Vertaling van "geding zijnde belasting vormt geenszins " (Nederlands → Frans) :

De in het geding zijnde belasting vormt geenszins de tegenprestatie voor een dienst die aan de individueel beschouwde belastingschuldige wordt verleend; het betreft bijgevolg een belasting.
La taxe en cause ne constitue nullement la contrepartie d'un service rendu au redevable considéré individuellement; il s'agit par conséquent d'un impôt.

In artikel 107, tweede lid, van het decreet van 31 maart 2004, dat de in het geding zijnde bepaling vormt, is erin voorzien dat die regel niet van toepassing is op de financiering van de universiteiten die zijn gefuseerd met toepassing van artikel 107, eerste lid, van hetzelfde decreet.
L'article 107, alinéa 2, du décret du 31 mars 2004, qui constitue la disposition en cause, prévoit que cette règle ne s'applique pas au financement des universités qui ont fusionné en application de l'article 107, alinéa 1, du même décret.

Het afwegen van het door de sector geleden financiële verlies en het belang van de effecten van tabak op de gezondheid leidt niet tot de vaststelling dat de in het geding zijnde belasting, die beantwoordt aan een dwingende maatschappelijke behoefte inzake de bescherming van de gezondheid, onevenredig zou zijn ten aanzien van het aangevoerde recht.
La mise en balance de la perte financière subie par le secteur avec l'importance des effets du tabac sur la santé n'aboutit pas au constat que la taxe litigieuse, qui répond à un besoin social impérieux de protection de la santé, serait disproportionnée au regard du droit invoqué.

Het komt de ordonnantiegever toe te bepalen welke belastingplichtigen in welke mate vrijstelling van de in het geding zijnde belasting moeten genieten.
Il appartient au législateur ordonnanciel de désigner les redevables qui doivent bénéficier de l'exonération de la taxe en cause et d'établir dans quelle mesure ils doivent en bénéficier.

De in het geding zijnde bepaling vormt de grondslag van artikel 3, 5°, van het koninklijk besluit van 28 november 1969 tot uitvoering van de wet van 27 juni 1969 tot herziening van de besluitwet van 28 december 1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders (hierna : het koninklijk besluit van 28 november 1969), bepaling op basis waarvan de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid socialezekerheidsbijdragen vordert van de appellante in het bodemgeschil.
La disposition en cause constitue le fondement de l'article 3, 5°, de l'arrêté royal du 28 novembre 1969 portant exécution de la loi du 27 juin 1969 révisant l'arrêté-loi du 28 décembre 1944 concernant la sécurité sociale des travailleurs (ci-après : l'arrêté royal du 28 novembre 1969), sur la base duquel l'Office national de sécurité sociale réclame les cotisations de sécurité sociale à l'appelante dans le litige a quo.

In die interpretatie zou de in het geding zijnde bepaling een verschil in behandeling invoeren tussen echtgenoten en wettelijk samenwonenden van een verschoonbaar verklaarde gefailleerde, naargelang de in het geding zijnde schuld overeenstemt met het gedeelte van de belasting met betrekking tot hun inkomsten, dan wel het elke andere schuld van de gefailleerde betreft, ongeacht of die al dan niet eigen is aan hem, terwijl het in beide gevallen gaat om schulden die kunnen worden ingevorderd op het eigen vermogen van de gefailleerde.
Dans cette interprétation, la disposition en cause créerait une différence de traitement entre conjoints et cohabitants légaux d'un failli déclaré excusable, selon que la dette en cause correspond à la quotité d'impôt afférente à leurs revenus ou qu'il s'agit de toute autre dette du failli, qu'elle lui soit propre ou non, alors que dans l'un et l'autre cas, il s'agit de dettes pouvant être recouvrées sur le patrimoine propre du failli.

Aangezien de door de wetgever gemaakte principiële keuze erin bestaat het in het geding zijnde voordeel maar aan één belastingplichtige toe te kennen en aangezien de aanpassing van de fiscale situatie van uit de echt gescheiden ouders een uitzondering op die keuze vormt, is de in aanmerking genomen oplossing voor de verdeling van het belastingvoordeel wanneer artikel 132bis van het WIB 1992 van toepassing is, niet zonder redelijke verantwoording.
Dès lors que le choix de principe posé par le législateur est de n'accorder le bénéfice de l'avantage en cause qu'à un seul contribuable et que l'aménagement de la situation fiscale des parents divorcés constitue une exception à ce choix, la solution retenue pour la répartition de l'avantage fiscal lorsque l'article 132bis du CIR 1992 est applicable n'est pas dénuée de justification raisonnable.

Er is echter een andere mogelijke interpretatie van de in het geding zijnde bepaling, volgens welke artikel 7, § 1, tweede lid, door naar de wet van 26 juli 1962 te verwijzen, aangeeft dat de ordonnantie van 28 januari 2010 in geen enkel opzicht afwijkt van de bepalingen van die wet en de onteigenende overheid geenszins vrijstelt van de vaststelling, onder het latere toezicht van de vrederechter, dat de onmiddellijke inbezitneming van een of meer onroerende goederen ten algemenen nutte onontbeerlijk is.
Il existe toutefois une autre interprétation possible de la disposition en cause selon laquelle, en renvoyant à la loi du 26 juillet 1962, l'article 7, § 1, alinéa 2, indique que l'ordonnance du 28 janvier 2010 ne déroge en rien aux dispositions de cette loi et ne dispense nullement l'autorité expropriante de constater, sous le contrôle ultérieur du juge de paix, que la prise de possession immédiate d'un ou de plusieurs immeubles est indispensable pour cause d'utilité publique.

Indien de in het geding zijnde bepaling aldus wordt geïnterpreteerd dat zij de rechter verbiedt om, rekening houdend met de concrete situatie van de verzoeker, te onderzoeken of de erin vervatte consignatieplicht een hinderpaal vormt voor de uitoefening van het recht op hoger beroep, is zij niet bestaanbaar met het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie, aangezien zij de verzoekers wier financiële situatie niet toelaat de betwiste som te consigneren, benadeelt ten opzichte van de verzoekers wier financiële situatie de consignatie wel toelaat.
Si la disposition en cause est interprétée en ce sens qu'elle empêche le juge, compte tenu de la situation concrète du requérant, d'examiner si l'obligation de consignation qui y est contenue constitue une entrave à l'exercice du droit à interjeter appel, elle n'est pas compatible avec le principe d'égalité et de non-discrimination, étant donné qu'elle préjudicie aux requérants dont la situation financière ne leur permet pas de consigner la somme contestée par rapport aux requérants dont la situation financière permet la consignation.

Het feit dat de in het vroegere artikel 380, eerste lid, van het WIB 1992 bedoelde stukken volgens de appellante voor de verwijzende rechter ter griffie van het hof van beroep werden neergelegd, impliceert niet dat het niet nuttig zou zijn dat uitspraak wordt gedaan over de vraag of de in het geding zijnde bepalingen, in de in B.3 vermelde interpretatie, al dan niet discriminerend zijn : de in het geding zijnde verplichting tot betekening is immers een vorm die is voorgeschreven om de wettigheid van de belasting te verzekeren, zodat het verval waartoe de niet-inachtneming ervan leidt, de openbare orde raakt (Cass., 21 april 1988, Arr. Cass., 1987-1988, nr. 506).
Le fait que, selon l'appelante devant le juge a quo, les pièces visées à l'article 380 ancien, alinéa 1, du CIR 1992 aient été déposées au greffe de la cour d'appel, n'implique pas qu'il ne serait pas utile qu'il soit statué sur la question de savoir si les dispositions en cause dans l'interprétation mentionnée en B.3 sont ou non discriminatoires : l'obligation de signification en cause est en effet une formalité prévue pour assurer la légalité de l'impôt, en sorte telle que la déchéance qu'entraîne son inobservation est d'ordre public (Cass., 21 avril 1998, Pas., 1988, n° 506).