Traduction de «hof brengt echter » (Néerlandais → Français) :

Het Hof brengt echter in herinnering dat octrooiering van het gebruik van menselijke embryo’s voor industriële of commerciële doeleinden krachtens de richtlijn niet verboden is wanneer het betrekking heeft op gebruik met een therapeutisch of diagnostisch doel, dat toegepast wordt op en nuttig is voor het menselijk embryo – bijvoorbeeld om een anomalie te verhelpen of zijn levenskansen te verbeteren.
La Cour rappelle toutefois, que la brevetabilité des utilisations d’embryons humains à des fins industrielles ou commerciales n’est pas interdite, en vertu de la directive, lorsqu’elle concerne l’utilisation à des fins thérapeutiques ou de diagnostic qui s’appliquent à l’embryon humain et lui sont utiles – par exemple pour corriger une malformation et améliorer ses chances de vie.

De Europese Commissie heeft Polen verzocht om zijn wettelijke regeling betreffende de beoordeling en het beheer van overstromingsrisico's in overeenstemming te brengen met de overstromingsrichtlijn (2007/60/EG). De richtlijn is gericht op de vermindering en de beheersing van de risico's van overstromingen voor de gezondheid van de mens, het milieu, de economische bedrijvigheid en het culturele erfgoed. De lidstaten moeten op grond van het EU-recht overstromingsrisicobeoordelingen voor hun stroomgebieden uitvoeren en noodplannen opstellen.De Commissie heeft tekortkomingen bij de omzetting van deze wetgeving door Polen vastgesteld en daarover op 18 oktober 2013 een schriftelijke aanmaning gestuurd. Polen heeft daarop kennis gegeven van wijziging van de waterwet, waarbij de omzetting van de definitie van "overstroming" echter problematisch blijft, aangezien die een beperking inhoudt van de werkingssfeer van de richtlijn doordat bepaalde oorzaken van overstromingen worden uitgesloten, wat van invloed kan zijn op de uitvoering van de hele richtlijn in Polen. Daarom brengt de Commissie een met redenen omkleed advies uit. Indien Polen niet binnen twee maanden reageert, kan de Commissie de zaak aanhangig maken bij het Hof van Justitie van de EU.
La Commission européenne a demandé à la Pologne de mettre sa législation nationale relative à l'évaluation et à la gestion des risques d'inondation en conformité avec la directive relative aux inondations (2007/60/CE). La directive a pour objectif la réduction et la gestion des risques que les inondations font peser sur la santé humaine, l’environnement, l’activité économique et le patrimoine culturel. En vertu de la législation de l'Union, les États membres doivent procéder à des évaluations des risques d'inondation de leurs bassins hydrographiques et établir des plans d'urgence.La Commission a relevé des lacunes dans la transposition de cette directive par la Pologne dans sa législation nationale et lui a adressé une lettre de mise en demeure le 18 octobre 2013. La Pologne a ensuite notifié la modification de la législation relative à l’eau mais la transposition de la définition d’«inondation» reste problématique, dans la mesure où elle restreint le champ d’application de la directive en excluant certaines causes d’inondation, ce qui peut avoir une incidence sur la mise en œuvre de l’ensemble de la directive en Pologne. La Commission a donc décidé de lui adresser un avis motivé. Si la Pologne ne donne pas suite dans un délai de deux mois, la Commission pourra saisir la Cour de justice de l'UE.

Met het oog op deze hogere voorziening moet in de eerste plaats worden opgemerkt dat het Gerecht voor ambtenarenzaken eraan heeft herinnerd dat elk individueel besluit dat overeenkomstig het Ambtenarenstatuut wordt genomen en dat bezwarend is, met redenen moet worden omkleed, en dat de motiveringsplicht tot doel heeft, enerzijds de rechter in staat te stellen toezicht uit te oefenen op de wettigheid van het besluit en anderzijds aan de betrokkene de noodzakelijke gegevens te verschaffen om uit te maken of het besluit al dan niet gegrond is en hem in staat te stellen te beoordelen of het instellen van beroep opportuun is. Onder verwijzing naar het arrest van het Hof van 4 juli 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Jurispr. blz. I‑3423, punten 24‑28), heeft het hier echter aan toegevoegd dat, wat de besluiten van een jury van een vergelijkend onderzoek betreft, de motiveringsplicht in overeenstemming moet worden gebracht met de eerbiediging van het in artikel 6 van bijlage III bij het Ambtenarenstatuut geformuleerde beginsel volgens hetwelk de werkzaamheden van de jury geheim zijn, welk geheim is ingevoerd teneinde de onafhankelijkheid en onbevangenheid van de jury’s te waarborgen. De eerbiediging van dit geheim brengt dus mee dat de opvattingen van de individuele juryleden niet ruchtbaar mogen worden en dat gegevens, verband houdende met beoordelingen, de kandidaten persoonlijk dan wel in vergelijking met andere kandidaten betreffende, niet aan de openbaarheid mogen worden prijsgegeven, alsook dat het vereiste van motivering van de besluiten van de jury van een vergelijkend onderzoek rekening moet houden met de aard van de betrokken werkzaamheden die, in de fase van het onderzoek naar de bekwaamheden van de kandidaten, vooral vergelijkend van aard zijn en derhalve worden gedekt door het geheim van die werkzaamheden (punten 30 en 31 van het bestreden arrest).
Aux fins du présent pourvoi, en premier lieu, il convient de relever que le Tribunal de la fonction publique a rappelé que toute décision individuelle prise en application du statut et faisant grief doit être motivée, et que l’obligation de motivation a pour objet, d’une part, de permettre au juge d’exercer son contrôle sur la légalité de la décision et, d’autre part, de fournir à l’intéressé les indications nécessaires pour savoir si la décision est ou non fondée et lui permettre d’apprécier l’opportunité de l’introduction d’un recours. Il a néanmoins ajouté, en faisant référence à l’arrêt de la Cour du 4 juillet 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Rec. p. I‑3423, points 24 à 28), que, en ce qui concerne les décisions prises par un jury de concours, l’obligation de motivation doit être conciliée avec le respect du secret qui entoure les travaux du jury en vertu de l’article 6 de l’annexe III du statut, secret institué en vue de garantir l’indépendance des jurys de concours et l’objectivité de leurs travaux. Ainsi, le respect de ce secret s’oppose à la divulgation tant des attitudes prises par les membres individuels des jurys que de tous éléments ayant trait à des appréciations de caractère personnel ou comparatif concernant les candidats, et l’exigence de motivation des décisions d’un jury de concours doit tenir compte de la nature des travaux en cause, lesquels, au stade de l’examen des aptitudes des candidats, sont avant tout de nature comparative et, de ce fait, couverts par le secret inhérent à ces travaux (points 30 et 31 de l’arrêt attaqué).

Het Hof heeft echter in zijn arrest van 18 juni 1996 het algemene rechtsbeginsel bevestigd met betrekking tot de conformiteit van een uitvoeringsmaatregel met het door een machtigingsregel vastgelegde kader door eraan te herinneren dat" [..] ook nog vereist zou zijn, dat de uitvoeringsrichtlijn [...] de in de basisrichtlijn vastgelegde bepalingen in acht neemt en geen wijziging brengt in de draagwijdte van de door deze richtlijn omschreven verplichtingen".
Or, dans son arrêt du 18 juin 1996, la Cour a confirmé le principe général de droit relatif à la conformité d"une mesure d"application au cadre fixé par une règle d"habilitation en rappelant "qu"une directive d"exécution doit respecter les dispositions arrêtées dans la directive de base” et qu"elle ne peut pas modifier "la portée des obligations définies par celles-ci”.

Het Hof heeft echter in zijn arrest van 18 juni 1996 het algemene rechtsbeginsel bevestigd met betrekking tot de conformiteit van een uitvoeringsmaatregel met het door een machtigingsregel vastgelegde kader door eraan te herinneren dat" [..[ ook nog vereist zou zijn, dat de uitvoeringsrichtlijn [.[ de in de basisrichtlijn vastgelegde bepalingen in acht neemt en geen wijziging brengt in de draagwijdte van de door deze richtlijn omschreven verplichtingen".
Or, dans son arrêt du 18 juin 1996, la Cour a confirmé le principe général de droit relatif à la conformité d"une mesure d"application au cadre fixé par une règle d"habilitation en rappelant "qu"une directive d"exécution doit respecter les dispositions arrêtées dans la directive de base” et qu"elle ne peut pas modifier "la portée des obligations définies par celles-ci”.

Het Europese Hof van Justitie heeft echter een andersluidend besluit genomen in een arrest van 24 oktober 1989. Zij heeft immers onderstreept dat "de bevoegdheid van de Commissie om de begroting uit te voeren, geen wijziging brengt in de bevoegdheidsverdeling die voortvloeit uit de verschillende Verdragsbepalingen die de Raad en de Commissie machtigen om op bepaalde gebieden besluiten van algemene strekking of individuele besluiten te nemen, zoals het thans in geding zijnde artikel 43 en de institutionele bepalingen van de artikelen 145, derde streepje, en 155".
La Cour Européenne de Justice en a pourtant décidé autrement dans un arrêt du 24 octobre 1989. Elle a en effet souligné "que la compétence qu"a la Commission d"exécuter le budget, n"est pas de nature à modifier la répartition des pouvoirs qui découle des différentes dispositions du Traité qui habilite le Conseil et la Commission à adopter des actes à portée générale ou à portée individuelle dans des domaines déterminés.et les dispositions institutionnelles des articles 145, 3ème tiret, et 155”.

Het Hof van Justitie zelf moet de uiteindelijke beslissing nemen. Het is echter de Commissie die de procedure op gang brengt, die de zaak, zo nodig, voor het Hof brengt en zich daarbij uitspreekt voor het opleggen van een geldboete.
C'est la Cour de Justice elle-même qui doit prendre la décision ultime. Mais c'est la Commission qui lance la procédure et qui, le cas échéant, saisit la Cour en se prononçant sur l'imposition d'une sanction pécunière.