Vertaling van "fiscale zaken uitspraak " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

beleidsambtenaar fiscale zaken | beleidsmedewerker belastingen | beleidsambtenaar belastingen | beleidsmedewerker fiscale zaken
chargé de mission fiscalité | chargé de mission fiscalité/chargée de mission fiscalité | chargée de mission fiscalité

rechtbank die in burgerlijke zaken uitspraak doet
tribunal statuant en matière civile

overeenkomstig strafbaar feit bedreven voor een nationale rechtbank die in burgerlijke zaken uitspraak doet
délit correspondant commis devant un tribunal national statuant en matière civile

ambtsgeheim bij fiscale zaken | belastinggeheim | fiscale geheimhoudingsplicht
secret fiscal

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

b) In het wetsontwerp betreffende de rechterlijke inrichting in fiscale zaken bepaalt het laatste lid van artikel 1385 decies dat indien de na 18 maanden in gebreke gestelde directeur geen uitspraak doet of het uitblijven van een uitspraak niet met redenen omkleedt, de belasting nietig zal worden verklaard.
b) Dans le projet de loi relatif à l'organisation judiciaire en matière fiscale, le dernier alinéa de l'article 1385 decies prévoit que si le directeur mis en demeure après 18 mois ne statue pas ou ne motive pas son absence de décision, l'imposition sera annulée.

In het wetsontwerp betreffende de rechterlijke inrichting in fiscale zaken bepaalt het laatste lid van artikel 1385decies dat indien de na 18 maanden in gebreke gestelde directeur geen uitspraak doet of het uitblijven van een uitspraak niet met redenen omkleedt, de belasting zal worden nietig verklaard.
Dans le projet de loi relatif à l'organisation judiciaire en matière fiscale, le dernier alinéa de l'article 1385decies prévoit que si le directeur mis en demeure après 18 mois ne statue pas ou ne motive pas son absence de décision, l'imposition sera annulée.

Voor de andere zaken (burgerlijke, sociale en fiscale zaken) schommelt de termijn waarbinnen uitspraak wordt gedaan, tussen 4 en 27 maanden met een gemiddelde van 9,5 maanden.
En ce qui concerne les affaires non pénales (civiles, sociales et fiscales), le délai pour statuer varie entre 4 et 27 mois et est en moyenne de 9,5 mois.

Omwille van de keuze het begrippenkader van deze wet nauw te laten aansluiten bij dat van de BTW-wetgeving, is het nuttig de fiscale kamer gespecialiseerd in fiscale zaken, ook over deze vorderingen uitspraak te laten doen.
En raison du choix de lier très étroitement le cadre conceptuel de la loi proposée à celui de la législation TVA, il est utile que la chambre spécialisée en matière fiscale puisse également statuer sur ces actions.

« Schenden artikel 9 van het besluit van de Regent van 18 maart 1831, alsook de artikelen 70 en 84 van het BTW-Wetboek, die de tenuitvoerlegging ervan op gerechtelijk vlak zouden verhinderen, in die zin geïnterpreteerd dat zij de rechter die in fiscale zaken uitspraak moet doen over een verwerping door de minister van Financiën of de door hem gedelegeerde ambtenaar van een bezwaarschrift tot vermindering of kwijtschelding van geldboeten van repressieve aard waarin de belastingwetten (met name de artikelen 70, 71, 72 en 84 van het BTW-Wetboek en de bepalingen van de koninklijke besluiten nr. 41 van 30 januari 1987 tot vaststelling van het bedrag van de proportionele fiscale geldboeten op het stuk van de belasting over de toegevoegde waarde en nr. 44 van 21 oktober 1993 tot vaststelling van het bedrag van de niet-proportionele fiscale geldboeten op het stuk van de belasting over de toegevoegde waarde) voorzien, niet toestaan die geldboeten zelf te verminderen of kwijt te schelden, terwijl het voormelde artikel 9 die mogelijkheid wel biedt aan de minister van Financiën, aan wie het de bevoegdheid verleent uitspraak te doen over de verzoeken tot kwijtschelding van geldboeten en van verhogingen van rechten als geldboete, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6.1 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden ?
« Interprétés comme ne permettant pas au juge statuant en matière fiscale saisi d'un rejet par le ministre des Finances ou le fonctionnaire délégué par lui d'une réclamation en réduction ou remise d'amendes de nature répressive prévues par les lois d'impôt (notamment par les articles 70, 71, 72 et 84 du code TVA et les dispositions des arrêtés royaux n° 41 du 30 janvier 1987 fixant le montant des amendes fiscales proportionnelles en matière de TVA et n° 44 du 21 octobre 1993 fixant le montant des amendes fiscales non proportionnelles en matière de TVA), de réduire ou de remettre lui-même ces amendes, alors qu'il laisse cette latitude au ministre des Finances à qui il confère le pouvoir de statuer sur les réclamations ayant pour objet la remise d'amendes et d'augmentation de droit à titre d'amende, l'article 9 de l'arrêté du Régent du 18 mars 1831, de même que les articles 70 et 84 du code de la TVA qui empêcheraient sa mise en oeuvre sur le plan judiciaire, violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, lus en combinaison avec l'article 6.1 de la Convention de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales ?

Uit de uiteenzetting van het eerste onderdeel van het tweede middel in de zaak nr. 4666, van het tweede onderdeel van het enige middel in de zaak nr. 4730, van het derde middel in de zaak nr. 4735 en van het derde middel in de zaak nr. 4738 blijkt dat het Hof wordt verzocht uitspraak te doen over de bestaanbaarheid, met artikel 170, § 1, van de Grondwet alsmede met artikel 16 van de Grondwet - in samenhang gelezen met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens -, van artikel 65 van de programmawet van 22 december 2008, in zoverre de woorden « industriële productie van elektriciteit door splijting van kernbrandstoffen » van artikel 14, § 8, vierde lid, van de wet van 11 april 2003 precisie en duidelijkheid zouden missen, wat strijdig zou zijn met het wettigheidsbeginsel in fiscale zaken.
Il ressort des développements de la première branche du deuxième moyen dans l'affaire n° 4666, de ceux de la seconde branche du moyen unique dans l'affaire n° 4730, de ceux du troisième moyen dans l'affaire n° 4735 et de ceux du troisième moyen dans l'affaire n° 4738 que la Cour est invitée à statuer sur la compatibilité, avec l'article 170, § 1, de la Constitution, ainsi qu'avec l'article 16 de la Constitution - lu en combinaison avec l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme -, de l'article 65 de la loi-programme du 22 décembre 2008, en ce que les termes « production industrielle d'électricité par fission de combustibles nucléaires » de l'article 14, § 8, alinéa 4, de la loi du 11 avril 2003 manqueraient de précision et de clarté, ce qui serait contraire au principe de la légalité de l'impôt.

De verwijzende rechter vraagt het Hof of de artikelen 10 en 11 van de Grondwet worden geschonden door de artikelen 34 en 97, laatste lid, van de wet van 15 maart 1999 betreffende de beslechting van fiscale geschillen en door artikel 11, eerste lid, van de wet van 23 maart 1999 betreffende de rechterlijke inrichting in fiscale zaken, in hun uitlegging dat, zelfs na 6 april 1999, voorzieningen in cassatie tegen arresten die uitspraak doen op beroepen inzake inkomstenbelastingen die vóór 1 maart 1999 bij de hoven van beroep zijn ingesteld, onderworpen zijn aan de regels van de artikelen 386 tot 391 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, ook al werden die artikelen vanaf 1 maart 1999 uitdrukkelijk opgeheven bij de artikelen 34 en 97, laatste lid, van de wet van 15 maart 1999 betreffende de beslechting van fiscale geschillen.
Le juge a quo demande à la Cour si les articles 10 et 11 de la Constitution sont violés par les articles 34 et 97, dernier alinéa, de la loi du 15 mars 1999 relative au contentieux en matière fiscale et par l'article 11, alinéa 1, de la loi du 23 mars 1999 relative à l'organisation judiciaire en matière fiscale, interprétés comme signifiant que, même après le 6 avril 1999, les pourvois en cassation contre des arrêts statuant sur des recours en matière d'impôts sur les revenus introduits devant les cours d'appel avant le 1 mars 1999 sont régis par les articles 386 à 391 du Code des impôts sur les revenus 1992 en dépit de l'abrogation explicite de ces articles à partir du 1 mars 1999 par les articles 34 et 97, dernier alinéa, de la loi du 15 mars 1999 relative au contentieux en matière fiscale.

- De artikelen 34 en 97, laatste lid, van de wet van 15 maart 1999 betreffende de beslechting van fiscale geschillen en artikel 11, eerste lid, van de wet van 23 maart 1999 betreffende de rechterlijke inrichting in fiscale zaken, in hun uitlegging dat, zelfs na 6 april 1999, voorzieningen in cassatie tegen arresten die uitspraak doen op beroepen inzake inkomstenbelastingen die vóór 1 maart 1999 bij de hoven van beroep zijn ingesteld, onderworpen zijn aan de regels van de artikelen 386 tot 391 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, schenden de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet.
- Les articles 34 et 97, dernier alinéa, de la loi du 15 mars 1999 relative au contentieux en matière fiscale et l'article 11, alinéa 1, de la loi du 23 mars 1999 relative à l'organisation judiciaire en matière fiscale, interprétés comme signifiant que, même après le 6 avril 1999, les pourvois en cassation contre des arrêts statuant sur des recours en matière d'impôts sur les revenus introduits devant les cours d'appel avant le 1 mars 1999 sont régis par les articles 386 à 391 du Code des impôts sur les revenus 1992, ne violent pas les articles 10 et 11 de la Constitution.