Deze laatste groep is het mikpunt van de meest uiteenlopende verwijten, omdat hij zowel het politieke
als het zakenleven domineert. Het Keniaanse probleem terugvoeren tot een zuiver etnische kwestie zou evenwel een grote vergissing zijn en zou erop neerkomen dat men vergeet dat de crisis vooral voortkomt uit een gevoel van onbehagen dat door de lofzangers van de « stabiliteit » was onderschat : de echte oorzaak van het geweld, dat al jarenlang dreigde los te barsten, is de frustratie van een bevolking die, ongeacht haar etnische afkomst, een steeds grotere afgrond zag ontstaan tussen de politieke elite en het gewone volk dat gebukt ging
...[+++]onder de ellende en geen toegang kreeg tot de vruchten van de economische groei (6 tot 7 % sedert 2002).
Pourtant, ramener le problème actuel kenyan aux uniques considérations ethniques serait une grave erreur et reviendrait à oublier que la crise s'inscrit avant tout sur un malaise que les chantres de la « stabilité » avaient sous-estimé: le vrai moteur de la violence, qui grondait depuis des années, est la frustration d'une population qui, toutes ethnies confondues, a vu se creuser le fossé entre les élites politiques et le plus grand nombre accablé par la misère n'ayant pas accès aux fruits de la croissance (6 à 7 % depuis 2002).
