Vertaling van "justitie een onderscheid " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Hof van Justitie van de Europese Unie [ Europees Hof van Justitie | Hof van Justitie EG | Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen | Hof van Justitie van de Europese Unie (instelling) | HvJ [acronym] HvJEG ]
Cour de justice de l'Union européenne [ CJCE | CJUE [acronym] Cour de justice de l’Union européenne (institution) | Cour de justice des Communautés européennes | Cour de justice européenne | juridiction communautaire ]

een klacht indienen bij het Hof van Justitie van de Europese Unie | een zaak aanhangig maken bij het Hof van Justitie van de Europese Unie | een zaak voor het Hof van Justitie van de Europese Unie brengen | zich tot het Hof van Justitie van de Europese Unie wenden
saisir la Cour de justice de l'Union européenne

Hof van Justitie (EU) [ Hof van Justitie (instantie) ]
Cour de justice (UE) [ Cour de justice (instance) ]

beginsel van onderscheid | principe van onderscheid
principe de distinction

onderscheid maken tussen bouwmethoden voor schepen | onderscheid maken tussen constructiemethoden voor schepen
distinction entre les différentes méthodes de construction navale

Europees Hof van Justitie | Hof | Hof van Justitie | Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen | HvJEG [Abbr.]
Cour de justice | Cour de justice des Communautés européennes | CJCE [Abbr.]

advies Hof van Justitie (EU) [ advies van het Hof van Justitie ]
avis Cour de justice (UE) [ avis Cour de justice (CE) ]

beleidsambtenaar juridische zaken | beleidsmedewerker justitie | beleidsambtenaar justitie | beleidsmedewerker juridische zaken
chargée de mission affaires juridiques | chargé de mission affaires juridiques | chargé de mission affaires juridiques/chargée de mission affaires juridiques

onderscheid
distinction

onderscheid maken tussen normaal en abnormaal kaak- en aangezichtsweefsel
distinguer les tissus maxillo-faciaux

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

In wezen maakt de rechtspraak van het Hof van Justitie een onderscheid tussen regelingen die op het solidariteitsbeginsel zijn gebaseerd, en regelingen met een economisch karakter (41).
Dans la jurisprudence de la Cour de justice de l'Union européenne, la distinction est faite entre les systèmes fondés sur le principe de solidarité et les systèmes économiques (41).

Spreker gaat akkoord met het feit dat bij de uitvoering van Justitie een onderscheid moet worden gemaakt tussen het essentiele en het bijkomstige, en dat Justitie zich met het essentiele moet bezighouden.
L'intervenant reconnaît que dans la mise en oeuvre de la justice, il faut faire la distinction entre l'essentiel et l'accessoire, et que la justice doit s'occuper de l'essentiel.

Met betrekking tot het door de minister van Justitie gemaakte onderscheid tussen de ontvankelijkheid en de gegrondheid, verduidelijkt een lid de situatie als volgt : men stoelt de onontvankelijkheid van de motie van het Vlaams Parlement op het feit dat deze assemblee de termijn heeft laten verstrijken om een belangenconflict op te werpen ten tijde van de parlementaire behandeling van het wetsontwerp dat verheven is tot de wet van 25 maart 1999.
En ce qui concerne la distinction faite par le ministre de la Justice entre la recevabilité et le bien-fondé, un commissaire explique la situation comme suit : on base l'irrecevabilité de la motion du Parlement flamand sur le fait qu'à l'époque de l'examen parlementaire du projet de loi qui a abouti à la loi du 25 mars 1999, cette assemblée a laissé expirer le délai d'enclenchement de la procédure du conflit d'intérêts.

Zowel in de toelichting bij het voorstel (37) als in het verslag van de kamercommissie voor de Justitie (38) lijkt ervan te worden uitgegaan dat het onderscheid gemaakt tussen fiscale fraude naargelang ze al dan niet valsheid in geschrifte omvat, overeenstemt met het onderscheid dat voortvloeit uit artikel 3, § 2, van de genoemde wet van 11 januari 1993 (preventief onderdeel van de strijd tegen het witwassen) tussen gewone fiscale fraude en « ernstige en georganiseerde fiscale fraude waarbij bijzonder ingewikkelde mechanismen of procédés van internationale omvang worden aangewend ».
Tant les développements de la proposition (37) que le rapport de la commission de la Justice de la Chambre (38) semblent considérer que la distinction qui est faite entre les infractions de fraude fiscale selon qu'elles comportent ou non un faux en écriture, correspond à la distinction résultant de l'article 3, § 2, de la loi du 11 janvier 1993, précitée (volet préventif de la lutte contre le blanchiment) entre la fraude fiscale ordinaire et la « fraude fiscale grave et organisée qui met en œuvre des mécanismes complexes ou qui use de procédés à dimension internationale ».

Nadat de statistische experts van het Centrum voor Informatieverwerking hadden bevestigd dat dit onderscheid technisch uitvoerbaar is, vroeg het College begin mei 2002 aan de minister van Justitie ervoor te zorgen dat dit onderscheid de facto zou worden gemaakt in de documenten die de parketten moeten invullen (TPI-systeem).
Après avoir obtenu confirmation de la faisabilité technique de cette distinction par les experts statistiques en la matière (à savoir le centre de traitement de l'information), le Collège a adressé, début mai 2002, une demande d'intervention auprès du ministre de la Justice afin que cette distinction soit effectivement introduite dans les documents à remplir par les parquets (TPI système).

De Commissie is van mening dat in het licht van de vaste rechtspraak van het Hof van Justitie (73) maatregelen die een onderscheid tussen ondernemingen maken geen staatssteun zijn wanneer dit onderscheid voortvloeit uit de aard of de algehele structuur van het belastingstelsel waarvan zij deel uitmaken.
La Commission estime qu’à la lumière de la jurisprudence constante de la Cour de justice (73), les mesures qui établissent une distinction entre entreprises ne constituent pas une aide d’État lorsque cette différenciation résulte de la nature ou de la structure générale du système d’imposition dont elles font partie.

In het arrest Test-Aankoop wijst het Hof van Justitie erop dat „(.) het gelijkheidsbeginsel [vereist] dat vergelijkbare situaties niet verschillend en verschillende situaties niet gelijk worden behandeld, tenzij een dergelijke behandeling objectief gerechtvaardigd is” en dat „de vergelijkbaarheid van situaties moet worden beoordeeld tegen de achtergrond van het voorwerp en het doel van de handeling van de Unie die het betrokken onderscheid invoert (.)” (16).
Dans l’arrêt Test-Achats, la Cour de justice souligne que «(.) le principe d’égalité de traitement exige que des situations comparables ne soient pas traitées de manière différente et que des situations différentes ne soient pas traitées de manière égale, à moins qu’un tel traitement ne soit objectivement justifié» et que «la comparabilité des situations doit être appréciée à la lumière de l’objet et du but de l’acte de l’Union qui institue la distinction en cause (.)» (16).

Nadat de statistische experts van het Centrum voor informatieverwerking hadden bevestigd dat dit onderscheid technisch uitvoerbaar is, vroeg het college begin mei 2002 aan de minister van Justitie ervoor te zorgen dat dit onderscheid de facto zou worden gemaakt in de documenten die de parketten moeten invullen (TPI-systeem).
Après que les experts en statistiques du Centre de traitement de l'information aient confirmé que cette distinction est techniquement réalisable, le collège a demandé au début de mai 2002 au ministre de la Justice de veiller à ce que cette distinction devienne réalité dans les documents que les parquets doivent remplir (système TPI).

« Schendt artikel 632 van het Gerechtelijk Wetboek, doordat in het eerste lid erin wordt voorzien dat de bevoegdheid van de rechtbank van eerste aanleg recht doende in fiscale zaken wordt bepaald door de ligging van het kantoor waar de belasting is of moet worden geïnd, al dan niet de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre wegens een beslissing van 23 november 1989 van de secretaris-generaal van het Ministerie van Financiën betreffende de aanwijzing, als kantoor ' waar de belasting moet worden geïnd ', van het ontvangkantoor Namen 4 vennootschappen voor de rechtspersonen die hun maatschappelijke zetel of hun voornaamste inrichting in het arrondissement Waals-Brabant hebben, een onderscheid in het leven wordt geroepen dat geenszins objectief of evenredig kan worden verantwoord, tussen de rechtspersonen waarvan de maatschappelijke zetel in het arrondissement Waals-Brabant is gelegen en de natuurlijke personen waarvan de fiscale woonplaats in Waals-Brabant is gelegen, aangezien de eerstgenoemden ertoe gedwongen zouden zijn in een ver van hun zetel verwijderde plaats te pleiten, wat gepaard kan gaan met hogere kosten en met een groter risico dat zij verstek laten gaan doordat de uitoefening van hun rechten van verdediging moeilijker wordt gemaakt, terwijl de laatstgenoemden zouden vallen onder de 'justitie dichter bij de burger' die de wetgever heeft gewenst, onder meer in het kader van de recente wet van 23 maart 1999 en van het koninklijk besluit van 25 maart 1999, waarbij per provincie een bevoegde fiscale rechtbank wordt aangewezen teneinde de burger een justitie in de buurt van zijn plaats van vestiging te waarborgen ?
« En ce qu'il dispose, en alinéa premier, que la compétence du Tribunal de première instance statuant en matière fiscale est déterminée par la situation du bureau où la perception de l'impôt a été ou doit être faite, l'article 632 du Code judiciaire n'est-il pas contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution en ce que, en raison d'une décision prise par le secrétaire général du Ministère des finances le 23 novembre 1989 relative à la désignation, comme bureau où la perception doit être faite ' de la recette de Namur 4 sociétés pour les personnes morales ayant leur siège social ou leur principal établissement dans l'arrondissement du Brabant wallon, il créerait une distinction qui n'est susceptible d'aucune justification objective ou proportionnelle entre les personnes morales dont le siège social se situe dans l'arrondissement du Brabant wallon et les personnes physiques dont le domicile fiscal se situe dans le Brabant wallon dès lors que les premiers cités seraient contraints de plaider dans un lieu éloigné de leur siège, ce qui peut entraîner des frais plus importants et un risque plus grand de les voir faire défaut en rendant plus malaisé l'exercice du droit de leur défense, alors même que les seconds cités relèveraient de la justice de proximité voulue par le législateur, notamment dans le cadre de la récente loi du 23 mars 1999 et de l'arrêté royal du 25 mars 1999 désignant un Tribunal fiscal compétent par province pour garantir au citoyen une justice de proximité par rapport à son lieu d'établissement ?

Volgens de eisende partij voor het verwijzende rechtscollege zou artikel 632, eerste lid, van het Gerechtelijk Wetboek een onderscheid in het leven roepen « dat geenszins objectief en evenredig kan worden verantwoord, tussen de rechtspersonen waarvan de maatschappelijke zetel in het arrondissement Waals-Brabant is gelegen en de natuurlijke personen waarvan de fiscale woonplaats in Waals-Brabant is gelegen, aangezien de eerstgenoemden ertoe gedwongen zouden zijn in een ver van hun zetel verwijderde plaats te pleiten, wat gepaard kan gaan met hogere kosten en met een groter risico dat zij verstek laten gaan doordat de uitoefening van hun rechten van verdediging moeilijker wordt gemaakt, terwijl de laatstgenoemden zouden vallen onder de justitie dichter bij de burger ' die de wetgever heeft gewenst, onder meer in het kader van de recente wet van 23 maart 1999 en van het koninklijk besluit van 25 maart 1999, waarbij per provincie een bevoegde fiscale rechtbank wordt aangewezen teneinde de burger een justitie in de buurt van zijn plaats van vestiging te waarborgen ».
Selon le demandeur devant la juridiction a quo, l'article 632, alinéa 1, du Code judiciaire créerait une distinction « qui n'est susceptible d'aucune justification objective ou proportionnelle entre les personnes morales dont le siège social se situe dans l'arrondissement du Brabant wallon et les personnes physiques dont le domicile fiscal se situe dans le Brabant wallon dès lors que, les premiers cités seraient contraints de plaider dans un lieu éloigné de leur siège, ce qui peut entraîner des frais plus importants et un risque plus grand de les voir faire défaut en rendant plus malaisé l'exercice du droit de leur défense, alors même que les seconds cités relèveraient de la justice de proximité voulue par le législateur, notamment dans le cadre de la récente loi du 23 mars 1999 et de l'arrêté royal du 25 mars 1999 désignant un Tribunal fiscal compétent par province pour garantir au citoyen une justice de proximité par rapport à son lieu d'établissement ».