Traduction de «gemiddeld tarief terwijl hij aanspraak » (Néerlandais → Français) :

Men kan de consument niet verplichten in te stemmen met een gemiddeld tarief terwijl hij aanspraak kan maken op een gunstiger tarief.
On ne peut pas obliger le consommateur à s'aligner sur un tarif moyen, alors qu'il peut bénéficier d'un tarif plus favorable.

Indien de jongere zelf zijn startbaanovereenkomst beëindigt, zal hij ofwel « de regels van het spel spelen » en zijn verplichting van kennisgeving nakomen terwijl hij een nieuwe startbaanovereenkomst tracht te krijgen, ofwel zal hij aanspraak maken op werkloosheidsuitkeringen.
Si le jeune met fin à sa convention de premier emploi, il voudra soit « jouer le jeu » de la convention en remplissant son obligation et en essayant de trouver une nouvelle convention de premier emploi, soit accéder à des indemnités de chômage.

— Indien de toestand van de getroffene volstrekt en normaal gesproken de hulp van een andere persoon vergt, kan hij aanspraak maken op een bijkomende vergoeding, vastgesteld op grond van de noodzakelijkheid van die hulp, op basis van het gewaarborgd gemiddeld maandelijks minimumloon zoals vastgesteld voor een voltijds werknemer, door een collectieve arbeidsovereenkomst afgesloten binnen de Nationale Arbeidsraad».
— Si l'état de la victime exige absolument et normalement l'assistance d'une autre personne, elle peut prétendre à une allocation complémentaire, fixée en fonction du degré de nécessité de cette assistance, sur la base du revenu mensuel moyen garanti tel que déterminé pour un travailleur à temps plein, par une convention collective conclue au sein du Conseil national du Travail».

2. Schenden de artikelen 1382, 1383 en 1384 van het Burgerlijk Wetboek in samenlezing met artikel 136 § 2 van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen gecoördineerd op 14 juli 1994 de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, inhoudende een verbod op discriminatie, wanneer ze zo geïnterpreteerd worden dat een ziekteverzekeringsinstelling die uitkeringen (dagvergoedingen) betaalt aan een verzekerde, slachtoffer van een schadegeval waarvoor een derde aansprakelijk is, waarbij de schade van de verzekerde wordt omschreven als verlies van een kans, haar uitkeringen niet kan verhalen op de derde aansprakelijke, en een ziekteverzekeringsinstelling die uitkeringen (dagvergoedingen) betaalt aan een verzekerde, slachtoffer van een schadegeval waarvoor een derde aansprakelijk is, waarbij de schade van de verzekerde wordt omschreven als een effectieve materiële schade aan inkomstenverlies, haar uitkeringen wel kan verhalen op de derde aansprakelijke, terwijl in beide gevallen de gezondheidssituatie van de verzekerde dezelfde is, terwijl er in beide gevallen een derde aansprakelijke is, terwijl in beide gevallen dezelfde uitkeringen worden betaald en terwijl in beide gevallen de verzekerde zelf minstens aanspraak kan maken op een volledige betaling van de uitkeringen ongeacht wat hij bij de aansprakelijke derde nog verder zal recupereren ?
2. Les articles 1382, 1383 et 1384 du Code civil, combinés avec l'article 136, § 2, de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994, violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, qui contiennent une interdiction de discrimination, s'ils sont interprétés en ce sens qu'un organisme d'assurance maladie qui paie des prestations (allocations journalières) à un assuré victime d'un sinistre dont un tiers est responsable ne peut pas réclamer le remboursement de ses prestations au tiers responsable lorsque le dommage subi par l'assuré est défini comme une perte d'opportunité, alors qu'un organisme d'assurance maladie qui paie des prestations (allocations journalières) à un assuré victime d'un sinistre dont un tiers est responsable peut réclamer le remboursement de ses prestations au tiers responsable lorsque le dommage de l'assuré est défini comme un dommage matériel effectif consistant en une perte de revenus, alors que, dans les deux cas, l'état de santé de l'assuré est le même, que, dans les deux cas, il y a un tiers responsable, que, dans les deux cas, les mêmes prestations sont payées et que, dans les deux cas, l'assuré lui-même peut au moins prétendre à un paiement intégral des prestations, indépendamment de ce qu'il récupérera encore auprès du tiers responsable ?

Inzake de hulp van een derde persoon bepaalt artikel 120, § 1, lid 5, van de programmawet (I) van 27 december 2006, die het Asbestfonds opricht, het volgende : « Indien de toestand van de persoon die door de in artikel 118 bedoelde ziekte getroffen wordt, de geregelde hulp van een andere persoon volstrekt noodzakelijk maakt, kan hij vanaf de dag van de aanvraag aanspraak maken op een bijkomende vergoeding, vastgesteld in functie van de noodzakelijkheid van deze hulp, op basis van het gewaarborgd gemiddeld maandelijks minimumloon, zoals voor een voltijds werknemer is vastgesteld bij collectieve arbeidsovereenkomst gesloten in de schoot van de Nationale Arbeidsraad en van toepassing is op de datum waarop de bijkomende vergoeding wordt toegekend, voor zover die persoon geen vergoeding geniet voor dezelfde aandoening op grond van de wetten betreffende de preventie van beroepsziekten en de vergoeding van de schade die uit die ziekten voortvloeit, gecoördineerd op 3 juni 1970, of van de wet van 3 juli 1967 betreffende de preventie van of de schadevergoeding voor arbeidsongevallen, voor ongevallen op de weg naar en van het werk en voor beroepsziekten in de overheidssector».
En ce qui concerne l’aide d’une tierce personne, l’article 120, § 1 , alinéa 5, de la loi programme (I) du 27 décembre 2006, qui crée le Fonds amiante détermine ce qui suit : « Si la personne atteinte de la maladie visée à l'article 118 requiert absolument et normalement, de par son état, l'assistance d'une autre personne, elle peut prétendre, à partir du jour où la demande est introduite, à une intervention complémentaire, fixée en fonction du degré de nécessité de cette assistance, sur la base du revenu minimum mensuel moyen garanti tel que fixé pour un travailleur à temps plein par convention collective de travail conclue au sein du Conseil national du travail et applicable à la date d'octroi de l'intervention complémentaire pour autant que cette personne ne bénéficie pas d'une indemnisation pour la même affection en vertu des lois relatives à la prévention des dommages résultant des maladies professionnelles et à la réparation des dommages résultant de celles-ci, coordonnées le 3 juin 1970, ou de la loi du 3 juillet 1967 sur la prévention ou la réparation des dommages résultant des accidents du travail, des accidents survenus sur le chemin du travail et des maladies professionnelles dans le secteur public».

11. neem nota van het feit dat India zijn gemiddelde tarieven heeft verlaagd, maar dat de tarieven nog steeds significant hoger zijn dan de EU-tarieven, waarbij het gemiddelde Indiase tarief voor NAMA nu 10,1% is, tegenover een EU-gemiddelde van 4%; stelt vast dat het gemiddelde Indiase tarief voor agrarische producten 31,8% is, terwijl de EU een gemiddeld tarief van 13,5% hanteert;
11. constate que les droits moyens appliqués par l'Inde ont diminué, mais qu'ils sont encore nettement plus élevés que ceux de l'Union; que, pour l'accès au marché des produits non agricoles, le tarif moyen appliqués par l'Inde est actuellement de 10,1 %, alors que le chiffre moyen dans l'Union est de 4 %; que le tarif moyen appliqués par l'Inde aux produits agricoles est de 31,8%, à comparer à un tarif moyen de 13,5% pour l'Union;

8. neemt kennis van het feit dat de gemiddelde toegepaste tarieven van India zijn gedaald, maar nog altijd aanzienlijk hoger zijn dan de tarieven van de EU; wijst er met name op dat het gemiddelde tarief van India voor de markttoegang van niet-landbouwproducten (NAMA) momenteel 10,1% bedraagt, vergeleken met een EU-gemiddelde van 4%, terwijl het gemiddelde tarief van India voor landbouwproducten 31,8% bedraagt tegen een EU-gemiddelde van 13,5%;
8. constate que les tarifs moyens appliqués par l'Inde ont baissé mais qu'ils restent considérablement plus élevés que ceux de l'Union; souligne, en particulier, que le tarif moyen de l'Inde pour l'accès aux marchés des produits non-agricoles (AMNA) est désormais de 10,1 % alors que la moyenne européenne est de 4 %, et que le tarif indien moyen pour l'agriculture est de 31,8 %, comparativement à une moyenne européenne de 13,5 %;

7. neemt kennis van het feit dat de gemiddelde toegepaste tarieven van India zijn gedaald, maar nog altijd aanzienlijk hoger zijn dan de tarieven van de EU; wijst er met name op dat het gemiddelde tarief van India voor de markttoegang van niet-landbouwproducten (NAMA) momenteel 10,1% bedraagt, vergeleken met een EU-gemiddelde van 4%, terwijl het gemiddelde tarief van India voor landbouwproducten 31,8% bedraagt tegen een EU-gemiddelde van 13,5%;
7. constate que les tarifs moyens appliqués par l'Inde ont baissé mais qu'ils restent considérablement plus élevés que ceux de l'Union; souligne, en particulier, que le tarif moyen de l'Inde pour l'accès aux marchés des produits non-agricoles (AMNA) est désormais de 10,1 % alors que la moyenne européenne est de 4 %, et que le tarif indien moyen pour l'agriculture est de 31,8 %, comparativement à une moyenne européenne de 13,5 %;