Vertaling van "hij leningen van private aard heeft aangegaan " (Nederlands → Frans) :

« Verstrekt de betrokken belastingplichtige een aanneembare uitleg met behoorlijke bewijzen, zoals bijvoorbeeld het bewijs dat hij van zijn kapitaal leeft, dat hij leningen van private aard heeft aangegaan, dat zijn bestaansmiddelen hem door vrienden of familieleden worden bezorgd, dat hij inkomsten heeft genoten die van belasting vrijgesteld zijn, dan beoordeelt de aanslagambtenaar de gegeven uitleg met de vereiste bevattelijkheidszin; zo, daarentegen, de belastingplichtige zich tot loutere beweringen beperkt zonder positieve en controleerbare elementen aan te brengen of zo hij het de aanslagambtenaar niet mogelijk maakt ten minste de morele overtuiging op te doen dat de aangifte juist is, verbetert deze ambtenaar het cijfer van het door de betrokkene aangegeven inkomen; daartoe steunt hij op de ter kennis van de belastingplichtige gebrachte en niet door deze ontkende tekenen en indiciën, mits de waarde te vermelden die hij eraan toekent ».
« si le contribuable donne une explication plausible appuyée de justifications, comme par exemple la preuve qu'il vit de son capital, qu'il a contracté des emprunts à caractère privé, que ses ressources lui sont procurées par des parents ou des amis, qu'il a joui de revenus exemptés d'impôts, le taxateur apprécie avec la compréhension voulue les explications données. Si au contraire le contribuable se borne à de simples affirmations sans apporter des éléments positifs ou contrôlables ou s'il ne permet pas au taxateur d'acquérir la conviction, tout au moins morale, que sa déclaration est exacte, ce fonctionnaire rectifie le chiffre du revenu déclaré par l'intéressé; à cette fin, il a égard aux signes et indices portés à la connaissance du contribuable et non déniés par lui, en indiquant la valeur qu'il y attache ».

Het Arbitragehof oordeelde in zijn arrest nr. 54/99 van 26 mei 1999, in antwoord op een prejudiciële vraag van de vrederechter van het tweede kanton te Namen, dat de artikelen 127, 128 en 148, § 3, van de wet van 25 juni 1992 op de landverzekeringsovereenkomst de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schenden « doordat zij tot gevolg hebben dat, wanneer twee echtgenoten gemeenschap van goederen hebben, één van beiden een levensverzekering heeft aangegaan om de goede afloop van de terugbetaling van gemeenschappelijke leningen te waarborgen en, nadat die terugbetaling is gedaan, om een kapitaal op te leveren, niet voor de langstlevende echtgenoot van de verzekeringsnemer, maar enkel voor deze laatste ingeval hij een overeengekomen leeftijd zou bereiken, en bovendien de premies die ten laste van de gemeenschappelijke goederen zijn betaald, dat kapitaal eigen is en slechts aanleiding geeft tot vergoeding indien de premiebetalingen die ten laste van het gemeenschappelijk vermogen zijn gedaan « kennelijk de mogelijkheden ervan te boven gaan »».
Dans son arrêt nº 54/99 du 26 mai 1999 rendu sur une question préjudicielle du juge de paix du deuxième canton de Namur, la Cour d'arbitrage a jugé que les articles 127, 128 et 148, § 3, de la loi du 25 juin 1992 sur le contrat d’assurance terrestre violent les articles 10 et 11 de la Constitution « en ce qu’ils ont pour effet que lorsque deux époux sont communs en biens, que l’un d’eux a souscrit une assurance-vie pour garantir la bonne fin du remboursement d’emprunts communs et, ce remboursement étant fait, pour apporter un capital, non au conjoint survivant du souscripteur, mais uniquement à ce dernier au cas où il atteindrait un âge convenu, et qu’en outre, les primes ont été prélevées sur les biens communs, ce capital est propre et ne donne lieu à récompense que si les versements effectués à titre de primes et prélevés sur le patrimoine commun sont « manifestement exagérés eu égard aux facultés de celui-ci »».

Aangezien de wetgever de fiscale gevolgen heeft willen bestrijden van een onderkapitalisatie die is bestemd om de belastbare grondslag van de aan de inkomstenbelasting onderworpen vennootschap te verminderen, is het bovendien niet zonder redelijke verantwoording dat hij heeft beslist om bepaalde leningen van de berekening van de schuldratio uit te sluiten, zoals die welke zijn verkregen via een openbaar beroep op het spaarwezen of bij in artikel 56, § 2, van het WIB 1992 bedoelde financiële instellingen, waarvan kan worden vermoed dat zij, in tegenstelling tot onder meer intragroepsleningen, zijn aangegaan met een doel dat vreemd is aan het doel dat de wetgever wou bestrijden.
Puisque le législateur a entendu lutter contre les conséquences fiscales d'une sous-capitalisation destinée à réduire la base imposable de la société soumise à l'impôt sur les revenus, il n'est de surcroît pas sans justification raisonnable qu'il ait décidé d'exclure du calcul du ratio d'endettement certains emprunts qui, comme ceux obtenus via un appel public à l'épargne ou auprès d'institutions financières visées à l'article 56, § 2, du CIR 1992, peuvent être présumés, à la différence, notamment, de prêts « intra-groupe », avoir été conclus dans un objectif étranger à celui contre lequel le législateur entendait lutter.

Hoewel de vragen in algemene bewoordingen zijn geformuleerd, blijkt uit de motieven van het verwijzingsvonnis dat het door de eerste twee gestelde probleem erin bestaat te weten of de artikelen 127, 128 en 148, § 3, van de wet van 25 juni 1992 op de landverzekeringsovereenkomst de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schenden doordat zij tot gevolg hebben dat, wanneer twee echtgenoten gemeenschap van goederen hebben, één van beiden een levensverzekering heeft aangegaan om de goede afloop van de terugbetaling van gemeenschappelijke leningen te waarborgen en, nadat die terugbetaling is gedaan, om een kapitaal op te leveren, niet voor de langstlevende echtgenoot van de verzekeringnemer, maar enkel voor deze laatste ingeval hij een overeengekomen leeftijd zou bereiken, en bovendien de premies ten laste van de gemeenschappelijke goederen zijn betaald, dat kapitaal eigen is en slechts aanleiding geeft tot vergoeding indien de premiebetalingen die ten laste van het gemeenschappelijk vermogen zijn gedaan « kennelijk de mogelijkheden ervan te boven gaan ».
Bien que les questions soient formulées en termes généraux, il ressort des motifs du jugement a quo que le problème posé par les deux premières est celui de savoir si les articles 127, 128 et 148, § 3, de la loi du 25 juin 1992 sur le contrat d'assurance terrestre violent les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'ils ont pour effet que lorsque deux époux sont communs en biens, que l'un d'eux a souscrit une assurance-vie pour garantir la bonne fin du remboursement d'emprunts communs et, ce remboursement étant fait, pour apporter un capital, non au conjoint survivant du souscripteur, mais uniquement à ce dernier au cas où il atteindrait un âge convenu, et qu'en outre, les primes ont été prélevées sur les biens communs, ce capital est propre et ne donne lieu à récompense que si les versements effectués à titre de primes et prélevés sur le patrimoine commun sont « manifestement exagérés eu égard aux facultés de celui-ci ».

De artikelen 127, 128 en 148, § 3, van de wet van 25 juni 1992 op de landverzekeringsovereenkomst schenden de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat zij tot gevolg hebben dat, wanneer twee echtgenoten gemeenschap van goederen hebben, één van beiden een levensverzekering heeft aangegaan om de goede afloop van de terugbetaling van gemeenschappelijke leningen te waarborgen en, nadat die terugbetaling is gedaan, om een kapitaal op te leveren, niet voor de langstlevende echtgenoot van de verzekeringnemer, maar enkel voor deze laatste ingeval hij een overeengekomen leeftijd zou bereiken, en bovendien de premies ten laste van de gemeenschappelijke goederen zijn betaald, dat kapitaal eigen is en slechts aanleiding geeft tot vergoeding indien de premiebetalingen die ten laste van het gemeenschappelijk vermogen zijn gedaan « kennelijk de mogelijkheden ervan te boven gaan ».
Les articles 127, 128 et 148, § 3, de la loi du 25 juin 1992 sur le contrat d'assurance terrestre violent les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'ils ont pour effet que lorsque deux époux sont communs en biens, que l'un d'eux a souscrit une assurance-vie pour garantir la bonne fin du remboursement d'emprunts communs et, ce remboursement étant fait, pour apporter un capital, non au conjoint survivant du souscripteur, mais uniquement à ce dernier au cas où il atteindrait un âge convenu, et qu'en outre, les primes ont été prélevées sur les biens communs, ce capital est propre et ne donne lieu à récompense que si les versements effectués à titre de primes et prélevés sur le patrimoine commun sont manifestement exagérés eu égard aux facultés de celui-ci.

De rechter stelt vast dat in die bepalingen geen onderscheid wordt gemaakt tussen de « gemengde » levensverzekering (die de goede afloop van terugbetaling van gemeenschappelijke leningen en de storting van een kapitaal wanneer de inschrijver de vastgestelde leeftijd zal hebben bereikt waarborgt, zodat het echtpaar bij de inrustestelling zijn levenspeil kan handhaven) en de « klassieke » levensverzekering (die de betaling van een kapitaal op het tijdstip van overlijden, en dus van de ontbinding van de gemeenschap, waarborgt), terwijl zij niet hetzelfde karakter hebben en de terugbetaling van een lening en het levenspeil van het echtpaar, die worden gewaarborgd door de « gemengde » levensverzekering, betrekking hebben op de gemeenschap, vermits artikel 1408 van het Burgerlijk Wetboek bepaalt dat de schulden aangegaan ten behoeve van de huishouding deel uitmaken van het passief van het gemeenschappelijk vermogen; hij oordeelt dat een van de echtgenoten zou kunnen worden benadeeld, aangezien die bepalingen niet voorzien in een vergoeding van de gemeenschap die bestond toen de verzekering werd afgesloten (een tijdstip dat aan de goedkeuring van de betwiste bepalingen voorafgaat) en die de betaling van de premies heeft gedragen.
Le juge constate que ces dispositions ne distinguent pas l'assurance-vie « mixte » (garantissant la bonne fin de remboursement d'emprunts communs et le versement d'un capital lorsque le souscripteur aura atteint l'âge prévu, de manière à garantir au couple à la retraite le maintien de son train de vie) de l'assurance-vie « classique » (garantissant le paiement d'un capital au moment du décès et, donc, de la dissolution de la communauté), alors qu'elles n'ont pas le même caractère, que le remboursement d'un prêt et le train de vie du couple, garantis par l'assurance-vie « mixte » concernent la communauté puisque l'article 1408 du Code civil prévoit que les dettes contractées pour les besoins du ménage relèvent du passif du patrimoine commun; il considère que l'un des époux pourrait être lésé puisque ces dispositions ne prévoient pas de récompense au profit de la communauté qui existait lors de la souscription de l'assurance (antérieure à l'adoption des dispositions en cause) et qui a supporté le paiement des primes.

Het nadeel kan op ongeveer een vierde van zijn inkomsten worden geraamd; zoals ieder vooruitziend ambtenaar heeft hij financiële verbintenissen aangegaan « om zich veilig te stellen » (levensverzekering, leningen, enz.), tot de normale pensioenleeftijd, namelijk vijfenzestig jaar.
Le préjudice peut être estimé à environ un quart des revenus; comme tout fonctionnaire prévoyant, il a pris des engagements financiers « de sauvegarde » (assurance-vie, emprunts, etc.), jusqu'à l'âge normal de la retraite, à savoir soixante-cinq ans.

Wanneer de lening vóór 1 januari 1993 is aangegaan, is de toekenning van de verhoogde vermindering voor het bouwsparen met betrekking tot de kapitaalaflossingen van die lening inzonderheid afhankelijk van de voorwaarde dat de belastingplichtige voor het belastbare tijdperk recht heeft op de in artikel 16, WIB 1992, vermelde woningaftrek voor de desbetreffende woning, dat wil zeggen dat hij die woning ofwel persoonlijk betrekt, ofwel niet persoonlijk betrekt om beroepsredenen of redenen van sociale aard.
Lorsque l'emprunt a été contracté avant le 1er janvier 1993, l'octroi de la réduction majorée pour épargne-logement afférente aux amortissements en capital de cet emprunt est notamment subordonné à la condition que le contribuable ait droit, pour la période imposable, à la déduction pour habitation visée à l'article 16, CIR 1992, pour l'habitation concernée, c'est-à-dire soit qu'il occupe personnellement cette habitation, soit qu'il ne l'occupe pas personnellement pour des raisons professionnelles ou sociales.