Vertaling van "heeft uitgevaardigd zal de belgische rechter dus " (Nederlands → Frans) :

Ten aanzien van het recht van de Staat die het Europees aanhoudingsbevel heeft uitgevaardigd, zal de Belgische rechter dus moeten nagaan of de feiten die in het bevel worden gewraakt, strafbaar zijn met een straf van minstens drie jaar, en of de juridische kwalificatie van die feiten aanhaakt bij een strafbaar feit van de lijst genoemd in artikel 5, § 2, van het wetsontwerp.
Au regard du droit de l'État d'émission, le juge belge devra donc vérifier que les faits dénoncés dans le mandat sont punissables d'une peine d'au moins trois ans et que la qualification juridique de ces faits se rattache à une infraction de la liste prévue à l'article 5, § 2, du projet.

Zo is er een geval geweest in België waar het Japans internationaal privaatrecht is toegepast op een aantal huwelijksvermogensstelsels en waarbij de Belgische rechter dus de nationale wet van de man heeft toegepast omdat dat zo hoorde volgens het Japans internationaal privaatrecht.
Il existe ainsi un cas d'application en Belgique du droit international privé japonais à une question de régimes matrimoniaux, où le juge belge a appliqué la loi nationale du mari, prévue par le droit international privé japonais.

Wat het eerste argument betreft, wijzen de Belgische autoriteiten erop dat België de Senegalese autoriteiten wel degelijk de stukken heeft overgezonden die worden vereist krachtens de Senegalese wetgeving inzake uitlevering, te weten het aanhoudingsbevel uitgevaardigd tegen de heer Habré, alsmede de internationale en de Belgische wetgeving die van toepassing zijn op de hem ten laste gelegde feiten.
Concernant le premier de ces motifs, les autorités belges tiennent à souligner que la Belgique a bien transmis aux autorités sénégalaises les pièces requises par la législation sénégalaise en matière d’extradition, soit le mandat d’arrêt à l’encontre de M. Habré et la législation belge et internationale applicable aux faits qui lui sont reprochés.

Op 13 augustus 2011 heeft de Belgische wetgever de zogenaamde Salduz-wet uitgevaardigd.
Le 13 août 2011, le législateur belge promulguait la loi dite loi Salduz.

1. De Adviesraad heeft als opdracht hetzij op eigen initiatief, hetzij op verzoek van de minister van Justitie of van de Wetgevende Kamer adviezen te geven en met hen overleg te plegen over al hetgeen betrekking heeft op het statuut, de rechten en de werkomstandigheden van de rechters en de ambtenaren van het openbaar ministerie (Belgisch Staatsblad, wet van 8 maart 1999 tot instelling van een Adviesraad van de magistratuur).
1. D’initiative, ou sur requête du Ministre de la Justice ou la chambre législative, le Conseil consultatif a pour mission de donner des avis et de se concerter avec ces instances sur tout ce qui se rapporte au statut, aux droits et aux conditions de travail des juges et des officiers du ministère public (Moniteur belge, loi du 8 mars 1999 instaurant un Conseil consultatif de la magistrature).

De rechter in hogere voorziening is dus niet bevoegd om de feiten vast te stellen, noch in beginsel om de bewijzen te onderzoeken die de rechter in eerste aanleg daarvoor in aanmerking heeft genomen.
Le juge du pourvoi n’est donc pas compétent pour constater les faits ni, en principe, pour examiner les preuves que le juge de première instance a retenues à l’appui de ces faits.

Met het oog op deze hogere voorziening moet in de eerste plaats worden opgemerkt dat het Gerecht voor ambtenarenzaken eraan heeft herinnerd dat elk individueel besluit dat overeenkomstig het Ambtenarenstatuut wordt genomen en dat bezwarend is, met redenen moet worden omkleed, en dat de motiveringsplicht tot doel heeft, enerzijds de rechter in staat te stellen toezicht uit te oefenen op de wettigheid van het besluit en anderzijds aan de betrokkene de noodzakelijke gegevens te verschaffen om uit te maken of het besluit al dan niet gegrond is en hem in staat te stellen te beoordelen of het instellen van beroep opportuun is. Onder verwijzing naar het arrest van het Hof van 4 juli 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Jurispr. blz. I‑3423, punten 24‑28), heeft het hier echter aan toegevoegd dat, wat de besluiten van een jury van een vergelijkend onderzoek betreft, de motiveringsplicht in overeenstemming moet worden gebracht met de eerbiediging van het in artikel 6 van bijlage III bij het Ambtenarenstatuut geformuleerde beginsel volgens hetwelk de werkzaamheden van de jury geheim zijn, welk geheim is ingevoerd teneinde de onafhankelijkheid en onbevangenheid van de jury’s te waarborgen. De eerbiediging van dit geheim brengt dus mee dat de opvattingen van de individuele juryleden niet ruchtbaar mogen worden en dat gegevens, verband houdende met beoordelingen, de kandidaten persoonlijk dan wel in vergelijking met andere kandidaten betreffende, niet aan de openbaarheid mogen worden prijsgegeven, alsook dat het vereiste van motivering van de besluiten van de jury van een vergelijkend onderzoek rekening moet houden met de aard van de betrokken werkzaamheden die, in de fase van het onderzoek naar de bekwaamheden van de kandidaten, vooral vergelijkend van aard zijn en derhalve worden gedekt door het geheim van die werkzaamheden (punten 30 en 31 van het bestreden arrest).
Aux fins du présent pourvoi, en premier lieu, il convient de relever que le Tribunal de la fonction publique a rappelé que toute décision individuelle prise en application du statut et faisant grief doit être motivée, et que l’obligation de motivation a pour objet, d’une part, de permettre au juge d’exercer son contrôle sur la légalité de la décision et, d’autre part, de fournir à l’intéressé les indications nécessaires pour savoir si la décision est ou non fondée et lui permettre d’apprécier l’opportunité de l’introduction d’un recours. Il a néanmoins ajouté, en faisant référence à l’arrêt de la Cour du 4 juillet 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Rec. p. I‑3423, points 24 à 28), que, en ce qui concerne les décisions prises par un jury de concours, l’obligation de motivation doit être conciliée avec le respect du secret qui entoure les travaux du jury en vertu de l’article 6 de l’annexe III du statut, secret institué en vue de garantir l’indépendance des jurys de concours et l’objectivité de leurs travaux. Ainsi, le respect de ce secret s’oppose à la divulgation tant des attitudes prises par les membres individuels des jurys que de tous éléments ayant trait à des appréciations de caractère personnel ou comparatif concernant les candidats, et l’exigence de motivation des décisions d’un jury de concours doit tenir compte de la nature des travaux en cause, lesquels, au stade de l’examen des aptitudes des candidats, sont avant tout de nature comparative et, de ce fait, couverts par le secret inhérent à ces travaux (points 30 et 31 de l’arrêt attaqué).