De rechtspraak kan niet anders worden opgevat dan als een gevaarlijke stap achteruit : niet alleen omdat de gerechtsdeurwaarder de bevoegdheid wordt ontnomen te oordelen over de noodzaak zich te laten vervangen, maar ook omdat een onderzoek naar de legitimiteit ervan niet langer a priori maar a posteriori wordt ingesteld.
Comment faire, dès lors, pour percevoir cette jurisprudence autrement que comme un dangereux retour en arrière, d'une part, en privant l'huissier de justice du pouvoir d'apprécier la nécessité de se faire suppléer et, d'autre part, en posant un examen sur sa légitimité non plus a priori mais a posteriori ?
