Werktijdenregelingen worden steeds minder beschouwd als middel tot herverdeling van arbeid en vermeerdering van het aantal banen, maar veeleer als mogelijkheid om het aanpassingsvermogen aan het actieve leven te bevorderen en zo de werkgelegenheid op de lange termijn te garanderen.
Les aménagements du temps de travail sont de moins en moins considérés comme un moyen de redistribuer le travail et d'accroître le nombre d'emplois disponibles, mais plutôt comme un moyen d'accroître l'adaptabilité à l'activité économique et donc la pérennité de l'emploi à long terme.