Traduction de «hof niet noodzakelijkerwijze » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

voor het Hof van Justitie de niet-toepasselijkheid van deze verordening inroepen
invoquer devant la Cour de justice l'inapplicabilité de ce règlement

niet vooruitlopen op het oordeel van het Hof van Justitie
ne pas préjuger l'interprétation de la Cour de Justice

de uitspraak loopt niet vooruit op de beslissing van het Hof,uitspraak doende in de hoofdzaak
l'ordonnance ne préjuge en rien la décision de la Cour statuant au principal

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Dezelfde redenering kan trouwens gebeuren wat betreft het artikel 4 in zoverre dat een ambtsgebied van een Hof niet noodzakelijkerwijze eentalig is (Brussel) !
On peut d'ailleurs tenir le même raisonnement en ce qui concerne l'article 4, dans la mesure où le ressort d'une cour n'est pas nécessairement unilingue (Bruxelles).

In een arrest van 28 september 1995, Spadea en Scalabrino v. Italië, gewezen in verband met prejudiciële vragen die aan het Italiaanse Constitutionele Hof zijn gesteld, heeft het Europees Hof in elk geval beslist dat die prejudiciële vraag niet noodzakelijkerwijze moest worden ingesteld vóór de zaak aanhangig wordt gemaakt.
Dans un arrêt du 28 septembre 1995, Spadea et Scalabrino c/ Italie, rendu à propos de questions préjudicielles posées à la Cour constitutionnelle italienne, la Cour européenne a en tout cas décidé que ce recours préjudiciel ne devait pas nécessairement être exercé préalablement à sa saisine.

Uit de rechtspraak van het Hof blijkt dat een feitelijk onderscheid, zelfs een onderscheid gebaseerd op gronden die deel uitmaken van het niet-exhaustieve overzicht, niet noodzakelijkerwijze resulteert in discriminatie.
La jurisprudence de la Cour montre que des distinctions de fait, même celles fondées sur des motifs inclus dans la liste non-exhaustive, ne résultent pas nécessairement en discrimination.

Zonder dat noodzakelijkerwijze een precieze vergelijking moet worden gemaakt tussen het begrip provocatie, afgeleid uit de rechtspraak van het Hof van Cassatie, en de in artikel 47quater eraan gegeven betekenis, moet worden opgemerkt dat een verschil in behandeling van vervolgde personen, wat betreft het begrip politionele provocatie en de gevolgen die daaruit door de feitenrechter moeten worden afgeleid, naargelang ten aanzien van hen al dan niet de wet betreffende de bijzondere opsporingsmethoden is toegepast, onverantwoord zou zijn in het licht van het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie, en bovendien strijdig zou zijn met de duidelijk uitgedrukte wil van de wetgever.
Sans qu'il soit nécessaire de procéder à une comparaison précise de la notion de provocation déduite de la jurisprudence de la Cour de cassation et de celle donnée par l'article 47quater, il faut relever qu'une différence de traitement entre personnes poursuivies, quant à la notion de provocation policière et quant aux conséquences qui doivent en être tirées par le juge du fond, selon qu'il a été fait application à leur égard de la loi concernant les méthodes particulières de recherche ou non, serait injustifiable, au regard du principe d'égalité et de non-discrimination, et serait en outre contraire à la volonté clairement exprimée par le législateur.

Het Hof stelt vervolgens vast dat de decreetgever redelijkerwijze vermocht van oordeel te zijn dat, in die niet-jurisdictionele fase, de advocaten van de betrokken personen die toegang hebben tot sommige stukken van het dossier, in staat zijn om te oordelen van welke stukken zij de inhoud aan hun cliënt kunnen meedelen, zodat de betrokken personen die geen advocaat hebben zich niet noodzakelijkerwijze in een andere situatie bevinden, wat de toegang tot de stukken betreft, dan de personen die wel een advocaat hebben.
La Cour constate ensuite que le législateur décrétal a pu raisonnablement considérer que, dans cette phase non juridictionnelle, les avocats des personnes intéressées qui ont accès à certaines pièces du dossier sont à même d'apprécier de quelles pièces ils estimeront être en état de communiquer le contenu à leur client, en sorte que les personnes intéressées qui n'ont pas d'avocat ne sont pas nécessairement dans une situation différente, quant à l'accès aux pièces, des personnes qui ont un avocat.

Rekening houdend met de beperktere samenstelling van de correctionele kamers in beroep ten opzichte van de samenstelling van het Militair Gerechtshof, enerzijds, en het belang van de goede rechtsbedeling - aangezien het erom gaat de in eerste aanleg uitgesproken straf te verzwaren -, anderzijds, blijkt het niet onredelijk dat, voor dergelijke beslissingen, de regel van de eenparigheid van stemmen wordt voorgeschreven op het niveau van de correctionele kamers van de hoven van beroep en niet voor het Militair Gerechtshof; het Hof merkt in het bijzonder op dat, gelet op de respectieve samenstelling van die rechtscolleges, dat verschil in behandeling niet ertoe leidt dat de beslissing om een in eerste aanleg uitgesproken straf te verzwaren voor het Militair Gerechtshof door een beperkter aantal leden kan worden genomen dan voor de correctionele kamers : de toepassing van de meerderheidsregel op een zetel die is samengesteld uit vijf leden leidt immers noodzakelijkerwijze ertoe dat minstens drie leden zijnde op zijn minst hetzelfde aantal raadsheren waarvoor de eenparigheid van stemmen vereist is bij artikel 211bis voorstander zouden zijn van de beslissing om de oorspronkelijke straf te verzwaren.
En considération de la composition plus restreinte des chambres correctionnelles d'appel par rapport à la composition de la Cour militaire, d'une part, et de l'intérêt de la bonne administration de la justice - dès lors qu'il s'agit d'aggraver la peine prononcée en première instance -, d'autre part, il n'apparaît pas déraisonnable que, pour de telles décisions, la règle de l'unanimité soit prescrite au niveau des chambres correctionnelles des cours d'appel et non pas devant la Cour militaire; la Cour observe en particulier que, vu la composition respective de ces juridictions, cette différence de traitement n'aboutit pas à ce que la décision d'aggraver une peine prononcée en première instance puisse être prise par un nombre plus réduit de membres devant la Cour militaire que devant les chambres correctionnelles : en effet, l'application de la règle de la majorité à un siège composé de cinq membres aboutit nécessairement à ce que trois membres au moins - soit à tout le moins le même nombre de conseillers dont l'unanimité est requise par l'article 211bis - soient favorables à la décision d'aggraver la peine originaire.

Het tweede decreet van 24 juli 1996 wordt in zijn totaliteit bestreden, nu het besluit van de Vlaamse Regering van 20 juni 1996 niet het voorwerp kan uitmaken van een beroep voor het Hof; mocht het Hof oordelen dat de vakoverschrijdende eindtermen en ontwikkelingsdoelen artikel 24, § 1, van de Grondwet schenden, zou het bestreden decreet noodzakelijkerwijze in zijn geheel moeten worden vernietigd.
Le second décret du 24 juillet 1996 est attaqué dans sa totalité, étant donné que l'arrêté du Gouvernement flamand du 20 juin 1996 ne peut faire l'objet d'un recours devant la Cour; si la Cour devait considérer que les objectifs finaux et objectifs de développement interdisciplinaires violent l'article 24, § 1, de la Constitution, le décret attaqué devrait nécessairement être annulé en son entier.

Bovendien, zelfs indien - quod non - artikel 215, 5, van het K.B./W.I. B. de artikelen 10 en 11 van de Grondwet zou schenden, dan zou zulks nog niet noodzakelijkerwijze betekenen dat artikel 208, 1, van het Wetboek van de inkomstenbelastingen hetzelfde gebrek bevat : het gaat om een algemene bepaling die de Koning ermee belast uitvoeringsmaatregelen te nemen, maar die Hem niet ertoe machtigt ongrondwettige maatregelen te nemen (in die zin : arrest nr. 70/95 van het Hof).
En outre, même si - quod non - l'article 215, 5, de l'A.R./C. I. R. violait les articles 10 et 11 de la Constitution, cela ne signifierait pas nécessairement que l'article 208, 1er, du Code des impôts sur les revenus contient le même vice : il s'agit d'une disposition générale chargeant le Roi de prendre des mesures d'exécution, qui n'autorise pas à prendre des mesures inconstitutionnelles (en ce sens : l'arrêt n° 70/95 de la Cour).