Dit zou er immers op neerkomen dat een ongelijke situatie vervangen wordt door een andere : onze samenleving is immers niet verdeeld in behoeftigen en niet-behoeftigen en de omvang van de expeditierechten (maximaal 100 000 frank ofwel het dubbele van het nettosalaris van een onderwijzer die in de helft van carrière is) kan een remmende of in ieder geval beperkende uitwerking hebben op personen die, zonder daarom behoeftig te zijn, een relatief laag inkomen hebben.
Ce serait remplacer une inégalité par une autre : notre société n'est pas partagée entre indigents et non indigents, et l'obligation de payer des droits d'expédition (dont le maximum atteint quand même 100 000 francs, soit le double du traitement net d'un instituteur en milieu de carrière, par exemple) peut exercer un effet dissuasif ou, en tout cas, limitatif, sur des personnes qui, sans être indigentes, ne jouissent que de revenus relativement réduits.
