Indien de kiezers van de heer Andersson wisten dat hij een coördinatie van het sociaal beleid in heel Europa, een harmonisatie van de belastingen en een integratie van het welvaartssysteem in het EMU-proces voorstelt, dan zouden ze luid en duidelijk protesteren.
Si les électeurs de M. Andersson avaient su qu'il proposerait de coordonner la politique sociale dans toute l'Europe, d'harmoniser les taxes et d'adapter le système social au processus de l'UME, ils auraient protesté haut et fort.