Traduction de «kon niet geoordeeld worden hoeveel bieders zich » (Néerlandais → Français) :

Het Hof van Cassatie heeft bij een arrest van 11 februari 2015 in die zin geoordeeld dat « wanneer het onderzoeksgerecht de verwijzing beveelt van een inverdenkinggestelde die zich in voorlopige hechtenis onder elektronisch toezicht bevond, [...] het niet anders kon dan een einde te stellen aan die hechtenis of de inverdenkinggestelde vrij te laten onder voorwaarden met toepassing van artikel 35 van [de wet van 20 juli 1990 betreffende de voorlopige hechtenis] » (Cass., 11 februari 2015, Arr. Cass., 2015, nr. 102).
La Cour de cassation a en ce sens jugé, par un arrêt du 11 février 2015, qu'« au moment où elle ordonne le renvoi de l'inculpé qui se trouvait en détention préventive sous surveillance électronique, la juridiction d'instruction ne peut que mettre fin à cette détention ou libérer l'inculpé sous conditions en application de l'article 35 de [la loi du 20 juillet 1990 relative à la détention préventive] » (Cass., 11 février 2015, Pas., 2015, n° 102).

2. Zo ja, voor wat de NBMV's betreft die zich in 2015 aandienden: a) in hoeveel gevallen wenste de overheid dat er een botscan werd verricht; b) in hoeveel gevallen werd daarvoor toestemming van de betrokkene verkregen en in hoeveel gevallen niet; c) van de gevallen waarvoor een botscan werd uitgevoerd: hoeveel gaven een negatief en hoeveel een positief resultaat; d) van diegenen waarvoor geen leeftijdsonderzoek kon worden verricht bij gebrek aan toestemming: welk gevolg wordt aan deze dossiers gegeven?
2. Dans l'affirmative, concernant les MENA qui se sont présentés en 2015: a) dans combien de cas les autorités ont-elles voulu procéder à une radiographie osseuse; b) dans combien de cas la personne concernée a-t-elle accepté/refusé de s'y soumettre; c) combien des radiographies osseuses effectuées ont donné lieu à un résultat négatif/positif; d) lorsque l'examen osseux n'a pu avoir lieu faute de consentement, quelles suites ont été données au dossier?

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft eveneens geoordeeld : « 89. Gelet op hetgeen voorafgaat, sluit het Hof niet uit dat maatregelen die worden genomen door de wetgever, administratieve overheden of rechtscolleges na de uitspraak van een definitieve straf of gedurende de uitvoering ervan, kunnen leiden tot een herdefiniëring of een wijziging van de draagwijdte van de ' straf ' die is opgelegd door de rechter die ze heeft uitgesproken. In dat geval is het Hof van mening dat de maatregelen in kwestie moeten vallen onder het verbod van de retroactiviteit van de straffen, zoals verankerd in artikel 7.1 in fine van het Verdrag. Zo niet zouden de Staten vrij zijn om - bijvoorbeeld door de wet te wijzigen of de vastgestelde regels opnieuw te interpreteren - maatregelen aan te nemen die de draagwijdte van de opgelegde straf op retroactieve wijze opnieuw zouden definiëren, in het nadeel van de veroordeelde, terwijl die laatste dat niet kon voorzien op het ogenblik dat het misdrijf is gepleegd of de straf is uitgesproken. In dergelijke omstandigheden zou artikel 7.1 geen nuttig effect hebben voor de veroordeelden ten aanzien van wie de draagwijdte van de straf a posteriori zou zijn gewijzigd, in hun nadeel. Het Hof preciseert dat dergelijke wijzigingen moeten worden onderscheiden van die welke kunnen worden aangebracht in de strafuitvoeringsmodaliteiten, die niet vallen onder het toepassingsgebied van artikel 7.1 in fine. 90. Om zich uit te spreken over de vraag of een maatregel die is genomen tijdens de tenuitvoerlegging van een straf uitsluitend betrekking heeft op de uitvoeringsmodaliteiten ervan dan wel daarentegen de draagwijdte ervan aantast, moet het Hof geval per geval nagaan wat de werkelijke gevolgen van de opgelegde ' straf ' waren in het interne recht in de beschouwde periode of, met andere woorden, wat de intrinsieke aard ervan was. Daarbij moet het met name rekening houden met het interne recht in zijn geheel en met de wijze waarop het in die tijd ...
La Cour européenne des droits de l'homme a également jugé : « 89. Au vu de ce qui précède, la Cour n'exclut pas que des mesures prises par le législateur, des autorités administratives ou des juridictions après le prononcé d'une peine définitive ou pendant l'exécution de celle-ci puissent conduire à une redéfinition ou à une modification de la portée de la ' peine ' infligée par le juge qui l'a prononcée. En pareil cas, la Cour estime que les mesures en question doivent tomber sous le coup de l'interdiction de la rétroactivité des peines consacrée par l'article 7, § 1 in fine de la Convention. S'il en allait différemment, les Etats seraient libres d'adopter - par exemple en modifiant la loi ou en réinterprétant des règles établies - des mesures qui redéfiniraient rétroactivement et au détriment du condamné la portée de la peine infligée, alors même que celui-ci ne pouvait le prévoir au moment de la commission de l'infraction ou du prononcé de la peine. Dans de telles conditions, l'article 7, § 1, se verrait privé d'effet utile pour les condamnés dont la portée de la peine aurait été modifiée a posteriori, et à leur détriment. La Cour précise que pareilles modifications doivent être distinguées de celles qui peuvent être apportées aux modalités d'exécution de la peine, lesquelles ne relèvent pas du champ d'application de l'article 7, § 1 in fine. 90. Pour se prononcer sur la question de savoir si une mesure prise pendant l'exécution d'une peine porte uniquement sur les modalités d'exécution de celle-ci ou en affecte au contraire la portée, la Cour doit rechercher au cas par cas ce que la ' peine ' infligée impliquait réellement en droit interne à l'époque considérée ou, en d'autres termes, quelle en était la nature intrinsèque. Ce faisant, elle doit notamment avoir égard au droit interne dans son ensemble et à la manière dont il était appliqué à cette époque (Kafkaris, précité, § 145) » (CEDH, grande chambre, 21 octobre 2013, Del Río Prada c. Espagne).

Eerste middel, ontleend aan een onjuiste rechtsopvatting, daar het Gerecht voor ambtenarenzaken heeft geoordeeld dat, ten eerste, het verzuim van EDEO om algemene uitvoeringsbepalingen (hierna: „AUB”) vast te stellen van artikel 10 van bijlage X bij het Statuut van de ambtenaren van de Europese Unie gerechtvaardigd werd door het feit dat EDEO zich, wat de toepassing van die bepaling betreft, nog in een periode van aanpassing bevond en, ten tweede, de rekwirerende partij zich alleen met succes op de niet-nakoming van de verplichting om AUB vast te stellen kon beroepen indien zij aantoonde dat het TABG deze bepaling willekeurig had toegepast.
Premier moyen tiré d’une erreur de droit, le Tribunal de la fonction publique (ci-après «TFP») ayant considéré, d’une part, que l’omission, par le SEAE, d’adopter des dispositions générales (ci-après «DGE») de l’article 10 de l’annexe X du statut des fonctionnaires de l’Union européenne (ci-après «statut») était justifié par le fait que le SEAE se trouvait encore, quant à l’application de cette disposition, dans une période d’adaptation et, d’autre part, que la méconnaissance de l’obligation d’adopter des DGE ne saurait être utilement invoquée par la partie requérante que si celle-ci démontre que l’AIPN a appliqué cette disposition de manière arbitraire.

In het licht daarvan moet worden geoordeeld dat verzoeker niet rechtens genoegzaam heeft aangetoond dat de omstandigheid dat de kandidaten die als laatsten aan de beurt waren meer tijd hebben gehad om zich voor te bereiden op de casestudytest en dat sommige kandidaten aan andere kandidaten informatie hebben kunnen vragen over de variant die zij voorgelegd zouden krijgen, tot gevolg kon hebben dat de kandidaten die de casestudytest als laatsten hebben afgelegd, daadwerkelijk werden bevoordeeld ten opzichte van andere kandidaten.
À la lumière des éléments susmentionnés, il y a lieu de constater que le requérant n’a pas prouvé à suffisance de droit que la circonstance que les candidats examinés en dernier ont eu plus de temps pour se préparer à l’épreuve d’étude de cas et que certains candidats auraient pu obtenir des informations d’autres candidats sur le contenu de la variante sur laquelle ils allaient être examinés, était susceptible d’avoir conféré aux candidats ayant passé l’épreuve d’étude de cas en dernier un avantage réel sur les autres candidats.

In punt 27 van dit arrest heeft het Gerecht weliswaar geoordeeld dat, daar de verzoekers geen enkele aanwijzing hadden gegeven die het voor alle handelingen van de instellingen geldende vermoeden van geldigheid kon aantasten, het niet de gevraagde maatregelen van instructie kon gelasten, doch het heeft zich hierbij niet uitgesproken over de opportuniteit om de door de verzoekers gevraagde maatregelen van instructie te treffen.
En effet, il est vrai que, au point 27 dudit arrêt, le Tribunal a estimé que, les requérantes n’ayant pas produit le moindre indice de nature à mettre en cause la présomption de validité qui s’attache aux actes des institutions, il ne lui appartenait pas d’ordonner les mesures d’instruction sollicitées.

Om de bepaling die het voorwerp uitmaakt van de prejudicile vraag goed te begrijpen, dient men ook te weten dat op basis van alle overwegingen die naar aanleiding van de goedkeuring van de wet van 24 december 1963 werden geformuleerd, het Fonds voor de Beroepsziekten vanaf 1964 heeft geoordeeld dat de economische weerslag op de ongeschiktheid van diegenen die door een beroepsziekte zijn getroffen, niet dezelfde omvang kon hebben, terwijl zij hun beroepsactiviteiten hadden stopgezet om een rustpensioen te genieten, als tijdens de periode waarin zij zich als actieve arbeidskrachten op de arbeidsmarkt aanboden, omdat die arbeidsmarkt aan alle oudere personen slechts zeer beperkte arbeidskansen biedt.
Pour bien comprendre la disposition qui fait l'objet de la question préjudicielle, il faut aussi savoir que sur la base de l'ensemble des considérations émises à l'occasion du vote de la loi du 24 décembre 1963, le Fonds des maladies professionnelles a, dès 1964, considéré que l'impact économique sur l'incapacité des victimes de maladies professionnelles ne pouvait, alors que celles-ci avaient cessé leurs activités professionnelles pour bénéficier d'une pension de retraite, avoir la même ampleur que pendant la période au cours de laquelle elles se présentaient comme main-d'oeuvre active sur le marché du travail, en raison du fait que ce marché n'offre à l'ensemble des personnes âgées que des possibilités de travail fort limitées.

Op 19 december 2005 kon niet geoordeeld worden hoeveel bieders zich effectief zouden aandienen, aangezien de zitting reeds bij de opening ervan verdaagd werd naar 22 december 2005 omdat nog verduidelijkingen moesten worden gegeven bij in laatste instantie ingediende schriftelijke vragen van bepaalde kandidaten.
Le 19 décembre 2005, on ne pouvait se prononcer sur le nombre d'offrants qui se présenteraient effectivement vu que, dès son ouverture, la séance avait été reportée au 22 décembre 2005 parce que des explications devaient encore être données en réponse à des questions écrites introduites en dernière instance par certains candidats.

5. a) In hoeveel gevallen kon uiteindelijk tot op heden niet vastgesteld worden waar het kind/de kinderen zich bevond(en)? b) Zijn er aldus inmiddels kinderen hiervoor als vermist opgegeven? c) Van wanneer dateert het laatst bekende feit met betrekking tot een kind dat (of kinderen die) niet kon (konden) getraceerd worden?
5. a) Dans combien de cas n'a-t-il pas encore été possible à ce jour de déterminer l'endroit où se trouve(nt) l'enfant/les enfants ? b) Des enfants ont-ils entre-temps été portés disparus pour cette raison ? c) A quand remonte le dernier cas connu d'un enfant (d'enfants) dont aucune trace n'a pu être retrouvée ?