Vertaling van "hoeven zich alleen " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Het gemeenschappelijk thema van dissociatieve stoornissen of conversiestoornissen bestaat uit een gedeeltelijk of volledig verlies van de normale integratie van herinneringen, besef van identiteit en onmiddellijke zintuiglijke gewaarwordingen en controle over de motoriek. Alle vormen van dissociatieve stoornissen vertonen de tendens minder te worden na enige weken of maanden, vooral als hun begin samenviel met een traumatische levensgebeurtenis. Meer chronische stoornissen, vooral verlammingen en anesthesieën, kunnen ontstaan indien het begin samenvalt met onoplosbare problemen of persoonlijke conflicten. Deze stoornissen zijn voorheen geclassificeerd als verschillende vormen 'conversiehysterie'. Men neemt aan dat ze psychogeen van oorsprong zijn, nauw verbonden in de tijd als ze zijn met traumatische gebeurtenissen, onoplosbare en onverdraaglijke problemen of verstoorde betrekkingen. De symptomen vertegenwoordigen dikwijls de voorstelling van de patiënt over hoe een lichamelijke ziekte er uit ziet. Lichamelijk en aanvullend onderzoek brengt geen enkele bekende lichamelijke of neurologische stoornis aan het licht. Daarenboven zijn er aanwijzingen dat het functieverlies een uitdrukking is van emotionele conflicten of noden. De symptomen kunnen zich ontwikkelen in nauwe relatie met psychische stress en verschijnen vaak plotseling. Alleen stoornissen van lichamelijke functies die gewoonlijk onder willekeurige controle staan en verlies van zintuiglijke gewaarwordingen vallen hieronder. Stoornissen met betrekking tot pijn en andere complexe lichamelijke sensaties die verlopen via het autonome zenuwstelsel zijn geclassificeerd onder somatisatiestoornissen (F45.0). De mogelijkheid van het naderhand optreden van ernstige lichamelijke of psychiatrische stoornissen dient altijd in gedachten te worden gehouden. | conversiehysterie | conversiereactie | hysterie | hysterische psychose
Définition: Les divers troubles dissociatifs (ou de conversion) ont en commun une perte partielle ou complète des fonctions normales d'intégration des souvenirs, de la conscience de l'identité ou des sensations immédiates et du contrôle des mouvements corporels. Toutes les variétés de troubles dissociatifs ont tendance à disparaître après quelques semaines ou mois, en particulier quand leur survenue est associée à un événement traumatique. L'évolution peut également se faire vers des troubles plus chroniques, en particulier des paralysies et des anesthésies, quand la survenue du trouble est liée à des problèmes ou des difficultés interpersonnelles insolubles. Dans le passé, ces troubles ont été classés comme divers types d'hystérie de conversion . On admet qu'ils sont psychogènes, dans la mesure où ils surviennent en relation temporelle étroite avec des événements traumatiques, des problèmes insolubles et insupportables, ou des relations interpersonnelles difficiles. Les symptômes traduisent souvent l'idée que se fait le sujet du tableau clinique d'une maladie physique. L'examen médical et les examens complémentaires ne permettent pas de mettre en évidence un trouble physique (en particulier neurologique) connu. Par ailleurs, on dispose d'arguments pour penser que la perte d'une fonction est, dans ce trouble, l'expression d'un conflit ou d'un besoin psychique. Les symptômes peuvent se développer en relation étroite avec un facteur de stress psychologique et ils surviennent souvent brusquement. Seuls les troubles impliquant soit une perturbation des fonctions physiques normalement sous le contrôle de la volonté, soit une perte des sensations sont inclus ici. Les troubles impliquant des manifestations douloureuses ou d'autres sensations physiques complexes faisant intervenir le système nerveux autonome, sont classés parmi les troubles somatoformes (F45.0). La possibilité de survenue, à une date ultérieure, d'un trouble physique ou psychiatrique grave, doit toujours êt ...

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door geheugenstoornissen, leerproblemen en verminderd vermogen zich gedurende wat langere tijd op een taak te concentreren. Er is vaak een uitgesproken gevoel van geestelijke vermoeidheid wanneer geestelijke taken worden ondernomen en het leren van nieuwe dingen wordt subjectief als moeilijk ervaren, zelfs indien dit objectief met goed resultaat verloopt. Geen van deze symptomen is dermate ernstig dat een diagnose van hetzij dementie (F00-F03), hetzij delirium (F05.-) gesteld kan worden. Deze diagnose dient alleen gesteld te worden in verband met een gespecificeerde lichamelijke stoornis en dient niet gesteld te worden bij aanwezigheid van een van de psychische stoornissen of gedragsstoornissen die geclassificeerd zijn onder F10-F99. De stoornis kan voorafgaan aan, samengaan met of volgen op een grote verscheidenheid van infecties en lichamelijke stoornissen, zowel van de hersenen als algemeen, maar directe blijk van betrokkenheid van de hersenen is niet noodzakelijk aanwezig. Zij kan worden gedifferentieerd van postencefalitisch syndroom (F07.1) en postcommotioneel syndroom (F07.2) door haar verschillende etiologie, beperktere spreiding van over het algemeen lichtere symptomen en doorgaans kortere duur.
Définition: Trouble caractérisé par une altération de la mémoire, des difficultés d'apprentissage et une réduction de la capacité à se concentrer sur une tâche, sauf pendant des périodes de courte durée. Le sujet éprouve souvent une fatigue mentale accentuée quand il fait des efforts mentaux, et un nouvel apprentissage peut être subjectivement difficile même quand il est objectivement réussi. Aucun de ces symptômes ne présente une sévérité suffisante pour justifier un diagnostic de démence (F00-F03) ou de delirium (F05.-). Ce diagnostic ne doit être fait qu'en présence d'un trouble somatique spécifié; il ne doit pas être fait en présence de l'un des troubles mentaux ou du comportement classés en F10-F99. Le trouble peut précéder, accompagner ou succéder à des infections et des troubles physiques très divers, cérébraux et généraux, sans qu'il existe obligatoirement des preuves directes en faveur d'une atteinte cérébrale. Il peut être différencié d'un syndrome post-encéphalitique (F07.1) et d'un syndrome post-commotionnel (F07.2) sur la base de son étiologie, de sa symptomatologie, moins riche et moins sévère, et de sa durée, habituellement plus courte.

Omschrijving: Een tamelijk goed gedefinieerde cluster van fobieën, waaronder angsten om het huis te verlaten; zich te begeven in winkels, menigten en openbare gelegenheden; of om alleen te reizen met treinen, bussen of vliegtuigen. Paniekstoornis is een veel voorkomend kenmerk van zowel huidige episoden als van die in het verleden. Depressieve en obsessieve symptomen en sociale fobieën zijn eveneens vaak aanwezig als bijkomende kenmerken. Vermijding van de fobie veroorzakende situatie staat vaak op de voorgrond en sommige agorafobici ervaren weinig angst omdat ze hun fobie veroorzakende situaties kunnen vermijden. | Neventerm: | agorafobie zonder voorgeschiedenis van paniekstoornis | paniekstoornis met agorafobie
Définition: Groupe relativement bien défini de phobies concernant la crainte de quitter son domicile, la peur des magasins, des foules et des endroits publics, ou la peur de voyager seul en train, en autobus ou en avion. La présence d'un trouble panique est fréquente au cours des épisodes actuels ou antérieurs d'agoraphobie. Parmi les caractéristiques associées, on retrouve souvent des symptômes dépressifs ou obsessionnels, ainsi que des phobies sociales. Les conduites d'évitement sont souvent au premier plan de la symptomatologie et certains agoraphobes n'éprouvent que peu d'anxiété, car ils parviennent à éviter les situations phobogènes. | Agoraphobie sans antécédents de trouble panique Trouble panique avec agoraphobie

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

In de Eurobarometer over geringe vorderingen van 2013 lieten de respondenten weten dat zij vooral door de volgende factoren zouden worden aangemoedigd om zich tot een rechtbank in hun land te wenden: de mogelijkheid de procedure alleen schriftelijk te voeren zonder naar de rechtbank te hoeven gaan (37%), de mogelijkheid de procedure te voeren zonder een advocaat in de arm te hoeven nemen (31%) en de mogelijkheid de procedure online te voeren (20%).
Dans l'Eurobaromètre de 2013 sur les petits litiges, les personnes interrogées ont déclaré que les facteurs ci‑après les encourageraient le plus à saisir la justice dans leur pays: la possibilité de mener la procédure par écrit uniquement, sans devoir se présenter personnellement devant une juridiction (37 %), la possibilité de mener la procédure sans devoir désigner un avocat (31 %) et la possibilité de mener la procédure en ligne (20 %).

15. merkt op dat internet vanwege zijn wereldwijde en grensoverschrijdende karakter specifieke uitdagingen oplevert, waardoor juridische leemten en bevoegdheidsconflicten kunnen ontstaan en waardoor ronselaars en geradicaliseerde elementen van over de hele wereld moeiteloos op afstand met elkaar kunnen communiceren, zonder fysieke grenzen, zonder dat ze een basis hoeven op te richten en zonder dat ze hun toevlucht hoeven te zoeken tot een bepaald land; herinnert eraan dat internet en de sociale netwerken belangrijke platforms bieden om de radicalisering en het fundamentalisme aan te wakkeren, omdat langs deze weg haatboodschappen en teksten waarin het terrorisme wordt verheerlijkt, massaal en snel kunnen worden verspreid; is bezorgd over het effect van deze terrorismeverheerlijkende boodschappen met name op jongeren, een bijzonder kwetsbare bevolkingsgroep; onderstreept de rol van voorlichtings- en bewustmakingscampagnes bij het voorkomen van radicalisering via internet; bevestigt dat het groot belang hecht aan de vrijheid van meningsuiting, niet alleen offline, maar ook online, en is van mening dat dit ten grondslag moet liggen aan alle regelgeving met het oog op het voorkomen van radicalisering via internet en de sociale media; merkt op dat op Europees niveau een dialoog met de internetaanbieders op gang is gekomen, om het online verspreiden van illegale inhoud te voorkomen en om deze snel overeenkomstig het EU-recht en de nationale wetgeving en met strikte waarborgen voor de vrijheid van meningsuiting te kunnen verwijderen; pleit voor een doeltreffende strategie voor het opsporen en verwijderen van illegale inhoud waarin wordt aangezet tot gewelddadig extremisme, waarbij de grondrechten en de vrijheid van meningsuiting moeten worden geëerbiedigd, en spreekt zich met name uit voor een bijdrage aan de verspreiding van het andere verhaal, als doeltreffend tegenwicht voor de terroristische propaganda;
15. constate que l'internet pose des défis particuliers en raison de sa nature mondiale et transfrontalière, qui peut créer des vides juridiques et des conflits juridictionnels et permet aux recruteurs et aux individus radicalisés de communiquer facilement à distance, depuis les quatre coins du monde, sans aucune frontière physique et sans devoir établir de base ni chercher refuge dans un pays particulier; rappelle que l'internet et les réseaux sociaux constituent des plateformes importantes utilisées pour accélérer la radicalisation et le fondamentalisme, car ils permettent une diffusion massive et rapide, à l'échelle mondiale, des messages de haine et d'apologie du terrorisme; s'inquiète de l'impact de ces messages d'apologie du terrorisme sur les jeunes, en particulier, qui représentent une catégorie particulièrement vulnérable de la population; insiste sur le rôle de l'éducation et des campagnes de sensibilisation du public pour prévenir la radicalisation sur l'internet; affirme son attachement à la liberté d'expression non seulement hors ligne, mais aussi en ligne, et estime qu'elle devrait être à la base de toute action réglementaire en matière de prévention de la radicalisation sur l'internet et les médias sociaux; prend note du dialogue lancé au niveau européen avec les entreprises de l'internet afin de prévenir la diffusion de contenus illicites en ligne et de les effacer rapidement, conformément aux législations nationales et de l'Union et dans le strict respect de la liberté d'expression; souhaite la mise en place d'une stratégie efficace de détection et de suppression des contenus illicites incitant à l'extrémisme violent, dans le respect des droits fondamentaux et de la liberté d'expression, et surtout contribuant à la diffusion de contre-discours efficaces face à la propagande terroriste;

13. merkt op dat internet vanwege zijn wereldwijde en grensoverschrijdende karakter specifieke uitdagingen oplevert, waardoor juridische leemten en bevoegdheidsconflicten kunnen ontstaan en waardoor ronselaars en geradicaliseerde elementen van over de hele wereld moeiteloos op afstand met elkaar kunnen communiceren, zonder fysieke grenzen, zonder dat ze een basis hoeven op te richten en zonder dat ze hun toevlucht hoeven te zoeken tot een bepaald land; herinnert eraan dat internet en de sociale netwerken belangrijke platforms bieden om de radicalisering en het fundamentalisme aan te wakkeren, omdat langs deze weg haatboodschappen en teksten waarin het terrorisme wordt verheerlijkt, massaal en snel kunnen worden verspreid; is bezorgd over het effect van deze terrorismeverheerlijkende boodschappen met name op jongeren, een bijzonder kwetsbare bevolkingsgroep; onderstreept de rol van voorlichtings- en bewustmakingscampagnes bij het voorkomen van radicalisering via internet; bevestigt dat het groot belang hecht aan de vrijheid van meningsuiting, niet alleen offline, maar ook online, en is van mening dat dit ten grondslag moet liggen aan alle regelgeving met het oog op het voorkomen van radicalisering via internet en de sociale media; merkt op dat op Europees niveau een dialoog met de internetaanbieders op gang is gekomen, om het online verspreiden van illegale inhoud te voorkomen en om deze snel overeenkomstig het EU-recht en de nationale wetgeving en met strikte waarborgen voor de vrijheid van meningsuiting te kunnen verwijderen; pleit voor een doeltreffende strategie voor het opsporen en verwijderen van illegale inhoud waarin wordt aangezet tot gewelddadig extremisme, waarbij de grondrechten en de vrijheid van meningsuiting moeten worden geëerbiedigd, en spreekt zich met name uit voor een bijdrage aan de verspreiding van het andere verhaal, als doeltreffend tegenwicht voor de terroristische propaganda;
13. constate que l'internet pose des défis particuliers en raison de sa nature mondiale et transfrontalière, qui peut créer des vides juridiques et des conflits juridictionnels et permet aux recruteurs et aux individus radicalisés de communiquer facilement à distance, depuis les quatre coins du monde, sans aucune frontière physique et sans devoir établir de base ni chercher refuge dans un pays particulier; rappelle que l'internet et les réseaux sociaux constituent des plateformes importantes utilisées pour accélérer la radicalisation et le fondamentalisme, car ils permettent une diffusion massive et rapide, à l'échelle mondiale, des messages de haine et d'apologie du terrorisme; s'inquiète de l'impact de ces messages d'apologie du terrorisme sur les jeunes, en particulier, qui représentent une catégorie particulièrement vulnérable de la population; insiste sur le rôle de l'éducation et des campagnes de sensibilisation du public pour prévenir la radicalisation sur l'internet; affirme son attachement à la liberté d'expression non seulement hors ligne, mais aussi en ligne, et estime qu'elle devrait être à la base de toute action réglementaire en matière de prévention de la radicalisation sur l'internet et les médias sociaux; prend note du dialogue lancé au niveau européen avec les entreprises de l'internet afin de prévenir la diffusion de contenus illicites en ligne et de les effacer rapidement, conformément aux législations nationales et de l'Union et dans le strict respect de la liberté d'expression; souhaite la mise en place d'une stratégie efficace de détection et de suppression des contenus illicites incitant à l'extrémisme violent, dans le respect des droits fondamentaux et de la liberté d'expression, et surtout contribuant à la diffusion de contre-discours efficaces face à la propagande terroriste;

Flexibiliteit ten aanzien van de methodologie voor onderzoek van ongevallen: De lidstaten hoeven zich alleen nog maar te houden aan de 'beginselen' van de gemeenschappelijke methodologie (waarbij de Commissie en de lidstaten richtsnoeren uitwerken voor processen en beste praktijken bij de toepassing van de gemeenschappelijke methodologie) terwijl in het voorstel was bepaald dat de lidstaten de gemeenschappelijke methodologie als zodanig hebben toe te passen. -{}-
- la flexibilité dans la méthodologie appliquée aux enquêtes menées après les accidents: les États membres ne devront respecter que des "principes" de la méthodologie commune (la Commission et les États membres élaborant des lignes directrices sur les méthodes et les meilleures pratiques à utiliser dans le cadre de leur mise en œuvre), alors que la proposition prévoit que les États membres doivent appliquer la méthodologie commune comme telle;

De afgesproken wijzigingen komen erop neer dat aanbieders van audiovisuele diensten zich alleen hoeven te laten registreren nadat ze zijn begonnen hun diensten aan te bieden en dat is in overeenstemming met de Europese richtlijn.
Avec les amendements approuvés, les fournisseurs de services de médias audiovisuels ne devraient s’enregistrer qu’après avoir commencé à proposer leurs services, ce qui est conforme à la directive.

De verandering die de Raad in de tekst heeft aangebracht, inhoudende dat de lidstaten zich alleen aan de beginselen van de gemeenschappelijke methodologie zouden hoeven te houden, moet dus van de hand worden gewezen.
Il convient dès lors de rejeter les changements apportés au texte par le Conseil qui énoncent que les États membres ne devraient que suivre des principes de la méthodologie commune.

Om de last voor de lidstaten te verlichten en de doelmatigheid te verbeteren, is artikel 3, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1681/94 gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 2035/2005 van de Commissie en is artikel 3, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1831/94 gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 2168/2005 van de Commissie zodat de lidstaten voor de programmeringsperiode 2000-2006 geen kennisgeving hoeven te doen van gevallen waarbij de onregelmatigheid alleen bestaat in het feit dat een uit de begroting van de Unie medegefinancierde activiteit niet volledig of gedeeltelijk is uitgevoerd wegens het faillissement van de eindbegunstigde of de eindontvanger en waarbij zich vóór het faillissement of de vermoedelijke fraude geen andere onregelmatigheden hebben voorgedaan (hierna „faillissementen” genoemd).
En conséquence, en vue d’alléger la charge imposée aux États membres et dans un souci d’efficacité, l’article 3, paragraphe 1, du règlement (CE) no 1681/94 a été modifié par le règlement (CE) no 2035/2005 de la Commission et l’article 3, paragraphe 1, du règlement (CE) no 1831/94, par le règlement (CE) no 2168/2005 de la Commission de telle manière que, pour la période de programmation 2000-2006, les États membres ne doivent pas communiquer les cas où le seul aspect relevant d’une irrégularité consiste en un manquement à l’exécution partielle ou totale d’une action cofinancée par le budget de l’Union à la suite de la faillite du bénéficiaire final ou du destinataire ultime et qui ne concernent pas d’autres irrégularités précédant la faillite ou le soupçon de fraude (ci-après «les faillites simples»).

Om de last voor de lidstaten te verlichten en de doelmatigheid te verbeteren, is artikel 3, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1681/94 gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 2035/2005 van de Commissie (14) en is artikel 3, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1831/94 gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 2168/2005 van de Commissie (15) zodat de lidstaten voor de programmeringsperiode 2000-2006 geen kennisgeving hoeven te doen van gevallen waarbij de onregelmatigheid alleen bestaat in het feit dat een uit de begroting van de Unie medegefinancierde activiteit niet volledig of gedeeltelijk is uitgevoerd wegens het faillissement van de eindbegunstigde of de eindontvanger en waarbij zich vóór het faillissement of de vermoedelijke fraude geen andere onregelmatigheden hebben voorgedaan (hierna „faillissementen” genoemd).
En conséquence, en vue d’alléger la charge imposée aux États membres et dans un souci d’efficacité, l’article 3, paragraphe 1, du règlement (CE) no 1681/94 a été modifié par le règlement (CE) no 2035/2005 de la Commission (14) et l’article 3, paragraphe 1, du règlement (CE) no 1831/94, par le règlement (CE) no 2168/2005 de la Commission (15) de telle manière que, pour la période de programmation 2000-2006, les États membres ne doivent pas communiquer les cas où le seul aspect relevant d’une irrégularité consiste en un manquement à l’exécution partielle ou totale d’une action cofinancée par le budget de l’Union à la suite de la faillite du bénéficiaire final ou du destinataire ultime et qui ne concernent pas d’autres irrégularités précédant la faillite ou le soupçon de fraude (ci-après «les faillites simples»).

Personen met beperkte mobiliteit hoeven alleen aan te tonen dat de schade of het verlies zich hebben voorgedaan terwijl de hulpmiddelen onder de verantwoordelijkheid van de luchtvaartmaatschappij vielen (meestal de "vervoersperiode" genoemd).
La seule chose que la PMR doit prouver est que la dégradation ou la perte est survenue pendant la prise en charge de l'équipement par le transporteur (aussi communément appelée «la période du transport»).