Vertaling van "inkomstenbelastingen niet discriminerend " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

niet-discriminerende handelspraktijken met betrekking tot hout
pratique non discriminatoire dans le commerce du bois

de Lid-Staat doet het op niet discriminerende wijze
l'Etat membre le fait de manière non discriminatoire

niet-discriminerende tariefregeling
régime tarifaire non discriminatoire

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

In zijn arrest van 8 maart 2005 heeft het Arbitragehof weliswaar geoordeeld dat artikel 356 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen niet discriminerend is omdat het niet van toepassing is op de belastingplichtige die de vordering heeft ingesteld waarin artikel 1385undecies van het Gerechtelijk Wetboek voorziet in het geval dat de directeur geen beslissing trof. Toch kan men vinden dat de verschillende behandeling van de belastingplichtige die op grond van artikel 1385decies van het Gerechtelijk Wetboek bij de rechtbank van eerste aanleg in beroep gaat tegen een beslissing van de belastingdirecteur niet gerechtvaardigd is.
Bien que la Cour d'arbitrage a considéré dans son arrêt du 8 mars 2005 que l'article 356 du Code des impôts sur les revenus n'est pas discriminatoire en ce qu'il n'est pas applicable au contribuable qui a introduit le recours prévu par l'article 1385undecies du Code judiciaire en l'absence de décision directoriale, la disparité de traitement entre le contribuable, passible de l'impôt sur le revenu, qui a introduit, quant à lui, un recours devant le tribunal de première instance à l'encontre d'une décision directoriale en application de l'article 1385decies du Code judiciaire peut paraître injustifiée.

Het gegeven dat de in het geding zijnde bepaling voorziet in een overleg met de betrokken bedrijfsgroeperingen, terwijl hun akkoord is vereist voor de vaststelling van de forfaitaire grondslagen van aanslag waarin artikel 342 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 voorziet, is niet discriminerend, vermits die bepaling een volkomen andere situatie regelt : zij voorziet, als bewijsmiddelen voor de administratie, in forfaits die worden vastgesteld na het verstrijken van het jaar waarin de inkomsten zijn geïnd en in het kader van een aanslag door vergelijking met de normale winst of baten van andere soortgelijke belastingplichtigen; het betreft bovendien geen regeling waarvan de toepassing is ondergeschikt aan de uitdrukkelijke keuze van de belastingplichtige.
La circonstance que la disposition en cause prévoit une consultation des groupements professionnels intéressés alors qu'un accord de ceux-ci est requis pour la fixation des bases forfaitaires de taxation prévue par l'article 342 du Code des impôts sur les revenus 1992, n'est pas discriminatoire puisque cette disposition règle une situation toute différente : elle prévoit, au titre de moyens de preuve pour l'administration, des forfaits qui sont arrêtés après l'expiration de l'année pendant laquelle les revenus ont été perçus et dans le cadre d'une taxation par comparaison avec les bénéfices ou profits normaux d'autres contribuables similaires; il ne s'agit pas, en outre, d'un régime dont l'application est subordonnée à l'option expresse du contribuable.

Met betrekking tot het eigen karakter van de goederen waarop beslag is gelegd, is de eiseres van oordeel dat het dubbele bewijs dat van haar wordt geëist door artikel 394, § 1, tweede lid, van het Wetboek van de inkomstenbelastingen, namelijk het bewijs van het eigen karakter van de goederen en dat van een van de vier voorwaarden die door dat artikel worden gesteld, discriminerend is ten opzichte van de onder het stelsel van scheiding van goederen gehuwde echtgenotes van personen die schuldenaar zijn van gelijk welke derde, die niet het Ministerie van Financiën is dat optreedt inzake de inkomstenbelastingen.
Concernant le caractère propre des biens saisis, la demanderesse estime que la double preuve qui est exigée dans son chef par l'article 394, § 1, alinéa 2, du Code des impôts sur les revenus, c'est-à-dire celle du caractère propre des biens et celle de l'une des quatre conditions requises par cet article, est discriminatoire par rapport aux épouses mariées sous un régime de séparation de biens de personnes débitrices de n'importe quel tiers autre que le ministère des Finances agissant en matière d'impôts sur les revenus.

Vele fiscale auteurs zijn echter van mening dat deze discriminerende handelwijze geen steun vindt in de beschikkingen van artikel 49 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 en niet strookt met het realiteitsbeginsel.
De nombreux fiscalistes sont cependant d'avis que ce procédé discriminatoire ne trouve pas son fondement dans les dispositions de l'article 49 du Code des impôts sur les revenus 1992 et ne correspond pas au principe de réalité.