Vertaling van "gegronde arrest waarbij " (Nederlands → Frans) :

Met betrekking tot de vraag of het Hof van Cassatie en de Raad van State door de voorgestelde hervorming hun bevoegdheid zullen verliezen om een wetgevende akte aan het IVBPR te toetsen wegens de verhaalsmogelijkheid bij het Arbitragehof voor schendingen van het EVRM, wenst de heer Hugo Vandenberghe te weten welke impact het voorgestelde artikel 32bis van de Grondwet zal hebben op een naar zijn mening bestaande praktijk waarbij het Hof van Cassatie, wanneer het wordt geconfronteerd met een cassatiemiddel dat gegrond is op een schending van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, artikel 14 EVRM en artikel 26 IVBPR, de zaak, wat de artikelen 10 en 11 betreft, middels een prejudiciële vraag naar het Arbitragehof verwijst, en zijn beslissing over de schending van artikel 14 EVRM en artikel 26 IVBPR reserveert totdat het Arbitragehof zijn prejudicieel arrest heeft gewezen.
À propos de la question de savoir si la réforme proposée privera la Cour de cassation et le Conseil d'État de leur compétence de contrôle de la conformité d'un acte législatif au PIDCP, par suite de la faculté de recours devant la Cour d'arbitrage contre les violations de la CEDH, M. Hugo Vandenberghe demande quel sera l'impact de l'article 32bis proposé de la Constitution sur une pratique qui existe selon lui à la Cour de cassation. Celle-ci consiste, lorsque la Cour est confrontée à un moyen de cassation fondé sur une violation des articles 10 et 11 de la Constitution, de l'article 14 de la CEDH et de l'article 26 du PIDCP, à renvoyer l'affaire devant la Cour d'arbitrage par le biais d'une question préjudicielle en ce qui concerne les articles 10 et 11 et à réserver sa décision sur la violation des articles 14 de la CEDH et 26 du PIDCP jusqu'à ce que la Cour d'arbitrage ait rendu son arrêt préjudiciel.

Dit sluit ook aan bij het arrest nr. 146.721 van 27 juni 2005 van de Raad van State, waarbij werd gesteld dat volgens een algemeen beginsel van behoorlijk bestuur tegen niemand een maatregel kan worden genomen die gegrond is op zijn persoonlijk gedrag en die van aard is om zijn belangen ernstig aan te tasten, zonder dat aan de betrokkene vooraf de mogelijkheid wordt gegeven om op nuttige wijze voor zijn standpunt op te komen.
Cela correspond également à l'arrêt nº 146.721 du 27 juin 2005 du Conseil d'État duquel il ressort qu'en vertu du principe général de bonne administration, il ne peut être pris à l'encontre d'une personne une mesure fondée sur son comportement personnel et qui est de nature à porter sérieusement atteinte à ses intérêts sans que l'intéressé n'ait eu préalablement la possibilité de faire valoir ses arguments de manière utile.

Op 17 maart 2011 hebben de rechters-verslaggevers L. Lavrysen en J. Spreutels, met toepassing van artikel 72, eerste lid, van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Grondwettelijk Hof, het Hof ervan in kennis gesteld dat zij ertoe zouden kunnen worden gebracht voor te stellen een arrest te wijzen waarbij wordt vastgesteld dat het beroep tot vernietiging en de vordering tot schorsing klaarblijkelijk niet gegrond zijn.
Le 17 mars 2011, en application de l'article 72, alinéa 1, de la loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour constitutionnelle, les juges-rapporteurs L. Lavrysen et J. Spreutels ont informé la Cour qu'ils pourraient être amenés à proposer de rendre de rendre un arrêt constatant que le recours en annulation et la demande de suspension sont manifestement non fondés.

Op 5 mei 2009 hebben de rechters-verslaggevers E. De Groot en J. Spreutels, met toepassing van artikel 72, eerste lid, van de bijzondere wet van 6 januari 1989, het Hof ervan in kennis gesteld dat zij ertoe zouden kunnen worden gebracht voor te stellen een arrest te wijzen waarbij wordt vastgesteld dat het beroep tot vernietiging klaarblijkelijk niet gegrond is.
Le 5 mai 2009, en application de l'article 72, alinéa 1, de la loi spéciale du 6 janvier 1989, les juges-rapporteurs E. De Groot et J. Spreutels ont informé la Cour qu'ils pourraient être amenés à proposer de rendre un arrêt constatant que le recours en annulation est manifestement non fondé.

Bij arrest van 24 september 2008 bevestigt het Hof van Beroep te Antwerpen het vonnis waarbij de prejudiciële vraag werd gesteld in zoverre dat de echtscheiding had uitgesproken op grond van artikel 229, § 1, van het Burgerlijk Wetboek, maar verklaart het incidenteel beroep inzake de tegeneis gegrond, in zoverre dat vonnis betreffende de in het geding zijnde bepaling een prejudiciële vraag had gesteld aan het Grondwettelijk Hof.
Par son arrêt du 24 septembre 2008, la Cour d'appel d'Anvers a confirmé le jugement posant la question préjudicielle en ce que le divorce a été prononcé sur la base de l'article 229, § 1, du Code civil, mais a déclaré fondé l'appel incident quant à la demande reconventionnelle, en ce que le jugement attaqué a posé une question préjudicielle à la Cour constitutionnelle concernant la disposition en cause.

De rechtspraak van het Hof van Cassatie volgens welke het op de in het geding zijnde stukken gegronde arrest waarbij de moeder, die gedagvaard was in haar hoedanigheid van burgerrechtelijk aansprakelijke partij, ontheven werd van de aansprakelijkheid die krachtens artikel 1384 van het Burgerlijk Wetboek op haar rustte voor de als misdrijf omschreven feiten die door haar zoon waren gepleegd, door nietigheid is aangetast (Cass., 19 mei 1993, J.T., 1993, p. 666), is een rechtspraak waarin het voorschrift van de betwiste bepaling slaafs wordt gevolgd; zij brengt op zijn minst paradoxale gevolgen teweeg, aangezien zij ertoe leidt dat de persoon die burgerrechtelijk aansprakelijk is, de enige mogelijkheid wordt ontnomen waarover hij beschikte om van de aansprakelijkheid die krachtens artikel 1384 van het Burgerlijk Wetboek op hem rust te worden ontheven, door aan te tonen dat zijn kind niet over het vermogen des onderscheids beschikt en/of dat hij dat kind de aan zijn gedragsstoornissen aangepaste aandacht en verzorging heeft gegeven.
La jurisprudence de la Cour de cassation frappant de nullité l'arrêt qui se fonde sur les pièces en cause pour exonérer la mère, citée en qualité de civilement responsable de la responsabilité mise à sa charge par l'article 1384 du Code civil, du chef de faits qualifiés infractions commis par son fils mineur (Cass., 19 mai 1993, J.T., 1993, p. 666) est une jurisprudence prisonnière du prescrit de la disposition litigieuse; elle induit des conséquences pour le moins paradoxales puisqu'elle aboutit à ce que le civilement responsable soit privé de la seule possibilité dont il disposait de s'exonérer de la responsabilité mise à sa charge par l'article 1384 du Code civil en démontrant que son enfant n'est pas doué du discernement et/ou qu'il lui a prodigué l'attention et les soins adaptés aux troubles de son comportement.

In dezelfde interpretatie (die term verschijnt opnieuw in de motivering van het verwijzingsvonnis), zou artikel 26 van de bijzondere wet op het Arbitragehof, volgens de rechter, nog een verschil in behandeling teweegbrengen tussen de personen die een vordering hebben ingesteld die gegrond is op soortgelijke feiten, die aan dezelfde verjaringstermijn zijn onderworpen, naargelang zij hun vordering hebben ingesteld op een zulkdanige manier dat zij een in kracht van gewijsde gegane beslissing hebben verkregen die gewezen is vóór de voormelde datum van 17 januari 1989, of zulks niet het geval was, waarbij enkel de personen die zich in het tweede geval bevinden, van de rechter kunnen verkrijgen dat hij de verjaring die strijdig is geoordeeld met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet als gevolg van een arrest van het Hof, verwerpt.
Dans la même interprétation (ce terme reparaît dans la motivation du jugement a quo), l'article 26 de la loi spéciale sur la Cour d'arbitrage créerait encore, selon le juge, une différence de traitement entre les personnes qui ont introduit une action fondée sur des faits semblables, soumis au même délai de prescription, selon qu'elles ont introduit leur action de manière à obtenir une décision - passée en force de chose jugée - rendue avant la date précitée du 17 janvier 1989 ou qu'il n'en a pas été ainsi, seules celles se trouvant dans le second cas pouvant obtenir du juge qu'il écarte la prescription jugée contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution à la suite d'un arrêt de la Cour.