Vertaling van "door het hof van cassatie gehanteerde procedure " (Nederlands → Frans) :

In het raam van het onderhavige wetsvoorstel en voor een goed begrip van de thans door het Hof van Cassatie gehanteerde procedure, wensen wij te verwijzen naar een aantal belangrijke passages uit het arrest Debeffe.
Dans le cadre de la présente proposition de loi et pour la bonne compréhension de la procédure actuellement suivie par la Cour de cassation, nous tenons à citer un certain nombre de passages importants de l'arrêt Debeffe.

Mevrouw de T' Serclaes herinnert eraan dat de tekst van het wetsvoorstel houdende het wetboek van IPR opgesteld is door universiteitsprofessoren en dat de criteria van artikel 57 dezelfde zijn als die welke in de huidige rechtspraak van het Hof van Cassatie gehanteerd worden.
Mme de T' Serclaes précise que le texte de la proposition de loi créant le code de DIP a été rédigé par des professeurs d'université et que les critères utilisés dans l'article 57 sont repris de la jurisprudence actuelle de la Cour de cassation.

Moerman, E. Derycke en F. Daoût, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij arrest van 26 november 2014 in zake Khalid Oussaih, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 12 december 2014, heeft het Hof van Cassatie de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 2 van het koninklijk besluit nr. 236 van 20 januari 1936 tot vereenvoudiging van sommige vormen van de strafvordering ten opzichte van de gedetineerden, bekrachtigd bij de wet van 4 mei 1936, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 6 en 13 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, in zoverre een beklaagde die bij verstek is veroordeeld en zich in een strafinrichting in hechtenis bevindt, enkel verzet kan doen tegen de veroordelingen in strafzaken die zijn uitgesproken door de hoven van beroep, de correctionele rechtbanken en de politierechtbanken, door middel van een verklaring aan de attaché-gevangenisdirecteur of adviseur-gevangenisdirecteur van de strafinrichting of aan zijn gemachtigde, op voorwaarde dat hij het vereiste bedrag om de kosten van de akte van deurwaarder te dekken niet in zijn bezit heeft, terwijl, krachtens artikel 1 van de wet van 25 juli 1893 betreffende de aantekening van beroep of van voorziening in cassatie van gevangenzittende of geïnterneerde personen, in de strafinrichtingen de verklaringen van hoger beroep of van voorziening in verbreking in strafzaken onbeperkt kunnen worden gedaan aan de bestuurders van die inrichtingen of aan hun gemachtigde door de personen die erin opgesloten zijn ?
Moerman, E. Derycke en F. Daoût, assistée du greffier F. Meersschaut, présidée par le président J. Spreutels, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par arrêt du 26 novembre 2014 en cause de Khalid Oussaih, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 12 décembre 2014, la Cour de cassation a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 2 de l'arrêté royal n° 236 du 20 janvier 1936 simplifiant certaines formes de la procédure pénale à l'égard des détenus, confirmé par la loi du 4 mai 1936, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, lus isolément ou combinés avec les articles 6 et 13 de la Convention de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales, dans la mesure où un prévenu condamné par défaut et détenu dans un établissement pénitentiaire ne peut faire opposition aux condamnations pénales prononcées par les cours d'appel, les tribunaux correctionnels et les tribunaux de police, par déclaration à l'attaché-directeur ou au conseiller-directeur de prison de l'établissement pénitentiaire ou à son délégué, qu'à la condition de ne pas être détenteur de la somme nécessaire pour couvrir les frais d'acte d'huissier, alors que, en vertu de l'article 1 de la loi du 25 juillet 1893 relative aux déclarations d'appel et de recours en cassation des personnes détenues ou internées, dans les établissements pénitentiaires, les déclarations d'appel ou de recours en cassation en matière pénale peuvent être faites sans restriction aux directeurs de ces établissements ou à leur délégué par les personnes qui y sont détenues ?

- Samenstelling De Adviescommissie voor de benoemingen voor de advocaten bij het Hof van Cassatie is samengesteld als volgt : 1° zijn door de "Ordre des barreaux francophones et germanophone" aangewezen tot : - gewoon lid : de heer François Glansdorff, advocaat, oud-stafhouder, - plaatsvervangend lid : de heer Yves Kevers, advocaat; 2° zijn door de Orde van de Vlaamse balies aangewezen tot : - gewoon lid : plaatsvervangend lid : de heer Matthias Storme, advocaat, - plaatsvervangend lid : de heer Paul Cooreman, advocaat; 3° zijn door de Orde van advocaten bij het Hof van Cassatie aangewezen tot : - gewone leden : de dames Huguette Geinger, advocaat bij het Hof van Cassatie en Isabelle Heenen, advocaat bij het Hof van Cassatie; - plaatsvervangende leden : de heren Willy van Eeckhoutte en François T'Kint, advocaten bij het Hof van Cassatie; 4° zijn door de eerste voorzitter van het Hof van Cassatie aangewezen tot : - gewoon lid : de heer Christian Storck, afdelingsvoorzitter van het Hof van Cassatie, - plaatsvervangend lid : mevr. Martine Regout, raadsheer in het het Hof van Cassatie; 5° zijn door de procureur-generaal bij het Hof van Cassatie aangewezen tot : - gewoon lid : de heer Henri Vanderlinden, advocaat-generaal bij het Hof van Cassatie; - plaatsvervangend lid : de heer Christian Vandewal, advocaat-generaal bij het Hof van Cassatie; 6° zijn bij koninklijk besluit van 20 mei 2016 aangewezen tot - gewone leden : de heren Jean-François van Drooghenbroeck, hoogleraar aan de "Université Catholique de Louvain" en Wilfried Rauws, decaan bij de faculteit recht en criminologie aan de "Vrije Universiteit Brussel"; - plaatsvervangend lid : de heer Bernard Vanbrabant, houder van leeropdrachten aan de "Université de Liège".
- Composition La Commission d'avis pour les nominations des avocats à la Cour de cassation se compose comme suit : 1° sont désignés par l'Ordre des barreaux francophones et germanophone en qualité de : - membre effectif : M. François Glansdorff, advocaat, ancien bâtonnier, - membre suppléant : M. Yves Kevers, avocat; 2° sont désignés par l' « Orde van de Vlaamse balies » en qualité de : - membre effectif : M. Matthias Storme, avocat, - membre suppléant : M. Paul Cooreman, avocat; 3° sont désignés par l'Ordre des avocats à la Cour de cassation en qualité de : - membres effectifs : Mmes Huguette Geinger, avocat à la Cour de cassation et Isabelle Heenen, avocat à la Cour de cassation; - membres suppléants : MM. Willy van Eeckhoutte et François T'Kint, avocats à la Cour de cassation; 4° sont désignés par le premier président de la Cour de cassation en qualité de : - membre effectif : M. Christian Storck, président de section de la Cour de cassation, - membre suppléant : Mme Martine Regout, conseiller à la Cour de cassation; 5° sont désignés par le procureur général près la Cour de cassation en qualité de : - membre effectif : M Henri Vanderlinden, avocat général près la Cour de cassation; - membre suppléant : M. Christian Vandewal, avocat général près la Cour de cassation; 6° sont désignés par arrêté royal du 20 mai 2016 en qualité de : - membres effectifs : MM. Jean-François van Drooghenbroeck, professeur à l'Université Catholique de Louvain et Rauws Wilfried, doyen à la faculté de droit et de criminologie à la "Vrije Universiteit Brussel »; - membre suppléant : M. Bernard Vanbrabant, chargé de cours à l'Université de Liège.

Ondertussen heeft het Hof van Cassatie op 30 september 2015 in de kort geding procedure een arrest geveld, waarin zij stelt dat de middelen in cassatie niet gegrond zijn, zodat men terugvalt op het arrest van het Hof van Beroep te Brussel van 21 februari 2014, waar het Hof verklaard heeft dat het niet tot haar bevoegdheid behoort om over een dergelijke vordering van SIMIM en PLAYRIGHT te oordelen.
Entre-temps, la Cour de Cassation a rendu un arrêt le 30 septembre 2015 dans la procédure en référé, dans lequel elle juge que les moyens en cassation ne sont pas fondés, de sorte que l'on retombe sur l'arrêt de la Cour d'Appel de Bruxelles du 21 février 2014, dans lequel la Cour a déclaré qu'il ne relève pas de sa compétence de se prononcer sur une telle action de SIMIM et PLAYRIGHT.

Art. 252. De emeriti leden van de zetel of het parket-generaal bij het Hof van Cassatie die werden aangewezen onder de wetgeving die van toepassing was vóór de inwerkingtreding van deze wet, worden geacht gezamenlijk te zijn aangewezen door de eerste voorzitter van het Hof van Cassatie en de procureur-generaal bij het Hof van Cassatie en kunnen zowel als assessor zitting houden in de tuchtrechtscolleges ten aanzien van de magistraten van de zetel van het Hof van Cassatie als ten aanzien van de magistraten van het openbaar ministerie bij het Hof van Cassatie van dezelfde taalrol.
Art. 252. Les membres émérites du siège ou du parquet général près la Cour de cassation qui ont été désignés sur la base de la législation en vigueur avant l'entrée en vigueur de la présente loi sont censés avoir été désignés conjointement par le premier président de la Cour de cassation et le procureur général près la Cour de cassation et peuvent siéger dans les juridictions disciplinaires comme assesseur tant à l'égard des magistrats du siège de la Cour de cassation que des magistrats du ministère public près la Cour de cassation du même rôle linguistique.

Dat is overigens ook het standpunt van het openbaar ministerie bij het Hof van Cassatie in zijn conclusies voorafgaand aan het arrest F.11.0069.F van het Hof van Cassatie van 27 april 2012. 5. De voorbereidende werkzaamheden van de wetten tot hervorming van de fiscale procedures van maart 1999 of een vergelijking met de bijzondere aanslagtermijnen inzake inkomstenbelastingen zijn van geen nut om de zeer talrijke controversen in de rechtspraak in verband met de verjaringstermijn van zeven jaar inzake btw te trancheren. Indien men, op het vlak van de btw, de rechtszekerheid , de toepasbaarheid van de termijn van zeven jaar en de strijd tegen fiscale fraude wil veiligstellen, verdient het dan geen aanbeveling artikel 81bis, § 1 van het Wetboek van de Btw te herschrijven, en bovendien onder de verschillende bepalingen dezelfde begrippen te gebruiken om dezelfde categorieën van overtredingen te omschrijven? Zou die gelegenheid niet moeten worden aangegrepen om de verwachte verduidelijkingen aan te brengen met betrekking tot de voorwaarden voor de toepassing van de bepalingen inzake verjaringen die terug te vinden zijn in hoofdstuk XIII van het Wetboek van de Btw (artikelen 81 tot 83), met inbegrip van de voorwaarde met betrekking tot de kennisgeving van de aanwijzingen van belastingontduiking die vreemd genoeg in een ander hoofdstuk terug te vinden is, en om de gebruikte begrippen te omschrijven ("waarvan de administratie kennis heeft gekregen", "aantonen", "rechtzetting", "voldoening van de belasting", enz., zoals door de commentatoren wordt gevraagd?
Afin de garantir en TVA la sécurité juridique, l'applicabilité des délais de sept ans et la lutte contre la fraude fiscale, ne conviendrait-il pas de réécrire l'article 81bis, §1er, du Code de la TVA, en utilisant de surcroît sous les différentes dispositions les mêmes termes pour décrire les mêmes catégories d'infractions, et cette initiative ne devrait-elle pas être mise à profit pour apporter les précisions attendues en ce qui concerne les conditions d'application des dispositions en matière de prescriptions reprises sous le chapitre XIII du Code de la TVA (articles 81 à 83), y compris la condition relative à la notification des indices de fraude assez curieusement reprise sous un autre chapitre et pour définir les notions qui y sont utilisées ("venus à la connaissance", "faire apparaître", "redressement", "application de la taxe", etc.), comme le souhaitent les commentateurs?