Traduction de «gemeld dat zij het hof van justitie heeft geadiëerd omdat onze » (Néerlandais → Français) :

Er is echter een nieuw element opgetreden sinds de besprekingen in de Kamer : op 26 januari 2010 heeft de Europese Commissie ons land gemeld dat zij het Hof van Justitie heeft geadiëerd omdat onze wetgeving inzake aanvullende ziekteverzekering niet overeenstemt met het Europees recht.
Il y a cependant un élément nouveau depuis les discussions à la Chambre puisqu'en date du 26 janvier 2010 la Commission européenne a notifié à notre pays la saisine de la Cour de Justice en raison de la non-conformité au droit européen de notre législation en matière d'assurance maladie complémentaire.

Zie hiervoor persbericht IP/11/309 waarin de Europese Commissie laat weten dat ze beslist heeft zowel Frankrijk als Spanje voor het Hof van Justitie te dagen omdat zij van oordeel is dat deze lidstaten aan de operatoren van elektronische communicatienetwerken administratieve belastingen of bijdragen opleggen die niet in overeenstemming kunnen worden geacht met ter zake geldende bepalingen (onder meer art. 12 van de Machtigingsrichtlijn).
On se reportera, à ce sujet, au communiqué de presse IP/11/309, dans lequel la Commission européenne indique qu'elle a décidé de traduire la France et l'Espagne devant la Cour de justice parce qu'elle estime que ces États membres imposent aux opérateurs de réseaux de communications électroniques des taxes ou cotisations administratives qui ne peuvent être jugées conformes aux dispositions en vigueur en la matière (notamment l'article 12 de la directive « autorisation »).

Bovendien heeft het Hof van Justitie geoordeeld dat « de richtlijnen 92/83 en 92/84 de lidstaten enkel verplichten, een minimumaccijns [...] toe te passen », waarbij hun « voldoende beoordelingsmarge » wordt gelaten « om te verzekeren, dat de heffing op wijn en die op bier zich zodanig tot elkaar verhouden dat elke bescherming van de binnenlandse productie [...] is uitgesloten », zodat die richtlijn artikel 110 van het VWEU niet kan schenden omdat zij « de lidstaten een beoordelingsmarge [laat] die ruim genoeg is opdat deze ze ten uitvoer kunnen leggen op een wijze die strookt met de vereisten van het Verdrag » (HvJ, 17 juni 1999, C-166/98, Socridis, punten 19-20).
De surcroît, la Cour de justice a jugé que « les directives 92/83 et 92/84 se limitent à imposer aux Etats membres l'obligation d'appliquer un droit d'accise minimal », leur laissant « une marge d'appréciation suffisante pour établir entre la taxation du vin et celle de la bière un rapport excluant toute protection de la production nationale », si bien que cette directive ne peut violer l'article 110 du TFUE puisqu'elle laisse « aux Etats membres une marge d'appréciation suffisamment large pour leur permettre de [la] transposer dans un sens conforme aux exigences du traité » (CJCE, 17 juin 1999, C-166/98, Socridis, points 19-20).

Na te hebben vastgesteld dat het Beroepsinstituut van vastgoedmakelaars (hierna : BIV) en de vzw « Beroepsverening van verzekeringsinspecteurs en -experts », tussenkomende partij, aanvoerden, enerzijds, dat artikel 13, lid 1, onder d) en g), van de richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 24 oktober 1995 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens zou toelaten de privédetectives te ontslaan van de verplichting tot het informeren van de personen die zij naspeuren, omdat dat noodzakelijk zou zijn voor het voorkomen, het onderzoeken, het opsporen en het vervolgen van strafbare feiten of schendingen van de beroepscodes voor gereglementeerde beroepen of om de rechten en vrijheden van anderen te beschermen, en, anderzijds, dat die richtlijn is gebaseerd op artikel 100 A van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap (EG-Verdrag) (thans artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU)), zodat zij in beginsel ertoe strekt de volledige harmonisatie van de wetgeving van de lidstaten te verwezenlijken, behoudens toepassing van artikel 100 A, lid 4, van het EG-Verdrag (thans artikel 114, leden 4 en 5, van het VWEU), en dat de vraag kon rijzen of de wetgever, door voor de privédetectives niet in de hiervoor vermelde vrijstelling te voorzien, zich heeft gevoegd naar het bij de richtlijn nagestreefde doel van harmonisatie, heeft het Hof, bij zijn arrest nr. 116/2012 van 10 oktober 2012, aan het Hof van Justitie van de Europese Unie de volgende prejudiciële vragen gesteld :
Après avoir constaté que l'Institut professionnel des agents immobiliers (ci-après : IPI) et l'ASBL « Association professionnelle des inspecteurs et experts d'assurances », partie intervenante, soutenaient, d'une part, que l'article 13, paragraphe 1, d) et g), de la directive 95/46/CE du Parlement européen et du Conseil du 24 octobre 1995 relative à la protection des personnes physiques à l'égard du traitement des données à caractère personnel et à la libre circulation de ces données permettrait de dispenser les détectives privés de l'obligation d'information des personnes concernées par leurs investigations en raison de ce que cela serait nécessaire pour la prévention, la recherche, la détection et la poursuite d'infractions pénales ou de manquements à la déontologie des professions réglementées ou pour protéger les droits et les libertés d'autrui, et, d'autre part, que cette directive est fondée sur l'article 100A du Traité instituant la Communauté européenne (TCE) (l'actuel article 114 du Traité sur le fonctionnement de l'Union européenne (TFUE)), de sorte qu'elle tend en principe à réaliser l'harmonisation intégrale de la législation des Etats membres, sauf application de l'article 100A, paragraphe 4, du TCE (actuel article 114, paragraphes 4 et 5, du TFUE) et que la question pouvait se poser de savoir si, en s'abstenant de prévoir, en faveur des détectives privés, la dispense évoquée plus haut, le législateur ne s'est pas conformé à l'objectif d'harmonisation poursuivi par la directive, la Cour a, par son arrêt n° 116/2012 du 10 octobre 2012, posé à la Cour de justice de l'Union européenne les questions préjudicielles suivantes :

Als uiteindelijk zal blijken dat het Europees Parlement de Europese Commissie voor het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen moet dagen, omdat zij geen duidelijk antwoord heeft gegeven op onze vraag, en omdat zij geen juiste rekenschap en verantwoording heeft afgelegd aan het Europees Parlement, moeten wij dat zonder enige vrees doen, zegt de heer Libicki.
S’il faut que le Parlement européen traduise la Commission européenne devant la Cour de justice des Communautés européennes parce qu’elle n’a pas répondu à notre question et parce qu’elle n’a pas correctement rendu compte au Parlement européen, je pense que nous le ferons sans crainte, déclare M. Libicki.

Dit zijn de belangrijke kwesties die we zouden moeten aanpakken en in onze amendementen proberen we ons dan ook daarop te richten, omdat we moeten proberen de zeer duidelijke problemen op te lossen die het Hof van Justitie aan de orde heeft gesteld.
Il s’agit de problèmes importants que nous devons résoudre et nos amendements tentent de se concentrer sur ceux-ci, dans la mesure où nous devons tenter d’apporter une solution aux problèmes évidents que la Cour de justice a soulevé.

De Europese Commissie heeft besloten in het kader van het Euratom-Verdrag (Europese Gemeenschap voor atoomenergie) bij het Europese Hof van Justitie een zaak te beginnen tegen Frankrijk, Duitsland, Nederland, Portugal en het Verenigd Koninkrijk omdat zij geen maatregelen hebben vastgesteld en aan de Commissie hebben gemeld voor de omzetting van de richtlijnen van de Raad inzake de basisnormen voor de veiligheid en medische blootstelling, die beide bedoeld zijn om voor bescherming tegen ioniserende straling te zorgen.
La Commission européenne a décidé de saisir la Cour européenne de justice contre la France, l'Allemagne, les Pays-Bas, le Portugal et le Royaume-Uni, en vertu du traité Euratom (Communauté européenne de l'énergie atomique), pour ne pas avoir adopté ou communiqué à la Commission les mesures transposant les directives du Conseil sur les normes fondamentales de radioprotection et sur les expositions à des fins médicales.