Traduction de «fiscale vordering » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

vordering wegens feitelijkheden | vordering wegens geweldpleging | vordering wegens het opzettelijk toebrengen van slagen en verwondingen | vordering wegens mishandeling
action pour cause de voie de fait

vordering op clienten | vordering op cliënten
créance sur la clientèle

reconventionele eis | reconventionele vordering | vordering in reconventie
demande reconventionnelle

beleidsambtenaar fiscale zaken | beleidsmedewerker belastingen | beleidsambtenaar belastingen | beleidsmedewerker fiscale zaken
chargé de mission fiscalité | chargé de mission fiscalité/chargée de mission fiscalité | chargée de mission fiscalité

fiscale aangiften inspecteren | fiscale aangiftes inspecteren | belastingaangiften inspecteren | belastingaangiftes inspecteren
inspecter des déclarations de revenus

vordering tot schadevergoeding
action en dommages et intérêts

vordering tot nietigverklaring
action en nullité

vordering
réquisition

belastingovereenkomst [ bilaterale fiscale conventie | fiscaal akkoord | internationale fiscale conventie ]
convention fiscale [ accord fiscal | convention fiscale bilatérale | convention fiscale internationale ]

inlichten over fiscale plichten
informer sur des obligations fiscales

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Uit hetgeen voorafgaat volgt dat de persoon bij wie de administratie belastingen invordert, voor de burgerlijke rechter een rechtsplegingsvergoeding kan verkrijgen indien zijn verhaal gegrond wordt verklaard (B.1.6), terwijl de persoon bij wie dezelfde belastingen worden ingevorderd op grond van artikel 283 van de AWDA, geen rechtsplegingsvergoeding kan verkrijgen indien de strafrechter de fiscale vordering afwijst die de administratie heeft ingesteld (B.2.5).
Il découle de ce qui précède que la personne à laquelle l'administration réclame des impôts peut obtenir une indemnité de procédure devant le juge civil si son recours est déclaré fondé (B.1.6), alors que la personne à laquelle les mêmes impôts sont réclamés sur la base de l'article 283 de la loi du 18 juillet 1977 ne peut obtenir une indemnité de procédure si le juge répressif déboute l'administration de son action fiscale (B.2.5).

Uit de verwijzingsbeslissingen in de zaken nrs. 5839 en 5882 blijkt dat, in het geval waarin het Hof van oordeel zou zijn dat het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie vereist dat de Staat of de gemeente, die in het kader van een fiscaal geschil in het ongelijk worden gesteld, niet kunnen worden veroordeeld tot het betalen van de rechtsplegingsvergoeding ten voordele van de belastingplichtige die in het gelijk wordt gesteld, dezelfde verwijzende rechter het Hof vraagt of de in het geding zijnde bepalingen bestaanbaar zijn met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre zij het mogelijk maken de belastingplichtige die in het ongelijk is gesteld in zijn tegen de Staat of een gemeente gerichte fiscale vordering, tot een rechtsplegingsvergoeding te veroordelen.
Il ressort des décisions de renvoi dans les affaires n° 5839 et 5882 que, dans l'hypothèse où la Cour estimerait que le principe d'égalité et de non-discrimination commande que l'Etat ou la commune, succombant dans le cadre d'un litige fiscal, ne puissent être condamnés au paiement de l'indemnité de procédure au profit du contribuable qui obtient gain de cause, le même juge a quo interroge la Cour sur le point de savoir si les dispositions en cause sont compatibles avec les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'elles permettent de condamner à une indemnité de procédure le contribuable qui a succombé dans son action fiscale dirigée contre l'Etat ou une commune.

« Schendt artikel 356 van het WIB 1992, zoals ingevoerd bij artikel 2 van de wet van 22 december 2009 houdende fiscale bepalingen (B.S. 31 december 2009), de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het fiscaal proces van subsidiaire aanslag zijn karakter van burgerlijk proces, beheerst door het gemeen gerechtelijk recht, ontneemt, en in zoverre het de belastingadministratie de mogelijkheid biedt een nochtans vervallen rechtsgeding te doen herleven, niet alleen de debatten voort te zetten voor een rechterlijke instantie die de vordering van de belastingplichtige nochtans heeft ingewilligd, hetgeen het rechtsgeding zou moeten doen vervallen en het definitief aan de rechterlijke instantie zou moeten onttrekken met toepassing van artikel 19 van het Gerechtelijk Wetboek, maar voorts het onderwerp van het voortgezette rechtsgeding te veranderen en van procedurele rol te veranderen, waarbij de fiscus in het raam van eenzelfde rechtsgeding een veroordeling tot het betalen van sommen op naam van de belastingplichtige vordert nadat zijn titel langs gerechtelijke weg nietig verklaard werd, terwijl de beginselen van het gerechtelijk recht vereisen dat indien de rechterlijke instantie de nietigverklaring heeft uitgesproken, het geschil aan haar wordt onttrokken en terwijl de onttrekking van openbare orde is, hetgeen belet dat de vordering tot geldigverklaring van een subsidiaire aanslag nog kan worden voorgelegd aan de ' geadieerde ' rechterlijke instantie ?
« L'article 356 du CIR 1992, tel qu'introduit par l'article 2 de la loi du 22 décembre 2009 portant des dispositions fiscales (M.B. du 31 décembre 2009), viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il dépossède le procès fiscal en cotisation subsidiaire de sa nature de procès civil, régi par le droit judiciaire commun, et en ce qu'il permet à l'administration fiscale de faire renaitre une instance pourtant éteinte, de non seulement poursuivre les débats devant une juridiction qui a pourtant fait droit à la demande du contribuable, ce qui devrait éteindre l'instance et la dessaisir définitivement par application de l'article 19 du Code judiciaire, mais encore, de changer l'objet de l'instance poursuivie et à changer de rôle procédural, le fisc postulant dans le cadre d'une même instance une condamnation de somme à charge du contribuable après avoir vu son titre annulé par voie judiciaire alors que les principes du droit judiciaire commandent que si la juridiction a prononcé l'annulation, elle est dessaisie du litige et alors que le dessaisissement est d'ordre public, ce qui empêche que la demande en validation d'une cotisation subsidiaire puisse encore être soumise à la juridiction ' saisie ' ?

Indien een vordering bedoeld in artikel XX. 225 van het Wetboek economisch recht is ingesteld, wordt het bedrag dat op grond van paragraaf 5 aan de fiscale overheid toekomt, toegerekend op het bedrag gevorderd op grond van die vordering".
Si une action a été introduite sur base de l'article XX. 225 du Code de droit économique, les montants qui reviendraient à l'autorité fiscale sur la base du paragraphe 5 sont imputés sur le montant accordé à l`autorité fiscale sur la base de cette action".

De in het geding zijnde bepaling leidt aldus tot een verschil in behandeling van twee categorieën van belastingplichtigen doordat in het btw-stelsel de fiscale administratie de kennisgeving van de vermoedens van belastingontduiking aan de belastingplichtige pas vóór de vordering van de belasting tijdens de aanvullende verjaringstermijn dient te verrichten (artikel 84ter van het WBTW) terwijl in het stelsel van de inkomstenbelastingen de kennisgeving van aanwijzingen inzake belastingontduiking voor het bedoelde tijdperk aan de belastingplichtige vóór elk onderzoek in de aanvullende onderzoekstermijn dient te worden verricht (artikel 333, derde lid, van het WIB 1992).
La disposition fait donc naître une différence de traitement entre deux catégories de contribuables, en ce que, dans le régime de la TVA, l'administration fiscale ne doit notifier les indices de fraude fiscale au contribuable qu'avant la réclamation de la taxe, au cours du délai de prescription supplémentaire (article 84ter du Code de la TVA), alors que, dans le régime des impôts sur les revenus, les indices de fraude fiscale pour la période considérée doivent être notifiés au contribuable avant chaque investigation effectuée pendant le délai d'investigation supplémentaire (article 333, alinéa 3, du CIR 1992).

« Schendt artikel 84ter van het Wetboek van de belasting over de toegevoegde waarde, aldus geïnterpreteerd dat de fiscale administratie de kennisgeving van de vermoedens van belastingontduiking slechts dient te verrichten voorafgaandelijk aan de vordering van de belasting in de aanvullende termijn van vier jaar, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat het een onverantwoord onderscheid creëert tussen belastingplichtigen die zich het voorwerp weten van een onderzoek naar dezelfde belastbare handelingen, waarbij de ene het voorwerp is van een onderzoek door de administratie bevoegd voor de inkomstenbelasting, en de andere het voorwerp is van een onderzoek waarbij de administratie bevoegd voor de belasting over de toegevoegde waarde betrokken is ?
« L'article 84ter du Code de la taxe sur la valeur ajoutée, interprété en ce sens que l'administration fiscale ne doit notifier les indices de fraude fiscale préalablement au recouvrement de la taxe qu'au cours du délai complémentaire de quatre ans, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il établit une distinction injustifiée entre les redevables qui font l'objet d'une enquête relative aux mêmes opérations imposables, l'un faisant l'objet d'une enquête effectuée par l'administration en charge de l'impôt sur les revenus et l'autre faisant l'objet d'une enquête dans laquelle est impliquée l'administration en charge de la taxe sur la valeur ajoutée ?

3° in geval van onrentabiliteit van de invorderingsprocedure voor een fiscale vordering waarvan het bedrag, met inbegrip van alle opcentiemen, verhogingen, boeten, intresten en kosten, maximaal 30 euro bedraagt.
3° en cas de non-rentabilité de la procédure de recouvrement pour une créance fiscale dont le montant, y compris tous les centimes additionnels, accroissements, amendes, intérêts et frais, s'élève à 30 euros au maximum.

2° in geval van onrentabiliteit van de invorderingsprocedure voor een niet-fiscale vordering.
2° en cas de non-rentabilité de la procédure de recouvrement pour une créance non fiscale.

In een eerste onderdeel van het eerste middel voeren de verzoekende partijen de schending aan van de artikelen 10, 11 en 172, eerste lid, van de Grondwet, doordat de bestreden wet van 31 december 2003 een vrijstelling van strafvervolging verleent en de fiscale vordering doet vervallen, terwijl slechts een eenmalige bijdrage van 6 of 9 pct. wordt opgelegd.
Dans une première branche du premier moyen, les parties requérantes allèguent la violation des articles 10, 11 et 172, alinéa 1, de la Constitution, en ce que la loi attaquée du 31 décembre 2003 accorde une exonération des poursuites pénales et supprime l'action fiscale, alors qu'est seulement imposée une contribution unique de 6 ou 9 p.c.