Vertaling van "kamer over werkelijke " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

het beroep moet (onverwijld) worden voorgelegd (aan de kamer van beroep), zonder oordeel over de gronden daarvan
le recours doit être déféré ... sans avis sur le fond

verdeling van de zaken over de kamers
répartition des affaires entre les chambres

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Wanneer het geschil betrekking heeft op de toepassing van het technisch reglement maar dat het werkelijk doel van de aanvraag berust op de betwisting van een energiefactuur, met name ten gevolge van een rechtzetting van de meetgegevens en indien geen poging tot minnelijke oplossing van het geschil plaatsgevonden heeft voor de Gewestelijke Bemiddelingsdienst inzake energie of voor de Bemiddelingsdienst inzake energie opgericht of federaal niveau, maakt de Kamer het verzoekschrift aan de bevoegde dienst over.
Lorsque le litige porte sur l'application du règlement technique mais que l'objet véritable de la demande repose sur la contestation d'une facture d'énergie, notamment à la suite d'une rectification des données de mesure et qu'aucune tentative de résolution amiable du litige n'a eu lieu devant le Service régional de médiation pour l'énergie ou devant le Service de Médiation de l'Energie institué au niveau fédéral, la Chambre transmet la requête au service compétent.

Professor Pactet schrijft daarover verder: " Op het vlak van de bevoegdheden is het principe in een federale Staat dat de federale Kamer over werkelijke en belangrijke bevoegdheden moet beschikken; anders is het deelnemen van de gefedereerde staten aan de federale uitoefening van de wetgevende macht een illusie" .
« Sur le plan des attributions », écrit le professeur Pactet, « dans un État fédéral, le principe est que la Chambre fédérale doit disposer de pouvoirs réels et importants, sinon la participation des États fédérés à l'exercice du pouvoir législatif fédéral serait illusoire».

In uw antwoord op mijn vraag nr. 19 van 30 oktober 2014 (Schriftelijke vragen en antwoorden, Kamer, 2014-2015, nr. 19, blz. 217) over de gezondheidszorg voor gedetineerden en geïnterneerden deelt u mij mee dat u een wetenschappelijke studie wil opstarten om de werkelijke zorgbehoeften van deze personen in kaart te brengen.
Dans votre réponse à ma question n° 19 du 30 octobre 2014 (Questions et Réponses, Chambre, 2014-2015, n° 19, p. 217) portant sur les soins de santé pour les détenus et les internés, vous me faisiez part de votre souhait de lancer une étude scientifique afin d'analyser les besoins réels en soins de santé de ces personnes.

Naast de betaling van de forfaitaire bijdrage, moet de meewerkende echtgenoot ook aantonen dat hij werkelijk in de zelfstandige activiteit heeft gewerkt (Parl. St., Kamer, 2014-2015, DOC 54K0326) Ik wil preciseren dat de kost van de maatregel geen 20 miljoen euro bedraagt maar 181 miljoen euro over de periode van 2021 tot 2075.
À côté du payement de la cotisation forfaitaire, le conjoint aidant doit aussi prouver qu'il a effectivement travaillé dans l'activité indépendante (Doc. parl., Chambre, 2014-2015, DOC 54K0326) Je tiens à préciser que le coût de la mesure n'est pas de 20 millions d'euros, mais de 181 millions d'euros pour la période allant de 2021 à 2075.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft eveneens geoordeeld : « 89. Gelet op hetgeen voorafgaat, sluit het Hof niet uit dat maatregelen die worden genomen door de wetgever, administratieve overheden of rechtscolleges na de uitspraak van een definitieve straf of gedurende de uitvoering ervan, kunnen leiden tot een herdefiniëring of een wijziging van de draagwijdte van de ' straf ' die is opgelegd door de rechter die ze heeft uitgesproken. In dat geval is het Hof van mening dat de maatregelen in kwestie moeten vallen onder het verbod van de retroactiviteit van de straffen, zoals verankerd in artikel 7.1 in fine van het Verdrag. Zo niet zouden de Staten vrij zijn om - bijvoorbeeld door de wet te wijzigen of de vastgestelde regels opnieuw te interpreteren - maatregelen aan te nemen die de draagwijdte van de opgelegde straf op retroactieve wijze opnieuw zouden definiëren, in het nadeel van de veroordeelde, terwijl die laatste dat niet kon voorzien op het ogenblik dat het misdrijf is gepleegd of de straf is uitgesproken. In dergelijke omstandigheden zou artikel 7.1 geen nuttig effect hebben voor de veroordeelden ten aanzien van wie de draagwijdte van de straf a posteriori zou zijn gewijzigd, in hun nadeel. Het Hof preciseert dat dergelijke wijzigingen moeten worden onderscheiden van die welke kunnen worden aangebracht in de strafuitvoeringsmodaliteiten, die niet vallen onder het toepassingsgebied van artikel 7.1 in fine. 90. Om zich uit te spreken over de vraag of een maatregel die is genomen tijdens de tenuitvoerlegging van een straf uitsluitend betrekking heeft op de uitvoeringsmodaliteiten ervan dan wel daarentegen de draagwijdte ervan aantast, moet het Hof geval per geval nagaan wat de werkelijke gevolgen van de opgelegde ' straf ' waren in het interne recht in de beschouwde periode of, met andere woorden, wat de intrinsieke aard ervan was. Daarbij moet het met name rekening houden met het interne recht in zijn geheel en met de wijze waarop het in die tijd ...
La Cour européenne des droits de l'homme a également jugé : « 89. Au vu de ce qui précède, la Cour n'exclut pas que des mesures prises par le législateur, des autorités administratives ou des juridictions après le prononcé d'une peine définitive ou pendant l'exécution de celle-ci puissent conduire à une redéfinition ou à une modification de la portée de la ' peine ' infligée par le juge qui l'a prononcée. En pareil cas, la Cour estime que les mesures en question doivent tomber sous le coup de l'interdiction de la rétroactivité des peines consacrée par l'article 7, § 1 in fine de la Convention. S'il en allait différemment, les Etats seraient libres d'adopter - par exemple en modifiant la loi ou en réinterprétant des règles établies - des mesures qui redéfiniraient rétroactivement et au détriment du condamné la portée de la peine infligée, alors même que celui-ci ne pouvait le prévoir au moment de la commission de l'infraction ou du prononcé de la peine. Dans de telles conditions, l'article 7, § 1, se verrait privé d'effet utile pour les condamnés dont la portée de la peine aurait été modifiée a posteriori, et à leur détriment. La Cour précise que pareilles modifications doivent être distinguées de celles qui peuvent être apportées aux modalités d'exécution de la peine, lesquelles ne relèvent pas du champ d'application de l'article 7, § 1 in fine. 90. Pour se prononcer sur la question de savoir si une mesure prise pendant l'exécution d'une peine porte uniquement sur les modalités d'exécution de celle-ci ou en affecte au contraire la portée, la Cour doit rechercher au cas par cas ce que la ' peine ' infligée impliquait réellement en droit interne à l'époque considérée ou, en d'autres termes, quelle en était la nature intrinsèque. Ce faisant, elle doit notamment avoir égard au droit interne dans son ensemble et à la manière dont il était appliqué à cette époque (Kafkaris, précité, § 145) » (CEDH, grande chambre, 21 octobre 2013, Del Río Prada c. Espagne).

Bovendien blijkt uit een vergetelheid in de toelichting bij het wetsvoorstel wie de werkelijke auteur is : « Omdat de regering overal provinciale kieskringen wil creëren, maar ook de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde wenst te handhaven, stelt zij een regeling voor waarbij de Nederlandstalige kandidaten van Brussel-Halle-Vilvoorde en Leuven op dezelfde lijsten zullen staan » (stuk Kamer, nr. 1806/001, blz. 6).
De plus, un oubli dans les développements de la proposition de loi montre clairement qui en est le véritable auteur : « Dans la mesure où le gouvernement entend mettre en place des circonscriptions électorales provinciales sur l'ensemble du territoire, tout en maintenant l'arrondissement électoral de Bruxelles-Hal-Vilvorde, il propose un règlement dans le cadre duquel les candidats néerlandophones des arrondissements de Bruxelles-Hal-Vilvorde et Louvain figureront sur le même bulletin de vote » (do c. Sénat, nº 1806/001, p. 6).

3.3. Uit de passages uit die toelichtingen blijkt dat de werkelijk nagestreefde bedoeling alleen kan worden begrepen door de artikelen 8 en 9 van ontwerp nr. 608 dat is aangenomen door de Kamer te lezen in samenhang met alle andere bepalingen van dat ontwerp en van de tegelijk onderzochte ontwerpen nrs 590, 722 en 1628 over de comités P en I, de Hoge Raad voor de Justitie en het Arbitragehof.
3.3. Il résulte des extraits de ces développements que ce n'est qu'en combinant les articles 8 et 9 du projet nº 608 adopté par la Chambre avec l'ensemble des autres dispositions de ce projet et des projets n 590, 722 et 1628, examinés en même temps concernant les comités P et R, le Conseil supérieur de la Justice et la Cour d'arbitrage, que l'on peut comprendre l'intention en réalité poursuivie.

Tot slot heeft de FOD Financiën zijn twijfels over de werkelijke draagwijdte van artikel 2 dat bepaalt dat de richtlijn niet van toepassing is op de belastingen" (Integraal Verslag, Kamer, 2003-2004, commissie voor de Economie, nr. 289 van 8 juni 2004, blz. 10).
Enfin, la vigilance du SPF Finances est acquise en raison de ses doutes quant à la portée réelle de l'article 2 selon lequel la directive ne s'applique pas au domaine de la fiscalité" (Compte rendu intégral, Chambre, 2003-2004, commission de l'Économie, n° 289 du 8 juin 2004, p. 10).

Het onderzoek van de voorbereidende werken van de wet van 28 juni 1984 betreffende sommige aspecten van de toestand van de vreemdelingen en houdende invoering van het Wetboek van de Belgische nationaliteit toont aan dat de wetgever er de voorkeur aangaf om het over te laten aan de aanvrager om de werkelijke band met België te bewijzen, dan wel in de wet de gevallen op te sommen van gelijkstelling met een verblijf in België (Gedr. St., Kamer, 1983-1984, nr. 756/21, verslag namens de commissie voor de Justitie uitgebracht door de heer De Decker, 1 maart 1984, blz. 112-113).
L'examen des travaux préparatoires de la loi du 28 juin 1984 relative à certains aspects de la condition des étrangers et instituant le Code de la nationalité belge montre que le législateur a préféré que le requérant prouve qu'il a conservé des attaches véritables avec la Belgique plutôt que d'énumérer dans la loi les cas d'assimilation à une résidence en Belgique (Doc. parl., Chambre, 1983-1984, no 756/21, rapport fait au nom de la commission de la Justice par M. De Decker, 1er mars 1984, pp. 112-113).