Traduction de «gecoördineerde wet zou eveneens een dergelijke bepaling moeten » (Néerlandais → Français) :

Het koninklijk besluit van 3 juli 1996 tot uitvoering van de gecoördineerde wet zou eveneens een dergelijke bepaling moeten bevatten.
L'arrêté royal du 3 juillet 1996 portant exécution de la loi coordonnée devrait également comprendre une telle disposition.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft eveneens geoordeeld : « 89. Gelet op hetgeen voorafgaat, sluit het Hof niet uit dat maatregelen die worden genomen door de wetgever, administratieve overheden of rechtscolleges na de uitspraak van een definitieve straf of gedurende de uitvoering ervan, kunnen leiden tot een herdefiniëring of een wijziging van de draagwijdte van de ' straf ' die is opgelegd door de rechter die ze heeft uitgesproken. In dat geval is het Hof van mening dat de maatregelen in kwestie moeten vallen onder het verbod van de retroactiviteit van de straffen, zoals verankerd in artikel 7.1 in fine van het Verdrag. Zo niet zouden de Staten vrij zijn om - bijvoorbeeld door de wet te wijzigen of de vastgestelde regels opnieuw te interpreteren - maatregelen aan te nemen die de draagwijdte van de opgelegde straf op retroactieve wijze opnieuw zouden definiëren, in het nadeel van de veroordeelde, terwijl die laatste dat niet kon voorzien op het ogenblik dat het misdrijf is gepleegd of de straf is uitgesproken. In dergelijke omstandigheden zou artikel 7.1 geen nuttig effect hebben voor de veroordeelden ten aanzien van wie de draagwijdte van de straf a posteriori zou zijn gewijzigd, in hun nadeel. Het Hof preciseert dat dergelijke wijzigingen moeten worden onderscheiden van die welke kunnen worden aangebracht in de strafuitvoeringsmodaliteiten, die niet vallen onder het toepassingsgebied van artikel 7.1 in fine. 90. Om zich uit te spreken over de vraag of een maatregel die is genomen tijdens de tenuitvoerlegging van een straf uitsluitend betrekking heeft op de uitvoeringsmodaliteiten ervan dan wel daarentegen de draagwijdte ervan aantast, moet het Hof geval per geval nagaan wat de werkelijke gevolgen van de opgelegde ' straf ' waren in het interne recht in de beschouwde periode of, met andere woorden, wat de intrinsieke aard ervan was. Daarbij moet het met name rekening houden met het interne recht in zijn geheel en met de wijze waarop het in die tijd ...
La Cour européenne des droits de l'homme a également jugé : « 89. Au vu de ce qui précède, la Cour n'exclut pas que des mesures prises par le législateur, des autorités administratives ou des juridictions après le prononcé d'une peine définitive ou pendant l'exécution de celle-ci puissent conduire à une redéfinition ou à une modification de la portée de la ' peine ' infligée par le juge qui l'a prononcée. En pareil cas, la Cour estime que les mesures en question doivent tomber sous le coup de l'interdiction de la rétroactivité des peines consacrée par l'article 7, § 1 in fine de la Convention. S'il en allait différemment, les Etats seraient libres d'adopter - par exemple en modifiant la loi ou en réinterprétant des règles établies - des mesures qui redéfiniraient rétroactivement et au détriment du condamné la portée de la peine infligée, alors même que celui-ci ne pouvait le prévoir au moment de la commission de l'infraction ou du prononcé de la peine. Dans de telles conditions, l'article 7, § 1, se verrait privé d'effet utile pour les condamnés dont la portée de la peine aurait été modifiée a posteriori, et à leur détriment. La Cour précise que pareilles modifications doivent être distinguées de celles qui peuvent être apportées aux modalités d'exécution de la peine, lesquelles ne relèvent pas du champ d'application de l'article 7, § 1 in fine. 90. Pour se prononcer sur la question de savoir si une mesure prise pendant l'exécution d'une peine porte uniquement sur les modalités d'exécution de celle-ci ou en affecte au contraire la portée, la Cour doit rechercher au cas par cas ce que la ' peine ' infligée impliquait réellement en droit interne à l'époque considérée ou, en d'autres termes, quelle en était la nature intrinsèque. Ce faisant, elle doit notamment avoir égard au droit interne dans son ensemble et à la manière dont il était appliqué à cette époque (Kafkaris, précité, § 145) » (CEDH, grande chambre, 21 octobre 2013, Del Río Prada c. Espagne).

De bepaling onder b) handelt over de bescherming van een werkwijze : het toepassen van een werkwijze waarop het octrooi betrekking heeft kan verboden worden; dergelijke werkwijze voor toepassing aanbieden kan eveneens verboden worden doch onder twee voorwaarden, te weten : dat de derde weet, of gezien de omstandigheden zou moeten weten dat toepassing van de werkwijze verboden is, en dat het aanbod voor toepassing ervan op het Belgisch grondgebied plaats heeft.
La disposition sous b) a trait à la protection d'un procédé : l'utilisation d'un procédé objet d'un brevet peut être interdite; l'offre de son utilisation peut l'être également, mais sous deux conditions, à savoir que le tiers connaisse l'interdiction d'exploitation, ou que les circonstances rendent cette interdiction évidente, et que l'offre d'utilisation du procédé ait lieu sur le territoire belge.

Het is duidelijk dat men de wet zou kunnen omzeilen indien een dergelijke bepaling enkel van toepassing zou zijn op partijen die bedragen van meer dan 25 000 ecu moeten betalen.
Il va de soi qu'une telle disposition qui ne s'appliquerait qu'aux seules parties qui doivent acquitter des montants dépassant 25 000 écus ouvrirait par conséquent la porte aux détournements de la loi.

De indiener verklaart dat men ten aanzien van de fundamentele argumenten van de Raad van State, die verklaart dat deze bepaling ongrondwettig is, ofwel de opheffing van het betrokken 9º kan voorstellen, zoals in amendement nr. 4 gedaan is, ofwel de tekst kan amenderen zoals in amendement nr. 10 : met het oog op de soepelheid, zoals door de regering gewenst wordt, wordt in dit amendement de effectenbeursvennootschap belast met het bepalen van de boeten naar gelang van de aard van de overtredingen en tegelijkertijd wordt aan de vennootschap toch een vaste rechtsgrond verleend door de vereiste dat deze beslissingen of reglementen, na goedkeuring door de minister van Financiën, met het oog op de bevestiging van hun rechtsgeldigheid eveneens bij wet bekrachtigd worden ­ een wet die met terugwerkende kracht zou moeten gelden.
L'auteur explique que face aux arguments fondamentaux du Conseil d'État, qui affirme le caractère non-constitutionnel de cette disposition, soit on propose la suppression du 9º en question comme l'a fait l'amendement nº 4, soit on propose un amendement comme l'amendement nº 10 qui cherche à respecter l'objectif de souplesse que le gouvernement poursuit en confiant à la société de bourse de valeurs mobilières le soin de déterminer les amendes en fonction de la nature des infractions tout en lui donnant une base juridique certaine en demandant que ces décisions ou règlements, après approbation par le ministre des Finances, soient également ratifiés par une loi ­ qui devrait avoir un effet rétroactif ­ pour en confirmer la validité juridique.

Moeten de artikelen 43 EG en 49 EG aldus worden uitgelegd dat zij zich in beginsel verzetten tegen een wettelijke regeling van een lidstaat als die van artikel 88 van de T.U.L.P.S., volgens welke „de vergunning voor de exploitatie van weddenschappen uitsluitend kan worden verleend aan personen die houder zijn van een concessie of van een vergunning die is verleend door het ministerie of een andere entiteit waaraan de bevoegdheid voor de organisatie en het beheer van weddenschappen krachtens de wet is voorbehouden, alsook aan personen die door de concessie- of vergunninghouder daarmee zijn belast op grond van die concessie of die vergunning”, en van artikel 2, lid 2 ter, van decreto legge nr. 40 van 25 maart 2010, omgezet bij wet nr. 73/2010, waarin is bepaald dat „artikel 88 van de gecoördineerde tekst van de wetten inzake openbare veiligheid, zoals opgenomen in koninklijk besluit nr. 773 van 18 juni 1931, zoals gewijzigd, aldus wordt uitgelegd dat de erin bedoelde vergunning, wanneer zij wordt afgegeven voor commerciële bedrijven waarin openbare kansspelen met geldwinst worden geëxploiteerd en ingezameld, slechts rechtgevolgen heeft wanneer voordien aan de eigenaars van dergelijke bedrijven door het ministerie van Economie en Financiën — Amministrazione autonoma dei monopoli di Stato (Autonoom bestuur voor staatsmonopolies), een concessie voor de exploitatie en de inzameling van dergelijke kansspelen is verleend”?
Les articles 43 CE et 49 CE doivent-ils être interprétés en ce sens qu’ils font, par principe, obstacle à une réglementation nationale comme celle des articles 88 du T.U.L.P.S., aux termes duquel «la licence pour la collecte des paris peut être accordée exclusivement à ceux qui détiennent une concession ou une autorisation du ministère ou d’autres entités auxquelles la loi réserve la faculté d’organiser ou d’exploiter des paris, ainsi qu’à ceux qui en ont été chargés par le concessionnaire ou par le titulaire de l’autorisation, en vertu de cette même concession ou autorisation», et 2, paragraphe 2-ter, du décret-loi no 40, du 25 mars 2010, converti par la loi no 73/2010, disposant que «l’article 88 du texte unique des lois en matière de sécurité publique, résultant du décret royal no 773 du 18 juin 1931, tel que modifié, doit être interprété en ce sens que la licence qui y est visée, lorsqu’elle est délivrée pour des établissements commerciaux au sein desquels est exercée une activité d’exploitation et de collecte de jeux publics avec des gains en numéraire ne doit être considérée comme produisant des effets que suite à la délivrance aux titulaires de ces établissements de la concession spéciale aux fins de l’exploitation et la collecte de ces jeux par le ministère de l’Économie et des Finances — Administration autonome des monopoles d’État»?;

Doordat verderop in het ontwerp eveneens verwezen wordt naar de « gelijkaardige nationale bepaling(en) » (zie artikel 4), zou in artikel 1 op zijn minst moeten worden aangegeven welke Belgische wetgeving bedoeld wordt, namelijk de wet van 10 juni 2006 tot bescherming van de economische mededinging, gecoördineerd op 15 september 2006.
Dans la mesure où il est fait ultérieurement référence également aux « dispositions nationales similaires » (voir l'article 4), il y aurait lieu de définir à l'article 1 tout au moins la législation belge qui est visée, à savoir la loi du 10 juin 2006 sur la protection de la concurrence économique, coordonnée le 15 septembre 2006.

Dergelijke bepaling zou daarenboven inhouden dat de Koning maatregelen zou kunnen nemen welke niet in Ministerraad worden overlegd, zoals artikel 42 van de wet van 26 juli 1996 nochtans voorschrijft, en zonder dat die maatregelen door de wetgever zouden moeten worden bekrachtigd, welke verplichting volgt uit artikel 51, § 1, tweede lid, van dezelfde wet.
Une telle disposition impliquerait en outre que le Roi pourrait prendre des mesures qui ne seraient pas délibérées en Conseil des Ministres, contrairement aux prescriptions de l'article 42 de la loi du 26 juillet 1996, et sans que ces mesures ne doivent être ratifiées par le législateur, obligation prévue à l'article 51, § 1, alinéa 2, de la même loi.

Indien deze bepaling erop neer zou komen dat de representativiteit enkel naar aanleiding van de eerste medische verkiezing zou worden getoetst en dergelijke toetsing niet meer zou worden verricht zolang de be roepsorganisatie in kwestie mandaten zou bekleden in de betrokken organen, moet worden opgemerkt dat aldus afbreuk wordt gedaan aan artikel 211, § 1, van de gecoördineerde wet, welke uitgaat van een onderzoek van de naleving van de representativiteits voorwaarden naar aanleiding van iedere verkiezing.
S'il résultait de cette disposition que la représentativité ne serait évaluée qu'en fonction de la première élection médicale et que pareille évaluation ne serait plus effectuée tant que l'organisation professionnelle en question serait investie de mandats dans les organes concernés, il faut observer qu'il s'agirait là d'une violation de l'article 211, § 1, de la loi coordonnée, qui part du principe que le respect des conditions de représentativité est vérifié à l'occasion de chaque élection.