Vertaling van "hij wees opnieuw " (Nederlands → Frans) :

Aangezien dezelfde spreker erop wees dat geenszins werd gepreciseerd dat « de regeling enkel geldt bij verzoek van de partijen en niet bij ambtshalve tussenkomst » (ibid.), antwoordde de minister : « [We bevinden] ons [...] in het stadium van de procedure waarin de onderzoeksrechter zijn onderzoek heeft beëindigd. Hij bezorgt het dossier aan het openbaar ministerie opdat het vorderingen kan instellen. Zodra het openbaar ministerie de vorderingen heeft ingesteld, wordt het dossier opnieuw aan de onderzoeksrechter bezorgd om te bepalen wanneer de zaak in de raadkamer behandeld wordt. In dit stadium van de procedure hebben de partijen inzage in het dossier en kunnen zij om bijkomende onderzoekshandelingen verzoeken. In de praktijk misbruiken sommigen de procedure waarbij zij een reeks bijkomende onderzoekshandelingen vragen om de rechtspleging te vertragen. Zij hopen om uiteindelijk voor het vonnisgerecht de overschrijding van de redelijke termijn te kunnen aanvoeren en zo veroordeling te ontlopen. Het wetsontwerp beoogt een beperking van het oneigenlijke verzoek om onderzoekshandelingen dat bij de onderzoeksrechter wordt ingediend om het onderzoek op een onredelijke wijze te vertragen. In de pers verschijnen vaak berichten over gerechtelijke beslissingen waarbij geen veroordeling wordt uitgesproken omdat de redelijke termijn overschreden is. Dankzij voorliggende ontwerpbepaling kan er voor alle procedures, en meer bepaald in fiscale aangelegenheden, werk worden gemaakt van een doeltreffendere rechtsbedeling. Spreekster meent dat de duur van de schorsing niet moet worden beperkt aangezien de partijen in de praktijk de verzoeken om onderzoekshandelingen niet groeperen. Telkens als bepaald wordt wanneer de zaak voor de raadkamer komt, verzoeken de partijen om nieuwe onderzoekshandelingen.
Le même intervenant relevant qu'il n'était nullement précisé que « la réglementation s'applique uniquement en cas de requête des parties et non dans le cadre de l'intervention d'office » (ibid.), la ministre répondit : « l'on est à un stade de la procédure où le juge d'instruction a terminé son instruction. Il communique le dossier au ministère public afin que celui-ci trace ses réquisitions. Lorsque le ministère public a tracé ses réquisitions, il retransmet le dossier au juge d'instruction afin de fixer l'affaire en chambre du conseil. A ce stade de la procédure, les parties ont accès au dossier et peuvent demander des devoirs complémentaires. La pratique montre que certaines personnes abusent de la procédure pour demander une série de devoirs complémentaires dans un but dilatoire. Ces personnes espèrent à terme pouvoir plaider le dépassement du délai raisonnable devant les juridictions de fond et échapper ainsi à toute condamnation. Le projet de loi vise à limiter les demandes abusives de devoirs qui sont formulées devant le juge d'instruction dans le but de prolonger l'instruction de manière non raisonnable. La presse fait souvent écho de décisions judiciaires qui refusent de prononcer des condamnations en raison du dépassement du délai raisonnable. La disposition en projet permettra pour l'ensemble des procédures, et notamment en matière fiscale, d'arriver à une justice plus efficace. L'intervenante pense qu'il ne faut pas limiter l'effet de la suspension dans le temps car, dans la pratique, les parties ne demandent pas les devoirs de manière groupée. Chaque fois que l'affaire est fixée devant la chambre du conseil, elles demandent de nouveaux devoirs.

Introduction à la responsabilité , 2e, LGDJ, Parijs, 1995, blz. 260 en volgende, nr. 152 en volgende; Letourneau Ph et Cadiet L., Droit de la responsabilité , Dalloz, Parijs, 1996, blz. 57, nr. 166, blz. 497, nr. 2029, blz. 644, nr. 3067. Op de Belgisch-Frans-Luxemburgse dagen van het strafrecht van 1958 wees de Franse hoogleraar Louis Hugueney op de bijzondere verdienste van het Belgisch arrest van 6 oktober 1952 in de zaak « Romain » (waardoor het Belgisch Hof van Cassatie de regel « nulla poena sine culpa » opnieuw in ere had hersteld alsmede de bevrijdende werking van de onoverkomelijke dwaling inzake overtredingen en inbreuken op reglementen) en bekritiseerde hij reeds de theorie van de eenheid van de strafrechtelijke en de burgerlijke fout aangenomen door het Franse Hof van Cassatie in 1912 en hij bestempelde deze als de meest rampzalige erfenis die de Belgische jurisprudentie de Franse nagelaten had.
Introduction à la responsabilité, 2 éd., L.G.D.J., Paris, 1995, p. 260 et s., nº 152 et s.; Letourneau Ph. et Cadiet L., Droit de la responsabilité, Dalloz, Paris, 1996, p. 57 nº 166, p. 497, nº 2029, p. 644, nº 3067. Au cours des journées belgo-franco-luxembourgeoises de droit pénal de 1958, le professeur français Louis Hugueney, après avoir souligné le mérite particulier de l'arrêt belge du 6 octobre 1952, en cause « Romain » (par lequel la Cour de cassation de Belgique avait rétabli la règle « nulla poena sine culpa » et l'effet libérateur de l'erreur invincible en matière de contraventions et d'infractions réglementaires), dénonçait déjà la théorie de l'unité des fautes pénale et civile adoptée par la Cour de cassation de France en 1912 et qualifiée de « legs le plus funeste » fait par la jurisprudence belge à la jurisprudence française.

Hij wees opnieuw op de nauwe band tussen krachtdadige EU-steun voor Albanië en een hechte samenwerking van Albanië met de Europese Unie en de internationale gemeenschap in haar streven om het probleem Kosovo op te lossen.
Il a souligné une nouvelle fois qu'il existe un lien étroit entre le soutien énergique de l'Union européenne à l'Albanie et la coopération que fournira l'Albanie aux efforts déployés par l'Union européenne et la communauté internationale pour résoudre le problème du Kosovo.

Hij wees opnieuw op zijn gehechtheid aan een democratisch Montenegro binnen een democratische Federale Republiek Joegoslavië (FRJ) en benadrukte eens te meer dat het van belang is zich te onthouden van unilaterale acties die de stabiliteit binnen de FRJ en in het zuidoosten van Europa in gevaar zouden kunnen brengen.
Il a réitéré son attachement à un Monténégro démocratique dans une République fédérale de Yougoslavie (RFY) démocratique et a souligné une nouvelle fois l'importance d'éviter toute action unilatérale qui risquerait de mettre en péril la stabilité interne en RFY et la stabilité en Europe du Sud-Est.