Vertaling van "feit in beginsel " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

beginsel van gelijk loon voor gelijk werk | beginsel van gelijke beloning | beginsel van gelijke beloning van mannelijke en vrouwelijke werknemers voor gelijke arbeid | beginsel van gelijke beloning van mannelijke en vrouwelijke werknemers voor gelijke of gelijkwaardige arbeid
concept à travail égal, salaire égal | principe à travail égal, salaire égal | principe de l'égalité des rémunérations entre travailleurs masculins et travailleurs féminins pour un même travail | principe de l'égalité des rémunérations entre travailleurs masculins et travailleurs féminins pour un même travail ou un travail de même valeur | principe de l'égalité salariale

notoir feit | notoor feit | notorisch feit
fait notoire

nadeelberokkenend feit | schadeberokkenend feit
fait dommageable

Omschrijving: Dit zijn hoofdzakelijk geaccentueerde vormen van het normale ontwikkelingsverloop en geen verschijnselen die in kwalitatief opzicht op zichzelf abnormaal zijn. De diagnostische sleutel om het verschil te bepalen tussen de emotionele stoornissen met een specifiek begin op kinderleeftijd (F93.-) en de neurotische stoornissen (F40-F48) wordt gevormd door het feit dat de stoornissen al dan niet passen bij de ontwikkeling.
Définition: Exacerbation de tendances normales du développement plus que des phénomènes qualitativement anormaux en eux-mêmes. C'est essentiellement sur le caractère approprié au développement que repose la différenciation entre troubles émotionnels apparaissant spécifiquement dans l'enfance et troubles névrotiques (F40-F48).

Omschrijving: Een stoornis waarvan de nosologische validiteit niet vaststaat, gekenmerkt door hetzelfde type kwalitatieve stoornis van sociale interactie dat karakteristiek is voor autisme, samen met een beperkt, stereotiep, zich herhalend repertoire van interesses en activiteiten. Zij verschilt van autisme vooral op grond van het feit dat er geen algemene vertraging of achterstand in taal of cognitieve ontwikkeling bestaat. Deze stoornis gaat vaak samen met uitgesproken onhandigheid. De afwijkingen vertonen een sterke tendens aan te houden tot in adolescentie en volwassenheid. Psychotische episoden komen nu en dan voor op jong-volwassen leeftijd. | Neventerm: | autistische psychopathie | schizoïde stoornis op kinderleeftijd
Définition: Trouble de validité nosologique incertaine, caractérisé par une altération qualitative des interactions sociales réciproques, semblable à celle observée dans l'autisme, associée à un répertoire d'intérêts et d'activités restreint, stéréotypé et répétitif. Il se différencie de l'autisme essentiellement par le fait qu'il ne s'accompagne pas d'un déficit ou trouble du langage, ou du développement cognitif. Les sujets présentant ce trouble sont habituellement très malhabiles. Les anomalies persistent souvent à l'adolescence et à l'âge adulte. Le trouble s'accompagne parfois d'épisodes psychotiques au début de l'âge adulte. | Psychopathie autistique Trouble schizoïde de l'enfance

Omschrijving: Deze categorie omvat bepaalde gedragsstoornissen die niet onder andere categorieën zijn geclassificeerd. Ze worden gekenmerkt door herhalingen van handelingen zonder duidelijk beredeneerbare reden, die niet beheerst kunnen worden en doorgaans de belangen van de betrokkene zelf en die van andere mensen schaden. De betrokkene vertelt dat het gedrag samengaat met drang tot handelen. De oorzaak van deze stoornissen is onbegrepen en ze worden bij elkaar gegroepeerd op grond van het feit dat hun beschrijvingen in grote trekken overeenkomen, niet omdat er andere belangrijke overeenkomsten bekend zijn.
Définition: Cette catégorie comprend certains troubles du comportement qui ne peuvent pas être classés sous d'autres rubriques. Ils sont caractérisés par des actes répétés, sans motivation rationnelle claire, incontrôlables, et qui vont généralement à l'encontre des intérêts du sujet lui-même et de ceux d'autres personnes. Le sujet indique que son comportement est sous l'emprise d'impulsions à agir. La cause de ces troubles n'est pas connue. Ils ont été regroupés en raison de certaines similitudes dans leur tableau clinique, non parce qu'ils ont en commun d'autres caractéristiques importantes.

beginsel van niet-discriminatie
principe de non-discrimination

beginsel van de niet-terugwerkende kracht
principe de la non-rétroactivité

beginsel
principe

beginsel ne bis in idem
principe ne bis in idem

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier P.-Y. Dutilleux, onder voorzitterschap van voorzitter A. Alen, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 22 oktober 2014 in zake het openbaar ministerie tegen P.M. en L. D.V., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 4 november 2014, heeft de Correctionele Rechtbank Oost-Vlaanderen, afdeling Gent, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang met de artikelen 23 en 27 van de Grondwet en artikel 1 van het Aanvullend Protocol van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, in die interpretatie dat artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek er zich tegen verzet dat aan een rechtspersoon die is opgericht en in het rechtsverkeer optreedt ter verdediging van een collectief belang, zoals de bescherming van het leefmilieu of bepaalde bestanddelen ervan, een morele schadevergoeding wegens aantasting van het collectief belang waarvoor zij is opgericht wordt toegekend die verder gaat dan een symbolische vergoeding van 1 euro, enkel omwille van het feit dat elkeen belang zou hebben bij het behoud van het collectief belang dat die rechtspersoon verdedigt, terwijl elkeen, natuurlijk persoon of rechtspersoon, voor een zelfde schadeberokkenend feit in beginsel gerechtigd is op een schadeherstel dat in concreto wordt beoordeeld in functie van een volledige of integrale schadevergoeding ?
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet et R. Leysen, assistée du greffier P.-Y. Dutilleux, présidée par le président A. Alen, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par jugement du 22 octobre 2014 en cause du ministère public contre P.M. et L. D.V., dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 4 novembre 2014, le Tribunal correctionnel de Flandre orientale, division Gand, a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 1382 du Code civil viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés ou non avec les articles 23 et 27 de la Constitution et avec l'article 1 du Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme, dans l'interprétation selon laquelle l'article 1382 du Code civil s'oppose à ce qu'une personne morale qui a été créée et qui agit en vue de défendre un intérêt collectif, comme la protection de l'environnement ou de certains éléments de celui-ci, reçoive, pour atteinte à l'intérêt collectif pour lequel elle a été créée, un dédommagement moral qui dépasse le dédommagement symbolique d'un euro, pour la seule raison que chacun aurait intérêt au respect de l'intérêt collectif que défend cette personne morale, alors que toute personne physique ou morale a en principe droit, pour un même fait dommageable, à une réparation qui s'apprécie concrètement en fonction d'un dédommagement entier ou intégral ?

De verwijzende rechter vraagt het Hof of artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek een schending inhoudt van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 23 en 27 van de Grondwet en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in de interpretatie dat die bepaling zich ertegen verzet dat aan een rechtspersoon die is opgericht en in het rechtsverkeer optreedt ter verdediging van een collectief belang, zoals de bescherming van het leefmilieu of bepaalde bestanddelen ervan, een morele schadevergoeding wegens aantasting van het collectief belang waarvoor hij is opgericht wordt toegekend die verder gaat dan een symbolische vergoeding van 1 euro, enkel vanwege het feit dat elkeen belang zou hebben bij de vrijwaring van het collectief belang dat die rechtspersoon verdedigt, terwijl elkeen, natuurlijke persoon of rechtspersoon, voor eenzelfde schadeberokkenend feit in beginsel gerechtigd is op een schadeherstel dat in concreto wordt beoordeeld op grond van een volledige of integrale schadevergoeding.
Le juge a quo demande à la Cour si l'article 1382 du Code civil viole les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés ou non avec les articles 23 et 27 de la Constitution et avec l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme, dans l'interprétation selon laquelle cette disposition s'oppose à ce qu'une personne morale qui a été créée et qui agit en vue de défendre un intérêt collectif, comme la protection de l'environnement ou de certains éléments de celui-ci, reçoive, pour atteinte à l'intérêt collectif pour lequel elle a été créée, un dédommagement moral qui dépasse le dédommagement symbolique d'un euro, pour la seule raison que chacun aurait intérêt au respect de l'intérêt collectif que défend cette personne morale, alors que toute personne physique ou morale a en principe droit, pour un même fait dommageable, à une réparation qui s'apprécie concrètement en fonction d'un dédommagement entier ou intégral.

Daaruit volgt dat, in tegenstelling tot wat is aangegeven in de memorie van toelichting (blz. 7), als een in het buitenland gepleegd strafbaar feit bedoeld wordt bij een regel van internationaal verdrags- of gewoonterecht waardoor België is gebonden wanneer het krachtens die regel op enigerlei wijze wordt verplicht de zaak aan zijn bevoegde autoriteiten voor te leggen teneinde vervolging in te stellen, dit wil zeggen als ten aanzien van een strafbaar feit het beginsel « aut dedere, aut judicare » geldt en het niet gaat om één van de strafbare feiten bedoeld in de artikelen 6 tot 11 van de voornoemde Voorlopige Titel, de voorwaarde dat de dader in België moet worden gevonden niet van toepassing is (3) .
Il en résulte que, contrairement à ce qui est indiqué dans l'exposé des motifs (page 7), lorsqu'une infraction commise à l'étranger est visée par une règle de droit international conventionnelle ou coutumière liant la Belgique, lorsque cette règle lui impose, de quelque manière que ce soit, de soumettre l'affaire à ses autorités compétentes pour l'exercice des poursuites, en d'autres termes lorsqu'une infraction est concernée par le principe « aut dedere, aut judicare », et qu'il ne s'agit pas de l'une des infractions visées aux articles 6 à 11 du Titre préliminaire précité, la condition selon laquelle l'auteur doit être trouvé en Belgique ne trouve pas à s'appliquer (3) .

Hoewel de minderjarigen krachtens de wet van 8 april 1965 betreffende de jeugdbescherming, het ten laste nemen van minderjarigen die een als misdrijf omschreven feit hebben gepleegd en het herstel van de door dit feit veroorzaakte schade (hierna : Jeugdbeschermingswet) in beginsel schuldonbekwaam zijn en aldus niet kunnen worden veroordeeld, kunnen zij, krachtens die wet, « een als misdrijf omschreven feit » plegen en om die reden het voorwerp uitmaken van maatregelen die in die wet worden omschreven en die door de Jeugdrechtbank worden opgelegd.
Bien qu'en vertu de la loi du 8 avril 1965 relative à la protection de la jeunesse, à la prise en charge des mineurs ayant commis un fait qualifié infraction et à la réparation du dommage causé par ce fait (ci-après : la loi relative à la protection de la jeunesse), les mineurs soient en principe irresponsables et ne peuvent donc pas être condamnés, ils peuvent, en vertu de cette loi, commettre « un fait qualifié infraction » et faire l'objet pour cette raison de mesures décrites dans cette loi et imposées par le tribunal de la jeunesse.

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter E. De Groot, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 26 maart 2015 in zake de stad Antwerpen tegen de vzw « Cultureel Centrum Mehmet Akif », waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 15 april 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Antwerpen, afdeling Antwerpen, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt het artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 betreffende een vorderingsrecht inzake de bescherming van het leefmilieu juncto het artikel 194 Gemeentedecreet van 15 juli 2005 de artikelen 10 en 11 (gelijkheid en niet-discriminatie) en het artikel 23 (recht op juridische bijstand) van de Grondwet en het grondwettelijk beginsel van de bijstand door een vrij gekozen advocaat en in samenhang gelezen met het artikel 6 van het EVRM (rechten van verdediging) en het algemeen beginsel van het recht op verdediging, doordat, telkens wanneer een inwoner optreedt namens de gemeente en daartoe een eigen advocaat aanstelt om op te treden namens de gemeente, het College van burgemeester en schepenen ook het recht heeft om een eigen raadsman aan te stellen die evenwel enkel zou kunnen optreden ter ondersteuning van de inwoner, aangezien de gemeente de vrije beschikking is verloren over de rechten die het voorwerp van de vordering uitmaken, terwijl het feit dat de gemeente de vrije beschikking is verloren over de rechten die het voorwerp van de vordering uitmaken zich niet verzet tegen het gegeven dat de gemeente haar eigen visie over de vordering uiteenzet, aangezien zulks niet raakt aan het uitoefenen van die rechten door de inwoner ?
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet et R. Leysen, assistée du greffier F. Meersschaut, présidée par le président E. De Groot, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par jugement du 26 mars 2015 en cause de la ville d'Anvers contre l'ASBL « Cultureel Centrum Mehmet Akif », dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 15 avril 2015, le Tribunal de première instance d'Anvers, division Anvers, a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 1 de la loi du 12 janvier 1993 concernant un droit d'action en matière de protection de l'environnement juncto l'article 194 du décret communal du 15 juillet 2005 viole-t-il les articles 10 et 11 (égalité et non-discrimination) et l'article 23 (droit à l'aide juridique) de la Constitution et le principe constitutionnel de l'assistance d'un avocat librement choisi, et combinés avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme (droit de la défense) et avec le principe général du droit de défense, en ce que, chaque fois qu'un habitant agit au nom de la commune et désigne à cette fin un propre avocat pour agir au nom de la commune, le collège des bourgmestre et échevins a également le droit de désigner un propre conseil qui pourrait toutefois uniquement agir pour soutenir l'habitant, étant donné que la commune a perdu la libre disposition des droits qui font l'objet de l'action, alors que le fait que la commune a perdu la libre disposition des droits qui font l'objet de l'action ne s'oppose pas à la circonstance que la commune expose sa propre vision quant à l'action, étant donné que ceci n'affecte pas l'exercice de ces droits par l'habitant ?

Wanneer de dader van eenzelfde feit op een alternatieve wijze kan worden gestraft, zoals te dezen, heeft het Hof geoordeeld dat er in beginsel een parallellisme moet bestaan tussen de maatregelen van individualisering van de straf : wanneer voor dezelfde feiten de correctionele rechtbank een boete kan opleggen die minder bedraagt dan het wettelijk minimum indien verzachtende omstandigheden aanwezig zijn (artikel 85 van het Strafwetboek) of wanneer uitstel kan worden toegekend (wet van 29 juni 1964), moet het niet-strafgerecht, waarbij het beroep tegen de beslissing om een administratieve sanctie op te leggen aanhangig is gemaakt, in beginsel over dezelfde mogelijkheden van individualisering van de straf beschikken (arresten nrs. 40/97, 45/97, 128/99, 86/2007, 42/2009 en 44/2011).
Lorsque l'auteur d'un même fait peut être puni, comme en l'espèce, de manière alternative, la Cour a jugé qu'un parallélisme doit en principe exister entre les mesures d'individualisation de la peine : lorsque, pour les mêmes faits, le tribunal correctionnel peut infliger une amende inférieure au minimum légal s'il existe des circonstances atténuantes (article 85 du Code pénal) ou lorsqu'il peut accorder un sursis (loi du 29 juin 1964), la juridiction non pénale, saisie du recours dirigé contre la décision d'infliger une sanction administrative, doit en principe disposer des mêmes possibilités d'individualisation de la peine (arrêts n 40/97, 45/97, 128/99, 86/2007, 42/2009 et 44/2011).

De volgende van de zeven in aanmerking genomen beginselen kunnen worden vermeld : het feit dat elke dader van een internationaalrechtelijke misdaad daarvoor aansprakelijk is en kan worden gestraft (beginsel 1); de niet-bestraffing van de internationaalrechtelijke misdaden in het nationale recht heeft geen invloed op de aansprakelijkheid in het internationaal recht (beginsel 2); de hoedanigheid van staatshoofd of regeringsleider heeft geen invloed op de aansprakelijkheid in het internationaal recht (beginsel 3); de dader wordt in het internationaal recht niet ontheven van de aansprakelijkheid, wegens het bevel van de regering of van de meerdere, voor zover hij moreel het recht heeft om te kiezen (beginsel 4); en de opsomming van de misdaden tegen de vrede, oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid als internationaalrechtelijke misdaden (beginsel 6).
Parmi les sept Principes ainsi retenus, peuvent être cités: le fait que tout auteur d'un crime de droit international est responsable de ce chef et passible de chátiment (Principe 1 ); l'absence d'influence sur la responsabilité en droit international de la non punition des crimes de droit international en droit interne (Principe 2); l'absence d'incidence de la qualité de chef d'État ou de gouvernement sur la responsabilité en droit international (Principe 3); la non exonération de la responsabilité, en droit international, en raison de l'ordre du gouvernement ou du supérieur hiérarchique, pour autant que l'auteur ait eu moralement la faculté de choisir (Principe 4) et l'énumération, comme crimes de droit international, des crimes contre la paix, crimes de guerre et crimes contre l'humanité (Principe 6).

De volgende van de zeven in aanmerking genomen beginselen kunnen worden vermeld : het feit dat elke dader van een internationaalrechtelijke misdaad daarvoor aansprakelijk is en kan worden gestraft (beginsel 1); de niet-bestraffing van de internationaalrechtelijke misdaden in het nationale recht heeft geen invloed op de aansprakelijkheid in het internationaal recht (beginsel 2); de hoedanigheid van staatshoofd of regeringsleider heeft geen invloed op de aansprakelijkheid in het internationaal recht (beginsel 3); de dader wordt in het internationaal recht niet ontheven van de aansprakelijkheid, wegens het bevel van de regering of van de meerdere, voor zover hij moreel het recht heeft om te kiezen (beginsel 4); en de opsomming van de misdaden tegen de vrede, oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid als internationaalrechtelijke misdaden (beginsel 6).
Parmi les sept Principes ainsi retenus, peuvent être cités: le fait que tout auteur d'un crime de droit international est responsable de ce chef et passible de chátiment (Principe 1); l'absence d'influence sur la responsabilité en droit international de la non punition des crimes de droit international en droit interne (Principe 2); l'absence d'incidence de la qualité de chef d'État ou de gouvernement sur la responsabilité en droit international (Principe 3); la non exonération de la responsabilité, en droit international, en raison de l'ordre du gouvernement ou du supérieur hiérarchique, pour autant que l'auteur ait eu moralement la faculté de choisir (Principe 4) et l'énumération, comme crimes de droit international, des crimes contre la paix, crimes de guerre et crimes contre l'humanité (Principe 6).

Omwille van het feit dat de regel in artikel 70 van de Grondwet, zoals de toelichting duidelijk weergeeft, enkel het beginsel bevat wanneer het mandaat van de senator eindigt, en dat er andere uitzonderingen bestaan op dit beginsel dan het door de Raad van State aangehaalde artikel 195, lid 2, van de Grondwet (artikel 95, vrijwillig ontslag, overlijden), hebben de indieners er uitdrukkelijk voor geopteerd om niet te verwijzen naar de uitzonderingen in het dispositief.
Par suite du fait que la règle de l'article 70 de la Constitution, comme les développements le reflètent clairement, ne concerne que le principe de la fin du mandat du sénateur, et qu'il existe d'autres exceptions à ce principe que l'article 195, alinéa 2, de la Constitution, cité par le Conseil d'État (article 95, démission volontaire, décès), les auteurs ont explicitement choisi de ne pas faire référence aux exceptions dans le dispositif.