Vertaling van "hetwelk het nagestreefde " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

nagestreefde verbouwingsdichtheid
intensité d'aménagement

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De hoofdhuurovereenkomst voorziet in een beding van uitdrukkelijke overdracht, krachtens hetwelk, aan het einde van het eerste, tweede of derde huurjaar, de rechtspersonen bedoeld in paragraaf 1 beschikken over het recht om, zonder nieuwe toestemming van de verhuurder, hun rechten en verplichtingen uit het huurcontract aan de onderhuurder over te dragen, wanneer zij vaststellen dat de nagestreefde algemene doelstellingen bereikt zijn.
Le bail principal prévoit une clause de cession expresse, en vertu de laquelle, au terme de la première, de la deuxième, ou de la troisième année du bail, les personnes morales visées au paragraphe 1 disposent du droit de céder leurs droits et obligations issus du contrat de bail au sous-locataire, sans nouvel accord du bailleur, lorsqu'elles constatent que les objectifs généraux poursuivis sont atteints.

De onderverhuurovereenkomst voorziet in een beding krachtens hetwelk de voormelde rechtspersonen, de huurovereenkomst na het derde huurjaar kunnen opzeggen, indien zij vaststellen dat de nagestreefde algemene doelstellingen niet bereikt zijn».
Le bail de sous-location prévoit une clause en vertu de laquelle, au terme de la troisième année du bail, les personnes morales précitées peuvent résilier le bail lorsqu'elles constatent que les objectifs généraux poursuivis ne sont pas atteints».

De Europese Groep heeft voorts het proportionaliteitsbeginsel in herinnering gebracht, volgens hetwelk het nagestreefde doel ­ al is het legitiem ­ dient te worden bereikt met middelen die ermee in verhouding staan.
Le groupe européen a rappelé ensuite le principe de proportionnalité, selon lequel le but recherché doit, même s'il est légitime, être atteint par des moyens qui lui sont proportionnels.

Dat artikel bepaalt dat een overtreding van die wet wordt vermoed te zijn begaan door de titularis van de nummerplaat van het voertuig, als de bestuurder bij de vaststelling van de overtreding niet is geïdentificeerd. « Die afwijking van het beginsel volgens hetwelk de bewijslast op de vervolgende partij weegt, kan worden verantwoord in het licht van het doel dat door de wetgever is nagestreefd, met name een doeltreffende bestrijding van de verkeersdelinquentie in gevallen waarin het moeilijk is de identiteit van de overtreder vast te stellen» (plechtige openingsrede van de heer Jean du Jardin, procureur-generaal bij het Hof van Cassatie, op de openingszitting van 1 september 2003, blz. 15).
« Cette dérogation au principe qui impose l'administration de la preuve à la partie poursuivante se justifie par le but visé par le législateur en la matière, savoir l'efficacité de la lutte contre la délinquance routière, plus spécialement dans les cas où l'identification de l'auteur de l'infraction est malaisée » (discours prononcé par M. Jean du Jardin, procureur général près la Cour de cassation, à l'audience solennelle de rentrée le 1 septembre 2003, p. 15).

Daarin wordt bepaald dat een overtreding van deze wet wordt vermoed te zijn begaan door de titularis van de nummerplaat van het voertuig, als de bestuurder bij de vaststelling van de overtreding niet is geïdentificeerd. « Die afwijking van het beginsel volgens hetwelk de bewijslast op de vervolgende partij weegt, kan worden verantwoord in het licht van het doel dat door de wetgever is nagestreefd, met name een doeltreffende bestrijding van de verkeersdelinquentie in gevallen waarin het moeilijk is de identiteit van de overtreder vast te stellen » (rede van de heer Jean du Jardin, procureur-generaal bij het Hof van Cassatie, op de plechtige openingszitting van 1 september 2003, blz. 15).
« Cette dérogation au principe qui impose l'administration de la preuve à la partie poursuivante se justifie par le but visé par le législateur en la matière, savoir l'efficacité de la lutte contre la délinquance routière, plus spécialement dans les cas où l'identification de l'auteur de l'infraction est malaisée » (discours prononcé par M. Jean du Jardin, Procureur général près la cour de cassation, à l'audience solennelle de rentrée le 1 septembre 2003, p. 15).

Aangezien het bij paragraaf 2 van artikel 1412bis van het Gerechtelijk Wetboek toegelaten beslag een uitzondering is op het in paragraaf 1 van dat artikel uiteengezette principe, volgens hetwelk de goederen die toebehoren aan publiekrechtelijke rechtspersonen niet vatbaar zijn voor beslag, vermocht de wetgever, wegens de aard van die goederen en het door die personen nagestreefde doel van algemeen belang, ervoor te zorgen dat, in geval van door de publiekrechtelijke rechtspersoon ingestelde vordering tot opheffing van het beslag, die persoon zo kort mogelijk in onzekerheid verkeert over het lot van de goederen die het voorwerp ervan uitmaken.
La saisie permise par le paragraphe 2 de l'article 1412bis du Code judiciaire étant une exception au principe énoncé au paragraphe 1 de cet article, selon lequel les biens appartenant aux personnes morales de droit public sont insaisissables, le législateur a pu, en raison de la nature de ces biens et du but d'intérêt général poursuivi par ces personnes, veiller, en cas de demande de mainlevée de la saisie, formée par la personne morale de droit public, à ce que celle-ci soit le moins longtemps possible dans l'incertitude quant au sort des biens qui en font l'objet.

Het argument van de Ministerraad volgens hetwelk de wetgever in werkelijkheid geen grotere strengheid heeft nagestreefd, maar wel een grotere doeltreffendheid van de straf, wijzigt geenszins het feit dat de toetsing door het Hof betrekking moet hebben op de intensiteit van de ernst van de straf voor diegenen die ze ondergaan.
L'argument du Conseil des ministres, selon lequel le législateur a en réalité recherché non pas une plus grande sévérité, mais bien une efficacité accrue de la peine, ne modifie en rien le fait que le contrôle de la Cour doit porter sur l'intensité de la gravité de la peine pour ceux qui la subissent.

De Commissie meende echter dat de beslissing om eventueel toegang tot het Rijksregister aan Integan te verlenen ook diende getoetst te worden aan de wet van 8 december 1992 « tot bescherming van de persoonlijke levenssfeer ten opzichte van de verwerking van persoonsgegevens » (3), die de algemene beginselen inzake bescherming van de persoonlijke levenssfeer, dewelke gelden voor alle gegevensbanken, vastlegt, inzonderheid aan artikel 5, volgens hetwelk de verwerking van persoonsgegevens, uitgaande van de nagestreefde doeleinden, toereikend, ter zake dienend, en niet overmatig mag zijn.
La Commission estimait toutefois que la décision d'autoriser éventuellement Integan à accéder au Registre national devait également être confrontée à la loi du 8 décembre 1992 « relative à la protection de la vie privée à l'égard des traitements de données à caractère personnel » (3) qui fixe les principes généraux en matière de protection de la vie privée, valables pour toutes les banques de données, et notamment à l'article 5 de cette loi, aux termes duquel le traitement des données à caractère personnel doit être adéquat, pertinent et non excessif par rapport aux finalités poursuivies.