Vertaling van "europees gerechtshof een arrest geveld waarin " (Nederlands → Frans) :

Op 12 december jongstleden heeft de vijfde kamer van het Europees Gerechtshof een arrest geveld waarin ons land wordt veroordeeld voor de wijze waarop het de verhoogde belastingvrije som voor kinderen ten laste toekent: “Artikel 49 VWEU dient aldus te worden uitgelegd dat het zich verzet tegen de toepassing van een belastingregeling van een lidstaat als die welke in het hoofdgeding aan de orde is, die tot gevolg heeft dat een echtpaar dat in die staat woont en zowel in die staat als in een andere lidstaat inkomsten verwerft, daadwerkelijk een bepaald belastingvoordeel verliest als gevolg van de wijze waarop dit voordeel wordt aangerekend, terwijl dit echtpaar dat voordeel wel zou krijgen indien de echtgenoot met de hoogste inkomsten niet zijn volledig inkomen in een andere lidstaat zou verwerven”.
Le 12 décembre dernier, la cinquième chambre de la Cour de justice européenne a rendu un arrêt qui condamne notre pays dans sa méthode d'imputation de la majoration de quotité exemptée d'impôt pour enfant(s) à charge : " L'article 49 TFUE doit être interprété en ce sens qu'il s'oppose à l'application d'une réglementation fiscale d'un État membre, telle que celle en cause au principal, ayant pour effet de priver un couple résidant dans cet État et percevant à la fois des revenus dans ledit État et dans un autre État membre du bénéfice effectif d'un avantage fiscal déterminé, en raison de ses modalités d'imputation, alors que ce couple en bénéficierait si le conjoint ayant les revenus les plus importants ne percevait pas l'intégralité de ses revenus dans un autre État membre”.

Ondertussen heeft het Hof van Cassatie op 30 september 2015 in de kort geding procedure een arrest geveld, waarin zij stelt dat de middelen in cassatie niet gegrond zijn, zodat men terugvalt op het arrest van het Hof van Beroep te Brussel van 21 februari 2014, waar het Hof verklaard heeft dat het niet tot haar bevoegdheid behoort om over een dergelijke vordering van SIMIM en PLAYRIGHT te oordelen.
Entre-temps, la Cour de Cassation a rendu un arrêt le 30 septembre 2015 dans la procédure en référé, dans lequel elle juge que les moyens en cassation ne sont pas fondés, de sorte que l'on retombe sur l'arrêt de la Cour d'Appel de Bruxelles du 21 février 2014, dans lequel la Cour a déclaré qu'il ne relève pas de sa compétence de se prononcer sur une telle action de SIMIM et PLAYRIGHT.

Op 12 februari 2015 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie een arrest geveld waarin het oordeelt dat het vakantiegeld, de dagvergoeding en de reistijdvergoeding deel uitmaken van het minimumloon van lokale werknemers, dat ook dient te worden betaald aan gedetacheerde werknemers uit een andere Europese lidstaat (Zaak C-396/13).
La Cour de Justice de l'Union Européenne a rendu ce 12 février 2015 un arrêt dans lequel elle a jugé que le pécule de vacances et les indemnités journalières et de trajet font partie du salaire minimal de travailleurs locaux qui doit également être payé aux travailleurs détachés originaires d'un autre pays de l'Union européenne (Aff. C-396/13).

De derde kamer van het Hof van justitie van de Europese Gemeenschappen in Luxemburg heeft op 8 februari 1996, in de zaak C149/94, een arrest geveld waarin wordt gesteld dat richtlijn 79/409/EEG van de Raad van 2 april 1979 betreffende het behoud van alle vogelsoorten die van nature in het wild leven op het grondgebied van de Lid-Staten niet van toepassing is op vogels die in gevangenschap geboren en gekweekt zijn.
La troisième chambre de la Cour de justice des Communautés européennes de Luxembourg a arrêté le 8 février 1996, affaire C149/94 que la directive 79/409/CEE du Conseil du 2 avril 1979, relative à la conservation de toutes les espèces d'oiseaux vivant naturellement à l'état sauvage sur le territoire des États membres n'était pas applicable aux oiseaux nés et élevés en captivité.

De derde kamer van het Hof van justitie van de Europese Gemeenschappen in Luxemburg heeft op 8 februari 1996, in de zaak C149/94, een arrest geveld waarin wordt gesteld dat richtlijn 79/409/EEG van de Raad van 2 april 1979 betreffende het behoud van alle vogelsoorten die van nature in het wild leven op het grondgebied van de lidstaten niet van toepassing is op vogels die in gevangenschap geboren en gekweekt zijn.
La troisième chambre de la Cour de justice des Communautés européennes de Luxembourg a arrêté le 8 février 1996, affaire C149/94 que la directive 79/409/CEE du Conseil du 2 avril 1979, relative à la conservation de toutes les espèces d'oiseaux vivant naturellement à l'état sauvage sur le territoire des États membres n'était pas applicable aux oiseaux nés et élevés en captivité.

De kamer van inbeschuldigingstelling bij het Hof van Beroep te Bergen heeft op 10 april 2003 evenwel een arrest geveld waarin geoordeeld werd dat de verschijning van de gedetineerde voor de raadkamer via videoconferentie onwettig was.
La chambre des mises en accusation près la Cour d'appel de Mons a toutefois rendu un arrêt, le 10 avril 2003, aux termes duquel la comparution par vidéoconférence du détenu devant la chambre du conseil était jugée illégale.

Het Grondwettelijk Hof heeft een arrest geveld waarin het stelt dat in principe geen enkele uitspraak op zich veroordeelbaar is.
La Cour Constitutionnelle a rendu un arrêt dans lequel il énonce le principe qu'aucun propos est en soi condamnable.

Onlangs heeft het Europees Hof van Justitie een arrest geveld. De zaak kadert rond de vennootschap Brisal, een Portugese beheerder van autosnelwegen.
La Cour de justice de l'Union européenne a récemment statué dans une affaire concernant l'entreprise portugaise Brisal, gestionnaire d'autoroutes.

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 6 mei 2015 in zake K.F. tegen P.P. en D.H., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 18 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 318 van het Burgerlijk Wetboek, in zoverre het bepaalt dat de vordering van de man die het vaderschap van het kind opeist, moet worden ingesteld binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat hij de vader van het kind is, de artikelen 10, 11 en 22bis van de Grondwet, en zelfs andere supranationale wettelijke bepalingen zoals met name het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (artikel 8 ervan), doordat het de niet binnen de wettelijke termijn ingestelde vordering tot betwisting van het vaderschap als absolute grond van niet-ontvankelijkheid instelt, zonder dat de rechter bij wie een dergelijke vordering aanhangig is gemaakt, de mogelijkheid heeft om te beoordelen of de biologische waarheid, rekening houdend met de aanwezige belangen (en in het bijzonder het hogere en primordiale belang van het kind) en met het gedrag van de partijen, niet moet samenvallen met de door het betrokken kind beleefde socioaffectieve werkelijkheid, in een casus waarin nooit enige band, welke dan ook, tussen het kind en zijn wettelijke vader heeft bestaan, noch thans bestaat (het kind is geboren en werd opgevoed binnen een gezinskern die meer bepaald uit zijn moeder en zijn biologische vader bestond voordat die uit elkaar gingen), waardoor in feite een verkeerde en volkomen onnatuurlijke afstamming wordt bekrachtigd en beperkte rechten worden toegekend aan de biologische vader, die alleen een recht op persoonlijk contact kan eisen terwijl hij in werkelijkheid vrijwe ...
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet et R. Leysen, assistée du greffier F. Meersschaut, présidée par le président J. Spreutels, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par jugement du 6 mai 2015 en cause de K.F. contre P.P. et D.H., dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 18 mai 2015, le Tribunal de première instance de Namur, division Namur, a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 318 du Code civil, en ce qu'il prescrit que l'action de celui qui revendique la paternité de l'enfant doit être intentée dans l'année de la découverte qu'il est le père de l'enfant, ne viole-t-il pas les articles 10, 11 et 22bis de la Constitution, voire d'autres dispositions légales supranationales telles notamment la Convention européenne des droits de l'homme (en son article 8), en ce qu'il érige en fin de non-recevoir absolue l'action en contestation de paternité non intentée dans le délai légal, sans possibilité pour le juge saisi de pareille demande d'apprécier si, compte tenu des intérêts en présence (et singulièrement l'intérêt supérieur et primordial de l'enfant) et du comportement des parties, la vérité biologique ne doit pas coïncider avec la réalité socio-affective vécue par l'enfant concerné, dans une espèce où il n'a jamais existé et n'existe actuellement aucun lien généralement quelconque entre l'enfant et son père légal (l'enfant est né et a été élevé au sein d'une cellule familiale composée notamment de sa mère et de son père biologique, avant qu'ils ne se séparent), ce qui mène à entériner en fait une filiation erronée et purement artificielle et à reconnaître des droits limités au père biologique, cantonné à pouvoir seulement revendiquer un droit aux relations personnelles, alors qu'en réalité, il exerce un hébergement de l'enfant qu'il convient de qualifier de matériel quasiment exclusif (la mère le rencontrant via un espace-rencontres) et ' une a ...

De Raad beschouwt als achterstand het aantal beroepen waarin nog geen arrest is geveld binnen de drie maanden na indiening.
Le Conseil considère comme arriéré le nombre de recours pour lesquels un arrêt n'est pas prononcé dans les trois mois après l'introduction du recours.