Vertaling van "instantie tegen wiens beslissing bezwaar " (Nederlands → Frans) :

6 OKTOBER 2016. - Besluit van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering tot wijziging van het besluit van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering van 2 oktober 2014 betreffende personen gemachtigd om de partijen te horen in overeenstemming met artikel 81 van de ordonnantie van 5 juni 1997 betreffende de milieuvergunningen De Brusselse Hoofdstedelijke Regering, Gelet op de ordonnantie van 5 juni 1997 betreffende de milieuvergunningen, in het bijzonder artikel 81, § 1, 3e lid; Gelet op het besluit van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering van 2 oktober 2014 betreffende personen gemachtigd om de partijen te horen in overeenstemming met artikel 81 van de ordonnantie van 5 juni 1997 betreffende de milieuvergunningen; Op voordracht van Minister van Leefmilieu; Na beraadslaging, Hebben Wij besloten en besluiten Wij : Artikel 1. Artikel 1 van het besluit van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering van 2 oktober 2014 betreffende personen gemachtigd om de partijen te horen in overeenstemming met artikel 81 van de ordonnantie van 5 juni 1997 betreffende de milieuvergunningen wordt als volgt vervangen : "Artikel 1. Mevr. Virginie Rolin, gedomicilieerd te 1180 Ukkel, Alphonse Asselbergsstraat 94 en de heer Julien Dumont, gedomicilieerd te 4020 Luik, Ernest-de-Bavièrestraat 13, worden gemachtigd om de partijen te horen naar aanleiding van een beroep ingediend bij de Regering tegen een beslissing van het Milieucollege of tegen de aangevochten beslissing van de bevoegde instantie, zelfs als ze stilzwijgend is".
Article 1. L'article 1 de l'arrêté du Gouvernement de la Région de Bruxelles-Capitale du 2 octobre 2014 relatif aux personnes habilitées à entendre les parties conformément à l'article 81 de l'ordonnance du 5 juin 1997 relative aux permis d'environnement est remplacé par ce qui suit : « Article 1. Mme Virginie Rolin, domiciliée à 1180 Uccle, rue Alphonse Asselbergs 94, et M. Julien Dumont, domicilié à 4020 Liège, rue Ernest-de-Bavière 13, sont habilités à entendre les parties lors d'un recours introduit auprès du Gouvernement contre une décision du Collège d'environnement ou contre la décision attaquée de l'autorité compétente, fut-elle tacite ».

Behoudens tegenbewijs wordt beschouwd als een persoon wiens bestaansmiddelen onvoldoende zijn: 1° degene die bedragen geniet uitgekeerd als leefloon of als maatschappelijke bijstand, minstens op overlegging van de geldige beslissing van het betrokken openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn; 2° degene die bedragen geniet uitgekeerd als gewaarborgd inkomen voor bejaarden, minstens op overlegging van het jaarlijks attest van de Rijksdienst voor Pensioenen; 3° degene die een inkomensvervangende tegemoetkoming voor gehandicapten geniet, minstens op overlegging van de beslissing van de minister tot wiens bevoegdheid de sociale zekerheid behoort of van de door hem afgevaardigde ambtenaar; 4° de persoon die een kind ten laste heeft dat gewaarborgde kinderbijslag geniet, minstens op overlegging van het attest van het Federaal agentschap voor de kinderbijslag (Famifed); 5° de huurder van een sociale woning die in het Vlaams Gewest en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest een huur betaalt die overeenkomt met de helft van de basishuurprijs of die in het Waals Gewest een minimumhuur betaalt, minstens op overlegging van de laatste huurberekeningsfiche; 6° de gedetineerde, op overlegging van bewijsstukken met betrekking tot het statuut van gedetineerde; 7° de beklaagde bedoeld in de artikelen 216quinquies tot 216septies van het Wet-boek van Strafvordering; 8° de persoon van de geesteszieke voor wat betreft de toepassing van de wet van 26 juni 1990 betreffende de bescherming van de persoon van de geesteszieke, op overlegging van bewijsstukken; 9° de vreemdeling, voor wat betreft de in-diening van het verzoek tot machtiging van verblijf, of van een administratief of rechter-lijk beroep tegen een beslissing die geno-men werd met toepassing van de wetten betreffende de toegang, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen, op overlegging van bewijsstukken; 10° de asielaanvrager of de persoon die een aanvraag indient van het statuut van ontheemde, op over ...
Sauf preuve contraire, est présumée être une personne ne bénéficiant pas de moyens d'existence suffisants : 1° le bénéficiaire de sommes payées à titre de revenu d'intégration ou à titre d'aide sociale, sur présentation d'au moins la décision valide du centre public d'aide sociale concerné; 2° le bénéficiaire de sommes payées à titre de revenu garanti aux personnes âgées, sur présentation d'au moins l'attestation annuelle de l'Office national des pensions; 3° le bénéficiaire d'allocations de remplace-ment de revenus aux handicapés, sur pré-sentation d'au moins la décision du ministre qui a la sécurité sociale dans ses attributions ou du fonctionnaire délégué par lui; 4° la personne qui a à sa charge un enfant bénéficiant de prestations familiales garanties, sur présentation d'au moins l'attestation de l'Agence fédérale pour les allocations familiales (Famifed); 5° le locataire social qui, dans les Régions flamande et de Bruxelles-capitale paie un loyer égal à la moitié du loyer de base ou, qui en Région Wallonne, paie un loyer minimum, sur présentation d'au moins la dernière fiche de calcul du loyer; 6° la personne en détention, sur présentation des documents probants liés au statut de détenu; 7° le prévenu visé par les articles 216quinquies à 216septies du Code d'instruction criminelle; 8° la personne malade mentale en ce qui concerne la procédure prévue dans le cadre de la loi du 26 juin 1990 sur la protection des malades mentaux, sur présentation des documents probants; 9° l'étranger, pour l'introduction d'une demande d'autorisation de séjour ou d'un recours administratif ou juridictionnel contre une décision prise en application des lois sur l'accès au territoire, le séjour, l'établissement et l'éloignement des étrangers, sur présentation des documents probants; 10° le demandeur d'asile ou la personne qui introduit une demande de statut de personne déplacée, sur présentation des documents probants; 11° la personne surendettée, sur présentation d'une dé ...

Art. 6. Overeenkomstig artikel 6 van de ordonnantie van 30 maart 1995 betreffende de openbaarheid van bestuur, vermeldt de beslissing van inhouding, terugvordering of niet-vereffening van subsidies, onverminderd het bepaalde van artikel 4, vierde lid, van de ordonnantie, de instanties bij wie het bezwaar moet worden ingediend, en de vormen en termijnen die moeten worden geëerbiedigd.
Art. 6. Conformément à l'article 6 de l'ordonnance du 30 mars 1995 relative à la publicité de l'administration, la décision relative à la rétention, au recouvrement ou à la non-liquidation de subventions, indique les instances compétentes pour connaître de la requête, ainsi que les formes et délais à respecter, et ce, sans préjudice aux dispositions de l'article 4, quatrième alinéa de l'ordonnance.

Artikel 7 van de wet van 23 december 1986 en artikel 378 van het WIB 1992 kunnen evenwel ook in die zin worden geïnterpreteerd dat zij vereisen dat het in het geding zijnde beroep niet alleen moet worden betekend aan de belastingheffende overheid, partij in het geschil voor het hof van beroep - de gemeente, aangezien het een gemeentelijke belasting betreft -, maar ook aan de overheid die uitspraak heeft gedaan over het tegen die belasting ingediende bezwaar en tegen wier beslissing het beroep wordt ingesteld - namelijk de bestendige deputatie.
L'article 7 de la loi du 23 décembre 1986 et l'article 378 du CIR 92 peuvent toutefois être interprétés comme imposant la signification du recours en cause non seulement à l'autorité taxatrice, partie au litige devant la cour d'appel - la commune, s'agissant d'un impôt communal -, mais aussi à l'autorité qui a statué sur la réclamation formée contre cet impôt et dont la décision fait l'objet du recours -à savoir la députation permanente.

Het OCMW heeft hoger beroep aangetekend tegen deze beslissing en het Arbeidshof heeft prejudiciële vragen gesteld aan het Europees Hof van Justitie (EHvJ) over twee aspecten: "Moeten de richtlijnen [2004/83, 2005/85 en 2003/9] aldus worden uitgelegd dat op de lidstaat die bepaalt dat vreemdelingen die 'op zodanige wijze lijden aan een ziekte dat deze ziekte een reëel risico inhoudt voor hun leven of fysieke integriteit of een reëel risico inhoudt op een onmenselijke of vernederende behandeling wanneer er geen adequate behandeling is in hun land van herkomst', recht hebben op de subsidiaire bescherming in de zin van artikel 15, [sub b], van richtlijn [2004/83], een verplichting rust om: - te bepalen dat een beroep tegen de administratieve beslissing waarbij het verblijfsrecht en/of de subsidiaire bescherming wordt geweigerd en een bevel wordt uitgevaardigd om het grondgebied te verlaten, schorsende werking heeft, - in het kader van zijn socialebijstandsregeling of opvangregeling te voorzien in andere dan de medische basisbehoeften van verzoeker tot de beslissing over het beroep tegen die administratieve beslissing?" Het standpunt van het Hof is het volgende: Wat betreft het ontbreken van een schorsend beroep, zijn de richtlijnen aangehaald door de verwijzende rechterlijke instantie niet van toepassing, maar het EHVJ zal andere nuttige elementen bezorgen aan de nationale rechter om een vonnis te kunnen vellen.
Le CPAS a interjeté appel de cette décision et la Cour du travail a posé des questions préjudicielles à la Cour de Justice de l'Union européenne (CJUE) pour deux aspects: "Les directives [2004/83, 2005/85 et 2003/9] doivent-elles être interprétées comme faisant obligation à l'État membre qui prévoit que l'étranger qui 'souffre d'une maladie telle qu'elle entraîne un risque réel pour sa vie ou son intégrité physique ou un risque réel de traitement inhumain ou dégradant lorsqu'il n'existe aucun traitement adéquat dans son pays d'origine' a droit à la protection subsidiaire au sens de l'article 15, [sous b),] de la directive [2004/83], - de prévoir un recours suspensif contre la décision administrative refusant le droit de séjour et/ou la protection subsidiaire et faisant ordre de quitter le territoire, - de prendre en charge dans le cadre de son régime d'aide sociale ou d'accueil, les besoins élémentaires autres que médicaux du requérant, jusqu'à ce qu'il soit statué sur le recours introduit contre cette décision administrative?" La position de la Cour est la suivante: En ce qui concerne l'absence de recours suspensif, les directives invoquées par la juridiction de renvoi ne sont pas applicables mais la CJUE va fournir d'autres éléments utiles au juge national pour pouvoir trancher.

a) kan tegen die vaststelling of die beslissing bezwaar aantekenen of beroep instellen bij een instantie waarbij bezwaar kan worden aangetekend respectievelijk beroep kan worden ingesteld (38) .
a) est en droit de contester ladite décision devant une instance de recours (38) .

Indien tegen de erkenning van een beslissing bezwaar wordt gemaakt, kan iedere partij die er belang bij heeft, ten principale te zien vastgesteld dat de beslissing erkend dient te worden, gebruik maken van de procedure, geregeld in de afdelingen 2 en 3 van deze titel.
En cas de contestation, toute partie intéressée qui invoque la reconnaissance à titre principal peut faire constater, selon la procédure prévue aux sections 2 et 3 du présent titre, que la décision doit être reconnue.

Ik wens eerst en vooral de aandacht van het geachte lid te vestigen op het feit dat drie verschillende instanties bij de asielprocedure betrokken zijn, met name de Dienst vreemdelingenzaken, belast met het ontvankelijkheidsonderzoek, het Comissariaat-generaal voor de vluchtelingen en de staatlozen, belast enerzijds met het behandelen van elk dringend beroep ingediend tegen een negatieve beslissing van de Dienst vreemdelingenzaken en anderzijds met het onderzoek ten gronde en tenslotte de Vaste Beroepscommissie voor vluchtelingen belast met het behandelen van de beroepen ingediend tegen de beslissing tot niet toekenning van het statuut van vluchteling.
J'aimerais d'abord attirer l'attention de l'honorable membre sur le fait que trois instances différentes sont concernées par la procédure d'asile, à savoir, l'Office des étrangers, chargé de l'examen de la recevabilité de la demande, le Commissariat général aux réfugiés et aux apatrides, chargé, d'une part, de l'examen de chaque recours urgent introduit contre une décision négative de l'Office des étrangers et, d'autre part, de l'examen sur le fond de la demande, et, enfin, la Commission permanente de recours des réfugiés, chargée de l'examen des recours introduits contre une décision de non-reconnaissance du statut de réfugié.

Volgens het hof schendt artikel 57, § 2, van de organieke wet van 8 juli 1976 de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet, in zoverre het zo wordt geïnterpreteerd dat het niet van toepassing is op de vreemdeling die gevraagd heeft erkend te worden als vluchteling, en wiens aanvraag is verworpen en die een bevel heeft gekregen om het grondgebied te verlaten, zolang de beroepen die bij de Raad van State zijn ingesteld tegen de beslissing die de commissaris-generaal voor de vluchtelingen en staatslozen met toepassing van artikel 63/3 van de wet van 15 december 1980 heeft genomen, of tegen de beslissing van de Vaste Beroepscommissie voor vluchtelingen, niet zijn beslecht evenmin als op de vreemdeling aan wie een bevel om het grondgebied te verlaten is betekend en die om medische redenen in de absolute onmogelijkheid is om er gevolg aan te geven.
Selon la Cour, l'article 57, § 2, de la loi du 8 juillet 1976 ne viole pas les articles 10 et 11 de la Constitution dans la mesure où il est interprété de telle manière qu'il n'est pas applicable à l'étranger qui a demandé à être reconnu comme réfugié, dont la demande a été rejetée et qui a reçu l'ordre de quitter le territoire, tant qu'une décision n'est pas prise au sujet des recours introduits devant le Conseil d'État contre la décision du commissaire général aux réfugiés et aux apatrides en application de l'article 63/3 de la loi du 15 décembre 1980 ou contre la décision de la Commission permanente d'appel, et pas davantage à l'étranger auquel l'ordre de quitter le territoire a été notifié et qui se trouve dans l'impossibilité absolue d'y donner suite pour des raisons médicales.