Traduction de «fundamentele rechten heeft men willen uitdrukken » (Néerlandais → Français) :

De gedachte dat de Senaat een bijzondere zorg moet hebben voor de bewaking van de fundamentele rechten, heeft men willen uitdrukken in de eis van de verplichte tweekamerbehandeling van de essentiële elementen voor de organisatie van justitie.
L'on a voulu exprimer l'idée selon laquelle le Sénat doit veiller tout particulièrement à la sauvegarde des droits fondamentaux en exigeant que l'examen bicaméral des éléments essentiels de l'organisation de la justice se fasse selon la procédure bicamérale obligatoire.

Zoals dat geldt voor de andere Staten, is ook België wat dat betreft juridisch verplicht elke persoon op zijn grondgebied te helpen en zonder onderscheid zijn fundamentele rechten te waarborgen, op grond van een geheel van bindende verdragen, zoals — naast de reeds genoemde teksten — het herziene Europees Sociaal Handvest, 1996, het Internationaal Verdrag inzake de economische, sociale en culturele rechten, 1983, het Europees Handvest voor de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden, 1950, enz. Naast zijn artikelen 7 en 17 (over de bescherming van de minderjarigen), die de ondertekenende landen ertoe verplichten « alle nodige en passende maatregelen te treffen » om : « een bijzondere bescherming tegen gevaren voor lichaam en geest, waaraan kinderen en jeugdige personen zijn blootgesteld, te waarborgen »; « teneinde de onbelemmerde uitoefening te waarborgen van het recht van kinderen en jeugdige personen op te groeien in een omgeving die gunstig is voor de ontplooiing van hun persoonlijkheid en voor de ontwikkeling van hun fysieke en mentale mogelijkheden »; « de kinderen en de jeugdige personen tegen verwaarlozing, geweld en uitbuiting te beschermen », bepaalt het herziene Europees Sociaal Handvest dwingend : Artikel 1 — Eenieder moet de mogelijkheid hebben in zijn onderhoud te voorzien door vrijelijk gekozen werkzaamheden; Artikel 11 — Eenieder heeft het recht alle maatregelen te genieten waardoor hij de best mogelijke gezondheidstoestand kan bereiken; Artikel 13 — Eenieder die geen toereikende inkomsten heeft, heeft recht op sociale en geneeskundige bijstand; Artikel 16 — Het gezin heeft, als fundamentele maatschappelijke eenheid, recht op sociale, wettelijke en economische bescherming om de volledige ontplooiing ervan te verzekeren; Artikel 30 — Eenieder heeft recht op bescherming tegen armoede en sociale uitsluiting; Artikel 31 — Eenieder heeft recht op huisvesting; (...).
Sur ce plan aussi, tout comme pour les autres États concernés, la Belgique est juridiquement tenue de venir en aide et de garantir sans discrimination les droits fondamentaux à toute personne se trouvant sur son territoire, sur pied d'un ensemble de traités contraignants, outre les textes précités, telle que la Charte sociale européenne révisée, 1996, le Pacte international relatif aux droits économiques sociaux et culturels, 1983, la Convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales, 1950, etc. En l'occurrence, outre ses articles 7 et 17 (concernant la protection des mineurs) qui engagent les gouvernements signataires notamment « à prendre toutes les mesures nécessaires et appropriées » pour: « assurer une protection spéciale contre les dangers physiques et moraux auxquels les enfants et les adolescents sont exposés »; « assurer aux enfants et aux adolescents l'exercice effectif du droit de grandir dans un milieu favorable à l'épanouissement de leur personnalité et au développement de leurs aptitudes physiques et mentales »; « protéger les enfants et les adolescents contre la négligence, la violence ou l'exploitation », la Charte sociale européenne révisée prévoit impérativement que: Article 1 — Toute personne doit avoir la possibilité de gagner sa vie par un travail librement entrepris; Article 11 — Toute personne a le droit de bénéficier de toutes les mesures lui permettant de jouir du meilleur état de santé qu'elle puisse atteindre; Article 13 — Toute personne démunie de ressources suffisantes a droit à l'assistance sociale et médicale; Article 16 — La famille, en tant que cellule fondamentale de la société, a droit à une protection sociale, juridique et économique appropriée pour assurer son plein développement; Article 30 — Toute personne a droit à la protection contre la pauvreté et l'exclusion sociale; Article 31 — Toute personne a droit au logement; (...).

60. overwegende dat de ontwikkelingsvraagstukken de voorbije jaren op de agenda komen van de internationale financiële instellingen, en niet meer op die van de VN; eraan herinnerend dat de VN-Commissie voor de rechten van de mens (uitgaande van de onderzoeken van de bijzondere rapporteurs, van de werkgroepen van deskundigen en van de secretaris-generaal van de VN) meerdere resoluties heeft aangenomen inzake de schuldproblematiek en de structurele aanpassingen; dat in een resolutie die in 2001 is aangenomen, deze Commissie bevestigt dat de uitoefening, in de met een schuldenlast bezwaarde landen, van de fundamentele rechten van de bevolking op voedsel, op huisvesting, op kleding, op arbeid, op onderwijs, op gezondheidszorg en op een gezonde leefomgeving, niet onderworpen mag zijn aan het voeren van een structureel aanpassingsbeleid en aan economische hervormingen die door de schuld zijn ingegeven (Resolutie van de Commissie voor de Rechten van de Mens, 2001/27, art. 7); dat van zijn kant de secretaris-generaal van de VN schrijft dat de bijzondere VN-rapporteur inzake de structurele aanpassing de aandacht erop vestigt dat de structurele aanpassingsprogramma's die door de internationale financiële instellingen worden aanbevolen, een kennelijk negatieve invloed hebben (zowel direct als indirect) op de totstandkoming van de economische, sociale en culturele rechten en onverenigbaar zijn met de totstandkoming ervan (VN, secretaris-generaal, 1995); dat bovendien, volgens de secretaris-generaal van de VN, een aantal voorwaarden die door de schuldenaars en de geldschieters zijn bepaald een schending inhouden van de vrijheid van de volkeren om hun eigen lot te bepalen : ieder land heeft het opperste recht om vrij over zijn natuurlijke hulpbronnen te beschikken voor zijn economische ontwikkeling en het welzijn van zijn bevolking; iedere maatregel of externe druk op politiek of economisch gebied die de uitoefening van dit recht bemoeilijkt, is een duidelijke schending van ...
60. considérant que ces dernières années les questions de développement sont devenues l'apanage des institutions financières internationales au détriment de l'ONU; rappelant que la Commission des droits de l'homme de l'ONU (se référant aux investigations de rapporteurs spéciaux, de groupes de travail d'experts et du secrétaire général de l'ONU) a adopté de multiples résolutions sur la problématique de la dette et de l'ajustement structurel; que dans une résolution adoptée en 2001, ladite Commission affirme que « l'exercice des droits fondamentaux de la population des pays endettés à l'alimentation, au logement, à l'habillement, au travail, à l'éducation, aux services de santé et à un environnement sain, ne peut être subordonné à l'application de politiques d'ajustement structurel et à des réformes économiques générées par la dette » (Résolution de la Commission des Droits de l'Homme, 2001/27, art. 7); que, pour sa part, le secrétaire général de l'ONU écrit que « le rapporteur spécial de l'ONU sur l'ajustement structurel met en évidence que les programmes d'ajustement structurel, que les institutions financières internationales recommandent, influencent de manière clairement négative (tant directement qu'indirectement), la réalisation des droits économiques, sociaux et culturels et sont incompatibles avec la réalisation de ces droits » (ONU, secrétaire général, 1995); qu'en outre, selon le secrétaire général de l'ONU, certaines conditions fixées par les créanciers et les bailleurs de fonds constituent une violation de la libre détermination des peuples : tout pays a le droit souverain de disposer librement de ses ressources naturelles pour son développement économique et le bien-être de sa population; toute mesure ou pression extérieure, politique ou économique, qui s'exerce contre l'exercice de ce droit, est une violation patente des principes de la libre détermination des peuples et de la non-intervention énoncés dans la Charte des Nations unies (...).

Hij zal rechtstreeks naar Straatsburg gaan wanneer zijn Staat een daad heeft gesteld die hem in zijn fundamentele rechten schaadt, en wel alleen voor de fundamentele rechten die opgenomen zijn in het Europees Verdrag voor de rechten van de mens.
Il ira à Strasbourg directement lorsque c'est son État qui, en fin de compte, a commis l'acte qui le lèse dans ses droits fondamentaux et ce, pour les seuls droits fondamentaux contenus dans la convention européenne des droits de l'homme.

Uit de parlementaire voorbereiding van artikel 22 van de Grondwet blijkt dat de Grondwetgever « een zo groot mogelijke concordantie [heeft willen nastreven] met artikel 8 van het Europees Verdrag tot Bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden [...], teneinde betwistingen over de inhoud van dit Grondwetsartikel respectievelijk art. 8 van het [Verdrag] te vermijden » (Parl. St., Kamer, 1992-1993, nr. 997/5, p. 2).
Il ressort des travaux préparatoires de l'article 22 de la Constitution que le Constituant a cherché « à mettre le plus possible la proposition en concordance avec l'article 8 de la Convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales [...], afin d'éviter toute contestation sur le contenu respectif de l'article de la Constitution et de l'article 8 de la [Convention] » (Doc. parl., Chambre, 1992-1993, n° 997/5, p. 2).

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter E. De Groot, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 23 juni 2015 in zake Ria Cossement tegen Rosanne Beyls, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 26 juni 2015, heeft de Vrederechter van het tweede kanton Kortrijk de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 9, tweede lid van de pachtwet de artikelen 10 en/of 11 van de Grondwet en/of het verbod van discriminatie vastgelegd in artikel 14 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en van de fundamentele vrijheden en in artikel 26 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, in zoverre aan de verpachter die aan het einde van de opzegtermijn de leeftijd van 65 jaar heeft overschreden de mogelijkheid tot opzeg voor eigen gebruik wordt ontzegd (enerzijds) terwijl deze mogelijkheid niet wordt ontzegd aan de verpachter die aan het einde van de opzegtermijn de leeftijd van 65 jaar niet heeft overschreden (anderzijds) ?
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet et R. Leysen, assistée du greffier F. Meersschaut, présidée par le président E. De Groot, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par jugement du 23 juin 2015 en cause de Ria Cossement contre Rosanne Beyls, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 26 juin 2015, le Juge de paix du deuxième canton de Courtrai a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 9, alinéa 2, de la loi sur le bail à ferme viole-t-il les articles 10 et/ou 11 de la Constitution et/ou le principe de non-discrimination contenu dans l'article 14 de la Convention européenne des droits de l'homme et dans l'article 26 du Pacte international relatif aux droits civils et politiques en ce que le bailleur qui, à la fin du délai de préavis, a dépassé l'âge de 65 ans est privé de la possibilité de donner congé pour utilisation personnelle (d'une part) alors que le bailleur qui, à la fin du délai de préavis, n'a pas dépassé l'âge de 65 ans n'est pas privé de cette possibilité (d'autre part) ?

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij vonnissen van 16 en 23 juni 2016 in zake het openbaar ministerie tegen respectievelijk G.L., F.B. en L.B., waarvan de expedities ter griffie van het Hof zijn ingekomen op 6 juli 2016, heeft de Correctionele Rechtbank Luik, afdeling Verviers, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 38, § 6, van de wet van 16 maart 1968, zoals ingevoegd bij artikel 9 van de wet van 9 maart 2014 tot wijziging van de wet betreffende de politie over het wegverkeer, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met de artikelen 2 van het Strafwetboek, 15 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten van 19 december 1966 en 6 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, in zoverre het de rechter bij wie de zaak na de inwerkingtreding van de wet van 9 maart 2014 aanhangig is gemaakt, ertoe verplicht om, bij een veroordeling van een recidiverende beklaagde tot een straf van verval van het recht tot het besturen van een motorvoertuig, wegens een overtreding die vóór de inwerkingtreding van die wet is begaan, het herstel van het recht tot sturen afhankelijk te maken van het slagen voor een theoretisch en een praktisch examen alsook voor een geneeskundig en een psychologisch onderzoek, aangezien het opleggen van die examens en onderzoeken de situatie van de beklaagde in feite verergert ten opzichte van de stand van de vroegere wetgeving ?
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par jugements des 16 et 23 juin 2016 en cause du ministère public contre respectivement G.L., F.B. et L.B., dont les expéditions sont parvenues au greffe de la Cour le 6 juillet 2016, le Tribunal correctionnel de Liège, division Verviers, a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 38, § 6, de la loi du 16 mars 1968, tel qu'y introduit par l'article 9 de la loi du 9 mars 2014 modifiant la loi relative à la police de la circulation routière, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution combinés avec les articles 2 du Code pénal, 15 du Pacte international relatif aux droits civils et politiques du 19 décembre 1966 et 6 de la Convention de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales en ce qu'il impose au juge saisi après l'entrée en vigueur de la loi du 9 mars 2014, en cas de condamnation d'un prévenu récidiviste à une peine de déchéance du droit de conduire tout véhicule à moteur, du chef d'une infraction commise avant l'entrée en vigueur de cette loi, de subordonner la réintégration dans le droit de conduire à la réussite des examens théorique, pratique, médical et psychologique, dès lors que la prononciation de ces examens aggrave en fait la situation du prévenu par rapport à l'état de la législation antérieure ?

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij vonnis van 24 maart 2016 in zake B.W. tegen A.N., S.S. en Mr. Delphine Huys, in haar hoedanigheid van voogd ad hoc over M.N., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 7 april 2016, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, afdeling Gent, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 325/7, § 1, vijfde lid van het Burgerlijk Wetboek artikel 10 en 11 van de Grondwet eventueel samen gelezen met artikel 8 en 14 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden en met het Verdrag voor de rechten van het Kind, doordat het een ongelijkheid in het leven roept tussen de betwisting van de erkenning door de vrouw die het meemoederschap van het kind opeist en die onverwijld kennis heeft kunnen nemen van de erkenning van het kind door een andere vrouw, en de betwisting van de erkenning door de vrouw die het meemoederschap van het kind opeist en die pas later kennis heeft kunnen nemen van de erkenning van het kind door een andere vrouw en zich op dat ogenblik in voorkomend geval reeds buiten de vervaltermijn van één jaar bevond ? ».
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par jugement du 24 mars 2016 en cause de B.W. contre A.N., S.S. et Me Delphine Huys, en sa qualité de tuteur ad hoc de M.N., dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 7 avril 2016, le Tribunal de première instance de Flandre orientale, division Gand, a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 325/7, § 1, alinéa 5, du Code civil viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, éventuellement combinés avec les articles 8 et 14 de la Convention européenne des droits de l'homme et des libertés fondamentales et avec la Convention relative aux droits de l'enfant, en ce qu'il crée une inégalité entre la contestation de la reconnaissance par la femme qui revendique la comaternité de l'enfant et qui a pu prendre connaissance immédiatement de la reconnaissance de l'enfant par une autre femme et la contestation de la reconnaissance par la femme qui revendique la comaternité de l'enfant et qui n'a pu prendre connaissance de la reconnaissance de l'enfant par une autre femme qu'ultérieurement et qui, le cas échéant, se trouvait à ce moment déjà en dehors du délai de forclusion d'un an ? ».

Uit de parlementaire voorbereiding van artikel 22 van de Grondwet blijkt dat de Grondwetgever « een zo groot mogelijke concordantie [heeft willen nastreven] met artikel 8 van het Europees Verdrag tot Bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM), teneinde betwistingen over de inhoud van dit Grondwetsartikel respectievelijk art. 8 van het EVRM te vermijden » (Parl. St., Kamer, 1992-1993, nr. 997/5, p. 2).
Il ressort des travaux préparatoires relatifs à l'article 22 de la Constitution que le Constituant a entendu chercher « à mettre le plus possible la proposition en concordance avec l'article 8 de la Convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales (CEDH), afin d'éviter toute contestation sur le contenu respectif de l'article de la Constitution et de l'article 8 de la [Convention] » (Doc. parl., Chambre, 1992-1993, n° 997/5, p. 2).