Traduction de «gezinshereniging tussen niet-unieonderdanen » (Néerlandais → Français) :

6. Hoeveel aanvragen tot gezinshereniging van een erkende vluchteling heeft de DVZ tot nu toe in 2016 geweigerd omwille van: a) de afwezigheid of de ontoereikendheid van documenten van de burgerlijke stand die de bloed- of aanverwantschapsband tussen de aanvrager en de gezinshereniger aantonen; b) het feit dat de gezinshereniger niet over stabiele, regelmatige en toereikende bestaansmiddelen beschikt of dat deze bestaansmiddelen onvoldoende zijn; c) een andere reden?
6. Combien de demandes de regroupement familial émanant d'un réfugié reconnu l'OE a-t-il refusées en 2016 (jusqu'à ce jour): a) en raison de l'absence ou de l'insuffisance de documents de l'état civil établissant le lien de parenté ou d'alliance entre le demandeur et le regroupant; b) en raison de l'absence ou de l'insuffisance de revenus stables, réguliers et suffisants dans le chef du regroupant; c) pour un autre motif?

6. Hoeveel aanvragen tot gezinshereniging van een erkende vluchteling heeft DVZ in 2015 geweigerd omwille van: a) de afwezigheid of de ontoereikendheid van documenten van de burgerlijke stand die de bloed- of aanverwantschapsband tussen de aanvrager en de gezinshereniger aantonen; b) het feit dat de gezinshereniger niet over stabiele, regelmatige en toereikende bestaansmiddelen beschikt of dat deze bestaansmiddelen onvoldoende zijn; c) een andere reden?
6. Combien de demandes de regroupement familial émanant d'un réfugié reconnu l'OE a-t-il refusées en 2015: a) en raison de l'absence ou de l'insuffisance de documents de l'état civil établissant le lien de parenté ou d'alliance entre le demandeur et le regroupant; b) en raison de l'absence ou de l'insuffisance de revenus stables, réguliers et suffisants dans le chef du regroupant; c) pour un autre motif?

6. De twee belangrijkste redenen tot weigering zijn: i) de afwezigheid, of de ontoereikendheid, van documenten van de burgerlijke stand die de bloed- of aanverwantschapsband tussen de aanvrager en de gezinshereniger aantonen. ii) het feit dat de gezinshereniger niet over stabiele, regelmatige en toereikende bestaansmiddelen beschikt of dat deze bestaansmiddelen onvoldoende zijn.
6. Les deux principaux motifs de refus sont: i) l'absence, ou l'insuffisance, de documents de l'état civil établissant le lien de parenté ou d'alliance entre le demandeur et le regroupant. ii) l'absence, ou l'insuffisance, de revenus stables, réguliers et suffisants dans le chef du regroupant.

11. dringt erop aan overdrachten in het kader van Dublin II op te schorten wanneer de rechten van asielzoekers niet kunnen worden gewaarborgd, zoals in het geval van Italië, Griekenland en Malta; is van oordeel dat de Dublin II-verordening, die de toewijzing van verantwoordelijkheid voor asielaanvragen regelt, een onevenredige last legt op die lidstaten die een punt van binnenkomst in de EU zijn en niet voorziet in een eerlijke verdeling van de asielverantwoordelijkheid tussen de lidstaten; stelt vast dat het Dublin II-systeem zoals het tot dusverre is toegepast, in een context die werd gekenmerkt door zeer uiteenlopende asielstelsels en ontoereikende niveaus van tenuitvoerlegging van het asielacquis, tot ongelijke behandeling van asielzoekers heeft geleid, en daarnaast ook negatieve gevolgen voor gezinshereniging en integratie heeft gehad; onderstreept voorts de tekortkomingen ervan voor wat betreft de doeltreffendheid en kostenefficiëntie ervan, aangezien meer dan de helft van de overeengekomen overdrachten nooit plaatsvindt en er nog steeds sprake is van een groot aantal meerdere asielaanvragen; verzoekt de Commissie en de lidstaten ervoor te zorgen dat asielzoekers die op grond van de Dublin II-verordening naar een lidstaat worden teruggestuurd niet worden gediscrimineerd op grond van het feit dat ze Dublin II-repatrianten zijn;
11. demande la suspension des transferts exécutés en application du règlement "Dublin II" lorsque les droits des demandeurs d'asile ne peuvent être garantis, pour ce qui est de l'Italie, de la Grèce et de Malte; considère que le règlement de "Dublin II", qui régit la répartition des responsabilités pour les demandes d'asile, place une charge disproportionnée sur les États membres constituant des points d'entrée dans l'Union européenne et ne prévoit pas une répartition équitable de la responsabilité en matière d'asile entre les États membres; constate que, dans un contexte marqué par la coexistence de systèmes d'asile très différents et la mise en œuvre à des degrés insuffisants de l'acquis en matière d'asile, le système de "Dublin II", tel qu'il a été appliqué jusqu'à présent, a conduit au traitement inégal des demandeurs d'asile tout en produisant un effet négatif sur le regroupement familial et l'intégration; signale par ailleurs ses carences en matière d'efficacité et de rentabilité, dès lors que plus de la moitié des transferts acceptés n'ont jamais lieu et qu'il subsiste un nombre important de demandes multiples; invite la Commission et les États membres à s'assurer que les demandeurs d'asile renvoyés dans un État membre en application du règlement "Dublin II" ne font pas l'objet d'un traitement discriminatoire au seul motif qu'il s'agit de personnes transférées au titre de ce règlement;

33. is van oordeel dat de Dublin-verordening, die de toewijzing van verantwoordelijkheid voor asielaanvragen regelt, een onevenredige last op de lidstaten legt die een ingangspunt van de EU zijn en niet voorziet in een eerlijke verdeling van de asielverantwoordelijkheid tussen de lidstaten; stelt vast dat het Dublin-systeem zoals het tot dusverre is toegepast, in een context die werd gekenmerkt door zeer uiteenlopende asielstelsels en ontoereikende niveaus van tenuitvoerlegging van het asielacquis, tot ongelijke behandeling van asielzoekers heeft geleid en eveneens negatieve gevolgen voor gezinshereniging en integratie heeft gehad; onderstreept voorts de tekortkomingen ervan voor wat betreft de doeltreffendheid en kostenefficiëntie ervan, aangezien meer dan de helft van de overeengekomen overdrachten nooit plaatsvindt en er nog steeds sprake is van een groot aantal meerdere asielaanvragen; verzoekt de Commissie en de lidstaten ervoor te zorgen dat asielzoekers die terugkeren naar een lidstaat op grond van de Dublin II-verordening niet worden gediscrimineerd enkel en alleen omdat ze Dublin II-repatrianten zijn;
33. considère que le règlement de Dublin, qui régit la répartition des responsabilités pour les demandes d'asile, place une charge disproportionnée sur les États membres constituant des points d'entrée dans l'Union européenne et ne prévoit pas une répartition équitable de la responsabilité en matière d'asile entre les États membres; constate que le système de Dublin tel qu'il a été appliqué jusqu'à présent a, en présence de systèmes d'asile profondément différents et d'un niveau insuffisant de mise en œuvre de l'acquis en matière d'asile, conduit au traitement inégal des demandeurs d'asile tout en produisant un effet négatif sur le regroupement familial et l'intégration; signale par ailleurs ses carences en matière d'efficacité et de rentabilité, dès lors que plus de la moitié des transferts acceptés n'ont jamais lieu et qu'il subsiste un nombre important de demandes multiples; invite la Commission et les États membres à s'assurer que les demandeurs d'asile renvoyés dans un État membre sur la base du règlement Dublin II ne fassent pas l'objet d'un traitement discriminatoire au seul motif qu'il s'agit de personnes renvoyées au titre de ce règlement;

Met die doelstelling is het niet strijdig dat de gezinshereniging tussen vreemdelingen die geen onderdaan zijn van de Europese Unie, aan strengere voorwaarden wordt onderworpen dan de gezinshereniging van vreemdelingen die onderdaan zijn van de Europese Unie.
Il n'est pas contraire à cet objectif de soumettre le regroupement familial entre étrangers qui ne sont pas ressortissants de l'Union européenne à des conditions plus strictes que le regroupement familial d'étrangers qui sont ressortissants de l'Union européenne.

Het vastleggen van een minimumleeftijd om van de gezinshereniging tussen echtgenoten te kunnen genieten, betekent niet dat de buitenlandse echtgenoot vóór deze leeftijd niet naar België mag komen : de hereniging is niet langer een recht op basis van ontwerpartikel 10, § 1, eerste lid, 4°, maar zou het wel nog kunnen zijn op basis van artikel 10, § 1, eerste lid, 1°, indien de door de bilaterale overeenkomsten vastgelegde voorwaarden vervuld zijn.
La fixation d'un âge minimum pour pouvoir bénéficier du regroupement familial entre époux ne mène pas à l'interdiction pure et simple de la venue du conjoint étranger en Belgique avant cet âge : ce regroupement cesse seulement d'être un droit sur la base de l'article 10, § 1, alinéa 1, 4°, en projet, mais il pourrait encore l'être sur la base de l'article 10, § 1, alinéa 1, 1°, si les conditions fixées par les conventions bilatérales précitées sont réunies.

Tevens wordt het feit over het hoofd gezien dat huwelijken tussen een onderdaan van niet-Europese herkomst en iemand uit zijn of haar herkomstland – in Frankrijk en zeker ook in andere EU-landen – de belangrijkste reden voor immigratie zijn geworden, nog vóór gezinshereniging.
Il oublie également que le mariage d’un national d’origine extra-européenne avec une personne issue de son pays d’origine est devenu, en France et certainement dans d’autres pays de l’UE, la première cause d’immigration, avant le regroupement familial.

Anderzijds en los van de voorgestelde richtlijn, heeft het voorstel voor een aanbeveling betrekking op gebieden die niet ter sprake komen in het voorstel voor een richtlijn, bijvoorbeeld gezinshereniging en operationele samenwerking tussen de lidstaten en de Commissie.
D'autre part, et indépendamment de la directive proposée, la recommandation se penche sur des domaines qui ne sont pas traités dans la proposition de directive, comme le regroupement familial ou la coopération opérationnelle entre les États membres et la Commission.

27. merkt op dat het bij het verbod op discriminatie op grond van ras of etnische afstamming noodzakelijk is voor een geïntegreerde benadering te kiezen, waarbij rekening wordt gehouden met het nauwe verband dat bestaat tussen het erkennen en beschermen van de rechten van minderheden in de lidstaten enerzijds en de maatregelen ter bestrijding van vreemdelingenhaat anderzijds; meent dat de noodzaak voor een geïntegreerde benadering zich uitstrekt tot het verwante onderwerp immigratie, met bijzondere verwijzing naar het actieplan inzake legale immigratie, de bestrijding van illegale immigratie, de toekomst van het Europese migratienetwerk en de regels betreffende gezinshereniging en binnenkomst in de lidstaten; meent voorts dat een dergelijke coördinatie het niet alleen mogelijk maakt de informatievoorziening en de bewustwording omtrent de wetgeving te verbeteren, maar ook het rechtskader helderder en eenvoudiger te maken en zodoende te voorkomen dat er een woekering van overlappende regels ontstaat die een bijzonder schadelijk effect op de werkgelegenheid hebben;
27. estime qu'il convient d'adopter une approche intégrée sur le thème de l'interdiction des discriminations fondées sur la race ou l'origine ethnique, en tenant compte des liens étroits, d'une part, avec la reconnaissance et la protection des droits des minorités dans les États membres, et, d'autre part, avec les mesures prises contre la xénophobie; estime que la nécessité d'une approche intégrée s'applique également aux interconnexions avec le thème des immigrations, et tout particulièrement le plan d'action sur l'immigration légale, la lutte contre l'immigration clandestine, l'avenir du réseau européen sur l'immigration, et la réglementation du regroupement familial et de l'entrée dans les États membres; ajoute que cette coordination peut aider à améliorer les informations et les connaissances sur les normes mais également à éclaircir et simplifier le cadre juridique, en évitant des chevauchements entre les disciplines, particulièrement négatifs dans le domaine de l'emploi;