Traduction de «hof werd ondervraagd » (Néerlandais → Français) :

Het Hof werd ondervraagd over het bestaan van een discriminatie tussen de meerderjarige kinderen van wie het vaderschap wordt bepaald na het moederschap (via erkenning of via onderzoek naar het vaderschap) en de meerderjarige kinderen die het vaderschap van hun vader betwisten, doordat de eersten de familienaam die ze altijd droegen mogen behouden, terwijl de laatsten dat niet kunnen.
La Cour était interrogée sur l'existence d'une discrimination entre les enfants majeurs dont la filiation paternelle est établie postérieurement à la filiation maternelle (par reconnaissance ou par recherche de paternité) et les enfants majeurs qui contestent la paternité de leur père en ce que les premiers peuvent conserver le nom de famille qu'ils ont toujours porté tandis que les seconds ne le peuvent pas.

Het Hof werd ondervraagd over het bestaan van een discriminatie tussen de meerderjarige kinderen van wie het vaderschap wordt bepaald na het moederschap en de meerderjarige kinderen die het vaderschap van hun vader betwisten, omdat de eersten de familienaam mogen behouden en de laatsten niet.
La Cour était interrogée sur l'existence d'une discrimination entre les enfants majeurs dont la filiation paternelle est établie postérieurement à la filiation maternelle par reconnaissance ou par recherche de paternité, et les enfants majeurs qui contestent la paternité de leur père, dans la mesure où les premiers peuvent conserver leur nom de famille, alors que les seconds ne le peuvent pas.

Het Hof wordt ondervraagd over de bestaanbaarheid met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met het vermoeden van onschuld zoals gewaarborgd bij artikel 6.2 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, van artikel 33 van de wet van 24 juni 2013 betreffende de gemeentelijke administratieve sancties (hierna : de wet van 24 juni 2013) in zoverre daarin zou worden voorzien dat de administratieve geldboete die kan worden opgelegd wegens welbepaalde verkeersinbreuken, « bij afwezigheid van de bestuurder », te allen tijde ten laste wordt gelegd van de houder van de kentekenplaat van het voertuig waarmee een verkeersovertreding werd begaan en aldus een onweerlegbaar vermoeden van schuld zou worden ingevoerd en in zoverre daarbij zou worden afgeweken van de regeling vervat in de artikelen 67bis en 67ter van de wetten betreffende de politie over het wegverkeer, gecoördineerd bij het koninklijk besluit van 16 maart 1968 (hierna : de Wegverkeerswet).
La Cour est interrogée sur la compatibilité de l'article 33 de la loi du 24 juin 2013 relative aux sanctions administratives communales (ci-après : la loi du 24 juin 2013) avec les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés ou non avec la présomption d'innocence, telle qu'elle est garantie par l'article 6.2 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce qu'il prévoirait qu'« en cas d'absence du conducteur », l'amende administrative pouvant être infligée pour certaines infractions de roulage est toujours mise à charge du titulaire de la plaque d'immatriculation du véhicule impliqué dans l'infraction concernée et créerait ainsi une présomption irréfragable de culpabilité, et en ce qu'il dérogerait aux règles contenues dans les articles 67bis et 67ter des lois relatives à la police de la circulation routière, coordonnées par l'arrêté royal du 16 mars 1968 (ci-après : la loi relative à la police de la circulation routière).

Het Hof wijst er evenwel op dat het over de kinderbijslagregeling voor niet-uitkeringsgerechtigde werklozen reeds eerder werd ondervraagd.
La Cour observe toutefois qu'elle a déjà été interrogée au sujet du régime des allocations familiales pour chômeurs non indemnisés.

Het Hof heeft in de voormelde arresten geoordeeld dat de hoofdelijke gehoudenheid geen dubbele straf vormde, omdat de hoofdelijkheid die met name wordt opgelegd bij artikel 73sexies van het BTW-Wetboek waarover het werd ondervraagd, « een door de wet zelf aan de strafrechtelijke veroordeling verbonden burgerlijk gevolg » is.
Si la Cour a considéré dans les arrêts précités que l'obligation solidaire ne constituait pas une double peine, c'est parce que la solidarité imposée notamment par l'article 73sexies du Code de la TVA sur laquelle elle était interrogée est « la conséquence civile que la loi elle-même attache à la condamnation pénale ».

Het Hof werd reeds over de bestaanbaarheid met de Grondwet van de in het geding zijnde artikelen 2, c) tot e), 49 en 57 van de WCO, vóór de wijziging ervan bij de wet van 27 mei 2013, ondervraagd.
La Cour a déjà été interrogée sur la compatibilité avec la Constitution des articles 2, c) à e), 49 et 57, en cause, de la LCE, avant sa modification par la loi du 27 mai 2013.

In plenaire vergadering van 9 juni 2016 werd de minister van Werk door meerdere sprekers van de meerderheidspartijen kritisch ondervraagd over het feit dat, aangaande een prejudiciële vraag bij het Europees Hof van Justitie (EHJ) inzake hoofddoekendracht, Unia en de FOD WASO namens de Belgische Staat een advocaat hadden aangesteld om bij het EHJ stelling te nemen ten voordele van de hoofddoekendracht.
En séance plénière du 9 juin 2016, plusieurs intervenants de la majorité ont adressé des questions critiques au ministre de l'Emploi à propos de la désignation par Unia et le SPF ETCS d'un avocat au nom de l'État belge dans le cadre d'une question préjudicielle relative au port du voile posée à la Cour de Justice de l'Union européenne (CJUE) afin de prendre position en faveur du port du voile auprès de la CJUE.

Uit het vonnis in de zaak nr. 4767 waarbij het Hof wordt ondervraagd, blijkt dat, in tegenstelling tot de vonnissen waarbij het Hof in zijn arrest nr. 70/2009 van 23 april 2009 werd ondervraagd, de verwijzende rechter niet de beklaagde en diens verzekeraar, vrijwillig tussenkomende partij, in solidum heeft veroordeeld tot het vergoeden van de burgerlijke partijen, maar dat bij de afhandeling van de burgerrechtelijke gevolgen van de strafrechtelijke veroordelingen enkel de verzekeraar betrokken was, en niet de veroordeelde.
Le jugement qui interroge la Cour dans l'affaire n° 4767 fait apparaître que, contrairement aux jugements qui ont conduit à l'arrêt n° 70/2009 du 23 avril 2009, le juge a quo n'a pas condamné in solidum le prévenu et son assureur, partie intervenante volontaire, à indemniser les parties civiles mais que seul l'assureur, et non le condamné, était appelé au règlement des effets civils des condamnations pénales.