Traduction de «feitelijk samenwonenden werd verantwoord » (Néerlandais → Français) :

Het verschil in behandeling tussen, enerzijds, echtgenoten en wettelijk samenwonenden en, anderzijds, feitelijk samenwonenden werd verantwoord op grond van het geformaliseerde karakter van de relaties tussen gehuwden en wettelijk samenwonenden waardoor zij wederzijdse rechten en verplichtingen hebben opgenomen.
La différence de traitement entre, d'une part, les époux et les cohabitants légaux et, d'autre part, les cohabitants de fait a été justifiée par le caractère formalisé des relations entre les époux et entre les cohabitants légaux, en conséquence de quoi ils ont contracté des droits et obligations réciproques.

De verzoekende partij voert in het eerste middel aan dat artikel 175 van het Vlaamse decreet van 19 december 2014 tot wijziging van de Vlaamse Codex Fiscaliteit van 13 december 2013 een niet redelijk verantwoord verschil in behandeling invoert tussen, enerzijds, echtgenoten en wettelijk samenwonenden en, anderzijds, feitelijk samenwonenden, in zoverre die bepaling inzake het verschuldigde verdeelrecht enkel in een verlaagd tarief van 1 pct. voorziet voor de verdeling of de afstand van onroerende goederen naar aanleiding van een echtscheiding of een beëindiging van de wettelijke samenwoning, doch niet bij de beëindiging van een feitelijke samenwoning.
La partie requérante fait valoir dans le premier moyen que l'article 175 du décret flamand du 19 décembre 2014 portant modification du Code flamand de la fiscalité du 13 décembre 2013 instaure une différence de traitement qui n'est pas raisonnablement justifiée entre, d'une part, les époux et les cohabitants légaux et, d'autre part, les cohabitants de fait, en ce que cette disposition ne prévoit un taux réduit de 1 % pour le droit de partage qu'en cas de partage ou de cession de biens immobiliers à l'occasion d'un divorce ou de la cessation d'une cohabitation légale mais pas en cas de cessation d'une cohabitation de fait.

In ondergeschikte orde voert de verzoekende partij in het tweede en derde middel aan dat artikel 172 van het Vlaamse decreet van 19 december 2014 tot wijziging van de Vlaamse Codex Fiscaliteit van 13 december 2013 een niet redelijk verantwoord verschil in behandeling invoert tussen, enerzijds, echtgenoten en wettelijk samenwonenden en, anderzijds, feitelijk samenwonenden, in zoverre die bepaling enkel in een vermindering van de belastbare grondslag met een abattement van 50 000 euro, verhoogd met 20 000 euro per kind dat recht geeft op kinderbijslag, voorziet bij de verdeling of de afstand van onroerende goederen naar aanleiding van een echtscheiding of een beëindiging van de wettelijke samenwoning.
A titre subsidiaire, la partie requérante fait valoir dans les deuxième et troisième moyens que l'article 172 du décret flamand du 19 décembre 2014 portant modification du Code flamand de la fiscalité du 13 décembre 2013 instaure une différence de traitement qui n'est pas raisonnablement justifiée entre, d'une part, les époux et les cohabitants légaux et, d'autre part, les cohabitants de fait, en ce que cette disposition ne prévoit une diminution de la base imposable par le biais d'un abattement de 50 000 euros, majoré de 20 000 euros par enfant donnant droit à des allocations familiales, qu'en cas de partage ou de cession de biens immobiliers dans le cadre d'un divorce ou d'une cessation de la cohabitation légale.

Aangezien beide categorieën, in tegenstelling tot feitelijk samenwonenden hun samenleving hebben geformaliseerd en daardoor wederzijdse rechten en verplichtingen hebben opgenomen, is het verantwoord hen een tegemoetkoming toe te kennen bij de formalisering van de beëindiging van hun samenleving.
Etant donné que les deux catégories, contrairement aux cohabitants de fait, ont formalisé leur cohabitation et ont contracté de par ce fait des droits et obligations réciproques, il est justifié de leur accorder une intervention financière dans le cadre de la formalisation de la fin de leur vie commune.

Door de regel van de verschoonbaarheid niet uit te breiden tot de feitelijk samenwonenden die zich persoonlijk aansprakelijk hebben gesteld voor de schuld van hun gefailleerde samenwonende, heeft de wetgever een verschil in behandeling ingevoerd dat, ten aanzien van het in B.4 omschreven doel, niet zonder redelijke verantwoording is, aangezien de door feitelijk samenwonenden gevormde gemeenschap niet met dezelfde zekerheid wordt aangetoond als die welke ontstaat uit het huwelijk of uit de wettelijke samenwoning en aangezien daaruit niet dezelfde rechten en plichten voortvloeien.
En n'étendant pas aux cohabitants de fait personnellement obligés à la dette de leur cohabitant failli la règle de l'excusabilité, le législateur a créé une différence de traitement qui, au regard de l'objectif décrit en B.4, n'est pas sans justification raisonnable, dès lors que la communauté formée par des cohabitants de fait n'est pas établie avec la même certitude que celle issue du mariage ou de la cohabitation légale et qu'il n'en découle pas les mêmes droits et obligations.

Voorts werden de wettelijk en feitelijk samenwonenden met wie de beschikker een feitelijk gezin vormt aan de uitzonderingen toegevoegd en werd het begrip « bedienaren van de eredienst » verruimd en geactualiseerd.
En outre, le cohabitant légal et la personne vivant maritalement avec le disposant ont été ajoutés aux exceptions, et la notion de « ministres du culte » a été élargie et actualisée.

Dat amendement werd als volgt verantwoord : « De Raad van State geeft aan dat met een verbintenis tot tenlasteneming het duurzame en stabiele karakter van de partnerrelatie niet zou kunnen worden geattesteerd. Het klopt dat de indieners deze tenlasteneming in de vreemdelingenwet wilden invoegen als controle-instrument wanneer het een aanvraag tot gezinshereniging betrof voor mensen met een wettelijk geregistreerd partnerschap. Na diverse maatregelen tegen de schijnhuwelijken en na de invoeging van de mogelijkheid om een verblijfsvergunning te bekomen op basis van samenwoonst door de wet van 15 september 2006, wordt echter vaak misbruik gemaakt van deze mogelijkheid om een verblijfrecht in ons land te bekomen. De redenering van de Raad van State komt trouwens heel merkwaardig over. Het artikel 1477 B.W. stelt immers zeer duidelijk dat de wettelijk samenwonenden wel degelijk verplichtingen tegenover elkaar hebben, ook voor wat betreft de schulden die elk van hen zouden opbouwen. De verplichting tot de eventuele terugbetaling van kosten door partners blijft dus onverminderd bestaan in hoofde van deze bepaling uit het burgerlijk wetboek. Hoe dan ook willen de indieners tegemoet komen aan de opmerkingen rond de tenlasteneming en werd deze expliciete verwijzing naar deze verplichting dan ook geschrapt in de voorgestelde tekst » (Parl. St., Kamer, 2010-2011, DOC 53-0443/16, pp. 33-34).
Cet amendement est justifié comme suit : « Le Conseil d'Etat indique que l'engagement de prise en charge n'est pas de nature à permettre d'établir le caractère durable et stable de la relation de partenariat. Il est exact que nous souhaitions insérer cette prise en charge dans la loi sur les étrangers à titre d'instrument de contrôle en cas de demande de regroupement familial pour des personnes liées par un partenariat enregistré. Après l'adoption de plusieurs mesures contre les mariages de complaisance et l'adjonction, par la loi du 15 septembre 2006, de la possibilité d'obtenir un permis de séjour sur la base d'une cohabitation, on observe toutefois qu'il est souvent recouru à cette possibilité de façon abusive pour obtenir un droit de séjour en Belgique. Le raisonnement du Conseil d'Etat est d'ailleurs très curieux. L'article 1477 du Code civil dispose en effet très clairement que les cohabitants légaux ont bien des obligations mutuelles, y compris en ce qui concerne les dettes contractées par chacun d'eux. L'obligation relative au remboursement éventuel des frais par les partenaires continue dès lors à s'appliquer sans restriction en vertu de cette disposition du Code civil. Quoi qu'il en soit, nous souhaitons tenir compte des observations concernant la prise en charge et la référence explicite à cette obligation a dès lors été supprimée du texte proposé » (Doc. parl., Chambre, 2010-2011, DOC 53-0443/16, pp. 33-34).

Bij het Vlaamse decreet van 30 juni 2000 « houdende bepalingen tot begeleiding van de aanpassing van de begroting 2000 » werd in artikel 48 een onderscheid tussen wettelijk en feitelijk samenwonenden ingevoerd en werden de voorwaarden van ten minste drie jaar ononderbroken samenwoning met de erflater en er een gemeenschappelijke huishouding mee te voeren, ook geacht te zijn vervuld indien het samenwonen en het voeren van een gemeenschappelijke huishouding met de erflater, « aansluitend op de bedoelde periode van drie jaar tot op de dag van het overlijden », ingevolge overmacht onmogelijk is geworden.
Le décret flamand du 30 juin 2000 « contenant diverses mesures d'accompagnement de l'ajustement du budget 2000 » instaure à l'article 48 une distinction entre les cohabitants légaux et les cohabitants de fait et a prévu que les conditions de cohabitation avec le défunt et d'existence d'un ménage commun avec lui de manière ininterrompue pendant au moins trois ans sont également censées remplies si la cohabitation et l'existence d'un ménage commun avec le défunt sont devenues impossibles à la suite d'un cas de force majeure « consécutive à la période [visée] de trois ans jusqu'au jour du décès ».

De invoering van het ontslag van ambtswege werd verantwoord door de bekommernis om de overheid in staat te stellen de door haar uit te spreken straf meer te nuanceren door rekening te houden met alle feitelijke, professionele en private omstandigheden in verband met het personeelslid.
L'introduction de la démission d'office a été justifiée par le souci de permettre à l'autorité de nuancer davantage la sanction qu'elle est appelée à prononcer en tenant compte de toutes les circonstances de fait, professionnelles et privées, relatives à l'agent.

Ten opzichte van de in B.4 uiteengezette doelstelling van de wetgever om gehuwden en samenwonenden gelijk te behandelen en ermee rekening houdend dat de wezenbijslag een bijzondere vergoeding is voor de situatie waarin het gezin niet meer is samengesteld uit twee ouders, is het evenwel niet redelijk verantwoord om, in geval van feitelijke scheiding van een opnieuw gehuwde overlevende ouder, de wezenbijslag pas toe te kennen vanaf de datum van een « gerechtelijke beschikking die het echtpaar een afzonderlijke verblijfplaats aanduidt », en niet vanaf de datum van de feitelijke scheiding, zoals die kan worden vastgesteld, onder meer op basis van een getuigschrift van woonplaats, terwijl in geval van feitelijke samenwoning van de overlevende ouder, de wezenbijslag reeds opnieuw kan worden toegekend vanaf de datum van het beëindigen van de samenwoning, waarbij het enkele bewijs dat die is stopgezet volstaat.
Toutefois, au regard de l'objectif du législateur exposé au B.4, consistant à traiter de manière égale les personnes mariées et les cohabitants, et compte tenu de ce que les allocations d'orphelin sont des allocations spéciales destinées à la situation dans laquelle le ménage n'est plus composé de deux parents, il n'est raisonnablement pas justifié qu'en cas de séparation de fait du parent survivant remarié, les allocations d'orphelin ne soient accordées qu'à compter de la date de « l'ordonnance judiciaire assignant aux époux une résidence séparée » et non à compter de la date de la séparation de fait qui peut être établie notamment sur la base d'un certificat de domicile, alors qu'en cas de cohabitation de fait du parent survivant, les allocations d'orphelin peuvent être rétablies à partir de la date à laquelle cesse la cohabitation et pour laquelle la simple preuve de la cessation de celle-ci suffit.