Vertaling van "immers zou indruisen " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

immer groenend | sempervirens
sempervirant | sempervirens

immers
en effet

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Het eisen van een dergelijke voorwaarde zou immers kunnen indruisen tegen de doelstelling van het verdrag, aangezien zulks verscheidene Staten zou beletten het verdrag zo spoedig mogelijk te ratificeren, op zodanige wijze dat de noodzakelijke interne wetgevingen in werking zouden treden.
Exiger une telle condition pourrait en fait aller à l'encontre de l'objectif de la convention, car cela empêcherait plusieurs États de la ratifier aussi rapidement que possible, de manière à mettre en oeuvre les législations internes nécessaires.

Wat het 1º betreft is er immers geen reden om een fototoestel niet langer te beschouwen als een « technisch hulpmiddel », met de bedoeling het, op initiatief van het parket alleen, te mogen gebruiken bij stelselmatige observaties (die dus langer dan 5 dagen duren). Dit zou indruisen tegen artikel 8 van het EVRM.
En ce qui concerne le 1º, il n'y a en effet pas lieu d'exclure l'appareil photographique de la notion de moyen technique dans le but d'introduire la possibilité de l'utiliser lors d'observations systématiques (c'est-à-dire plus de 5 jours) à l'initiative du seul parquet, ce qui serait également contraire à l'article 8 de la CEDH.

Dezelfde feiten kunnen immers niet terzelfder tijd strafbaar en niet strafbaar zijn, en niet afhangen van de individuele beslissing van een tegenpartij. Dit zou indruisen tegen de artikelen 6 en 7 van het EVRM.
En effet, des faits identiques ne peuvent pas être à la fois punissables pénalement et ne pas l'être; cela ne peut pas dépendre de la décision individuelle d'une partie adverse, ce qui serait contraire aux articles 6 et 7 de la CEDH.

(11)Deze richtlijn mag echter niet gelden voor categorieën onderdanen van derde landen op wie een welbepaald stelsel uit hoofde van het Unierecht, met welbepaalde toegangsvoorwaarden en rechten, van toepassing is, wanneer de opname van die categorieën in deze richtlijn zou indruisen tegen de gedachte achter een bepaald stelsel, onnodige juridische complexiteit met zich mee zou brengen of een risico van misbruik zou veroorzaken. Deze richtlijn mag niet van toepassing zijn op onderdanen van derde landen die een aanvraag indienen om als onderzoeker in een lidstaat te mogen verblijven met het oog op de uitvoering van een onderzoeksproject; voor hen geldt immers Richtlijn //EG van de Raad die een specifieke procedure voor de toelating van onderdanen van derde landen met het oog op wetenschappelijk onderzoek invoert.
(11)Il convient que la présente directive ne s’applique pas aux catégories de ressortissants de pays tiers auxquelles s’applique un régime particulier au titre du droit de l’Union, prévoyant des conditions d’entrée et des ensembles de droits spécifiques, lorsque l’inclusion de ces catégories dans la présente directive irait à l’encontre de la logique du régime particulier, créerait une complexité juridique inutile ou entraînerait un risque d’abus. Il convient que la présente directive ne s’applique pas aux ressortissants de pays tiers qui demandent à séjourner dans un État membre en tant que chercheurs pour mener un projet de recherche car ceux-ci relèvent du champ d’application de la directive (UE) 2016/801 du Parlement européen et du Conseil, qui instaure une procédure d’admission spécifique des ressortissants de pays tiers aux fins de recherche scientifique.

In de parlementaire voorbereiding van artikel 330 (oud) van het Burgerlijk Wetboek wordt daaromtrent vermeld : « Meerdere leden hadden ernstig bezwaar tegen het feit dat het betwistingsrecht op een absolute wijze zou worden toegestaan. Het principe van de zogenaamde biologische waarheid kan in bepaalde gevallen immers storend zijn voor het kind en indruisen tegen diens belangen. Deze leden waren dan ook van mening dat het bezit van staat moet worden ingeschakeld in de appreciatie van de rechtbank die zich over de betwisting van een erkenning uitspreekt. Er werd zelfs gepleit om de verwijzing naar het bezit van staat uitdrukkelijk in de tekst op te nemen. Zo er bezit van staat is, moet de betwisting van de erkenning worden uitgesloten, zo niet kunnen de belangen van het kind ernstig worden geschaad. Andere leden waarschuwden nochtans voor een te grote waarde die aan het bezit van staat wordt gehecht; dit zou immers tot gevolg hebben dat het eenvoudig samenwonen op dezelfde voet zou worden behandeld als het huwelijk. Deze leden meenden dan ook dat het bezit van staat slechts een rol kan spelen wanneer het beantwoordt aan de biologische realiteit. Hierop werd gerepliceerd dat er ten aanzien van het kind aan het bezit van staat een zelfde waarde dient te worden toegekend zonder dat daarbij wordt rekening gehouden met het feit of het kind binnen of buiten het huwelijk is geboren » (Parl. St., Senaat, 1984-1985, 904, nr. 2, p. 100).
A ce sujet, les travaux préparatoires relatifs à l'article 330 (ancien) du Code civil mentionnent ce qui suit : « Plusieurs membres critiquent sévèrement le fait qu'on envisage d'accorder le droit de contestation de manière absolue. Le principe de la vérité dite biologique peut en effet avoir un effet accablant pour l'enfant et contraire à ses intérêts. Ils estiment, dès lors, que le tribunal appelé à se prononcer sur la contestation de reconnaissance, doit, dans son appréciation, tenir compte de la possession d'état; certains plaident même pour qu'on inscrive explicitement dans le texte le principe de la référence à la possession d'état. En cas de possession d'état, la contestation de reconnaissance doit être exclue, sinon les intérêts de l'enfant peuvent être gravement lésés. D'autres membres déclarent, toutefois, qu'il faut éviter d'accorder une trop grande importance à la possession d'état; sinon, on en viendrait, en effet, à traiter la simple cohabitation sur le même pied que le mariage. Les mêmes intervenants estiment, dès lors, que la possession d'état ne peut jouer un rôle que si elle correspond à la réalité biologique. Il leur est répliqué qu'à l'égard de l'enfant il faut accorder tout autant d'importance à la possession d'état, et ce abstraction faite de la question de savoir s'il est né ou non dans le mariage » (Doc. parl., Sénat, 1984-1985, 904, n° 2, p. 100).

meent daarom dat het voorstel van de Commissie niet in de goede richting gaat: het voorstel houdt immers geen waarborg in voor een latere rationalisatie en harmonisatie van de douaneregels, en schijnt integendeel sommige vereenvoudigingen die in het gemoderniseerde douanewetboek al waren ingevoerd, weer af te willen schaffen, door een reeks uitzonderingen voor te stellen op de regels en de praktijk – zoals de uitwisseling van gegevens – die indruisen tegen de bedoeling van een uniform kader voor de douane.
La commission du commerce international estime dès lors que la proposition de la Commission ne va pas dans le bon sens: elle ne semble pas en fait garantir un regain de rationalisation et d'harmonisation des règles douanières; elle semble en revanche éliminer certaines des simplifications déjà obtenues par la modernisation de l'union douanière, en proposant une série de dérogations éventuelles à des principes et des pratiques - comme ceux concernant les systèmes d'échanges de données - qui vont à l'encontre de l'objectif d'un environnement douanier uniforme.

Het zou immers indruisen tegen de doelstellingen van de betrokken regeling wanneer een houder van een ouder recht die niet op het grondgebied van de Unie aanwezig is, een .eu-domeinnaam zou kunnen verkrijgen via een persoon die op dat grondgebied aanwezig is maar niet, al was het maar gedeeltelijk of tijdelijk, over dat recht beschikt.
En effet, il serait contraire aux objectifs de la réglementation concernée de permettre à un titulaire d’un droit antérieur qui ne satisfait pas au critère de présence sur le territoire de l’Union d’obtenir un nom de domaine .eu, par l'intermédiaire d'une personne qui remplit ce critère de présence mais ne dispose pas, même en partie ou temporairement, dudit droit.

Overwegende echter dat het voorgaande niet betekent dat aan de gebieden die het Vlaamse Gewest bij beslissing van de Vlaamse regering van 4 mei 2001 aan de Europese Commissie heeft voorgesteld als in aanmerking komend als speciale beschermingszones geen enkele vorm van bescherming moet worden gegeven zolang deze door de Commissie niet op de definitieve lijst van gebieden van communautair belang zijn geplaatst; dat dit immers zou indruisen tegen artikel 10 (voorheen art. 5) van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap (EG-Verdrag); dat op grond van dit artikel, zoals geïnterpreteerd door het Europees Hof van Justitie, elke overheid van een Lid-Staat, zelfs bij ontstentenis van omzettingsmaatregelen en in gevallen waarin de naleving van specifieke, uit een Europese richtlijn voortvloeiende verplichtingen niet aan de orde is, al het mogelijke moet doen om de doelstellingen van die richtlijn te realiseren; dat de Lid-Staten om deze reden in het kader van de Habitatrichtlijn erop toe moeten zien dat de kwaliteit van de gebieden die op hun nationale lijst van als gebieden van communautair belang voorgestelde gebieden voorkomen, niet verslechtert vóór zij de definitieve lijst van gebieden van communautair belang heeft vastgesteld (Europese Commissie, Beheer van « Natura 2000 »-gebieden - De bepalingen van artikel 6 van de Habitatrichtlijn (Richtlijn 92/43/EEG), Luxemburg, 2000, blz. 12-13);
Considérant cependant que ce qui précède ne signifie pas qu'aucune forme de protection ne doit être accordée aux zones proposées par la Région flamande par la décision du Gouvernement flamand du 4 mai 2001 à la Commission européenne comme pouvant entrer en ligne de compte comme zone de protection spéciale tant que ces zones n'ont pas été placées sur la liste définitive d'intérêt communautaire; que ce serait en effet contraire à l'article 10 (auparavant art. 5.) du Traité de création de la Communauté européenne (Traité CE); que sur la base de cet article, tel qu'interprété par la Cour de Justice européenne, tout pouvoir public d'un Etat Membre doit faire son possible afin de réaliser les objectifs de cette directive, même à défaut de mesures de conversion et dans les cas où le respect d'obligation spécifiques résultant d'une Directive européenne n'est pas à l'ordre; que pour ces raisons les Etats membres doivent veiller, dans le cadre de la Directive Habitat, à ce que la qualité des zones figurant sur leur liste nationale comme zones proposées être d'intérêt communautaire, ne se dégrade pas avant qu'ils n'aient fixé la liste définitive des zones d'intérêt communautaire (Commission européenne, Gestion des zones « Natura 2000 » - les dispositions de l'article 6 de la Directive Habitat (Directive 92/43/CEE), Luxembourg, 2000 p. 12-13);