Traduction de «duitsland geen hogere belasting heeft hoeven » (Néerlandais → Français) :

58. De Belgische regering kan evenmin stellen dat de in het hoofgeding aan de orde zijnde belastingregeling geen beperking van de vrijheid van vestiging vormt omdat Imfelds belastingsituatie geenszins is verslechterd doordat hij zijn recht op vestiging heeft uitgeoefend, aangezien, ten eerste, hij in Duitsland geen hogere belasting heeft hoeven betalen dan hij zou hebben moeten doen in België en, ten tweede, zijn persoonlijke en gezinssituatie in Duitsland in aanmerking is genomen zodat het Koninkrijk België van iedere verplichting dienaangaande zou zijn ontslagen.
58. Le gouvernement belge ne saurait pas davantage faire valoir que la réglementation fiscale en cause au principal n'est pas constitutive d'une restriction à la liberté d'établissement car l'exercice par M. Imfeld de sa liberté d'établissement n'aurait en rien aggravé sa situation fiscale, dans la mesure où, d'une part, il n'aurait pas eu à acquitter, en Allemagne, un impôt supérieur à celui qu'il aurait acquitté en Belgique et où, d'autre part, sa situation personnelle et familiale aurait été prise en compte en Allemagne, de sorte que le Royaume de Belgique serait entièrement libéré de toute obligation à cet égard.

De in artikel 154, § 2, van het WIB 1992 bedoelde bijkomende vermindering van de belasting op pensioenen heeft tot gevolg dat geen enkele belasting verschuldigd is op de pensioenen die niet hoger zijn dan een maximumbedrag dat op één lijn is gebracht met dat van de wettelijke werkloosheidsuitkeringen.
La réduction supplémentaire d'impôt sur les pensions visée à l'article 154, § 2, du CIR 1992 a pour conséquence qu'aucun impôt n'est dû sur les pensions qui ne dépassent pas un montant maximum aligné sur celui des allocations de chômage légales.

Art. — Als het Hof van Cassatie vaststelt dat het hoger beroep niet binnen de door de wet bepaalde termijnen is ingesteld of dat het betrekking heeft op een arrest waartegen geen hoger beroep kan worden ingesteld, geeft het aan dat er geen grond is om een hof van assisen aan te wijzen dat ermee wordt belast uitspraak te doen in hoger beroep».
Art. — Si la Cour de cassation constate que l'appel n'a pas été formé dans les délais prévus par la loi ou porte sur un arrêt qui n'est pas susceptible d'appel, elle dit n'y avoir pas lieu à désignation d'une cour d'assises chargée de statuer en appel».

— Als het Hof van Cassatie vaststelt dat het hoger beroep niet binnen de door de wet bepaalde termijnen is ingesteld of dat het betrekking heeft op een arrest waartegen geen hoger beroep kan worden ingesteld, geeft het aan dat er geen grond is om een hof van assisen aan te wijzen dat ermee wordt belast uitspraak te doen in hoger beroep».
— Si la Cour de cassation constate que l'appel n'a pas été formé dans les délais prévus par la loi ou porte sur un arrêt qui n'est pas susceptible d'appel, elle dit n'y avoir pas lieu à désignation d'une cour d'assises chargée de statuer en appel».

Art. 392. — Als het Hof van Cassatie vaststelt dat het hoger beroep niet binnen de door de wet bepaalde termijnen is ingesteld of dat het betrekking heeft op een arrest waartegen geen hoger beroep kan worden ingesteld, geeft het aan dat er geen grond is om een hof van assisen aan te wijzen dat ermee wordt belast uitspraak te doen in hoger beroep.
Art. 392. — Si la Cour de cassation constate que l'appel n'a pas été formé dans les délais prévus par la loi ou porte sur un arrêt qui n'est pas susceptible d'appel, elle dit n'y avoir pas lieu à désignation d'une cour d'assises chargée de statuer en appel.

De Commissie merkt ook op dat Duitsland geen informatie heeft verstrekt waaruit blijkt dat de richtlijn kinderen geen adequate bescherming biedt of dat de Duitse maatregelen een hoger niveau van bescherming bieden.
De plus, la Commission constate que l’Allemagne n’a fourni aucun élément démontrant que la directive n’offre pas un niveau approprié de protection des enfants, ni que les mesures allemandes garantiraient un niveau de protection plus élevé.

De Commissie merkt ook op dat Duitsland geen informatie heeft verstrekt waaruit blijkt dat de Duitse maatregelen een hoger niveau van bescherming zouden bieden.
En outre, la Commission note que l’Allemagne n’a fourni aucun élément de preuve démontrant que les mesures allemandes notifiées garantiraient un niveau de protection plus élevé.

Indien de spaarbank een maand na het verstrijken van de verlengde afstotingsperiode nog geen bindende verkoopovereenkomst heeft gesloten, stelt de Bondsrepubliek Duitsland twee of meer kandidaten voor de functie van met de afstoting belaste trustee ter goedkeuring voor aan de Commissie en vermeldt daarbij aan welke kandidaat zij de voorkeur geeft.
Si, un mois avant l’expiration du délai de cession prolongé, la Sparkasse n’a toujours pas conclu de contrat de vente ferme, la République fédérale d’Allemagne soumet pour approbation à la Commission les noms de deux ou plusieurs personnes susceptibles d’exercer la fonction de mandataire chargé de la cession et indique la ou les personnes qui ont sa préférence.

De beweringen van de minister tijdens de totstandkoming van de wet, volgens welke de wijziging als enig doel zou hebben de stelling van de administratie (volgens welke de verdoken winsten moeten worden gelijkgesteld met geheime commissielonen die tegen 300 pct. worden belast) te bevestigen en dus in feite geen wijziging zou inhouden, kunnen door de verzoekende partij niet worden aanvaard : zij is van oordeel dat de aangevochten wet geen interpretatieve wet is en dat, in tegenstelling met wat de minister heeft beweerd, de rechtspraak geen recente evolutie heeft ondergaan die ertoe zou leiden te eisen dat de administratie (die de in het geding zijnde aanslag wilde opleggen) zou bewijzen dat er een verdoken meerwinst is (een verwezenlijkte winst die hoger ligt dan de aangegeven winst) en dat die winst uit het vermogen van de vennootschap is verdwenen en heeft gediend voor uitgaven bedoeld in artikel 57 van het W.I. B.
Les affirmations du ministre lors de l'élaboration de la loi, selon lesquelles la modification aurait pour seul objet de confirmer la thèse de l'administration (selon laquelle les bénéfices dissimulés sont à assimiler à des commissions occultes taxées à 300 p.c) et ne constituerait donc pas, en fait, une modification, ne peuvent être admises par la requérante : elle estime que la loi attaquée n'est pas une loi interprétative et que, contrairement à ce qu'a soutenu le ministre, la jurisprudence n'a pas connu d'évolution récente qui aboutirait à exiger de l'administration (qui entendait imposer la cotisation en cause) qu'elle prouve qu'il existe un bénéfice dissimulé (un bénéfice réalisé supérieur au bénéfice déclaré) et que ce bénéfice a quitté le patrimoine de la société et a servi à des dépenses visées à l'article 57 du C. I. R.