrip van militair ingrijpen, slechts als laatste redmiddel en strikt in overeenstemming met het internationaal recht mogen worden toegepast; herhaalt in het bijzonder zijn standpunt dat, wanneer de Veiligheidsraad de inzet van geweld overweegt, hij altijd rekening moet houden met de vijf criteria van legitimiteit die door de secretaris-generaal van de VN zijn voorgesteld in zijn rapport van maart 2005 en die het Parlement heeft onderschreven: de ernst van de bedreiging, de juistheid van het doel, het laatste redmiddel, de evenredigheid van de middelen en een redelijke kans van slagen; is het ermee eens dat de beginselen die verband houden met het gebruik van geweld en de toestemming daartoe moeten stoelen op een resolutie van de Veiligheidsraad;
12. considère que l'UE devrait développer des initiatives visant à faire du concept de "responsabilité de protéger" une réalité, tout en donnant priorité à l'action préventive, aux moyens civils et à des mesures destinées à aider les gouvernements des pays tiers à remplir leur devoir de protection des populations; souligne que les mesures coercitives, y compris l'intervention militaire, ne peuvent être utilisées qu'en dernier recours et dans le strict respect du droit international; rappelle en particulier que, lorsque l'usage de la force est envisagé, le Conseil de sécurité doit toujours prendre en considération les cinq critères de légitimité proposés par le rapport de mars 2005 du Secrétaire général des Nations unies et soutenus par le Parlement, à savoir la gravité de la menace, la légitimité du motif, le dernier ressort, le caractère proportionné des moyens et la chance raisonnable de succès; convient que les principes relatifs à l'usage de la force et à son autorisation devraient être fixés par une résolution du Conseil de sécurité;