Vertaling van "gevolg toekent " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

lekkageals gevolg van hartklepprothese | liggingsafwijkingals gevolg van hartklepprothese | mankement (mechanisch)als gevolg van hartklepprothese | obstructie, mechanischals gevolg van hartklepprothese | perforatieals gevolg van hartklepprothese | protrusieals gevolg van hartklepprothese | verplaatsingals gevolg van hartklepprothese
Déplacement | Fuite | Malposition | Obstruction mécanique | Perforation | Protrusion | Rupture (mécanique) | dû (due) à une prothèse valvulaire cardiaque

bloedingals gevolg van cardiale en vasculaire prothesen, implantaten en transplantaten | embolieals gevolg van cardiale en vasculaire prothesen, implantaten en transplantaten | fibroseals gevolg van cardiale en vasculaire prothesen, implantaten en transplantaten | pijnals gevolg van cardiale en vasculaire prothesen, implantaten en transplantaten | stenoseals gevolg van cardiale en vasculaire prothesen, implantaten en transplantaten | tromboseals gevolg van cardiale en vasculaire prothesen, implantaten en transplantaten
Douleur | Embolie | Fibrose | Hémorragie | Sténose | Thrombose | due à prothèses, implants et greffes cardiaques et vasculaires

aandoeningen vermeld in T82.0 als gevolg van | arterioveneuze | fistel | chirurgisch aangelegd | aandoeningen vermeld in T82.0 als gevolg van | arterioveneuze | shunt | chirurgisch aangelegd | aandoeningen vermeld in T82.0 als gevolg van | ballonpomp [contrapulsatieballon] | aandoeningen vermeld in T82.0 als gevolg van | infusiekatheter | aandoeningen vermeld in T82.0 als gevolg van | kunsthart | aandoeningen vermeld in T82.0 als gevolg van | paraplu (vena cava)
Etats mentionnés en T82.0 dus à:appareil de type parapluie | ballonnet (contre-pulsation) | cathéter de perfusion | cœur artificiel | fistule artério-veineuse créée chirurgicalement | shunt artério-veineux créé chirurgicalement

emissie ten gevolge van pulsvormige verstoringen | emissie ten gevolge van transiënte verstoringen van de zender | straling ten gevolge van stroomstoten van de zender
émissions dues aux sauts de l'émetteur

overdraagbare tegoeden in nationale valuta waaraan men het karakter van deposito toekent
avoirs transférables libellés en monnaie nationale auxquels on reconnaît le caractère de dépôt

instelling die de sociale uitkeringen toekent
organisme octroyant des prestations sociales

oorzaak-gevolg relatie | oorzaak-gevolg verhouding
relation de cause à effet

opdat daaraan gevolg wordt gegeven als naar recht
pour y être donné telle suite que de droit

tot gevolg hebben
entraîner

aan een verzoek gevolg geven
accéder à une requête

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De heer Delpérée antwoordt dat het wetsontwerp geen eventueel bevoegdheidsprobleem wil regelen, maar enkel een bijzonder gevolg toekent aan een door advocaten medeondertekende onderhandse akte.
M. Delpérée rétorque que le projet de loi ne vise pas à régler une éventuelle question de compétence mais uniquement à attribuer un effet particulier à un acte sous seing privé contresigné par des avocats.

6. a) Van hoeveel gevallen is gekend (via het CGVS of anderszins) dat erkende staatlozen wel degelijke over een nationaliteit beschikken? b) Welk gevolg wordt er aan dergelijke gevallen gegeven? c) Waarom kan dat niet worden nagetrokken voordat de rechtbank het statuut toekent? d) Op welke wijze wordt raadpleging van andere instanties zoals het CGVS gesystematiseerd om dergelijke misbruiken te voorkomen?
6. a) Dans combien de cas sait-on (via le CGRA ou par un autre moyen) que des apatrides reconnus disposent bel et bien d'une nationalité? b) Quelle suite est donnée à de tels cas? c) Pourquoi ne peut-on pas vérifier s'ils disposent déjà d'une nationalité avant que le tribunal n'accorde le statut? d) De quelle façon la consultation d'autres instances, comme le CGRA, est-elle systématisée, afin de prévenir de tels abus?

Het voordeel hangt namelijk af van het verschil tussen het marginaal belastingtarief van de echtgenoot die het inkomen toekent en het gemiddeld belastingtarief van diegene die het verkrijgt. Dit verschil neemt toe als gevolg van de progressiviteit van de belasting.
Il est en effet fonction de l'écart entre le taux d'imposition marginal du conjoint qui attribue le revenu et le taux moyen d'imposition de celui qui le reçoit, et cet écart est croissant du fait de la progressivité de l'impôt.

Dit kan verklaard worden door het feit dat als gevolg van de belastingprogressiviteit, het verschil tussen het marginaal tarief van de echtgenoot die het huwelijksquotiënt toekent en het gemiddeld tarief van de begunstigde toeneemt met het inkomen.
Ceci s'explique par le fait que l'écart entre le taux marginal du conjoint qui attribue le quotient conjugal et le taux moyen du bénéficiaire croît avec le revenu, du fait de la progressivité de l'impôt.

In het arrest Abdida (C-562/13) van 18 december 2014 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie geoordeeld dat "de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep dat wordt ingesteld tegen een besluit (van weigering van 9ter) waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE, lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la charte des droits fondamentaux de l'Union européenne, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b, de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale : - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision (de refus de 9ter) ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

In zijn arrest van 18 december 2014 in de zaak-Abdida (C-562/13) heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie het volgende geoordeeld: "Uit een en ander volgt dat op de gestelde vragen moet worden geantwoord dat de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep tegen een besluit waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE [retour], lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la Charte, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b), de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale: - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision [de refus de 9ter] ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

Op 12 december jongstleden heeft de vijfde kamer van het Europees Gerechtshof een arrest geveld waarin ons land wordt veroordeeld voor de wijze waarop het de verhoogde belastingvrije som voor kinderen ten laste toekent: “Artikel 49 VWEU dient aldus te worden uitgelegd dat het zich verzet tegen de toepassing van een belastingregeling van een lidstaat als die welke in het hoofdgeding aan de orde is, die tot gevolg heeft dat een echtpaar dat in die staat woont en zowel in die staat als in een andere lidstaat inkomsten verwerft, daadwerkelijk een bepaald belastingvoordeel verliest als gevolg van de wijze waarop dit voordeel wordt aangerekend, terwijl dit echtpaar dat voordeel wel zou krijgen indien de echtgenoot met de hoogste inkomsten niet zijn volledig inkomen in een andere lidstaat zou verwerven”.
Le 12 décembre dernier, la cinquième chambre de la Cour de justice européenne a rendu un arrêt qui condamne notre pays dans sa méthode d'imputation de la majoration de quotité exemptée d'impôt pour enfant(s) à charge : " L'article 49 TFUE doit être interprété en ce sens qu'il s'oppose à l'application d'une réglementation fiscale d'un État membre, telle que celle en cause au principal, ayant pour effet de priver un couple résidant dans cet État et percevant à la fois des revenus dans ledit État et dans un autre État membre du bénéfice effectif d'un avantage fiscal déterminé, en raison de ses modalités d'imputation, alors que ce couple en bénéficierait si le conjoint ayant les revenus les plus importants ne percevait pas l'intégralité de ses revenus dans un autre État membre”.

Voorliggend voorstel tot herziening zal dus als onmiddellijk gevolg hebben dat de overheden die bevoegd zijn voor het recht op kinderbijslag, het recht niet aanzienlijk zullen kunnen verminderen dat de wet nu aan de gezinnen toekent om van de overheid een financiële bijdrage te ontvangen om de last van de kosten van onderhoud en opvoeding van de kinderen ten minste gedeeltelijk te dekken, tenzij redenen van algemeen belang een dergelijke vermindering verantwoorden.
La présente proposition de révision de la Constitution aura donc pour conséquence immédiate que les autorités compétentes en matière de droit aux allocations familiales ne pourront réduire de manière significative le droit que la loi accorde aujourd'hui aux familles de recevoir des pouvoirs publics une contribution financière pour couvrir au moins partiellement la charge que représentent les frais d'éducation et d'entretien des enfants, à moins que des raisons d'intérêt général ne justifient une telle réduction.

Het gevolg is dat dergelijke vaststellingen niet over de bewijswaarde beschikken die artikel 62 van de gecoördineerde wetten betreffende de politie over het wegverkeer toekent aan vaststellingen die gebeuren door middel van gehomologeerde en gecontroleerde toestellen.
Il en résulte que de telles constatations ne peuvent bénéficier de la valeur probante que l'article 62 des lois coordonnées relatives à la police de la circulation routière attribue à celles faites à l'aide d'appareils homologués et vérifiés.