Traduction de «hiervoor heeft aangehaald » (Néerlandais → Français) :

Om de redenen die hij hiervoor heeft aangehaald is hij van oordeel dat bepaalde technieken inzake klonen in het kader van wetenschappelijk onderzoek niet helemaal bij voorbaat kunnen worden uitgesloten.
Pour les raisons invoquées, il est d'avis que certaines techniques de clonage ne doivent pas au préalable être totalement exclues dans le cadre de la recherche scientifique.

Bij het onderzoek van de gevolgen van het arrest van het Hof van Cassatie is eveneens gebleken dat een hele reeks teksten inzake wedden en weddetoelagen het risico liep dat de geldigheid ervan wordt betwist op grond van de redenering die het Hof van Cassatie in zijn arrest van 23 maart 2012 heeft gevolgd, namelijk : [...] - het koninklijk besluit van 9 november 1978 tot vaststelling op 1 april 1972 van de weddeschalen van het bestuurs- en onderwijzend personeel en van het opvoedend hulppersoneel van de rijksinrichtingen voor kunstonderwijs met volledig leerplan, ressorterend onder de Minister van Nederlandse Cultuur en de Minister van Franse Cultuur, alsmede van de personeelsleden van de inspectiedienst belast met het toezicht op de inrichtingen voor kunstonderwijs; [...] Tegenover die vaststelling en om elke moeilijkheid te voorkomen ten aanzien van de overeenstemming van een dergelijk herstel met het algemeen beginsel van de niet-retroactiviteit van de administratieve beslissingen, met name verankerd in artikel 2 van het Burgerlijk Wetboek, dient op decretale wijze te worden opgetreden door over te gaan tot een wetgevende geldigverklaring van de besluiten van 12 april 1969 en van 27 juni 1974 en van de wijzigingsbesluiten ervan, alsook van de andere besluiten inzake wedden en weddetoelagen die hiervoor zijn aangehaald.
Il est également apparu à l'occasion de l'examen des conséquences de l'arrêt de la Cour de cassation que toute une série de textes en matière de traitements et de subventions-traitements encourait le risque de voir leur légalité contestée, sur le fondement du raisonnement tenu par la cour de cassation dans son arrêt du 23 mars 2012, à savoir : [...] - l'arrêté royal du 9 novembre 1978 fixant au 1 avril 1972 les échelles de traitements des membres du personnel directeur et enseignant et du personnel auxiliaire d'éducation des établissements d'enseignement artistique de plein exercice de l'Etat, relevant du Ministre de la Culture néerlandaise et du Ministre de la Culture française, ainsi que des membres du personnel du service d'inspection chargé de la surveillance des établissements d'enseignement artistique; [...] Face à ce constat et pour éviter toute difficulté quant à la conformité d'une telle réfection avec le principe général de la non-rétroactivité des décisions administratives, consacré notamment par l'article 2 du Code civil, il convient d'opérer par voie décrétale en procédant à une validation législative des arrêtés du 12 avril 1969 et du 27 juin 1974 et de leurs arrêtés modificatifs ainsi que des autres arrêtés en matière de traitement et de subventions-traitements cités ci-dessus.

Als argument hiervoor heeft de heer Coppens de bescherming tegen malafide consulenten aangehaald.
M. Coppens a un argument favorable : la protection contre les conseils malhonnêtes.

Zoals blijkt uit de hiervoor aangehaalde parlementaire voorbereiding heeft de wetgever, met het aannemen van de in het geding zijnde bepaling, een einde willen maken aan een door het Hof discriminerend bevonden situatie en de bestaande moeilijkheden in de rechtspraak willen oplossen door aan de rechter de mogelijkheid te bieden een totale kwijtschelding van de schulden toe te kennen in de gevallen « waarin dit de enige sociaal toelaatbare maatregel kan zijn en de enige van die aard dat hij de verzoeker de eerbiediging kan waarborgen van de menselijke waardigheid » (Parl. St., Senaat, 2005-2006, nr. 3-1207/3, p. 5).
Ainsi que cela ressort des travaux préparatoires cités, en adoptant la disposition en cause, le législateur a entendu mettre fin à une situation jugée discriminatoire par la Cour et a voulu résoudre les difficultés rencontrées dans la jurisprudence en permettant au juge d'accorder une remise totale de dettes lorsqu' « il s'agit de la seule mesure socialement admissible, et la seule de nature à garantir au requérant le respect de sa dignité humaine » (Doc. parl. S énat, 2005/2006, n° 3-1207/3, p. 5).

Een eerste amendement nr. 106, geïnspireerd op het hiervoor aangehaalde amendement, heeft aldus de tekst vervangen door hetgeen volgt :
Ainsi, un premier amendement n° 106, s'inspirant de l'amendement précité, a remplacé le texte par celui qui suit :

De prejudiciële vraag heeft betrekking op de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van de hiervoor aangehaalde artikelen 49 en 183 in de interpretatie dat zij, rekening houdend met het arrest van het Hof van Cassatie van 12 december 2003 (A.R. nr. F.99.0080.F) waaraan de verwijzende rechter refereert, een verschil in behandeling invoeren onder de personen die aan de vennootschapsbelasting zijn onderworpen, naargelang de uitgaven die zij doen al dan niet verband houden met de activiteit van de vennootschap dan wel met het maatschappelijk doel ervan : alleen de in het eerste geval gedane uitgaven kunnen in de zin van het voormelde artikel 49 als beroepskosten worden afgetrokken, terwijl, in beide gevallen, de inkomsten van de belastingplichtigen als beroepsinkomsten belastbaar zijn.
La question préjudicielle porte sur la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution des articles 49 et 183 précités dans l'interprétation selon laquelle ils créent, compte tenu de l'arrêt de la Cour de cassation du 12 décembre 2003 (R.G. n° F.99.0080.F) auquel se réfère le juge a quo, une différence de traitement entre les contribuables à l'impôt des sociétés suivant que les dépenses qu'ils exposent se rattachent ou non à l'activité de la société ou à son objet social : seules celles exposées dans le premier cas peuvent être déduites à titre de frais professionnels au sens de l'article 49 précité alors que, dans les deux cas, les revenus des contribuables sont imposables au titre de revenus professionnels.

De verwijzende rechter vraagt het Hof of het hiervoor aangehaalde artikel 3, § 2, in die zin geïnterpreteerd dat, indien de huurder gebruik maakt van de mogelijkheid van de tegenopzegging bepaald in paragraaf 5, derde lid, de verhuurder wordt vrijgesteld van zijn verplichting, bepaald in paragraaf 2, om het gehuurde goed persoonlijk te betrekken, in strijd is met de artikelen 10, 11 en 23 van de Grondwet, enerzijds, omdat, wanneer een verhuurder aan de huurder een opzegging betekent zonder motivering, luidens paragraaf 4, de huurder recht heeft op een vergoeding, ook al maakt hij gebruik van de tegenopzegging en, anderzijds, omdat onder de huurders een onverantwoord verschil in behandeling zou bestaan naargelang zij al dan niet gebruik maken van hun mogelijkheid om een tegenopzegging te betekenen.
Le juge a quo interroge la Cour sur le point de savoir si l'article 3, § 2, précité, interprété en ce sens que si le preneur fait usage de la faculté de contre-préavis prévue au paragraphe 5, alinéa 3, le bailleur est libéré de son obligation, prévue au paragraphe 2, d'occuper personnellement le bien loué, viole les articles 10, 11 et 23 de la Constitution, d'une part, parce que lorsqu'un bailleur signifie au preneur un congé sans motif, aux termes du paragraphe 4, le preneur a droit à une indemnité, même s'il fait usage du contre-préavis et, d'autre part, parce qu'il y aurait une différence de traitement non justifiée entre les preneurs selon qu'ils feraient ou non usage de leur faculté de contre-préavis.

Dat men hiervoor niet de cijfers van 2005 heeft gebruikt heeft te maken met wat ik reeds onder vraag 1 heb aangehaald : namelijk de ongevallencijfers voor dit jaar zijn nog niet definitief.
Si les chiffres de 2005 n'ont pas été utilisés, c'est pour la raison déjà évoquée à la question 1 : à savoir que, pour cette année, les chiffres relatifs aux accidents ne sont pas encore définitifs.