Vertaling van "fiscus ondervraagde belastingplichtige heeft " (Nederlands → Frans) :

« Schendt artikel 356 van het WIB 1992, zoals ingevoerd bij artikel 2 van de wet van 22 december 2009 houdende fiscale bepalingen (B.S. 31 december 2009), de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het fiscaal proces van subsidiaire aanslag zijn karakter van burgerlijk proces, beheerst door het gemeen gerechtelijk recht, ontneemt, en in zoverre het de belastingadministratie de mogelijkheid biedt een nochtans vervallen rechtsgeding te doen herleven, niet alleen de debatten voort te zetten voor een rechterlijke instantie die de vordering van de belastingplichtige nochtans heeft ingewilligd, hetgeen het rechtsgeding zou moeten doen vervallen en het definitief aan de rechterlijke instantie zou moeten onttrekken met toepassing van artikel 19 van het Gerechtelijk Wetboek, maar voorts het onderwerp van het voortgezette rechtsgeding te veranderen en van procedurele rol te veranderen, waarbij de fiscus in het raam van eenzelfde rechtsgeding een veroordeling tot het betalen van sommen op naam van de belastingplichtige vordert nadat zijn titel langs gerechtelijke weg nietig verklaard werd, terwijl de beginselen van het gerechtelijk recht vereisen dat indien de rechterlijke instantie de nietigverklaring heeft uitgesproken, het geschil aan haar wordt onttrokken en terwijl de onttrekking van openbare orde is, hetgeen belet dat de vordering tot geldigverklaring van een subsidiaire aanslag nog kan worden voorgelegd aan de ' geadieerde ' rechterlijke instantie ?
« L'article 356 du CIR 1992, tel qu'introduit par l'article 2 de la loi du 22 décembre 2009 portant des dispositions fiscales (M.B. du 31 décembre 2009), viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il dépossède le procès fiscal en cotisation subsidiaire de sa nature de procès civil, régi par le droit judiciaire commun, et en ce qu'il permet à l'administration fiscale de faire renaitre une instance pourtant éteinte, de non seulement poursuivre les débats devant une juridiction qui a pourtant fait droit à la demande du contribuable, ce qui devrait éteindre l'instance et la dessaisir définitivement par application de l'article 19 du Code judiciaire, mais encore, de changer l'objet de l'instance poursuivie et à changer de rôle procédural, le fisc postulant dans le cadre d'une même instance une condamnation de somme à charge du contribuable après avoir vu son titre annulé par voie judiciaire alors que les principes du droit judiciaire commandent que si la juridiction a prononcé l'annulation, elle est dessaisie du litige et alors que le dessaisissement est d'ordre public, ce qui empêche que la demande en validation d'une cotisation subsidiaire puisse encore être soumise à la juridiction ' saisie ' ?

Normaal gezien moet de fiscus de belastingplichtige op het einde van de tweede maand na de opmaak van het aanslagbiljet terugbetaald hebben indien de belastingplichtige een tegoed heeft.
En cas de trop-perçu, le fisc doit en principe rembourser celui-ci au contribuable à la fin du deuxième mois qui suit l'établissement de l'avertissement-extrait de rôle.

In het licht van het door de wetgever nagestreefde doel dat erin bestaat, zoals vermeld in B.5.3, het verlies te compenseren, voor de Schatkist, dat verbonden is aan het bestaan van geheime commissielonen die neerkomen op fiscale fraude, is het niet redelijk verantwoord dat, in de door de verwijzende rechter voorgelegde interpretatie, de in het geding zijnde bepaling ertoe kan leiden dat noch de belastingplichtige die aan de oorsprong ligt van het geheime commissieloon, noch de verkrijger ervan wordt belast wanneer de belastingadministratie wordt verhinderd na te gaan of die betalingen bij de verkrijger wel hun geëigend fiscaal stelsel hebben ondergaan en, bijgevolg, of de fiscus die laatste daadwerkelijk heeft kunnen belasten.
Au regard de l'objectif poursuivi par le législateur, qui est, comme il est dit en B.5.3, de compenser la perte pour le Trésor liée à l'existence de commissions secrètes constitutives d'une fraude fiscale, il n'est pas raisonnablement justifié que, dans l'interprétation soumise par le juge a quo, la disposition en cause puisse aboutir à ce que ni le contribuable à l'origine de la commission secrète ni le bénéficiaire de celle-ci ne soit imposé lorsque l'administration fiscale est empêchée de vérifier que ces paiements ont bien subi le régime fiscal approprié dans le chef du bénéficiaire et que, partant, le fisc n'a pu procéder à l'imposition effective dans le chef de ce dernier.

Op het spel staat de kwaliteit van de betrekkingen tussen de belastingplichtige en de fiscus alsook het vertrouwen dat de belastingplichtige heeft in het fiscale systeem.
Il y va de la qualité des relations entre le contribuable et le fisc et de la confiance que le contribuable accorde au système fiscal.

En het schorsen van de opeisbaarheid van fiscaal-administratieve sancties impliceert nu juist dat de fiscus de belastingplichtige al vóór de strafvervolging heeft bestraft met een sanctie die strafrechtelijk is in de zin van artikel 6 van het EVRM.
Or, la suspension de l'exigibilité des sanctions fiscales à caractère administatif implique précisément que le fisc a déjà, avant l'ouverture des poursuites pénales, infligé au contribuable une sanction, cette dernière revêtant un caractère pénal au sens de l'article 6 de la CEDH.

­ de fiscus wanneer die heeft nagelaten binnen de hem toegekende termijn een uitspraak te doen over het bezwaar van de belastingplichtige.
­ l'administration lorsqu'elle s'est abstenue de statuer dans le délai imparti sur la réclamation du contribuable.

Het komt allereerst de administratie toe aan te tonen dat de belastingplichtige een rechtshandeling, of een geheel van rechtshandelingen dat eenzelfde verrichting tot stand brengt, heeft gekozen die in tegenspraak is met de doelstellingen van een duidelijk geïdentificeerde fiscale bepaling en waarvan het doorslaggevende, zo niet exclusieve, motief erin bestaat de belasting te ontwijken, zonder dat zij, in dat stadium noodzakelijkerwijs, rekening hoeft te houden met de eventuele andere redenen waarom de belastingplichtige heeft kunnen beslissen een dergelijke verrichting tot stand te brengen, en die de fiscus kan negeren.
Il revient d'abord à l'administration de démontrer que l'acte juridique ou l'ensemble d'actes juridiques réalisant une même opération choisi par le contribuable est en contradiction avec les objectifs d'une disposition fiscale clairement identifiée et a pour motif déterminant, sinon exclusif, d'éviter l'impôt, sans qu'elle doive nécessairement à ce stade prendre en compte les autres raisons éventuelles pour lesquelles le contribuable a pu décider de réaliser une telle opération et que le fisc peut ignorer.

De minister van Financiën die werd ondervraagd over de wet, heeft bevestigd dat de belastingadministratie niet betwistte dat de fiscus als een gewone schuldeiser in de opschorting moet worden beschouwd voor de belastingschulden die niet zijn gewaarborgd door een hypothecaire inschrijving en waarvan het belastbaar feit dateert van vóór het vonnis dat de procedure van gerechtelijke reorganisatie open verklaart.
Questionné à propos de la loi, le ministre des Finances a confirmé que l'administration fiscale ne contestait pas le fait que le fisc doit être considéré comme un créancier sursitaire ordinaire pour les créances fiscales non garanties par une inscription hypothécaire et dont le fait générateur est antérieur au jugement prononçant l'ouverture de la procédure en réorganisation judiciaire.

Vervolgens mag de fiscus, zo de belastingplichtige bovendien recht heeft op een teruggave (bijvoorbeeld, in het geval van een vennootschap, die van een te hoge bronheffing), het bedrag dat hij de belastingplichtige verschuldigd is aan de aanzuivering van de betwiste belasting besteden (besluit ter uitvoering van artikel 166 van het Wetboek, hetwelk afwijkt van de regels van de wettelijke schuldvergelijking).
Ensuite, si le contribuable a droit par ailleurs à une restitution d'impôt (par exemple, dans le cas d'une société, un excédent de précomptes perçus à la source), le fisc est en droit d'affecter ce qu'il doit au contribuable à l'apurement de l'impôt contesté (arrêté d'exécution du Code, article 166, qui déroge aux règles de la compensation légale).