Vertaling van "kamer geen beslissing " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

iemand wordt door de beslissing (van de kamer van beroep) in het ongelijk gesteld
la décision ne fait pas droit aux prétentions de quelqu'un

de beslissing overlaten aan de kamer waaraan de hoofdzaak is toegewezen
déférer la demande à la chambre à laquelle l'affaire principale a été attribuée

beslissing waartegen geen rechtsmiddel openstaat
décision non susceptible de voies de recours

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Toen de twee betrokken ontwerpen opnieuw op de agenda van de volgende vergadering van de overlegcommissie werden ingeschreven omdat de Kamer geen beslissing had genomen binnen de tijdens de vorige vergadering bepaalde onderzoekstermijn, stelde de overlegcommissie echter een nieuwe termijn van 35 dagen vast, zonder dat dit aanleiding gaf tot enige opmerking ( ).
Toutefois, lorsque les deux projets en question ont été réinscrits à l'ordre du jour de la commission de concertation parce que la Chambre ne s'était pas prononcée dans le délai d'examen fixé lors de la précédente réunion, la commission de concertation a fixé un nouveau délai de trente-cinq jours sans que cette décision fasse l'objet d'une observation quelconque ( ).

EUROPA - EU law and publications - EUR-Lex - EUR-Lex - 62017CA0240 - EN - Zaak C-240/17: Arrest van het Hof (Vijfde kamer) van 16 januari 2018 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Korkein hallinto-oikeus — Finland) — E (Prejudiciële verwijzing — Onderdaan van een derde land die illegaal verblijft op het grondgebied van een lidstaat — Gevaar voor de openbare orde en nationale veiligheid — Richtlijn 2008/115/EG — Artikel 6, lid 2 — Terugkeerbesluit — Inreisverbod dat geldt voor het grondgebied van de lidstaten — Signalering ter fine van weigering van toegang tot het Schengengebied — Onderdaan met een door een andere lidstaat afgegeven geldige verblijfstitel — Schengenuitvoeringsovereenkomst — Artikel 25, lid 2 — Overlegprocedure tussen de lidstaat die de signalering verricht en de lidstaat die de verblijfstitel heeft afgegeven — Termijn — Geen standpuntbepaling van de geraadpleegde overeenkomstsluitende staat — Gevolgen voor de tenuitvoerlegging van het terugkeerbesluit en het inreisverbod) // Arrest van het Hof (Vijfde kamer) van 16 januari 2018 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Korkein hallinto-oikeus — Finland) — E // (Zaak C-240/17) - ( // ((Prejudiciële verwijzing - Onderdaan van een derde land die illegaal verblijft op het grondgebied van een lidstaat - Gevaar voor de openbare orde en nationale veiligheid - Richtlijn 2008/115/EG - Artikel 6, lid 2 - Terugkeerbesluit - Inreisverbod dat geldt voor het grondgebied van de lidstaten - Signalering ter fine van weigering van toegang tot het Schengengebied - Onderdaan met een door een andere lidstaat afgegeven geldige verblijfstitel - Schengenuitvoeringsovereenkomst - Artikel 25, lid 2 - Overlegprocedure tussen de lidstaat die de signalering verricht en de lidstaat die de verblijfstitel heeft afgegeven - Termijn - Geen standpuntbepaling van de geraadpleegde overeenkomstsluitende staat - Gevolgen voor de tenuitvoerlegging van het terugkeerbesluit en het inreisverbod))
EUROPA - EU law and publications - EUR-Lex - EUR-Lex - 62017CA0240 - EN - Affaire C-240/17: Arrêt de la Cour (cinquième chambre) du 16 janvier 2018 (demande de décision préjudicielle du Korkein hallinto-oikeus — Finlande) — E (Renvoi préjudiciel — Ressortissant de pays tiers en séjour irrégulier sur le territoire d’un État membre — Menace pour l’ordre public et la sécurité nationale — Directive 2008/115/CE — Article 6, paragraphe 2 — Décision de retour — Interdiction d’entrée sur le territoire des États membres — Signalement aux fins de non-admission dans l’espace Schengen — Ressortissant titulaire d’un titre de séjour valable délivré par un autre État membre — Convention d’application de l’accord de Schengen — Article 25, paragraphe 2 — Procédure de consultation entre l’État membre procédant au signalement et l’État membre ayant délivré le titre de séjour — Délai — Absence de prise de position de l’État contractant consulté — Conséquences sur l’exécution des décisions de retour et d’interdiction d’entrée) // Arrêt de la Cour (cinquième chambre) du 16 janvier 2018 (demande de décision préjudicielle du Korkein hallinto-oikeus — Finlande) — E // (Affaire C-240/17) - ( // ((Renvoi préjudiciel - Ressortissant de pays tiers en séjour irrégulier sur le territoire d’un État membre - Menace pour l’ordre public et la sécurité nationale - Directive 2008/115/CE - Article 6, paragraphe 2 - Décision de retour - Interdiction d’entrée sur le territoire des États membres - Signalement aux fins de non-admission dans l’espace Schengen - Ressortissant titulaire d’un titre de séjour valable délivré par un autre État membre - Convention d’application de l’accord de Schengen - Article 25, paragraphe 2 - Procédure de consultation entre l’État membre procédant au signalement et l’État membre ayant délivré le titre de séjour - Délai - Absence de prise de position de l’État contractant consulté - Conséquences sur l’exécution des décisions de retour et d’interdiction d’entrée))

Zaak C-240/17: Arrest van het Hof (Vijfde kamer) van 16 januari 2018 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Korkein hallinto-oikeus — Finland) — E (Prejudiciële verwijzing — Onderdaan van een derde land die illegaal verblijft op het grondgebied van een lidstaat — Gevaar voor de openbare orde en nationale veiligheid — Richtlijn 2008/115/EG — Artikel 6, lid 2 — Terugkeerbesluit — Inreisverbod dat geldt voor het grondgebied van de lidstaten — Signalering ter fine van weigering van toegang tot het Schengengebied — Onderdaan met een door een andere lidstaat afgegeven geldige verblijfstitel — Schengenuitvoeringsovereenkomst — Artikel 25, lid 2 — Overlegprocedure tussen de lidstaat die de signalering verricht en de lidstaat die de verblijfstitel heeft afgegeven — Termijn — Geen standpuntbepaling van de geraadpleegde overeenkomstsluitende staat — Gevolgen voor de tenuitvoerlegging van het terugkeerbesluit en het inreisverbod)
Affaire C-240/17: Arrêt de la Cour (cinquième chambre) du 16 janvier 2018 (demande de décision préjudicielle du Korkein hallinto-oikeus — Finlande) — E (Renvoi préjudiciel — Ressortissant de pays tiers en séjour irrégulier sur le territoire d’un État membre — Menace pour l’ordre public et la sécurité nationale — Directive 2008/115/CE — Article 6, paragraphe 2 — Décision de retour — Interdiction d’entrée sur le territoire des États membres — Signalement aux fins de non-admission dans l’espace Schengen — Ressortissant titulaire d’un titre de séjour valable délivré par un autre État membre — Convention d’application de l’accord de Schengen — Article 25, paragraphe 2 — Procédure de consultation entre l’État membre procédant au signalement et l’État membre ayant délivré le titre de séjour — Délai — Absence de prise de position de l’État contractant consulté — Conséquences sur l’exécution des décisions de retour et d’interdiction d’entrée)

Volgens de door de Kamer geamendeerde tekst, kan de directeur, na 18 maanden, in gebreke worden gesteld om te beslissen; indien hij geen beslissing heeft genomen maar hij het uitblijven ervan motiveert binnen de 6 maanden na de ingebrekestelling, wordt de beslissing geacht negatief te zijn en kan zij het voorwerp uitmaken van een gerechtelijk beroep; de beslissing wordt geacht positief te zijn, indien het uitblijven ervan niet wordt gemotiveerd.
En application du texte amendé par la Chambre, le directeur peut, au bout de 18 mois, être mis en demeure de prendre une décision : s'il ne le fait pas, mais qu'il motive l'absence de décision dans les 6 mois de la mise en demeure, la décision est réputée négative et peut faire l'objet d'un recours juridictionnel; la décision est réputée positive si le directeur ne motive pas son absence de décision.

5º in paragraaf 5, vervangen bij de wet van 4 juli 2001, wordt de zin : « Indien de in beslaggenomen zaken bestaan uit in bewerking zijnde of volledig afgewerkte diamanten en de procureur des Konings geen beslissing heeft genomen binnen de bij § 2, tweede lid, tweede zin bepaalde termijn, vermeerderd met zeven dagen, kan de verzoeker zich wenden tot de kamer van inbeschuldigingstelling». ingevoegd tussen de woorden « kamer van inbeschuldigingstelling». en de woorden « Dit recht vervalt »;
5º dans le § 5, remplacé par la loi du 4 juillet 2001, la phrase: « Si les choses saisies sont des diamants en cours de façonnage ou entièrement finis et que le procureur du Roi n'a pas statué dans le délai prévu au § 2, alinéa 2, deuxième phrase, majoré de sept jours, le requérant peut saisir la chambre des mises en accusation». est insérée entre les mots « la chambre des mises en accusation». et les mots « Celui-ci est déchu de ce droit »;

5º in paragraaf 6, vervangen bij de wet van 4 juli 2001 wordt de zin « Indien de inbeslaggenomen zaken bestaan uit in bewerking zijnde of volledig afgewerkte diamanten en de onderzoeksrechter geen beslissing heeft genomen binnen de bij paragraaf 2, tweede lid, tweede zin bepaalde termijn, vermeerderd met zeven dagen, kan de verzoeker zich wenden tot de kamer van inbeschuldigingstelling». ingevoegd tussen de woorden « kamer van inbeschuldigingstelling». en de woorden « Dit recht vervalt »;
5º dans le § 6, remplacé par la loi du 4 juillet 2001, la phrase « Si les choses saisies sont des diamants en cours de façonnage ou entièrement finis et si le juge d'instruction n'a pas statué dans le délai prévu au § 2, alinéa 2, majoré de sept jours, le requérant peut saisir la chambre des mises en accusation». est insérée entre les mots « la chambre des mises en accusation». et les mots « Celui-ci »;

Bij beslissing van 22 september 2005 (hierna: „bestreden beslissing”) heeft de eerste kamer van beroep van het BHIM dit beroep verworpen op grond dat artikel 7, lid 1, sub b, van verordening nr. 40/94 in de weg stond aan inschrijving van het betrokken teken, aangezien dit teken geen onderscheidend vermogen van huis uit had.
6 La première chambre de recours de l’OHMI a rejeté ce recours par décision du 22 septembre 2005 (ci-après la « décision attaquée »), au motif que l’article 7, paragraphe 1, sous b), du règlement n° 40/94 faisait obstacle à l’enregistrement du signe en cause, ce dernier étant dépourvu de caractère distinctif intrinsèque.

13 Aangaande het vierde middel ten slotte, te weten schending van artikel 73 van verordening nr. 40/94, heeft het Gerecht in de punten 103 tot en met 105 van het bestreden arrest geoordeeld dat aan de kamer van beroep niet kon worden verweten dat zij haar beslissing had gefundeerd op gronden waarover rekwirante geen standpunt had kunnen innemen, aangezien de onderzoeker in zijn beslissing reeds had geoordeeld dat „[u]it verzoeksters omzetcijfer niet [kan] worden afgeleid dat de consument de snoepjes [herkent] aan de verpakking ervan en deze met een enkele onderneming [associeert]” en dat „[b]ij gebreke van vergelijkend cijfermateriaal van concurrerende ondernemingen of van informatie over de markt in haar geheel, het onmogelijk [is] de omzetcijfers te beoordelen”.
13 Enfin, sur le quatrième moyen, tiré de la violation de l’article 73 du règlement n° 40/94, le Tribunal a notamment jugé, aux points 103 à 105 de l’arrêt attaqué, qu’il ne pouvait être reproché à la chambre de recours d’avoir fondé sa décision sur des motifs sur lesquels la requérante n’avait pas pu prendre position, car l’examinateur avait déjà considéré, dans sa décision, que «[l]e chiffre d’affaires de la requérante ne permet[tait] pas d’inférer que le consommateur reconn[aissait] les bonbons à leur emballage et leur associ[ait] une seule entreprise» et que, «[à] défaut de chiffres comparatifs d’entreprises concurrentes ou de données sur le marché dans son ensemble, il [était] impossible d’apprécier les chiffres d’affaires».

60 [...] heeft de kamer van beroep, in de punten 19 en 20 van de [omstreden] beslissing, in overeenstemming met het algemeen belang dat ten grondslag ligt aan de absolute weigeringsgrond van artikel 7, lid 1, sub b, van verordening nr. 40/94, terecht gewezen op het risico dat de betrokken verpakking voor snoepgoed een monopolie verwerft, terwijl deze analyse bevestigt dat deze verpakking met betrekking tot deze waren geen onderscheidend vermogen heeft.
60 [.] c’est à bon droit que la chambre de recours a évoqué, aux points 19 et 20 de la décision [litigieuse], le risque de monopolisation de l’emballage en question pour les bonbons, dès lors que cette analyse venait confirmer l’absence de caractère distinctif de cet emballage pour ces produits, conformément à l’intérêt général sous-tendant le motif absolu de refus fondé sur l’article 7, paragraphe 1, sous b), du règlement n° 40/94.