Vertaling van "gejou voor iedereen " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Internationale Wereldconferentie Onderwijs voor iedereen | Wereldconferentie Onderwijs voor iedereen
conférence mondiale Éducation pour tous | Conférence mondiale sur l'Education pour Tous | Conférence mondiale sur l'éducation pour tous | Conférence mondiale sur l'éducation pour tous d'ici à l'an 2000 - Répondre aux besoins éducatifs de base | WCEFA [Abbr.]

communicatie van iedereen met iedereen
communication de tout point à tout point

Omschrijving: Ontstaat als een verlate of verlengde reactie op een stressveroorzakende gebeurtenis of situatie (van korte of lange duur) van een buitengewoon bedreigende of catastrofale aard, die bij vrijwel iedereen grote angst zou veroorzaken. Predisponerende factoren, zoals persoonlijkheidstrekken (b.v. compulsieve, asthene) of een voorgeschiedenis van neurotische ziekte, kunnen de drempel voor de ontwikkeling van het syndroom verlagen of zijn verloop verergeren, maar zijn noodzakelijk noch voldoende om het optreden ervan te verklaren. Typische kenmerken zijn onder meer episoden van herhaald herleven van het trauma in zich opdringende gedachten ('flashbacks'), dromen of nachtmerries, die optreden tegen de onveranderlijke achtergrond van een gevoel van 'verdoving' en emotionele afstomping, onverschilligheid voor andere mensen, ongevoeligheid voor de omgeving, anhedonie en vermijding van activiteiten en situaties die aan het trauma herinneren. Er bestaat doorgaans een toestand van autonome overprikkelbaarheid met verhoogde alertheid, een toegenomen schrikreactie en slapeloosheid. De bovengenoemde symptomen gaan gewoonlijk samen met angst en depressiviteit en gedachten aan zelfdoding zijn niet uitzonderlijk. Het begin volgt het trauma met een latentie die kan variëren van enige weken tot maanden. Het beloop is wisselend, maar herstel kan in de meeste gevallen verwacht worden. Bij een klein deel van de betrokkenen kan de aandoening een chronisch verloop vertonen gedurende vele jaren en een overgang naar een blijvende persoonlijkheidsverandering (F62.0). | Neventerm: | traumatische neurose
Définition: Ce trouble constitue une réponse différée ou prolongée à une situation ou à un événement stressant (de courte ou de longue durée), exceptionnellement menaçant ou catastrophique et qui provoquerait des symptômes évidents de détresse chez la plupart des individus. Des facteurs prédisposants, tels que certains traits de personnalité (par exemple compulsive, asthénique) ou des antécédents de type névrotique, peuvent favoriser la survenue du syndrome ou aggraver son évolution; ces facteurs ne sont pas toutefois nécessaires ou suffisants pour expliquer la survenue du syndrome. Les symptômes typiques comprennent la reviviscence répétée de l'événement traumatique, dans des souvenirs envahissants ( flashbacks ), des rêves ou des cauchemars; ils surviennent dans un contexte durable d'anesthésie psychique et d'émoussement émotionnel, de détachement par rapport aux autres, d'insensibilité à l'environnement, d'anhédonie et d'évitement des activités ou des situations pouvant réveiller le souvenir du traumatisme. Les symptômes précédents s'accompagnent habituellement d'un hyperéveil neuro-végétatif, avec hypervigilance, état de qui-vive et insomnie, associés fréquemment à une anxiété, une dépression, ou une idéation suicidaire. La période séparant la survenue du traumatisme et celle du trouble peut varier de quelques semaines à quelques mois. L'évolution est fluctuante, mais se fait vers la guérison dans la plupart des cas. Dans certains cas, le trouble peut présenter une évolution chronique, durer de nombreuses années, et entraîner une modification durable de la personnalité (F62.0). | Névrose traumatique

Internet voor iedereen
Internet pour tous

openbaar gebouw | voor iedereen toegankelijk gebouw
établissement recevant du public

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Zo haalt ze aan : de mishandeling door de te verzorgen persoon op een allesomvattende en supergeruststellende manier te behandelen, mishandeling bij de lichaamsverzorging als het schaamtegevoel van de verzorgde persoon niet wordt gerespecteerd (kamerdeur die wordt opengelaten bij de verzorging), mishandeling door de ziekte, net als de afhankelijkheid en het verhaal van de bejaarde als banaal te bestempelen, door gebrek aan respect voor de vrijheid (verplichte deelname aan bepaalde activiteiten, de rusthuisbewoner beletten naar buiten te gaan als hij dat wenst en ertoe in staat is), de mishandeling door geen reactie te geven op fundamentele behoeften (zonder reden wachten om te reageren op een belsignaal, zich niet bekommeren om een gevolgd dieet, de dokter niet roepen als de gezondheidstoestand van de patiënt dit vereist), mishandeling door verbale agressie, ontzeggingen, chantage, mishandeling door infantilisering, depreciatie, spot met de verloren zelfstandigheid, terechtwijzingen in de vorm van een « morele lezing », gejij en gejou voor iedereen, mishandeling door financiële misbruiken (teveel aanrekenen, zonder reden alle zakgeld ontnemen, stelen), mishandeling door het ontkennen van zelfstandigheid (alle stimulering van de bejaarde opgeven omdat het « tot niets dient »).
Elle cite ainsi : la maltraitance par la forme de prise en charge qui se veut totale et hypersécurisante, la maltraitance dans les soins du corps quand on ne respecte pas la pudeur du soigné (porte de la chambre laissée ouverte lors des soins), la maltraitance par la banalisation de la maladie, de la dépendance et de l'histoire de la personne âgée, par le non-respect de la liberté (obliger à participer à certaines activités, empêcher le résident de sortir lorsqu'il le souhaite et qu'il en est capable), maltraitance par la non-réponse à des besoins fondamentaux (attendre sans raison pour réagir à une sonnette, ne pas se soucier du respect d'un régime diététique, ne pas appeler le médecin traitant lorsque l'état de santé du patient le requiert), maltraitance par des agressions verbales, des privations, du chantage, maltraitance par l'infantilisation, la dévalorisation, les moqueries en lien avec la perte d'autonomie, les réprimandes sous forme de « leçon de morale », le tutoiement indiscriminé, la maltraitance par les abus financiers (surfacturation, retirer abusivement tout argent de poche, voler), maltraitance par la négation de l'indépendance (renoncer à toute stimulation de la personne âgée parce que « cela ne sert à rien »).

Zo haalt ze aan : de mishandeling door de te verzorgen persoon op een allesomvattende en supergeruststellende manier te behandelen, mishandeling bij de lichaamsverzorging als het schaamtegevoel van de verzorgde persoon niet wordt gerespecteerd (kamerdeur die wordt opengelaten bij de verzorging), mishandeling door de ziekte, net als de afhankelijkheid en het verhaal van de bejaarde als banaal te bestempelen, door gebrek aan respect voor de vrijheid (verplichte deelname aan bepaalde activiteiten, de rusthuisbewoner beletten naar buiten te gaan als hij dat wenst en ertoe in staat is), de mishandeling door geen reactie te geven op fundamentele behoeften (zonder reden wachten om te reageren op een belsignaal, zich niet bekommeren om een gevolgd dieet, de dokter niet roepen als de gezondheidstoestand van de patiënt dit vereist), mishandeling door verbale agressie, ontzeggingen, chantage, mishandeling door infantilisering, depreciatie, spot met de verloren zelfstandigheid, terechtwijzingen in de vorm van een « morele lezing », gejij en gejou voor iedereen, mishandeling door financiële misbruiken (teveel aanrekenen, zonder reden alle zakgeld ontnemen, stelen), mishandeling door het ontkennen van zelfstandigheid (alle stimulering van de bejaarde opgeven omdat het « tot niets dient »).
Elle cite ainsi: la maltraitance par la forme de prise en charge qui se veut totale et hypersécurisante, la maltraitance dans les soins du corps quand on ne respecte pas la pudeur du soigné (porte de la chambre laissée ouverte lors des soins), la maltraitance par la banalisation de la maladie, de la dépendance et de l'histoire de la personne âgée, par le non-respect de la liberté (obliger à participer à certaines activités, empêcher le résident de sortir lorsqu'il le souhaite et qu'il en est capable), maltraitance par la non-réponse à des besoins fondamentaux (attendre sans raison pour réagir à une sonnette, ne pas se soucier du respect d'un régime diététique, ne pas appeler le médecin traitant lorsque l'état de santé du patient le requiert), maltraitance par des agressions verbales, des privations, du chantage, maltraitance par l'infantilisation, la dévalorisation, les moqueries en lien avec la perte d'autonomie, les réprimandes sous forme de « leçon de morale », le tutoiement indiscriminé, la maltraitance par les abus financiers (surfacturation, retirer abusivement tout argent de poche, voler), maltraitance par la négation de l'indépendance (renoncer à toute stimulation de la personne âgée parce que « cela ne sert à rien »).