De referentiewoonplaats was de woonplaats op het ogenblik dat werd gestopt met betalen en niet die op het ogenblik dat het faillissement werd uitgesproken. De reden daarvoor was dat men wilde voorkomen dat een virtueel failliete schuldenaar ontsnapt aan de bevoegdheid van zijn natuurlijke rechter door zijn woonplaats naar een ander gerechtelijk arrondissement te verhuizen.
Le domicile de référence était celui existant au moment de la cessation de paiement plutôt qu'au moment de la déclaration de la faillite, règle dictée à l'époque par le souci d'éviter qu'un débiteur virtuellement failli échappe à la compétence de son juge naturel en transférant son domicile dans un autre arrondissement judiciaire.