Vertaling van "hof van cassatie heeft echter op expliciete wijze geoordeeld " (Nederlands → Frans) :

Het Hof van cassatie heeft echter op expliciete wijze geoordeeld dat een inbreuk op het privé-leven die voortvloeit uit een ministeriële circulaire niet beantwoordt aan de voorwaarde « voorzien bij wet » in die zin van artikel 8, lid 2, EVRM.
La Cour de cassation a établi implicitement que les ingérences dans la vie privée, qui résultent d'une circulaire ministérielle, ne constituent pas des ingérences « prévues par la loi » au sens de l'article 8, deuxième alinéa, de la Convention.

De verzoekende partijen halen eveneens drie arresten aan waarbij het Hof van Cassatie op 21 december 2009 heeft geoordeeld dat « de vraag van de evenredigheid in elk geval apart moet worden onderzocht in het licht van de bijzondere omstandigheden van de zaak » en dat, « om te bepalen of de aantasting van de grondrechten aanvaardbaar is in het licht van artikel 6.1, [...] overeenkomstig de rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, onderzocht [moet] worden of de persoon tegen wie de immuniteit van tenuitvoerlegging aangevoerd wordt, over andere redelijke rechtsmiddelen beschikt om de hem bij het Verdrag gewaarborgde rechten op een efficiënte wijze te vrijwaren » (Cass., 21 december 2009, Arr. Cass., 2009, nrs. 768, 769 en 773).
Les parties requérantes citent encore trois arrêts par lesquels la Cour de cassation a jugé, le 21 décembre 2009, que « la question de la proportionnalité doit être appréciée en chaque cas à la lumière des circonstances particulières de l'espèce » et que « pour déterminer si l'atteinte portée aux droits fondamentaux est admissible au regard de l'article 6, § 1, il importe d'examiner, conformément à la jurisprudence de la Cour européenne des droits de l'homme, si la personne contre laquelle l'immunité d'exécution est invoquée dispose d'autres voies raisonnables pour protéger efficacement les droits que lui garantit la Convention » (Cass., 21 décembre 2009, Pas., 2009, n° 768, n° 769 et n° 773).

Uit die regel van internationaal gewoonterecht en uit de voormelde bepalingen van het Verdrag van Wenen vloeit voort, zoals het Hof van Cassatie in het voormelde arrest heeft geoordeeld, dat de eigendommen die worden aangewend voor de werking van de diplomatieke zendingen, met inbegrip van de bankrekeningen die erdoor worden gebruikt, worden gedekt door een bijzondere uitvoeringsimmuniteit die enkel kan worden opgeheven indien de buitenlandse mogendheid die schuldenaar is, op uitdrukkelijke en specifieke wijze afstand ervan doet.
Il résulte de cette règle coutumière internationale et des dispositions précitées de la Convention de Vienne, ainsi que l'a jugé la Cour de cassation dans l'arrêt précité, que les biens affectés au fonctionnement des missions diplomatiques, en ce compris les comptes bancaires utilisés par celles-ci, sont couverts par une immunité d'exécution spéciale qui ne peut être levée que par une renonciation expresse et spécifique émanant de la puissance étrangère débitrice.

Het Hof van Cassatie heeft geoordeeld dat « de eerlijke behandeling van een strafzaak wordt beoordeeld in het licht van de rechtspleging in haar geheel, door na te gaan of het recht van verdediging werd geëerbiedigd, te onderzoeken of de vervolgde persoon de mogelijkheid werd geboden de geloofwaardigheid van de bewijzen te betwisten en zich tegen de aanwending ervan te verzetten, na te gaan of de omstandigheden waarin de elementen à charge werden vergaard twijfel zaaien over de geloofwaardigheid of de juistheid van dat bewijsmateriaal, en de invloed te beoordelen van het onregelmatig verkregen bewijselement op de afloop van de strafvordering » (Cass., 15 december 2010, Arr. Cass., 2010, nr. 743) en dat « het feit dat er tijdens de vrijheidsberoving geen advocaat aanwezig was op het politieverhoor, [.] een eventuele schuldigverklaring alleen in de weg [kan] staan in zoverre die schuldigverklaring uitsluitend of op beslissende wijze steunt op door middel van dat verhoor verkregen zelfbeschuldigende verklaringen, zonder dat de verhoorde persoon heeft afgezien van de bijstand van een raadsman of vrij ervoor gekozen heeft van die bijstand af te zien » (Cass., 5 januari 2011, Arr. Cass., 2011, nr. 10).
La Cour de cassation a jugé que « l'équité d'un procès pénal s'apprécie par rapport à l'ensemble de la procédure, en recherchant si les droits de la défense ont été respectés, en examinant si la personne poursuivie a eu la possibilité de contester l'authenticité des preuves et de s'opposer à leur utilisation, en vérifiant si les circonstances dans lesquelles les éléments à charge ont été obtenus jettent le doute sur leur crédibilité ou leur exactitude, et en évaluant l'influence de l'élément de preuve obtenu irrégulièrement sur l'issue de l'action publique » (Cass., 15 décembre 2010, Pas., 2010, n° 743) et que « l'absence de l'avocat à une audition de police effectuée pendant le délai de garde à vue ne peut faire obstacle à une éventuelle déclaration de culpabilité que dans la mesure où celle-ci s'appuierait exclusivement ou de manière déterminante sur des déclarations auto-accusatrices obtenues à la faveur d'une telle audition, sans que la personne entendue ait renoncé à l'assistance d'un conseil ou librement choisi de s'en passer » (Cass., 5 janvier 2011, Pas., 2011, n° 10).

Deze voorwaarden moeten echter bekeken worden in het licht van de rechtspraak van het Hof van cassatie, dat in een arrest van 2 augustus 1880 (Pas. , 1880, I, blz. 284) geoordeeld heeft dat heling een aflopend misdrijf is.
Ces conditions doivent toutefois être appréciées à la lumière de la jurisprudence de la Cour de cassation qui, dans un arrêt du 2 août 1880 (Pas. , 1880, I, p. 284), a établi que le recel est un délit instantané.

Zo heeft het Hof van Cassatie in een arrest van 14 december 1999 geoordeeld dat het aan de kamer van inbeschuldigingstelling is om uitspraak doende in toepassing van de artikelen 136, 136bis en 235bis van het Wetboek van strafvordering, de illegaliteit vast te stellen van bepaalde bewijzen en de facto en dus soeverein te overwegen of, en in welke mate, deze illegale bewijzen al dan niet aan de oorsprong liggen van andere onderzoeksdaden of ermee vermengd zijn, op zodanige wijze dat de rechten van de verdediging en de rechten op een eerlijk proces onherstelbaar geschonden zijn.
Ainsi, dans un arrêt du 14 décembre 1999, la Cour de cassation a jugé qu'il appartient à la chambre des mises en accusation, statuant en application des articles 136, 136bis et 235bis du Code d'instruction criminelle, de constater l'illégalité de certaines preuves et de considérer en fait et donc souverainement, si, et dans quelle mesure, ces preuves illégales se trouvent ou non à l'origine des autres actes de l'instruction ou se confondent avec eux de manière telle qu'ils constituent un tout en sorte que les droits de la défense et le droit à un procès équitable sont violés de manière irréparable.

In een arrest van 30 maart 2009 heeft het Hof van Cassatie echter geoordeeld dat uitzendkrachten die op dag X zijn tewerkgesteld bij een gebruiker moeten worden meegeteld bij deze, zowel voor de berekening van de drempel, als voor de berekening van de mandaten.
Dans un arrêt du 30 mars 2009, la Cour de Cassation a toutefois jugé que les intérimaires occupés chez l’utilisateur doivent être pris en considération chez celui-ci non seulement pour le calcul du seuil mais également pour le calcul du nombre de mandats.

Het Hof van Cassatie, eerste kamer, heeft bij arrest van 3 april 2009 geoordeeld dat de vordering waarbij een mede-eigenaar op grond van artikel 577-9, § 6, 2°, van het Burgerlijk Wetboek(BW) aan de rechter vraagt om de wijze van verdeling van de lasten te wijzigen, niet toelaatbaar is wanneer ze enkel wordt ingesteld tegen de vereniging van mede-eigenaars.
La Cour de cassation, première chambre, a, dans un arrêt du 3 avril 2009, estimé que la demande de rectification du mode de répartition des charges, adressée au juge par un copropriétaire en vertu de l'article 577-9, § 6, 2°, du Code civil, n'est pas admissible lorsqu'elle est dirigée uniquement contre l'association de copropriétaires.

Het Hof van Cassatie heeft geoordeeld dat « de rechter in feite, mitsdien op onaantastbare wijze, oordeelt of de verhuring van kamers met het oog op prostitutie geschiedt met de bedoeling een abnormaal profijt te realiseren, voor zover hij aan ' abnormaal profijt ' dat in de wet niet nader is omschreven, zijn gebruikelijke betekenis toekent ».
La Cour de cassation a jugé que « le juge décide souverainement en fait si la location de chambres aux fins de la prostitution se fait dans le but de réaliser un profit anormal, pour autant qu'il donne sa signification habituelle à la notion de ' profit anormal ', qui n'est pas décrite plus précisément dans la loi ».

Dat verbod is echter niet het gevolg van de voormelde wet van 22 maart 1999, en het Hof van Cassatie heeft geoordeeld dat :
Cependant, cette interdiction ne résulte pas de la loi du 22 mars 1999, précitée, et la Cour de cassation a estimé que :