Vertaling van "justitie geoordeeld heeft " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

een bij het Hof van Justitie ingesteld beroep heeft geen schorsende werking
le recours formé devant la Cour de Justice n'a pas d'effet suspensif

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Spreekster merkt op dat in andere aangelegenheden, het Hof van Justitie geoordeeld heeft dat er met betrekking tot het mededingingsrecht misbruik van dominante positie kan zijn — andere aanpak dan voor de binnenlandse markt — wanneer de regelgeving van een land ertoe leidt dat het aanbod niet langer gewaarborgd is omdat de personen die het recht hebben om een activiteit uit te oefenen dat niet langer meer willen of kunnen doen.
L'intervenante fait remarquer que dans d'autres matières, la Cour de justice a estimé qu'il pouvait y avoir abus de position dominante au regard du droit de la concurrence — approche différente de celle du marché intérieur — lorsque la réglementation d'un État crée une situation telle que l'offre ne peut plus être assurée parce que les personnes qui bénéficient du droit d'exercer une activité ne veulent pas ou ne peuvent pas l'assumer.

Uit dat arrest blijkt dat boek 5 van het voormelde decreet van het Vlaamse Gewest van 27 maart 2009, dat voor de overdracht van onroerende goederen in bepaalde delen van door de Vlaamse Regering aangewezen gemeenten vereist dat een provinciale beoordelingscommissie oordeelt dat er een voldoende band bestaat tussen de kandidaat-koper of kandidaat-huurder en die gemeenten, zoals het Hof van Justitie geoordeeld heeft, onder meer afbreuk doet aan verschillende fundamentele vrijheden, namelijk de vrijheid van verkeer en van vestiging, het vrij verrichten van diensten en het vrij verkeer van kapitalen.
Il ressort de cet arrêt que le livre 5 du décret de la Région flamande du 27 mars 2009 précité, qui soumet le transfert des biens immobiliers situés dans certaines parties de communes désignées par le Gouvernement flamand à la vérification par une commission d'évaluation provinciale de l'existence d'un lien suffisant entre l'acquéreur ou le preneur potentiel et ces communes, porte notamment atteinte, comme l'a jugé la Cour de justice, à plusieurs libertés fondamentales, à savoir la liberté de circulation et d'établissement, la libre prestation des services et la libre circulation des capitaux.

Het Hof van Justitie (38) heeft geoordeeld dat de activiteiten die normaal gesproken onder de verantwoordelijkheid van de staat vallen bij de uitoefening van zijn overheidsmacht niet van economische aard zijn en niet onder de toepassing van de staatssteunregels vallen.
Ainsi que le relève la Cour (38), les activités qui relèvent normalement de la responsabilité de l'État dans l'exercice de ses prérogatives de puissance publique ne sont pas de nature économique et ne rentrent pas dans le champ d'application des règles sur les aides d'État.

In het arrest Stardust Marine (89) heeft het Hof van Justitie geoordeeld dat de middelen van een onderneming die gemeenrechtelijk is opgericht en waarvan de meerderheid van de aandelen in handen van de overheid is, staatsmiddelen zijn.
La Cour de justice a conclu dans l'arrêt Stardust Marine (89) que les ressources d'une entreprise de droit privé, dont les parts sont majoritairement détenues par l'État, constituent des ressources d'État.

Desondanks heeft de minister van Justitie het blijkbaar niet nuttig gevonden voorafgaandelijk het advies in te winnen van de Hoge Raad voor de Justitie overeenkomstig artikel 259bis-12 van het Gerechtelijk Wetboek, zodat de verenigde advies- en onderzoekscommissie van de Hoge Raad (VAOC) geoordeeld heeft ambtshalve een advies te moeten uitbrengen.
Cependant, le ministre de la Justice n'a apparemment pas jugé utile de recueillir au préalable l'avis du Conseil supérieur de la justice, conformément à l'article 259bis-12 du Code judiciaire, de sorte que la commission d'avis et d'enquête du Conseil supérieur (CAER) a estimé devoir se saisir d'office de la question et rendre un avis.

Antwoord : Het is correct dat het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen in zijn arrest van 17 oktober 1996 (gevoegde zaken C-283/94, C-291/94 en C-292/94) geoordeeld heeft dat een Lid-Staat het verlenen van het belastingvoordeel voorzien bij artikel 5, lid 1, van de in de richtlijn 90/435 van de Raad van 23 juli 1990 betreffende de gemeenschappelijke fiscale regeling voor moedervennootschappen en dochterondernemingen uit verschillende Lid-Staten (vrijstelling van bronbelasting), niet afhankelijk mag stellen van de voorwaarde dat de moedermaatschappij op het ogenblik van de uitkering, gedurende een periode die ten minste gelijk is aan die welke de Lid-Staat krachtens artikel 3, lid 2, van de richtlijn heeft gesteld, een minimumdeelneming van 25 % van het kapitaal van de dochteronderneming heeft bezeten.
Réponse : Il est vrai que, par arrêt du 17 octobre 1996 (affaires jointes C-283/94, C-291/94 et C-292/94), la Cour de justice des Communautés européennes a jugé qu'un État membre ne peut pas subordonner l'octroi de l'avantage fiscal prévu à l'article 5, § 1 , de la directive 90/435/C.E.E. du Conseil, du 23 juillet 1990, concernant le régime fiscal commun applicable aux sociétés mères et filiales d'États membres différents (exemption de retenue à la source), à la condition que, au moment de la distribution des bénéfices, la société mère ait détenu une participation minimale de 25 % dans le capital de la filiale pendant une période au moins égale à celle qui a été fixée par cet État membre en vertu de l'article 3, § 2, de la directive.

Deze werkwijze heeft immers aanleiding gegeven tot een belangrijk arrest d.d. 30 april 1996 van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen (18), waarin dat Hof geoordeeld heeft dat de bepalingen van de voornoemde richtlijn directe werking hebben en bijgevolg door particulieren kunnen worden aangevoerd vóór de nationale rechtscolleges.
Cette procédure a, en effet, fait l'objet d'un important arrêt du 30 avril 1996 de la Cour de Justice des Communautés européennes (18) par lequel elle a jugé que les dispositions de la directive précitée sont d'effet direct et peuvent donc être invoquées par les particuliers devant les juridictions nationales.

In twee recente arresten in verband met Europese verkiezingen, de zaak Gibraltar (C-145/04, Spanje tegen het Verenigd Koninkrijk ) en de zaak Aruba (C-300/04, Eman en Sevinger ), heeft het Europees Hof van Justitie geoordeeld dat de lidstaten weliswaar bevoegd zijn om de aspecten van de verkiezingsprocedure voor het Europees Parlement te regelen die niet op EU-niveau zijn geharmoniseerd, maar dat zij daarbij de algemene beginselen van het EU-recht moeten naleven, onder de controle van het Hof van Justitie.
Dans deux arrêts récents ayant trait aux élections européennes, rendus respectivement dans l’affaire Gibraltar (C-145/04, Espagne/Royaume-Uni ) et dans l’affaire Aruba (C-300/04, Eman et Sevinger ), la Cour de Justice de l'Union européenne a souligné que bien que les États membres soient compétents pour régir les aspects de la procédure électorale pour les élections au Parlement européen qui ne sont pas harmonisés au niveau de l’UE, ils doivent respecter les principes généraux du droit communautaire, sous le contrôle de la Cour de justice.

In het licht van de uitlegging door het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen in een van zijn eerste arresten over artikel 17 van het Verdrag van Brussel (zie hoofdstuk VI), heeft de groep die gewerkt heeft aan de redactie van het Verdrag van 1978 inzake de toetreding van het Koninkrijk Denemarken, Ierland en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland tot het Verdrag van Brussel, alsmede tot het Protocol van 3 juni 1971 betreffende de uitlegging daarvan door het Hof van Justitie, geoordeeld dat deze formele voorwaarden slecht beantwoorden aan de gebruiken en de behoeften van het internationale handelsverkeer.
A la lumière de l'interprétation donnée par la Cour de justice des Communautés européennes dans certains de ses premiers arrêts concernant l'article 17 de la convention de Bruxelles (voir le chapitre VI), le groupe de travail qui a élaboré la convention de 1978 sur l'adhésion du royaume de Danemark, de l'Irlande et du Royaume-Uni de Grande-Bretagne et d'Irlande du Nord à la convention de Bruxelles et au protocole du 3 juin 1971 concernant son interprétation par la Cour de justice a estimé que ces exigences formelles répondaient mal aux habitudes et aux besoins du commerce international.