Traduction de «heeft bijgevolg reeds » (Néerlandais → Français) :

Die bijzondere regeling van belastingheffing over de winstmarge, naar Belgisch recht omgezet in artikel 58, § 4, van het BTW-Wetboek en koninklijk besluit nr. 53 van 23 december 1994, voorziet bijgevolg reeds in het vaststellen van een bijzondere maatstaf van heffing wanneer een belastingplichtige wederverkoper een voertuig, dat hij heeft gekocht bij een niet-belastingplichtige persoon, bij een belastingplichtige (voor zover de levering is vrijgesteld krachtens artikel 44, § 2, 13°, of artikel 56, § 2, van het Wetboek en betrekking heeft op een bedrijfsmiddel) of bij een andere belastingplichtige wederverkoper (voor zover de levering overeenkomstig deze bijzondere regeling onderworpen is geweest aan BTW), met toepassing van deze bijzondere regeling weder verkoopt.
Ce régime particulier d'imposition sur la marge bénéficiaire en cas de revente, transposé en droit belge par l’article 58, § 4, du Code de la TVA et par l’arrêté royal n°53 du 23 décembre 1994, prévoit par conséquent une base d’imposition particulière lorsqu’un assujetti-revendeur revend un véhicule qu’il a acquis auprès d’une personne non assujettie, auprès d’un autre assujetti (dans la mesure où la livraison du bien par cet autre assujetti est exemptée conformément à l’article 44, § 2, 13°, du Code ou bénéficie de la franchise prévue par l’ article 56, § 2, du Code et porte sur un bien d’investissement) ou encore auprès d’un autre assujetti-revendeur (dans la mesure où la livraison du bien par cet autre assujetti-revendeur a été soumise à la taxe conformément à ce régime particulier).

Om een evenwicht te vinden en met inachtname van heel wat voorzorgen op deontologisch vlak, heeft de reeds genoemde werkgroep vastgelegd welke informatie ten minste aan het slachtoffer kan worden meegedeeld (bijvoorbeeld of de dader een uitgangsvergunning had en of het slachtoffer bijgevolg de kans liep hem te ontmoeten).
En recherchant un équilibre, et moyennant beaucoup de précautions sur le plan déontologique, le groupe de travail précité avait déterminé les informations minimales qui pourraient être communiquées à la victime (ex. le fait de savoir si l'auteur avait des autorisations de sortie, et si la victime risquait dès lors de le rencontrer).

De Raad van State heeft er reeds herhaaldelijk op gewezen (1) dat bijgevolg in de ontworpen tekst een bijkomend artikel dient te worden ingevoegd luidens hetwelk de wet uitwerking zal hebben op de dag waarop de Overeenkomst ten aanzien van België voorlopig in werking is getreden.
Comme l'a déjà fait observer à plusieurs reprises le Conseil d'État (1), il convient, dès lors, d'insérer dans le texte en projet un article complémentaire aux termes duquel la loi produira ses effets la jour où l'Accord est entré en vigueur à titre provisoire à l'égard de la Belgique.

Zonder wijziging aan de kaderwet heeft ons land zich bijgevolg reeds ingeschreven in internationale afspraken ter zake.
Notre pays a donc déjà souscrit à des accords internationaux en la matière sans avoir modifié la loi-cadre.

[...] Daar de ontworpen wet de vernietigde bepaling herstelt, gaat ze bijgevolg voorbij aan het gezag van hetgeen het Grondwettelijk Hof gewezen heeft, en loopt ze het risico op een nieuwe vernietiging en bovendien op een schorsing op grond van artikel 20, 2°, van de bijzondere wet van 6 januari 1989 ' op het Grondwettelijk Hof ', krachtens welke bepaling het Hof een wet op vordering van een verzoekende partij kan schorsen indien die wet identiek is met of sterk gelijkt op een reeds door het Grondwettelijk Hof vernietigde norm » (ibid., pp. 41-42).
[...] Dans ces conditions, en rétablissant la disposition annulée, la loi en projet méconnaît l'autorité de la chose jugée par la Cour constitutionnelle, et s'expose non seulement à une nouvelle annulation, mais également à une suspension sur la base de l'article 20, 2°, de la loi spéciale du 6 janvier 1989 ' sur la Cour constitutionnelle ', en vertu duquel, à la demande d'une partie requérante, la Cour peut suspendre une loi si celle-ci est identique ou similaire à une norme déjà annulée par la Cour constitutionnelle » (ibid., pp. 41-42).

[...] [...] Daar de ontworpen wet de vernietigde bepaling herstelt, gaat ze bijgevolg voorbij aan het gezag van hetgeen het Grondwettelijk Hof gewezen heeft, en loopt ze het risico op een nieuwe vernietiging en bovendien op een schorsing op grond van artikel 20, 2°, van de bijzondere wet van 6 januari 1989 ' op het Grondwettelijk Hof ', krachtens welke bepaling het Hof een wet op vordering van een verzoekende partij kan schorsen indien die wet identiek is met of sterk gelijkt op een reeds door het Grondwettelijk Hof vernietigde norm » (ibid., pp. 41-42).
[...] [...] Dans ces conditions, en rétablissant la disposition annulée, la loi en projet méconnaît l'autorité de la chose jugée par la Cour constitutionnelle, et s'expose non seulement à une nouvelle annulation, mais également à une suspension sur la base de l'article 20, 2°, de la loi spéciale du 6 janvier 1989 ' sur la Cour constitutionnelle ', en vertu duquel, à la demande d'une partie requérante, la Cour peut suspendre une loi si celle-ci est identique ou similaire à une norme déjà annulée par la Cour constitutionnelle » (ibid., pp. 41-42).

118. benadrukt dat, nauwelijks twee jaar na het begin van het huidige MFK, de Commissie reeds twee keer heeft moeten verzoeken om de beschikbaarstelling van middelen uit het flexibiliteitsinstrument en uit de marge voor onvoorziene uitgaven om dringende en onvoorziene behoeften te dekken die niet konden worden gefinancierd binnen de bestaande maxima van het MFK; wijst er tevens op dat de totale marge voor vastleggingen in 2015, het eerste jaar van de looptijd, reeds onmiddellijk volledig werd gebruikt, terwijl de middelen voor twee belangrijke programma's van de Unie moesten worden verlaagd om nieuwe initiatieven te kunnen financieren; benadrukt dat vanwege de vervroegde terbeschikkingstelling in 2014-2015, meerdere EU-programma's over minder of zelfs geen vastleggingskredieten beschikken vanaf 2016; acht het bijgevolg duidelijk dat de maxima van het MFK in veel rubrieken te krap zijn en de Unie verlammen op gebieden waar de behoeften het grootst zijn, terwijl de beschikbare flexibiliteitsmechanismen van het MFK reeds hun grenzen hebben bereikt; is van mening dat deze ontwikkelingen pleiten voor een echte tussentijdse herziening van het MFK; ziet vol verwachting uit naar de desbetreffende ambitieuze voorstellen van de Commissie in 2016;
118. souligne que, deux ans à peine après le début du CFP actuel, la Commission a dû demander à deux reprises la mobilisation de l'instrument de flexibilité et le recours à la marge pour imprévus afin de couvrir des besoins pressants et imprévus qui ne pouvaient pas être financés dans les limites des plafonds existants du CFP; fait également observer qu'en 2015, première année de son fonctionnement, la marge globale pour les engagements a été immédiatement utilisée au maximum tandis que les moyens de deux grands programmes de l'Union ont dû être amputés pour permettre le financement de nouvelles initiatives; souligne qu'en raison de la concentration de leurs crédits en 2014-2015, plusieurs programmes de l'Union disposent de moins de crédits d'engagement, voire d'aucun à partir de 2016; constate donc que les plafonds du CFP sont manifestement trop bas dans de nombreuses rubriques et qu'ils paralysent l'Union dans les domaines où les besoins sont les plus élevés, alors que les mécanismes de flexibilité disponibles dans le CFP ont déjà été exploités au maximum de leurs possibilités; estime que cette situation justifie une véritable révision à moyen terme du CFP; attend avec intérêt les propositions ambitieuses que la Commission doit présenter à cet effet en 2016;

115. benadrukt dat, nauwelijks twee jaar na het begin van het huidige MFK, de Commissie reeds twee keer heeft moeten verzoeken om de beschikbaarstelling van middelen uit het flexibiliteitsinstrument en uit de marge voor onvoorziene uitgaven om dringende en onvoorziene behoeften te dekken die niet konden worden gefinancierd binnen de bestaande maxima van het MFK; wijst er tevens op dat de totale marge voor vastleggingen in 2015, het eerste jaar van de looptijd, reeds onmiddellijk volledig werd gebruikt, terwijl de middelen voor twee belangrijke programma's van de Unie moesten worden verlaagd om nieuwe initiatieven te kunnen financieren; benadrukt dat vanwege de vervroegde terbeschikkingstelling in 2014-2015, meerdere EU-programma's over minder of zelfs geen vastleggingskredieten beschikken vanaf 2016; acht het bijgevolg duidelijk dat de maxima van het MFK in veel rubrieken te krap zijn en de Unie verlammen op gebieden waar de behoeften het grootst zijn, terwijl de beschikbare flexibiliteitsmechanismen van het MFK reeds hun grenzen hebben bereikt; is van mening dat deze ontwikkelingen pleiten voor een echte tussentijdse herziening van het MFK; ziet vol verwachting uit naar de desbetreffende ambitieuze voorstellen van de Commissie in 2016;
115. souligne que, deux ans à peine après le début du CFP actuel, la Commission a dû demander à deux reprises la mobilisation de l'instrument de flexibilité et le recours à la marge pour imprévus afin de couvrir des besoins pressants et imprévus qui ne pouvaient pas être financés dans les limites des plafonds existants du CFP; fait également observer qu'en 2015, première année de son fonctionnement, la marge globale pour les engagements a été immédiatement utilisée au maximum tandis que les moyens de deux grands programmes de l'Union ont dû être amputés pour permettre le financement de nouvelles initiatives; souligne qu'en raison de la concentration de leurs crédits en 2014-2015, plusieurs programmes de l'Union disposent de moins de crédits d'engagement, voire d'aucun à partir de 2016; constate donc que les plafonds du CFP sont manifestement trop bas dans de nombreuses rubriques et qu'ils paralysent l'Union dans les domaines où les besoins sont les plus élevés, alors que les mécanismes de flexibilité disponibles dans le CFP ont déjà été exploités au maximum de leurs possibilités; estime que cette situation justifie une véritable révision à moyen terme du CFP; attend avec intérêt les propositions ambitieuses que la Commission doit présenter à cet effet en 2016;

4. benadrukt dat het cohesiebeleid voor 2007-2013, dat was afgestemd op de voorganger van het Verdrag van Lissabon en soortgelijke kerndoelstellingen diende, zich reeds in de tenuitvoerleggingsfase bevond toen de Europa 2020-strategie werd gelanceerd, en dat herprogrammering in overeenstemming met de nieuwe doelstellingen van de strategie bijgevolg zowel moeilijk als contraproductief zou zijn geweest; wijst er desalniettemin op dat het cohesiebeleid in een fase van economische crisis niet alleen voor vele staten de enige bron van investeringen is geweest, maar via "Lissabon-earmarking", ook de tenuitvoerlegging van de strategie in grote mate heeft ondersteund en tot die tenuitvoerlegging heeft bijgedragen, zoals aangetoond in het zesde cohesieverslag en door verschillende mededelingen en studies van de Commissie; benadrukt dat de lidstaten, regio's en steden zich met het verstrijken van de tijd minder en minder engageerden voor de strategie van Lissabon, en dat het beheer van de Europa 2020-strategie met name consistent is met de beginselen en instrumenten van het cohesiebeleid, waarmee tot een gedeelde betrokkenheid bij de implementatie van de strategie kan worden gekomen;
4. souligne que la politique de cohésion pour la période 2007-2013, alignée sur la stratégie de Lisbonne et partageant ses objectifs clés, se trouvait déjà au stade de mise en œuvre lors du lancement de la stratégie Europe 2020, et que la reprogrammation conformément aux nouveaux objectifs de la stratégie aurait été à la fois difficile et contreproductive; souligne néanmoins que la politique de cohésion, dans un contexte de crise économique mondiale, a non seulement constitué l'unique source d'investissement pour de nombreux États membres mais, selon le "fléchage Lisbonne", a également considérablement soutenu et contribué aux politiques des pays pour la mise en œuvre de la stratégie, comme le révèlent le sixième rapport de cohésion et diverses communications et études de la Commission; rappelle qu'au fil du temps, les États membres, les régions et les villes se sont désengagés de la stratégie de Lisbonne et que la gouvernance de la stratégie Europe 2020 est plus en phase avec les principes et les instruments de cohésion, qui peuvent garantir un engagement commun dans la mise en œuvre de la stratégie;