Traduction de «justitie heeft onderhavig » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

een bij het Hof van Justitie ingesteld beroep heeft geen schorsende werking
le recours formé devant la Cour de Justice n'a pas d'effet suspensif

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

De commissie voor de Justitie heeft onderhavig ontwerp samen onderzocht met het wetsontwerp houdende diverse bepalingen, inzonderheid betreffende justitie (stuk Senaat, nr. 5-1904/1), waarvoor de optioneel bicamerale procedure wordt gevolgd.
La commission de la Justice a examiné le présent projet en même temps que le projet de loi portant des dispositions diverses, spécialement en matière de justice (do c. Sénat, nº 5-1904/1), qui relève de la procédure bicamérale optionnelle.

De commissie voor de Justitie heeft onderhavig ontwerp samen onderzocht met het ontwerp van programmawet (I) (stuk Senaat, nr. 5-1545/1), waarvoor de optioneel bicamerale procedure wordt gevolgd.
La commission de la Justice a examiné le présent projet en même temps que le projet de loi-programme (I) (do c. Sénat, nº 5-1545/1), qui relève de la procédure bicamérale optionnelle.

De Commissie voor de Justitie heeft onderhavig wetsvoorstel onderzocht tijdens haar vergaderingen van 15 mei, 28 mei, 6 november en 10 december 1996.
La Commission de la Justice a examiné la présente proposition de loi lors de ses réunions des 15 mai, 28 mai, 6 novembre et 10 décembre 1996.

Dat er aanleiding was om een maatregel te nemen waarvan het spoedeisend karakter moeilijk te verzoenen was met een gewone aannemingsprocedure door de wetgever, blijkt eveneens uit de aanhef van het in het geding zijnde koninklijk besluit, reden waarom ook de Raad van State is verzocht bij zijn advies rekening te houden met het spoedeisend karakter : « Gelet op het verzoek om spoedhandeling, gemotiveerd door : de bijzondere regeling voor reisbureaus en de plaats van door tussenpersonen verrichte diensten, respectievelijk bepaald door artikel 26 en door artikel 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG; de procedure bij het niet nakomen door een Staat geregeld door artikel 226 van het Verdrag EG; de ingebrekestelling die de Europese Commissie, in naleving van die procedure, op 30 juli 1996 aan het Koninkrijk België heeft gericht, om haar bezwaren mee te delen betreffende een vermeende onjuiste toepassing van de artikelen 26 en 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG welke de Belgische wetgeving zou toelaten; de vruchteloze gedachtenwisseling waartoe die ingebrekestelling aanleiding heeft gegeven; het met redenen omkleed advies dat de Europese Commissie bijgevolg op 8 juli 1998 heeft uitgebracht teneinde de in casu geformuleerde bezwaren te bevestigen; het feit dat België zich op 30 september 1998 schriftelijk heeft geëngageerd om zonder voorbehoud dit met redenen omkleed advies op te volgen; dat een verlengd uitblijven ervan België onvermijdelijk zou blootstellen aan een aanhangigmaking bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen; dat het integendeel absoluut noodzakelijk is dat de Belgische reglementering naar behoren en zonder verwijl wordt aangepast; dat de bepalingen van onderhavig besluit, dat juist dit als voorwerp heeft, bijgevolg zo vlug mogelijk van kracht dienen te gaan; dat dit besluit dus dringend moet genomen worden » (Belgisch Staatsblad, 31 december 1999, derde editie, pp. 50510 en 50512).
Il ressort également du préambule de l'arrêté royal en cause qu'il y avait lieu de prendre une mesure dont le caractère urgent était difficilement conciliable avec une procédure d'adoption ordinaire par le législateur, raison pour laquelle le Conseil d'Etat a également été prié de prendre en compte, dans son avis, le caractère urgent : « Vu l'urgence motivée par : le régime particulier des agences de voyages et le lieu des prestations de services effectuées par les intermédiaires, que stipulent respectivement l'article 26 et l'article 28ter, titre E, de la sixième directive 77/388/CEE; la procédure en manquement d'Etat que régit l'article 226 du Traité CE; la mise en demeure que la Commission européenne a adressée, dans le respect de cette procédure, au Royaume de Belgique, le 30 juillet 1996, pour lui communiquer ses griefs quant à une application estimée incorrecte que la législation belge autoriserait des articles 26 et 28ter, titre E, de la sixième directive 77/388/CEE; l'échange infructueux de vues auquel cette mise en demeure a donné lieu; l'avis motivé que la Commission européenne a par conséquent émis, le 8 juillet 1998, pour confirmer les griefs formés en l'espèce; le fait que la Belgique s'est engagée par écrit, le 30 septembre 1998, à se conformer, sans réserve, à cet avis motivé; qu'une abstention prolongée exposerait inéluctablement la Belgique à la saisine de la Cour de Justice des Communautés européennes; qu'il est, au contraire, impératif que la législation belge soit dûment adaptée sans retard; que les dispositions du présent arrêté, dont tel est précisément l'objet, doivent par conséquent entrer en vigueur aussi vite que possible; que cet arrêté doit dès lors être pris d'urgence; » (Moniteur belge, 31 décembre 1999, troisième édition, pp. 50510 et 50512).

(1 bis) Het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen heeft bepaald dat gebruik van een dubbele rechtsgrondslag mogelijk is “wanneer vaststaat dat een dergelijke handeling tegelijkertijd verschillende doelstellingen of componenten heeft die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, zonder dat de ene secundair en indirect is ten opzichte van de andere”, hetgeen duidelijk het geval is bij het programma dat bij onderhavige verordening wordt vastgesteld, waar de twee hoofddoelstellingen, namelijk bewustmaking van het belang van stilstaan bij het verleden, en stimulering van participatie van de burger, op voet van gelijkheid worden behandeld.
(1 bis) La Cour de justice de l'Union européenne a spécifié que le recours à une double base juridique était possible "à titre exceptionnel, [...] si l'acte concerné poursuit à la fois plusieurs objectifs ou qu'il a plusieurs composantes, qui sont liés d'une façon indissociable, sans que l'un soit second et indirect par rapport à l'autre", ce qui est clairement le cas en ce qui concerne le programme établi par le présent règlement, où les deux objectifs principaux, à savoir la sensibilisation à la mémoire et l'encouragement de la participation civique, doivent être placés sur un pied d'égalité.

Met betrekking tot de verenigbaarheid van de twee rechtsgronden, heeft het Hof van Justitie onlangs verklaard dat "een beroep op zowel artikel 133 EG als artikel 175, lid 1, EG evenmin afbreuk doet aan de rechten van het Parlement, omdat het eerste van deze twee artikelen weliswaar niet formeel de medewerking van deze instelling bij de vaststelling van een handeling als de onderhavige voorschrijft, doch het tweede artikel uitdrukkelijk naar de procedure van artikel 251 EG verwijst (...) De rechten van het Parlement worden door de cumulatie van de rechtsgrondslagen in casu dus niet aangetast, daar deze instelling bij een beroep op artikel 175, lid 1, EG de handeling volgens de medebeslissingsprocedure kan vaststellen".
Pour ce qui concerne la compatibilité des deux bases juridiques, la Cour de justice a récemment arrêté que "le recours conjoint aux articles 133 CE et 175, paragraphe 1, CE n’est pas [...] de nature à porter atteinte aux droits du Parlement puisque, si le premier de ces deux articles ne prévoit pas, formellement, la participation de cette institution s’agissant de l’adoption d’un acte tel que celui en cause dans la présente affaire, le second, en revanche, renvoie explicitement à la procédure visée à l’article 251 CE (...) le cumul des bases juridiques n’entraîne donc, en l’espèce, aucune atteinte aux droits du Parlement puisque le recours à l’article 175, paragraphe 1, CE permet à cette institution d’adopter l’acte selon la procédure de codécision".

P. overwegende dat het uit hoofde van artikel 12 van de Akte van 1976 uitsluitend aan het Europees Parlement is om de geloofsbrieven van zijn bij algemene verkiezingen gekozen leden te onderzoeken; overwegende dat dit fundamentele prerogatief van het Europees Parlement niet kan worden ontkracht of zelfs tenietgedaan door een beslissing van de nationale autoriteiten die duidelijk in strijd met de voorschriften en beginselen van het Gemeenschapsrecht terzake genomen is, ook als het een definitieve uitspraak van het hoogste rechtscollege van die lidstaat betreft, zoals in het onderhavige geval het arrest van de Italiaanse Raad van State; overwegende dat het Europese Hof van Justitie in zijn rechtspraak deze prerogatieven heeft bekrachtigd, onder meer met betrekking tot definitieve uitspraken van een nationale rechter die in strijd met het Gemeenschapsrecht gedaan zijn, en daarvoor de lidstaat verantwoordelijk heeft gesteld,
P. considérant que sur la base de l'article 12 de l'acte du 20 septembre 1976, c'est le Parlement européen - et le Parlement européen seul - qui vérifie les pouvoirs de ses membres, élus au suffrage universel; que cette prérogative fondamentale du Parlement européen ne saurait être mise à mal, et encore moins rendue caduque, par une disposition émise par les autorités nationales en opposition flagrante avec les normes et les principes pertinents du droit communautaire et cela même dans le cas où cette disposition a été adoptée de manière définitive par un organe juridictionnel suprême de cet État, comme c'est le cas de l'arrêt du Conseil d'État italien en question; que la jurisprudence de la Cour de justice des Communautés européennes, confirmant ces prérogatives par rapport également à des arrêts nationaux définitifs rendus en violation du droit communautaire, a, en tout état de cause, établi la responsabilité de l'État,