Vertaling van "februari 1997 blijkt " (Nederlands → Frans) :

Niettemin brengt de uitoefening van de vrijheid van meningsuiting, zoals blijkt uit de bewoordingen van artikel 10.2 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, bepaalde plichten en verantwoordelijkheden met zich mee (EHRM, 4 december 2003, Gündüz t. Turkije, § 37), onder meer de principiële plicht bepaalde grenzen « die meer bepaald de bescherming van de goede naam en de rechten van anderen nastreven » niet te overschrijden (EHRM, 24 februari 1997, De Haes en Gijsels t. België, § 37; 21 januari 1999, Fressoz en Roire t. Frankrijk, § 45; 15 juli 2003, Ernst e.a. t. België, § 92).
Ainsi qu'il ressort des termes de l'article 10.2 de la Convention européenne des droits de l'homme, l'exercice de la liberté d'expression implique néanmoins certaines obligations et responsabilités (CEDH, 4 décembre 2003, Gündüz c. Turquie, § 37), notamment le devoir de principe de ne pas franchir certaines limites « tenant notamment à la protection de la réputation et aux droits d'autrui » (CEDH, 24 février 1997, De Haes et Gijsels c. Belgique, § 37; CEDH, 21 janvier 1999, Fressoz et Roire c. France, § 45; CEDH, 15 juillet 2003, Ernst e.a. c. Belgique, § 92).

Trekken wij een vergelijking met de andere Lid-Staten en maken wij daarbij een nauwkeuriger analyse van de cijfers zoals die uit het laatste verslag van de Europese Commissie (februari 1997) naar voren komen, dan blijkt dat ­ wanneer de twee Lid-Staten die het best presteren, alsook de twee die het minst goed presteren, buiten beschouwing worden gelaten ­ het omzettingspercentage voor de meeste Lid-Staten tussen 89 % en 94 % schommelt.
À titre de comparaison par rapport aux autres États membres, une analyse plus fine des chiffres tels qu'ils ressortent du dernier rapport de la Commission européenne (février 1997) montre que, faisant abstraction aussi bien des deux États membres les plus performants que des deux États membres les moins performants, la grande majorité des États membres répondent à un taux de transposition variant entre 89 % et 94 %.

Ondanks deze duidelijke intentieverklaring van de wetgever, blijkt dat het Hof van Cassatie blijft vasthouden aan een tekstuele uitlegging van dit artikel, eerder dan aan de geest ervan (cf. arrest d. d. 5 januari 1996 met noot van de heer Laenens, alsook de analyse van professor De Corte, « Het formalisme in het procesrecht, een factor van ongeloofwaardigheid », Vlaams jurist vandaag, februari 1997, zie bijlage 2).
Malgré cette déclaration d'intention claire du législateur, il s'avère que la Cour de cassation persiste à donner de cet article une interprétation textuelle, au lieu d'en respecter l'esprit (cf. l'arrêt du 5 janvier 1996, avec la note de M. Laenens, ainsi que l'analyse du professeur De Corte, « Het formalisme in het procesrecht, een factor van ongeloofwaardigheid », Vlaams jurist vandaag, février 1997, voir l'annexe 2).

De Financial Times van 18 februari 1997 heeft hierover een vrij leerrijke analyse van J.P. Morgan gepubliceerd waaruit blijkt dat net als voor Frankrijk en Duitsland de toetreding van België als vaststaand wordt beschouwd.
Le Financial Times du 18 février 1997 a publié à ce sujet une analyse assez édifiante de J.P. Morgan, dont il ressort que tout comme pour la France et l'Allemagne, la participation de la Belgique est considérée comme sûre à 100 %.

Ondanks deze duidelijke intentieverklaring van de wetgever, blijkt dat het Hof van Cassatie blijft vasthouden aan een tekstuele uitlegging van dit artikel, eerder dan aan de geest ervan (cf. arrest d.d. 5 januari 1996 met noot van de heer Laenens, alsook de analyse van professor De Corte, « Het formalisme in het procesrecht, een factor van ongeloofwaardigheid », Vlaams jurist vandaag, februari 1997, zie bijlage 2).
Malgré cette déclaration d'intention claire du législateur, il s'avère que la Cour de cassation persiste à donner de cet article une interprétation textuelle, au lieu d'en respecter l'esprit (cf. l'arrêt du 5 janvier 1996, avec la note de M. Laenens, ainsi que l'analyse du professeur De Corte, « Het formalisme in het procesrecht, een factor van ongeloofwaardigheid », Vlaams jurist vandaag, février 1997, voir l'annexe 2).

Uit artikel 2, tweede lid, 2°, van het decreet van 23 oktober 2009 - dat artikel 2, eerste lid, van hetzelfde decreet expliciteert in zoverre het verwijst naar artikel 62, § 1, 7°, van het decreet van 25 februari 1997 - blijkt dat de Franstalige scholen en de afdelingen ervan in de « taalgrensgemeenten » van het Nederlandse taalgebied de door de Vlaamse Gemeenschap ingerichte controle van de inspectie die in die bepaling wordt beoogd, moeten aanvaarden en toelaten.
Il ressort de l'article 2, alinéa 2, 2°, du décret du 23 octobre 2009 - qui explicite l'article 2, alinéa 1, du même décret en ce qu'il renvoie à l'article 62, § 1, 7°, du décret du 25 février 1997 - que les écoles francophones et leurs sections établies dans les « communes de la frontière linguistique » de la région de langue néerlandaise doivent accepter et permettre le contrôle de l'inspection organisé par la Communauté flamande visé par cette disposition.

In ieder geval blijkt het koninklijk besluit van 7 december 2001 tot vaststelling van de lijst van dieren die mogen worden gehouden, de besluiten van 9 juli 1999 en van 17 februari 1997 niet te hebben opgeheven.
En tout état de cause, l'arrêté royal du 7 décembre 2001 fixant la liste des animaux qui peuvent être détenus ne semble pas avoir abrogé les arrêtés du 9 juillet 1999 et du 17 février 1997.

« doordat het bestreden koninklijk besluit van 4 februari 1997 en de bekrachtigingswet van 26 juni 1997, die zich de inhoud ervan toe-eigent, onregelmatig zijn om reden dat niet uit de aanhef van het koninklijk besluit van 4 februari 1997 blijkt dat het daadwerkelijk is onderworpen aan het advies van het ' Beheerscomité van de sociale zekerheid ' waarin artikel 15 van de voormelde wet van 25 april 1963 voorziet en er bijgevolg alle redenen toe bestaan om aan te nemen dat het niet aan die substantiële formaliteit werd onderworpen, hetgeen inhoudt dat het koninklijk besluit niet zou kunnen worden beschouwd als zijnde één van die besluiten genomen krachtens de voormelde wet in de zin van artikel 51, § 1, ervan, zodat de bekrachtigingswet van 26 juni 1997 niet zou kunnen worden aangezien als één van de wetten bedoeld in het voormelde artikel 51, § 1, van diezelfde wet van 26 juli 1996, hetgeen ertoe leidt dat moet worden gesteld dat het doel van de bekrachtigingswet van 26 juni 1997 enkel erin kan bestaan met terugwerkende kracht de onwettigheid van het koninklijk besluit van 4 februari 1997 te dekken op een ogenblik waarop het laatstgenoemde overigens het voorwerp uitmaakte van een geschil tot betwisting van de wettigheid ervan, voor de afdeling administratie van de Raad van State aanhangig gemaakt door de huidige verzoekster ».
« En ce que l'arrêté royal attaqué du 4 février 1997 et la loi de confirmation du 26 juin 1997 qui s'en approprie le contenu sont irréguliers pour le motif qu'il ne résulte pas du préambule de l'arrêté royal du 4 février 1997 qu'il a effectivement été soumis à l'avis du " Comité de gestion de la sécurité sociale " prévu à l'article 15 de la loi du 25 avril 1963 précitée et que partant, il y a tout lieu de croire qu'il n'a pas été soumis à cette formalité substantielle, ce qui implique que l'arrêté royal ne saurait être considéré comme un de ces arrêtés pris en vertu de ladite loi au sens de son article 51, § 1, en manière telle que la loi de confirmation du 26 juin 1997 ne saurait être regardée comme une des lois visées audit article 51, § 1, de cette même loi du 26 juillet 1996, ce qui conduit à devoir considérer que l'objet de la loi de confirmation du 26 juin 1997 ne peut être que de couvrir rétroactivement l'illégalité de l'arrêté royal du 4 février 1997 à un moment où, par ailleurs, ce dernier était l'objet d'un litige contestant sa légalité, porté devant la section d'administration du Conseil d'Etat par l'actuelle requérante ».

Volgens de Ministerraad blijkt dat even uitdrukkelijk uit het advies van 6 februari 1997 (nr. L. 26.041/2) van de afdeling wetgeving van de Raad van State als uit de memorie van toelichting bij het ontwerp van de bestreden wet (Parl. St., Senaat, 1996-1997, nr. 1-571/1, pp. 2-6).
Selon le Conseil des ministres, c'est ce qui ressort explicitement de l'avis du 6 février 1997 (n° L. 26.041/2) de la section de législation du Conseil d'Etat comme de l'exposé des motifs du projet dont est issue la loi entreprise (Doc. parl., Sénat, 1996-1997, n° 1-571/1, pp. 2-6).

(27) Overwegende dat het Verenigd Koninkrijk op 25 februari 1997 bij de Commissie een eerste voorstel heeft ingediend voor een "Export Certified Herds Scheme" (Regeling betreffende voor uitvoer erkende beslagen); dat het Wetenschappelijk Veterinair Comité tijdens zijn vergadering van 11 juni 1997 tot de gevolgtrekking is gekomen dat het voorstel ontoereikend was; dat het Verenigd Koninkrijk op 1 juli 1997 een gewijzigd voorstel heeft ingediend; dat het Wetenschappelijk Veterinair Comité op 17 september 1997 over het gewijzigde voorstel advies heeft uitgebracht, waarin wordt gesteld dat de voornaamste hinderpaal om de regeling voor het gehele grondgebied van het Verenigd Koninkrijk goed te keuren, erin bestaat dat niet in een alomvattend computersysteem, met bijbehorende databank, voor de registratie van verplaatsingen van en voor de tracering van levende runderen in Groot-Brittannië is voorzien, maar dat er in Noord-Ierland wel een adequaat systeem blijkt te bestaan; dat het comité voorts heeft geconcludeerd dat op verzoek van de bevoegde diensten van de Commissie in de regeling op ondergeschikte punten geringe wijzigingen kunnen worden aangebracht teneinde aan de voorschriften inzake certificering en controle te voldoen; dat het Voedsel- en Veterinair Bureau van 3 tot en met 7 november 1997 in Noord-Ierland een haalbaarheidsinspectie heeft uitgevoerd; dat het Verenigd Koninkrijk ermee heeft ingestemd om overeenkomstig de aanbevelingen gedaan op basis van die inspectie, verdere verbeteringen aan te brengen; dat het bijgevolg passend is het verbod op verzending van producten van in Noord-Ierland geslachte runderen gedeeltelijk op te heffen;
(27) considérant que le Royaume-Uni a présenté une première proposition de programme concernant les troupeaux autorisés à l'exportation le 25 février 1997; que le comité scientifique vétérinaire a conclu, lors de sa réunion du 11 juin 1997, que cette proposition n'était pas adéquate; que le Royaume-Uni a présenté une proposition modifiée en date du 1er juillet 1997; que le comité scientifique vétérinaire a émis un avis sur cette proposition le 17 septembre 1997 déclarant que le principal obstacle à l'approbation du programme pour l'ensemble du territoire du Royaume-Uni était l'absence de système global informatisé de mouvement et de traçage et d'une base de données associée pour les bovins vivants en Grande-Bretagne, mais qu'un système adéquat semblait exister en Irlande du Nord; que par ailleurs, le comité a conclu que de petites modifications pouvaient être apportées à des aspects mineurs du programme à la demande des services compétents de la Commission afin de répondre aux exigences en matière de certification ou de contrôle; que l'Office alimentaire et vétérinaire a effectué un contrôle de faisabilité en Irlande du Nord entre le 3 et le 7 novembre 1997; que le Royaume-Uni a accepté de procéder à des améliorations supplémentaires conformément aux recommandations formulées à la suite de cette inspection; que, en conséquence, une levée partielle de l'interdiction d'expédition de produits obtenus à partir de bovins abattus en Irlande du Nord est appropriée;