Sommigen zagen hierin een middel om onrechtstreeks goederen te verwerven die ten dele als bestemd voor privé-gebruik konden worden beschouwd en aanleiding gaven tot een groot of klein belastbaar voordeel van alle aard. Anderen beschouwden dit als sociale voordelen die ten name van de verkrijger zijn vrijgesteld ingevolge artikel 53, 14º, van het WIB 1992 (kosten die voor de werkgever niet worden aangemerkt als beroepskosten).
D'autres contrôleurs y ont vu des avantages sociaux non admis fiscalement en vertu de l'article 53, 14º, du CIR 1992 (frais ne constituant pas des frais professionnels dans le chef de l'employeur).