Vertaling van "hof wijst niettemin erop " (Nederlands → Frans) :

Het Hof wijst niettemin erop dat artikel 171, 5°, a), anders kan worden geïnterpreteerd.
La Cour observe toutefois que l'article 171, 5°, a), est susceptible de recevoir une autre interprétation.

Het Hof wijst daarenboven erop dat het geldelijke voordeel verschaft aan btw-plichtige rechtzoekenden ten opzichte van niet-btw-plichtige rechtzoekenden geen afbreuk kan doen aan het procedurele evenwicht tussen de partijen (punt 43).
Elle relève par ailleurs que l'avantage pécuniaire conféré au justiciable ayant la qualité d'assujetti par rapport au justiciable non assujetti n'est pas susceptible d'affecter l'équilibre procédural des parties (point 43).

Het Hof wijst niettemin erop dat artikel 1675/7, § 3, van het Gerechtelijk Wetboek ook in die zin kan worden geïnterpreteerd dat het de rechter niet toestaat af te wijken van de toepassing van het gelijkheidsbeginsel op de schuldeisers teneinde een gunstiger lot voor te behouden voor een schuldvordering van de FOD Financiën.
La Cour relève cependant que l'article 1675/7, § 3, du Code judiciaire peut aussi s'interpréter comme n'autorisant pas le juge à s'écarter de l'application du principe d'égalité aux créanciers afin de réserver un sort plus favorable à une créance du SPF Finances.

Het Hof wijst bovendien erop dat de ontslagbescherming die aan een niet-verkozen kandidaat wordt toegekend, bepaalde specifieke kenmerken vertoont die precies bestemd zijn om rekening te houden met het feit dat hij geen functie uitoefent binnen het comité voor preventie en bescherming op het werk.
La Cour relève de surcroît que la protection contre le licenciement reconnue au candidat non élu présente certaines spécificités qui sont précisément destinées à prendre en compte le fait qu'il n'exerce pas une fonction au sein du comité pour la prévention et la protection au travail.

13. Niettemin moet erop worden gewezen dat het Hof van Justitie in zijn arrest Ferring heeft bevestigd dat een compensatiebedrag dat hoger is dan hetgeen nodig is om aan een openbaredienstverplichting te voldoen, staatssteun vormt die niet verenigbaar kan worden verklaard uit hoofde van artikel 86, lid 2, van het Verdrag.
13. Il importe toutefois de souligner que dans son arrêt Ferring, la Cour de Justice a confirmé que le montant d'une compensation qui excède ce qui est nécessaire pour accomplir la mission de service public, constitue une aide d'Etat qui ne peut pas être autorisée en application des dispositions de l'article 86 paragraphe 2.

Het Hof wijst overigens erop dat de richtlijn 2002/21/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 « inzake een gemeenschappelijk regelgevingskader voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten » (« Kaderrichtlijn ») bepaalt dat, wegens de convergentie van de sectoren telecommunicatie, media en informatietechnologie, alle transmissienetwerken en -diensten - met inbegrip van het netwerk van radiogolven - binnen eenzelfde regelgevingskader moeten vallen.
La Cour observe par ailleurs que la directive 2002/21/CE du Parlement européen et du Conseil du 7 mars 2002 « relative à un cadre réglementaire commun pour les réseaux et services de communications électroniques » (directive « cadre ») prévoit qu'en raison de la convergence des secteurs des télécommunications, des médias et des technologies de l'information, tous les réseaux et services de transmission - en ce compris le réseau hertzien - doivent relever d'un même cadre réglementaire.

Verder oordeelt het Hof dat de ondertekening van de memorie “op vordering en ontwerp” erop wijst dat de advocaat de memorie zelf niet heeft opgesteld en deze niet vrij en weloverwogen heeft ondertekend, zodat niet vaststaat dat hij de inhoud ervan tot de zijne maakt.
La Cour considère, en outre, que la signature du mémoire dotée de la mention « sur requête et projet » indique que l’avocat n’a pas rédigé lui-même le mémoire et qu’il ne l’a pas signé librement et délibérément, de sorte qu’il n’est pas certain qu’il s’approprie le contenu de ce mémoire.

Het Hof wijst daarnaast erop dat uit de prejudiciële vraag blijkt dat de verzoekende partijen voor de verwijzende rechter hun bezwaarschrift voor de gewestelijke directeur der belastingen hebben ingediend - procedure die moet worden gevolgd voordat de justitiële rechter kan worden aangezocht - op 18 april 2008, dus voordat de wet van 24 juli 2008 werd aangenomen.
La Cour observe en outre qu'il ressort de la question préjudicielle que les requérants devant le juge a quo ont introduit leur réclamation devant le directeur régional des contributions - cette réclamation devant être exercée préalablement à la saisine du juge judiciaire - le 18 avril 2008, soit avant que ne soit adoptée la loi du 24 juillet 2008.

Akzo en Akcros merken op dat de gecombineerde lezing van de punten 21 en 24 van het arrest AM S Europe/Commissie erop wijst dat het Hof het bestaan van een arbeidsverhouding niet heeft gelijkgesteld aan een gebrek aan onafhankelijkheid van de advocaat.
Akzo et Akcros relèvent que la lecture combinée des points 21 et 24 de l’arrêt AM S Europe/Commission, précité, indique que la Cour n’a pas assimilé l’existence d’un rapport d’emploi à l’absence d’indépendance de l’avocat.

In het arrest Test-Aankoop wijst het Hof van Justitie erop dat „(.) het gelijkheidsbeginsel [vereist] dat vergelijkbare situaties niet verschillend en verschillende situaties niet gelijk worden behandeld, tenzij een dergelijke behandeling objectief gerechtvaardigd is” en dat „de vergelijkbaarheid van situaties moet worden beoordeeld tegen de achtergrond van het voorwerp en het doel van de handeling van de Unie die het betrokken onderscheid invoert (.)”
Dans l’arrêt Test-Achats, la Cour de justice souligne que «(.) le principe d’égalité de traitement exige que des situations comparables ne soient pas traitées de manière différente et que des situations différentes ne soient pas traitées de manière égale, à moins qu’un tel traitement ne soit objectivement justifié» et que «la comparabilité des situations doit être appréciée à la lumière de l’objet et du but de l’acte de l’Union qui institue la distinction en cause (.)»