Traduction de «hof eveneens heeft » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

een bij het Hof van Justitie ingesteld beroep heeft geen schorsende werking
le recours formé devant la Cour de Justice n'a pas d'effet suspensif

nationale rechterlijke instantie die zich tot het Hof heeft gewend
juridiction nationale qui saisit la Cour

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Vervolgens merkt het Hof op dat de doelstelling om voor voldoende investeringen in het distributienet voor elektriciteit en gas te zorgen, er met name toe strekt de zekerheid van de energievoorziening te waarborgen, een doelstelling waarvan het Hof eveneens heeft erkend dat dit een dwingend vereiste van algemeen belang is.
Ensuite, la Cour relève que l’objectif de garantir un investissement suffisant dans les réseaux de distribution d’électricité et de gaz tend à assurer notamment la sécurité des approvisionnements en énergie, objectif qu’elle a également reconnu comme étant une raison impérieuse d’intérêt général.

Zoals het Hof eveneens bij zijn arrest nr. 5/2007 van 11 januari 2007 heeft geoordeeld, heeft de ontstentenis van een wettelijk vermoeden van toerekenbaarheid in artikel 67ter niet tot gevolg dat wordt verhinderd dat de verkeersovertredingen ten laste worden gelegd van een natuurlijke persoon of een rechtspersoon, aangezien die tenlastelegging dient te gebeuren door de rechter volgens de regels van het gemeen recht.
Comme la Cour l'a jugé par son arrêt n° 5/2007 du 11 janvier 2007, l'absence d'une présomption légale d'imputabilité dans l'article 67ter n'a pas pour effet d'empêcher l'imputation des infractions de roulage à une personne physique ou morale, cette imputation devant être faite par le juge selon les règles de droit commun.

Alle andere middelen van de Commissie heeft het Hof eveneens verworpen, met name de middelen met betrekking tot het onderzoek van de feiten dat het Gerecht heeft verricht, het feit dat de Commissie geen invloed kon uitoefenen op de door Nederland en ING voorgestelde verbintenissen, of het feit dat het Gerecht de omvang van het ingestelde beroep onrechtmatig heeft uitgebreid.
De même, la Cour rejette tous les autres moyens invoqués par la Commission, notamment les moyens concernant l’analyse factuelle opérée par le Tribunal, le fait que la Commission n’était pas en mesure de conditionner les engagements offerts par les Pays-Bas et ING ou bien encore le fait que le Tribunal a illégalement élargi le champ d’application du recours introduit devant lui.

Dat er aanleiding was om een maatregel te nemen waarvan het spoedeisend karakter moeilijk te verzoenen was met een gewone aannemingsprocedure door de wetgever, blijkt eveneens uit de aanhef van het in het geding zijnde koninklijk besluit, reden waarom ook de Raad van State is verzocht bij zijn advies rekening te houden met het spoedeisend karakter : « Gelet op het verzoek om spoedhandeling, gemotiveerd door : de bijzondere regeling voor reisbureaus en de plaats van door tussenpersonen verrichte diensten, respectievelijk bepaald door artikel 26 en door artikel 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG; de procedure bij het niet nakomen door een Staat geregeld door artikel 226 van het Verdrag EG; de ingebrekestelling die de Europese Commissie, in naleving van die procedure, op 30 juli 1996 aan het Koninkrijk België heeft gericht, om haar bezwaren mee te delen betreffende een vermeende onjuiste toepassing van de artikelen 26 en 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG welke de Belgische wetgeving zou toelaten; de vruchteloze gedachtenwisseling waartoe die ingebrekestelling aanleiding heeft gegeven; het met redenen omkleed advies dat de Europese Commissie bijgevolg op 8 juli 1998 heeft uitgebracht teneinde de in casu geformuleerde bezwaren te bevestigen; het feit dat België zich op 30 september 1998 schriftelijk heeft geëngageerd om zonder voorbehoud dit met redenen omkleed advies op te volgen; dat een verlengd uitblijven ervan België onvermijdelijk zou blootstellen aan een aanhangigmaking bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen; dat het integendeel absoluut noodzakelijk is dat de Belgische reglementering naar behoren en zonder verwijl wordt aangepast; dat de bepalingen van onderhavig besluit, dat juist dit als voorwerp heeft, bijgevolg zo vlug mogelijk van kracht dienen te gaan; dat dit besluit dus dringend moet genomen worden » (Belgisch Staatsblad, 31 december 1999, derde editie, pp. 50510 en 50512).
Il ressort également du préambule de l'arrêté royal en cause qu'il y avait lieu de prendre une mesure dont le caractère urgent était difficilement conciliable avec une procédure d'adoption ordinaire par le législateur, raison pour laquelle le Conseil d'Etat a également été prié de prendre en compte, dans son avis, le caractère urgent : « Vu l'urgence motivée par : le régime particulier des agences de voyages et le lieu des prestations de services effectuées par les intermédiaires, que stipulent respectivement l'article 26 et l'article 28ter, titre E, de la sixième directive 77/388/CEE; la procédure en manquement d'Etat que régit l'article 226 du Traité CE; la mise en demeure que la Commission européenne a adressée, dans le respect de cette procédure, au Royaume de Belgique, le 30 juillet 1996, pour lui communiquer ses griefs quant à une application estimée incorrecte que la législation belge autoriserait des articles 26 et 28ter, titre E, de la sixième directive 77/388/CEE; l'échange infructueux de vues auquel cette mise en demeure a donné lieu; l'avis motivé que la Commission européenne a par conséquent émis, le 8 juillet 1998, pour confirmer les griefs formés en l'espèce; le fait que la Belgique s'est engagée par écrit, le 30 septembre 1998, à se conformer, sans réserve, à cet avis motivé; qu'une abstention prolongée exposerait inéluctablement la Belgique à la saisine de la Cour de Justice des Communautés européennes; qu'il est, au contraire, impératif que la législation belge soit dûment adaptée sans retard; que les dispositions du présent arrêté, dont tel est précisément l'objet, doivent par conséquent entrer en vigueur aussi vite que possible; que cet arrêté doit dès lors être pris d'urgence; » (Moniteur belge, 31 décembre 1999, troisième édition, pp. 50510 et 50512).

Ofschoon het Hof van Cassatie bij zijn - in B.4.1 aangehaalde - arrest van 7 april 2008 uitsluitend heeft geoordeeld over de bepalingen van artikel 82, § 3, van de wet van 3 juli 1978, dient, gelet op artikel 6 van de wet van 3 juli 1978, ervan te worden uitgegaan dat zijn rechtspraak eveneens gold voor artikel 59 van de wet van 3 juli 1978.
Bien que la Cour de cassation, par son arrêt du 7 avril 2008 cité en B.4.1, ait uniquement statué sur les dispositions de l'article 82, § 3, de la loi du 3 juillet 1978, il convient de considérer, compte tenu de l'article 6 de la loi du 3 juillet 1978, que cette jurisprudence s'appliquait également à l'article 59 de la loi du 3 juillet 1978.

In zijn arrest van 10 november 2003 merkt het Hof van Cassatie eveneens op dat "artikel 2, § 2, van de voormelde collectieve arbeidsovereenkomst, welke ertoe strekt de werkzekerheid te waarborgen van de werknemers op wie het van toepassing is, bepaalt dat, wanneer de werkgever voornemens is over te gaan tot ontslag van meerdere arbeiders en dit ontslag als meervoudig ontslag kan worden beschouwd in de zin van § 4 van dat artikel, hij voorafgaandelijk de ondernemingsraad of, bij ontstentenis, de syndicale afvaardiging moet inlichten (...), dat bij niet-naleving van die procedure, de in gebreke zijnde werkgever (...) aan de arbeider een vergoeding dient te betalen gelijk aan het loon verschuldigd voor de genoemde opzeggingstermijn. En dat een dergelijk beding op grond waarvan alle arbeiders van de onderneming de naleving kunnen eisen van de bepalingen waarbij dat beding de uitoefening van het ontslagrecht van de werkgevers beperkt ten voordele van die arbeiders, betrekking heeft op de individuele betrekkingen tussen werkgevers en werknemers in de zin van artikel 26, eerste lid, van de wet van 5 december 1968 (...)".
La Cour de cassation dans son arrêt du 10 novembre 2003 relève ainsi que "l'article 2 de ladite convention collective de travail, qui a pour objet d'assurer une sécurité d'emploi aux travailleurs auxquels il s'applique, prévoit, en son deuxième paragraphe, que, lorsque l'employeur a l'intention de licencier plusieurs ouvriers et que ce licenciement peut être considéré comme un licenciement multiple au sens du quatrième paragraphe du même article, il doit en informer préalablement le conseil d'entreprise ou la délégation syndicale (...) que, si cette procédure n'est pas observée, l'employeur en défaut est tenu, en sus du délai de préavis normal, de payer à l'ouvrier une indemnité égale au salaire dû pour ce délai de préavis (...) pareille clause, qui permet à chacun des ouvriers de l'entreprise d'exiger le respect des dispositions par lesquelles elle limite au profit de ceux-ci l'exercice du droit de licenciement de l'employeur, a trait aux relations individuelles entre employeurs et travailleurs au sens de l'article 26, alinéa 1er , de la loi du 5 décembre 1968 (...)".

Het Hof van Justitie van de Europese Unie heeft zich hier al over uitgesproken in zijn Arrest-Linqvist, meer bepaald over de interpretatie die moet worden gegeven aan de uitzondering voor huishoudelijk en persoonlijk gebruik, die eveneens wordt vermeld in artikel 3, § 2, van de richtlijn 95/46/EG.
À cet égard, la Cour de Justice de l'Union européenne a déjà pu se prononcer, dans son arrêt Lindqvist, sur l'interprétation qu'il convenait de donner à l'exception personnelle et domestique, qui figure également à l'article 3, § 2, de la directive 95/46/CE.

Aangaande de geldboete die Ballast Nedam NV hoofdelijk is opgelegd, wijst het Hof erop dat, met betrekking tot het gedrag van BN Infra, waarvoor Ballast Nedam NV eveneens aansprakelijk is gesteld in de litigieuze beschikking, het Gerecht de geldboete definitief heeft verminderd tot 3,45 miljoen EUR op grond van de vaststelling dat BN Infra niet afgeleid aansprakelijk kon worden gesteld voor het gedrag van BNGW in de periode van 21 juni 1996 tot 1 oktober 2000.
S’agissant de l’amende infligée solidairement à Ballast Nedam N.V., la Cour note que, pour ce qui concerne BN Infra dont la responsabilité lui a également été imputée par la décision litigieuse, le Tribunal a définitivement réduit l’amende à 3,45 millions d’euros en constatant que BN Infra ne pouvait être tenue responsable, à titre dérivé, du comportement de BNGW au cours de la période allant du 21 juin 1996 au 1er octobre 2000.

Het Hof heeft eveneens geoordeeld dat de exploitant van een sociaalnetwerksite niet kan worden verplicht om een algemeen, voor al zijn gebruikers geldend filtersysteem te installeren om onrechtmatig gebruik van muziek- en audiovisuele werken te voorkomen (zie arrest Hof van 16 februari 2012, SABAM, C‑360/10, en PC nr. 11/12).
La Cour a également jugé que l’exploitant d'un réseau social en ligne ne peut être contraint de mettre en place un système de filtrage général visant l’ensemble de ses utilisateurs dans le but de prévenir l'usage illicite des œuvres musicales et audiovisuelles (voir arrêt de la Cour du 16 février 2012, SABAM, C-360/10, ainsi que le CP n° 11/12).

De Commissie heeft eveneens besloten het Hof te vragen België een dwangsom op te leggen voor elke dag dat de richtlijn niet volledig is uitgevoerd.
Elle a également décidé de demander à la Cour d’imposer des astreintes journalières à la Belgique jusqu’à ce qu’elle ait pleinement mis en œuvre la directive.