Vertaling van "hun kind bevestigd " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Comité voor de Rechten van het Kind | Internationaal Comité voor de Rechten van het Kind | Kinderrechtencomité | Kinderrechtencomité van de Verenigde Naties | Kinderrechtencomité van de VN | VN-Comité inzake de Rechten van het Kind | VN-Comité voor de Rechten van het Kind | VN-Commissie voor de Rechten van het Kind | VN-Kinderrechtencomité
Comité des droits de l'enfant | CDE [Abbr.]

onwettig kind [ buitenechtelijk kind | onecht kind ]
enfant naturel [ enfant illégitime ]

kinderbescherming [ jeugdzorg | mishandeld kind | morele bescherming van het kind ]
protection de l'enfance [ aide à l'enfance | enfant maltraité | enfant soldat | protection morale de l'enfant ]

aangenomen kind | adoptief kind | geadopteerd kind
enfant adopté | enfant adoptif

kind dat buiten het huwelijk wordt geboren | natuurlijk kind | onwettig kind
enfant illégitime | enfant naturel | enfant né hors mariage

hoederecht [ gezag over het kind ]
droit de garde [ droit de garde des enfants ]

psychiatrische beoordeling van een kind uitvoeren
réaliser l'évaluation psychiatrique d’un enfant

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Op deze wijze kunnen zij elk hun hoedanigheid als ouder in de naam van hun kind bevestigd zien » (ibid., pp. 11 en 13).
Ils pourront trouver ainsi, l'un et l'autre, la confirmation de leur qualité de parent dans le nom de famille de leur enfant » (ibid., pp. 11 et 13).

Ouders die louter ter informatie een mogelijke verwantschap bevestigd of uitgesloten willen zien, kunnen niet vrij en zonder therapeutische beperkingen over hun eigen lichaam beschikken en nog minder over dat van hun kind.
En effet, les parents désireux à titre purement informatif d'infirmer ou de confirmer une parenté dont ils doutent ne sont pas pour autant libres de disposer sans limites thérapeutiques de leur propre corps et, a fortiori, de celui de leur enfant.

Volgens de EU-regels voor de coördinatie van de sociale zekerheid, zoals door het Hof van Justitie van de EU bevestigd in de zaak van de Zweedse föräldrapenning (arrest Kuusijärvi, C-275/96), moet een ouderschapstoelage die is bedoeld ter vervanging van het inkomen dat ouders derven doordat zij stoppen met werken om voor hun kind te kunnen zorgen, worden aangemerkt als een gezinsbijslag.
Selon les règles de coordination de la sécurité sociale dans l’UE, telles qu’elles ont été confirmées par la Cour de justice de l’Union européenne dans le cadre de la «föräldrapenning» suédoise (affaire C-275/96, Kuusijärvi), une allocation parentale qui vise à compenser une perte de revenu résultant de l’abandon d’un emploi en vue de s’occuper d’un enfant devrait être considérée comme une prestation familiale.

23. is van mening dat onbegeleide kinderen bijzonder kwetsbaar zijn; verzoekt de Commissie en de lidstaten om de resolutie van het Parlement van 12 september 2013 over de situatie van niet-begeleide minderjarigen in de EU ten uitvoer te leggen; verzoekt de lidstaten het hele pakket van gemeenschappelijk Europees asielstelsel onverkort toe te passen om de situatie van niet-begeleide minderjarigen in de EU te verbeteren; verzoekt de lidstaten maatregelen te nemen om een einde te maken aan de detentie van migrerende kinderen in de hele EU; is ingenomen met het arrest van het Hof van Justitie in Zaak C-648/11 MA, BT, DA tegen Secretary of State for the Home Department , waarin wordt bevestigd dat de lidstaat die verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielaanvraag die in meer dan een lidstaat wordt ingediend door een niet-begeleide minderjarige, „de lidstaat is waar deze minderjarige zich bevindt nadat hij er een asielverzoek heeft ingediend”; wijst erop dat een niet-begeleide minderjarige bovenal een kind is dat mogelijk gevaar loopt, en dat de EU en de lidstaten niet het immigratiebeleid maar de bescherming van het kind als uitgangspunt moeten nemen wanneer zij met deze kinderen te maken hebben, waarmee zij het kernbeginsel van de belangen van het kind eerbiedigen;
23. estime que les enfants non accompagnés sont particulièrement vulnérables; demande à la Commission et aux États membres de mettre en œuvre la résolution du Parlement du 12 septembre 2013 sur la situation des mineurs non accompagnés dans l'Union européenne; demande aux États membres de mettre pleinement en œuvre le paquet relatif au régime d’asile européen commun afin d'améliorer la situation des mineurs non accompagnés dans l'Union européenne; demande aux États membres de prendre des mesures pour mettre fin à la rétention d'enfants migrants dans l'Union européenne; se félicite de l'arrêt rendu par la Cour de justice dans l'affaire C-684/11 MA, BT, DA / Secretary of State for the Home Department , précise que l'État membre responsable de l’examen d’une demande d’asile d’un mineur non accompagné qui en a présenté des demandes dans plus d’un État membre, sera celui dans lequel se trouve ce mineur après y avoir déposé une demande; rappelle qu'un mineur non accompagné est avant tout un enfant potentiellement en danger et que la protection des enfants, et non les politiques de l'immigration, doit être le principe moteur des États membres et de l'Union européenne à leur égard, afin d'assurer le respect du principe essentiel de l'intérêt supérieur de l'enfant;

21. is van mening dat onbegeleide kinderen bijzonder kwetsbaar zijn; verzoekt de Commissie en de lidstaten om de resolutie van het Parlement van 12 september 2013 over de situatie van niet-begeleide minderjarigen in de EU ten uitvoer te leggen; verzoekt de lidstaten het hele pakket van gemeenschappelijk Europees asielstelsel onverkort toe te passen om de situatie van niet-begeleide minderjarigen in de EU te verbeteren; verzoekt de lidstaten maatregelen te nemen om een einde te maken aan de detentie van migrerende kinderen in de hele EU; is ingenomen met het arrest van het Hof van Justitie in Zaak C-648/11 MA, BT, DA tegen Secretary of State for the Home Department, waarin wordt bevestigd dat de lidstaat die verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielaanvraag die in meer dan een lidstaat wordt ingediend door een niet-begeleide minderjarige, "de lidstaat is waar deze minderjarige zich bevindt nadat hij er een asielverzoek heeft ingediend"; wijst erop dat een niet-begeleide minderjarige bovenal een kind is dat mogelijk gevaar loopt, en dat de EU en de lidstaten niet het immigratiebeleid maar de bescherming van het kind als uitgangspunt moeten nemen wanneer zij met deze kinderen te maken hebben, waarmee zij het kernbeginsel van de belangen van het kind eerbiedigen;
21. estime que les enfants non accompagnés sont particulièrement vulnérables; demande à la Commission et aux États membres de mettre en œuvre la résolution du Parlement du 12 septembre 2013 sur la situation des mineurs non accompagnés dans l'Union européenne; demande aux États membres de mettre pleinement en œuvre le paquet relatif au régime d’asile européen commun afin d'améliorer la situation des mineurs non accompagnés dans l'Union européenne; demande aux États membres de prendre des mesures pour mettre fin à la rétention d'enfants migrants dans l'Union européenne; se félicite de l'arrêt rendu par la Cour de justice dans l'affaire C-684/11 MA, BT, DA / Secretary of State for the Home Department, précise que l'État membre responsable de l’examen d’une demande d’asile d’un mineur non accompagné qui en a présenté des demandes dans plus d’un État membre, sera celui dans lequel se trouve ce mineur après y avoir déposé une demande; rappelle qu'un mineur non accompagné est avant tout un enfant potentiellement en danger et que la protection des enfants, et non les politiques de l'immigration, doit être le principe moteur des États membres et de l'Union européenne à leur égard, afin d'assurer le respect du principe essentiel de l'intérêt supérieur de l'enfant;

Met het arrest « Bernard » van 19 februari 1997, dat door latere arresten werd bevestigd, besliste het Franse Hof van Cassatie immers dat de ouders aan het vermoeden van aansprakelijkheid voor hun minderjarige kinderen niet meer kunnen ontsnappen door het tegenbewijs te leveren dat zij hun kind een goede opvoeding te hebben gegeven of erop voldoende toezicht te hebben uitgeoefend, maar enkel door het bewijs te leveren van overmacht of een fout van het slachtoffer.
Avec l'arrêt « Bernard » du 19 février 1997, confirmé ultérieurement par d'autres arrêts, la Cour de cassation française a, en effet, décidé que les parents ne pouvaient plus échapper à la présomption de responsabilité pour leurs enfants mineurs en démontrant qu'ils leur ont donné une éducation correcte ou qu'ils ont exercé une surveillance suffisante, le seul moyen d'y échapper étant de démontrer un cas de force majeure ou une faute de la victime.